ZASADY PROJEKTOWANIA

ZASADY PROJEKTOWANIA

ŚCIAN ZEWNĘTRZNYCH.

ŚCIAN ZEWNĘTRZNYCH.

1. ZADANIA ŚCIAN ZEWNĘTRZNYCH.

1. ZADANIA ŚCIAN ZEWNĘTRZNYCH.

2. WYMAGANIA STAWIANE ŚCIANOM ZEWNĘTRNYM.

2. WYMAGANIA STAWIANE ŚCIANOM ZEWNĘTRNYM.

3. PODZIAŁ, TYPY I RODZAJE ŚCIAN ZEWNĘTRZNYCH.

3. PODZIAŁ, TYPY I RODZAJE ŚCIAN ZEWNĘTRZNYCH.

4. ŚCIANY JEDNOMATERIAŁOWE.

4. ŚCIANY JEDNOMATERIAŁOWE.

5. ŚCIANY WARSTWOWE PEŁNE.

5. ŚCIANY WARSTWOWE PEŁNE.

6. ŚCIANY WARSTWOWE SZCZELINOWE.

6. ŚCIANY WARSTWOWE SZCZELINOWE.

7. LEKKIE ŚCIANY OSŁONOWE.

7. LEKKIE ŚCIANY OSŁONOWE.

8. ZŁĄCZA BETONOWYCH ŚCIAN PREFABRYKOWANYCH.

8. ZŁĄCZA BETONOWYCH ŚCIAN PREFABRYKOWANYCH.

9. OCIEPLANIE MOSTKÓW TERMICZNYCH.

9. OCIEPLANIE MOSTKÓW TERMICZNYCH.

10. FAKTURY NA ŚCIANACH.

10. FAKTURY NA ŚCIANACH.

1. ZADANIA ŚCIAN ZEWNĘTRZNYCH.

1. ZADANIA ŚCIAN ZEWNĘTRZNYCH.

Ściana zewnętrzna w budynku jako ważny ustrój budowlany ma dwa
zadania do spełnienia:

oddzielenie

mikroklimatu

wnętrza

od

środowiska

zewnętrznego,

przenieść obciążenia na fundament lub konstrukcję wsporczą.

Aby jednoznacznie rozumieć stosowane określenia zdefiniowano
niektóre pojęcia:

Ściana zewnętrzna jest ustrojem budowlanym stanowiącym pionową
przegrodę

oddzielającą

środowisko

wewnętrzne

budynku

od

zewnętrznego a równocześnie przekazująca obciążenia na nią działające
na fundamenty lub pośrednie konstrukcje wsporcze.

Ściana jednomateriałowa to ściana wykonana z tego samego
materiału

w

postaci

betonu,

elementów

drobnowymiarowych,

prefabrykatów itp.

Ściana warstwowa pełna to ściana składająca się co najmniej z dwu
lub więcej warstw (nie licząc warstw fakturowych) z różnych materiałów
ściśle przylegających do siebie.

Ściana warstwowa szczelinowa to ściana składająca się co najmniej z
dwu warstw materiałowych, nie uwzględniając warstw fakturowych,
rozdzielonych szczeliną (warstwą) powietrzną.

2. WYMAGANIA STAWIANE SĆIANOM ZEWNĘTRZNYM.

2. WYMAGANIA STAWIANE SĆIANOM ZEWNĘTRZNYM.

Warunki pracy ściany na granicy dwu środowisk, mikroklimatu
wnętrza i środo-wiska atmosferycznego zewnętrznego, określają
wymagania stawiane ścianom zewnętrznym.

Mikroklimat wnętrza kształtuje przeznaczenie budynku względnie
pomieszczeń i można założyć ze są stałe. Klasyfikacje pomieszczeń i
parametry mikroklimatu pokazuje tablica.

Środowisko zewnętrzne w naszej strefie klimatycznej cechuje się
zmiennością kilku czynników:

wahania temperatury zewnętrznej (dobowe, roczne itp.),

nagrzewanie słoneczne – promieniowanie UV (w okresie lata)

działanie wiatru – parcie i infiltracja

opady deszczu i śniegu (deszcze ukośne).

Ścianom zewnętrznym stawiamy wymagania ochrony akustycznej,
przeciw-pożarowej, oddziaływania na środowisko oraz trwałości.

KLASYFIKACJA POMIESZCZEŃ W ZALEZNOŚCI OD ICH MIKROKLIMATU.

.

L.P.

L.P.

Przeznaczenie pomieszczeń.

Przeznaczenie pomieszczeń.

Temperat

Temperat

ura.

ura.

[

[

o

o

C ]

C ]

Ciśnienie pary

Ciśnienie pary

wodnej w

wodnej w

pomieszczeni

pomieszczeni

u.

u.

[ Pa]

[ Pa]

Klasyfikacja

Klasyfikacja

pomieszcze

pomieszcze

ń.

ń.

1.

1.

2.

2.

3.

3.

4.

4.

5.

5.

6.

6.

1.

1.

Kotłownie, hale pieców,

Kotłownie, hale pieców,

koksownie

koksownie

>23

>23

>40

>40

>1060

>1060

Suche

Suche

2.

2.

Siłownie, odlewnie

Siłownie, odlewnie

>23

>23

40-60

40-60

1060-1600

1060-1600

Średnio

Średnio

wilgotne

wilgotne

3.

3.

Bielarnie, farbiarnie, pralnie,

Bielarnie, farbiarnie, pralnie,

kryte pływalnie, hale

kryte pływalnie, hale

papierni, garbarni, rzeźnie

papierni, garbarni, rzeźnie

itp.

itp.

>23

>23

60-75

60-75

1600-2130

1600-2130

Wilgotne

Wilgotne

4.

4.

Biura, szkoły, sale widowiskowe,

Biura, szkoły, sale widowiskowe,

pomieszczenia handlowe,

pomieszczenia handlowe,

budynki z suchą produkcją

budynki z suchą produkcją

18-23

18-23

>45

>45

<1060

<1060

Suche

Suche

5.

5.

Pomieszczenia mieszkalne

Pomieszczenia mieszkalne

18-22

18-22

45-60

45-60

1080-1330

1080-1330

Średnio

Średnio

wilgotne

wilgotne

6.

6.

Kuchnie, pomieszczenia

Kuchnie, pomieszczenia

sanitarne, mleczarnie,

sanitarne, mleczarnie,

niektóre obiekty przemysłu

niektóre obiekty przemysłu

włókienniczego

włókienniczego

28-22

28-22

60-75

60-75

1331-1865

1331-1865

Wilgotne

Wilgotne

7.

7.

Umywalnie, naparzalnie, różne

Umywalnie, naparzalnie, różne

obiekty z mokrą produkcją

obiekty z mokrą produkcją

28-22

28-22

>75

>75

1600-2400

1600-2400

Mokre

Mokre

8.

8.

Hale montażowe i obróbki

Hale montażowe i obróbki

mechanicznej

mechanicznej

12-16

12-16

<50

<50

<933

<933

Suche

Suche

9.

9.

Różne obiekty przemysłowe

Różne obiekty przemysłowe

12-16

12-16

50-75

50-75

933-1330

933-1330

Średnio

Średnio

wilgotne

wilgotne

10.

10.

Budynki inwentarskie,

Budynki inwentarskie,

betoniarnie itp.

betoniarnie itp.

12-16

12-16

>75

>75

1060-1600

1060-1600

Wilgotne

Wilgotne

11.

11.

Magazyny, garaże

Magazyny, garaże

<8

<8

<50

<50

<533

<533

Suche

Suche

12.

12.

Obiekty różne

Obiekty różne

<8

<8

50-70

50-70

<800

<800

Średnio

Średnio

wilgotne

wilgotne

13.

13.

Przechowywalnie produktów

Przechowywalnie produktów

rolnych

rolnych

<8

<8

>75

>75

<1600

<1600

Wilgotne

Wilgotne

Wilgotność

Wilgotność

względna

względna

powietrza

powietrza

[%]

[%]

Ściana zewnętrzna ze względu na zadania jakie ma do spełnienia musi
sprostać wielu często wykluczającym się wymaganiom. Dlatego też
stawiamy im wymagania:

izolacyjności cieplnej U

U [W/(m

2.

K)]

,

braku kondensacji pary wodnej na powierzchni wewnętrznej i we

wnętrzu,

izolacyjności akustycznej dla dźwięków powietrznych i uderzeniowych

R

R

‘

‘

w

w

; L

; L

‘

‘

n,w

n,w

stopnia odporności ogniowej,

szczelności na przenikanie powietrza,

izolacyjności przeciwwilgociowej i przeciwwodnej,

nośności i sztywności,

trwałości („projektowanie na trwałość”),

zdrowotne i ochrony środowiska (emisja substancji, podatność na

rozwój pleśni, emisja radonu, wydzielanie niebezpiecznych gazów w
wypadku pożaru itp.).

Projektując i wykonując ścianę należy przewidzieć możliwość
dokonywania zmian w trakcie eksploatacji nie tylko ze względów
funkcjonalnych ale i estetycznych.

3. PODZIAŁ, TYPY I RODZAJE ŚCIAN ZEWNĘTRZNYCH.

3. PODZIAŁ, TYPY I RODZAJE ŚCIAN ZEWNĘTRZNYCH.

Podziału można dokonywać z uwagi na usytuowanie, prace statyczną,
izola-cyjność, sposób wykonania i zastosowane materiały.

Z uwagi na sposób i technologię wykonania ściany możemy podzielić
na:

wykonane z elementów drobnowymiarowych (cegła i pustaki

ceramiczne, wyroby wapienno-piaskowe, bloczki gazobetonowe itp.)

monolityczne (beton zwykły, beton lekki kruszywowy itp.)

prefabrykowane (systemy ścian osłonowych, wielki blok, wielka

płyta itp.)

Ze względu na popularność zastosowań omówimy niektóre typy ścian
a będą to:

• ściany jednomateriałowe,

• ściany warstwowe pełne,

• ściany warstwowe szczelinowe,

• lekkie ściany osłonowe.

Ściany zewnętrzne odznaczają się różnorodnością stosowanych
materiałów, konstrukcją oraz masą. Ściany o masie powyżej 100 kg/m

2

zaliczamy do ciężkich, natomiast poniżej 100 kg/m

2

do lekkich.

4. SCIANY JEDNOMATERIAŁOWE.

4. SCIANY JEDNOMATERIAŁOWE.

Ściany jednomateriałowe dzielimy na:

• jednomateriałowe jednorodne,
• jednomateriałowe niejednorodne.

Ściana jednomateriałowa jednorodna

Ściana jednomateriałowa jednorodna to ściana wykonana z elementów

drobnowy-miarowych z tego samego materiału z jednego rodzaju elementów
murowych na całej grubości muru, połączonych zaprawą murarską.

Ściana jednomateriałowa niejednorodna

Ściana jednomateriałowa niejednorodna to ściana wykonana z elementów

z tego sa-mego materiału, ale przeważnie z dwóch rodzajów elementów
murowych połączonych zaprawą.

Ściany jednomateriałowe jednorodne wykonywane są z cegieł
ceramicznych, pustaków ceramicznych, bloczków gazobetonowych itp.
Ich izolacyjność termiczna oraz wytrzymałość na ściskanie, preferują
zastosowanie na ściany zewnętrzne nośne dla budynków niskich.

Ściany jednomateriałowe niejednorodne (mieszane), wykonane są z
różnych materiałów przy zachowaniu pełnego przekroju pracującego.
Przykładem są ściany z pustaków ceramicznych przewiązanych z
elementami elewacyjnymi np. cegłą klinkierową.

Właściwości ścian jednomateriałowych zależą od rodzaju użytego
materiału i sposobu ich wykonania. Współczynnik przenikania ciepła
ściany U

U

, rozkład tem-peratur w jej przekroju zależą głównie od wartości

współczynnika przewodności cieplnej λ

λ

materiału i grubości przegrody

d

d

.

Faktura wewnętrzna

Faktura zewnętrzna

Materiał ściany

jednorodnej.

d

Pewne cechy ścian, jak opór dyfuzyjny r

r

, nasiąkliwość sorpcyjną,

szczelność na przenikanie powietrza itp. można modyfikować stosując
odpowiednie materiały na warstwy fakturowe.

L.P

Materiały ściany

Grubość

[cm]

Wsp. U

0

[w/

(m

2.

K)]

1.

Cegła pełna ceramiczna

38

2,04

2.

Cegła dziurawka

38

1,63

3.

Cegła kratówka

38

1,47

4.

Pustak ceramiczny

drążony

POROTERM 44 P+W

44

O,36

5.

Pustak ceramiczny

POROTERM 30 P+W

30

O,68

6.

Bloczki gazobetonowe

Odm. 400 (z tynkiem)

33

0,37

7.

Bloczki gazobetonowe

Odm. 400 (z tynkiem)

39

O,31

8.

Pustaki ALFA

Keramzytobetonowe.

40

0,96

9.

Luksfery

5

4,68

10.

Pustaki szklane

8

2,58

IZOLACYJNOŚĆ TERMICZNA WYBRANYCH

IZOLACYJNOŚĆ TERMICZNA WYBRANYCH

RODZAJÓW ŚCIAN.

RODZAJÓW ŚCIAN.

5. ŚCIANY WARSTWOWE PEŁNE.

5. ŚCIANY WARSTWOWE PEŁNE.

Ściany warstwowe pełne składają się z dwóch lub więcej warstw
przylegających do siebie, przy czym jedne warstwy spełniają tylko
funkcję konstrukcyjną, a inne tylko termoizolacyjną. Przy poprawnym
rozwiązaniu konstrukcyjnym i materiało-wym, takie rozdzielenie funkcji
czyni te ściany lżejszymi od jednomateriałowych, mającymi lepszą
izolacyjność cieplną przy małej grubości, co osiąga się przez ocieplenie
ich efektywnymi materiałami izolacyjnymi.

Właściwości ścian warstwowych zależą od układu i grubości warstw, ale
wartość współczynnika U

U

nie zależy od układu warstw. Mają one wpływ

na inne cechy ścian.

t

t

i

i

=20

=20

º

º

C

C

t

t

e

e

=-

=-

10

10

º

º

C

C

t

t

i

i

=20

=20

º

º

C

C

t

t

e

e

=-

=-

10

10

º

º

C

C

U

U

1

1

U

U

2

2

U

U

1

1

=U

=U

2

2

Głębokość strefy

przemarzania

Głębokość strefy

przemarzania

2.

2.

1.

1.

Taki rozkład temperatur ma wpływ na proces kondensacji pary wodnej
w ścianie. W ścianie „1” kondensacja nie występuje, w „2” para
dyfunduje przez warstwę ocieplającą i skrapla się na styku warstwy
„zimnej” np. beton, cegła, pustaki itp.

W pomieszczeniach suchych ilość kondensatu jest mała, ale przy
ciśnieniu pary wodnej w powietrzu powyżej 1200 Pa, tak ocieplone
ściany (wariant „2”) ulegają zawilgoceniu. Aby zapobiec kondensacji
potrzebna jest paroizolacja od strony ciepłej.

paroizolacja od strony ciepłej.

Ściany ocieplone od wewnątrz mają małą stateczność cieplną

małą stateczność cieplną

. W

warstwie zewnętrznej o dużej pojemności cieplnej, w zależności od
warunków zewnętrznych występują duże wahania temperatury. Ilustrują
to wykresy temperatur.

Porównując oba warianty ocieplenia widoczne są wady ocieplania od
wewnątrz:

kondensacja pary wodnej w przegrodzie,

zmniejszenie pojemności cieplnej (mała stateczność cieplna ).

Należy też zapobiegać kondensacji wilgoci na wewnętrznej
powierzchni ściany, która zależy od:

temperatury wewnętrznej powierzchni ściany

wilgotności względnej powietrza wewnętrznego.

20

10

0

-10

-20

-30

-40

30

40

50

60

70

80

T

E

M

P

E

R

A

T

U

R

A

[

ºc

]

t

t

i

i

t

t

i

i

t

t

e

e

t

t

e

e

ZIMA

ZIMA

ZIMA

ZIMA

LATO

LATO

LATO

LATO

+55

+55

+60

+60

-20

-20

-20

-20

+20

+20

+20

+20

a)

a)

b)

b)

Zmiany temperatury w ścianach o różnym układzie warstw:
a) ściana ocieplona od wewnątrz,
b) ściana ocieplona od zewnątrz.

Ściana

budynku

Klej do

styropian

u

Płyta

styropianowa

Klej do

siatki

Siatka

podtynkow

a

Klej do siatki

(druga

warstwa)

Tynkarska

wyprawa

elewacyjna

SCHEMAT SYSTEMU

SCHEMAT SYSTEMU

OCIEPLEŃ

OCIEPLEŃ

(METODA LEKKA)

Warstwa

ocieplając

a

Ściana

budynku

Warstwa

osłonowa z

fakturą

Kotwa

mocując

a

System ocieplenia

System ocieplenia

metodą ciężką.

metodą ciężką.

(Wełna mineralna, ścianka

osłonowa z cegły.)

Materiał

izolacyjny

(styropian)

Żelbetowa

warstwa

osłonowa

Pręty kotwiące

stalowe

Warstwa

konstrukcyjna

(żelbetowa)

SCHEMAT WARSTWOWEJ

SCHEMAT WARSTWOWEJ

BETONOWEJ ŚCIANY

BETONOWEJ ŚCIANY

PREFABRYKOWANEJ.

PREFABRYKOWANEJ.

(WIELKA PŁYTA.)

6. ŚCIANY WARSTWOWE SZCZELINOWE.

6. ŚCIANY WARSTWOWE SZCZELINOWE.

Przy zaostrzających się rygorach izolacyjności termicznej ścian,
szczeliny powietrzne pozwalają na pewną jej poprawę. Szczeliną
powietrzną rozdzielamy dwie warstwy. Sama szczelina może być
zamknięta (niewentylowana) lub otwarta (wentylowana).

POWIERZCHNIA CIEPŁA

SZCZELINY

POWIERZCHNIA

CHŁODNA

SZCZELINY

Schemat ruchu powietrza w ścianie

Schemat ruchu powietrza w ścianie

ze szczeliną zamkniętą.

ze szczeliną zamkniętą.

W szczelinie odbywa się ruch

W szczelinie odbywa się ruch

po-wietrza

–

po

stronie

po-wietrza

–

po

stronie

chłodniejszej

powietrze

chłodniejszej

powietrze

ochładza się i opada w dół, po

ochładza się i opada w dół, po

stronie przeciwnej styka się z

stronie przeciwnej styka się z

powierzchnią

cieplejszą

i

powierzchnią

cieplejszą

i

nagrze-wając się unosi się do

nagrze-wając się unosi się do

góry. Inten-sywność konwekcji

góry. Inten-sywność konwekcji

jest tym większa, im grubsza i

jest tym większa, im grubsza i

wyższa jest szczelina. Z tego

wyższa jest szczelina. Z tego

powodu

nie

celowe

jest

powodu

nie

celowe

jest

robienie szczelin grubszych od

robienie szczelin grubszych od

6,0 cm, a ich wysokość nie

6,0 cm, a ich wysokość nie

powinna przekraczać 2,5

powinna przekraczać 2,5

÷

÷

3,0m.

3,0m.

Grubość

warstwy

powietrza

[mm]

Opór cieplny

warstwy

[m

2.

K/W]

5

0,11

7

0,13

10

0,15

15

0,17

25

0,18

50

0,18

100

0,18

300

0,18

Opór cieplny warstwy

Opór cieplny warstwy

niewentylowanej.

niewentylowanej.

(Kierunek przepływu

(Kierunek przepływu

poziomy.)

poziomy.)

Warstwa

nośna

Warstwa

ocieplając

a

Warstwa

powietrzna

wentylowa

na

Warstwa

zewnętrzn

a

(osłonowa

)

Poprawny

sposób

ocieplenia

ściany szczelinowej.

W celu poprawienia izolacyjności szczelinę zapełnia się częściowo
materiałem izolacyjnym – od strony ciepłej. Stosuje się też folie
niskoemisyjne (np. błyszcząca folia aluminiowa) wykładając najczęściej
obie powierzchnie szczeliny.
W ścianie jak na rysunku para wodna dyfundując przez przegrodę,
trafia do szczeliny skąd dzięki zwentylowaniu jej jest wydalana na
zewnątrz.

Popularnym rozwiązaniem jest dwuwarstwowa ściana (warstwa nośna
i izolacji termicznej) osłonięta okładziną lub specjalną płytą (panelem)
elewacyjną.

Warstwę nośną wykonuje się jako monolityczną, z cegły, pustaków
ceramicz-nych, bloczków gazobetonowych itp. Do niej mocuje się
warstwę ocieplającą, która osłonięta jest np. profilowaną blachą
stalową, powlekaną, aluminiową, panelami z tworzyw sztucznych, lub
elementami szklanymi.

Między izolacją termiczną a okładziną, (o dużym oporze dyfuzyjnym),
należy wykonać szczelinę wentylacyjną odprowadzającą wilgoć. Jako
ocieplenie za okła-dziną, najlepsza jest wełna mineralna w postaci płyt.

Izolację termiczną i ruszt stalowy lub drewniany pod okładzinę,
mocuje się do ściany łącznikami. Panele, blachę lub inne elementy
osłonowe mocuje się do rusztu wkrętami, blachowkrętami itp.

Ocieplanie ścian od zewnątrz, po ich wymurowaniu, z zastosowaniem
okładzin ma szereg zalet. Przy takich rozwiązaniach nie ma mostków
termicznych, złącza i styki są osłonięte i niema obawy przecieków wody
deszczowej, elementy konstrukcyjne są też zasłonięte przed zmianami
temperatury, a przez to nie odkształcają się termicznie. Wszystko to
uzasadnia szerokie stosowanie tego rodzaju rozwiązań.

Warstwa

konstrukcyj

na

Materiał

ocieplając

y

Listwy drewniane

(mocowane do

ściany)

Płyta elewacyjna

osłonowa, mocowana

do rusztu

Pustka (szczelina)

powietrzna,

wentylowana

Ściana ocieplona, z okładziną

Ściana ocieplona, z okładziną

elewacyjną na ruszcie i

elewacyjną na ruszcie i

wentylowaną szczeliną

wentylowaną szczeliną

powietrzną.

powietrzną.

7. LEKKIE ŚCIANY OSŁONOWE.

7. LEKKIE ŚCIANY OSŁONOWE.

Lekki ściany osłonowe stosuje się do obudowy konstrukcji
szkieletowych, zarówno stalowych jak i żelbetowych. Osłaniają one
wnętrze budynku przed wpływami atmosferycznymi, hałasem itp.
Przenoszą tylko parcie wiatru i ciężar własny na konstrukcję wsporczą.
Ich zalety to:

mały ciężar,

mała grubość,

nie mają wilgoci technologicznej (początkowej),

szybki montaż, przy każdej pogodzie.

Mają również wady, między innymi małą stateczność cieplną co może
powodować wahania temperatury wnętrza przy zmianie warunków
pogodowych. Dlatego też budynki z taką obudową wymagają
sprawnych instalacji ogrzewczych z automatyczna regulacją.

Lekkie prefabrykowane ściany osłonowe najczęściej składają się z
trzech warstw połączonych ze sobą przez sklejenie. Warstwy
powierzchniowe mają wystarczającą wytrzymałość między innymi dzięki
odpowiedniemu wyprofilowa-niu. Warstwa termoizolacyjna to głównie
styropian, poliuretan spieniony itp.

Materiał

wypełnienia

(styropian, pianka

poliuretanowa itp.)

Materiał

wypełnienia

(styropian, pianka

poliuretanowa,

wełna mineralna

itp.)

Płyty okładzinowe

klejone do

ocieplenia

Szkielet

drewniany,

metalowy itp.

Płyty

okładzinowe

mocowane do

szkieletu

a)

a)

b)

b)

SCHEMAT LEKKICH ŚCIAN OSŁONOWYCH

SCHEMAT LEKKICH ŚCIAN OSŁONOWYCH

a) Element
warstwowy.

b) Element
szkieletowy.

Duży opór dyfuzyjny płyt okładzinowych wewnętrznych i
zewnętrznych zapobiega wykropleniu się pary wodnej w wewnętrznych
warstwach ściany, co pozwala na stosowanie ich do pomieszczeń o
dużym ciśnieniu pary wodnej. Dyfuzja pary wodnej przez taką
przegrodę jest utrudniona.

W systemach ścian tego typu istotne jest wykonanie styków i obrzeży
z uwagi na mostki termiczne i odcięcie dostępu pary wodnej do
wnętrza, która zostaje tam uwięziona i jest przyczyną zawilgoceń i
korozji.

Systemy ścian osłonowych mają też specjalne mocowania do
konstrukcji

wsporczych

zapobiegające

powstawaniu

mostków

termicznych.

Stosowane są też systemy ścian osłonowych z możliwością
odprowadzania pary wodnej z wnętrza budynku. Wówczas płyta
okładziny wewnętrznej ma mały opór dyfuzyjny, zewnętrzna jest
szczelna a parę wodną wyprowadza wentylowana szczelina powietrzna.

Ścian osłonowe wentylowane stosowane są do pomieszczeń o niskiej
wilgot-ności powietrza (budynki mieszkalne, biurowe, itp. ) Istotnym jest
uszczelnienie złączy, ocieplenia mostków termicznych i poprawne
wentylowanie szczelin powietrznych.

Wadą tych ścian jest nagrzewanie powierzchni zewnętrznych od
słońca latem.

Ściana osłonowa wentylowana

Okładzina

wewnętrzna

(np. płyta gipsowa)

Warstwa

termoizolacyj

na

Wentylowana

pustka

powietrzna

Szczelna okładzina

zewnętrzna

Nagrzewanie się ściany latem zależy w
dużym stopniu od koloru powierzchni
zewnętrznej. Po-wierzchnie o kolorach
jasnych a szczególnie białym nagrzewają
się

mniej,

dlatego

też

okła-dziny

zewnętrze nie powinny być wykonywane
w kolorach ciemnych, gdyż powoduje to
ich na-grzewanie się w dni upalne latem.

Najbardziej nagrzewają się ściany
mające okładzinę zewnętrzną z płyt
szklanych.

Szkło

przepuszcza

promieniowanie słoneczne, dlate-go też
najwyższa temperatura osiągana jest w
szczelinie pod szkłem.

Na następnym slajdzie pokazano
rozkład temperatur w trzech różnych
ścianach w sło-neczny dzień latem.
Widoczny jest wpływ okładziny oraz
sposób wentylowania szczeliny.

20

30

40

50

60

70

80

90

Te

m

p

e

ra

tu

ra

ºC

59ºC

39º

C

30ºC

76ºC

34ºC

35ºC

87ºC

89ºC

80ºC

34ºC

20ºC

25ºC

70ºC

34ºC

S

z

c

z

e

li

n

a

z

a

m

k

n

ię

ta

ROZKŁAD TEMPERATUR W ŚCIANACH OSŁONOWYCH ZE

ROZKŁAD TEMPERATUR W ŚCIANACH OSŁONOWYCH ZE

SZCZELINĄ POWIETRZNĄ.

SZCZELINĄ POWIETRZNĄ.

ŚCIANA Z OKŁADZINĄ

ŚCIANA Z OKŁADZINĄ

SZKLANĄ

SZKLANĄ

ŚCIANA Z OKŁADZINĄ

ŚCIANA Z OKŁADZINĄ

SZKLANĄ

SZKLANĄ

ŚCIANA Z OKŁADZINĄ Z

ŚCIANA Z OKŁADZINĄ Z

BLACHY MALOWANEJ NA

BLACHY MALOWANEJ NA

BIAŁO

BIAŁO

8. ZŁĄCZA BETONOWYCH ŚCIAN PREFABRYKOWANYCH.

8. ZŁĄCZA BETONOWYCH ŚCIAN PREFABRYKOWANYCH.

Złącza prefabrykowanych ścian betonowych powinny zapewnić:

szczelność na przenikanie wody deszczowej i powietrza,

wymaganą izolacyjność cieplną,

odkształcalność termiczną elementu bez utraty szczelności

złącza.

Stosowane są dwa rodzaje złączy elementów ścian betonowych
prefabrykowanych:

złącza wypełnione,

złącza niewypełnione.

Złącza wypełnione wykonuje się w ścianach z elementów
wielkoblokowych, których wymiary, a tym samym i odkształcenia
termiczne są niewielkie, dzięki czemu nie powstają w nich rysy.

Złącza poziome elementów wielkoblokowych mają przeważnie
przekrój płaski. Ustawia się je na warstwie zaprawy cementowej, ze
spoiną od strony zewnętrznej wypełnioną kitem. W złączach pionowych
elementów są dwie bruzdy, wewnętrzna zapełniona ciepłą zaprawą,
zewnętrzna uszczelniona kitem.

1

1

2

2

3

3

4

4

5

5

1 – beton elementu,
2 – warstwa
fakturowa,
3 – zaprawa spoiny,
4 – uszczelka
5 – kit trwale
plastyczny

Przykład złącza wypełnionego w elemencie

Przykład złącza wypełnionego w elemencie

wielkoblokowym.

wielkoblokowym.

a) złącze
poziome

b) złącze
pionowe

Złącza niewypełnione wykonuje się przeważnie w elementach
wielkopłytowych. Mają one różny kształt geometryczny. Złącza pionowe
i poziome są różne. Złącza poziome są na zewnątrz otwarte, przed
przenikaniem wody zabezpieczone są progiem a przed przenikaniem
powietrza chroni je uszczelka i beton, wypełniający złącze od środka.

Przykład złącza poziomego z
progiem

1

2

3

6

6

4

5

2

1

3

1 – warstwa nośna ściany,

2 – warstwa osłonowa ściany,

3 – warstwa styropianu,

4 – zaprawa wypełniająca
złącze,

5 – płyta stropowa,

6 – wkładka elastyczna.

1

1

1

2

3

4

5

6

SPOSÓB USZCZELNIENIA ZŁĄCZ PIONOWEGO W ELEMENCIE

WIELKOPLYTOWYM.

1 – element ścienny,

2 – folia samoprzylepna uszczelniająca,

3 – wkładka styropianowa,

4 – szczelina dekompresji,

5 – wkładka uszczelniająca, (pierwsze
uszczelnienie )

6 – beton wypełniający złącze.

9. OCIEPLANIE MOSTKÓW TERMICZNYCH.

9. OCIEPLANIE MOSTKÓW TERMICZNYCH.

Mostki termiczne to:

dodatkowe straty ciepła,

wykraplanie się pary wodnej przy spadku temperatury

powierzchni,

zabrudzenie i niszczenie wilgotnych powierzchni.

Zasady ocieplania mostków termicznych:

• stosować efektywny materiał izolacyjny,
• ocieplać mostek od strony zewnętrznej (chłodniejszej),
•

poszerzać pas ocieplenia mostka,

• ocieplenie od wewnątrz tylko w wypadkach szczególnych.

Oprócz mostków liniowych straty ciepła mogą powodować łączniki
przebijające warstwę izolacji termicznej. Aby mostek punktowy
zlikwidować, popularne jest zastępowanie ich łącznikami z tworzyw
sztucznych, przecinanie ich fragmentami wykonanymi z termoizolatorów
itp.

Sposób ocieplenia słupa betonowego w ścianie z gazobetonu.

Brak ocieplenia.

Źle ocieplone

Ocieplenie poprawne

F

F

1

1

F

F

2

2

F

F

2

2

>

>

F

F

1

1

m

in

5

0

c

m

Sposób ocieplenia naroża ściany.

Brak

ocieplenia

Ocieplenie

poprawne

Ocieplenie

nadproża i stropu

nadwieszonego.

Brak izolacji.

Izolacja podłogi
i stropu piwnicy
nie likwiduje
mostka.

Mostek
likwiduje
izolacja wieńca
i części ściany
piw-nicy.

10. FAKTURY NA ŚCIANACH.

10. FAKTURY NA ŚCIANACH.

Warstwy fakturowe, zarówno wewnętrzne jak i zewnętrzne, wykonuje
się nie tylko w celu poprawienia estetyki i wyglądu, ale mają one
znaczenie w stosunkach wilgotnościowych przegrody.

Wykończenie wewnętrznej powierzchni ścian oprócz walorów
użytkowych, powinno charakteryzować się:

małym oporem dyfuzyjnym,

zdolnością akumulowania i oddawania wilgoci.

Takimi cechami charakteryzują się tynki wapienne, cementowo-
wapienne, gip-sowe itp. wyprawy porowate.

Powłoki malarskie z farb emulsyjnych, klejowych i tapety papierowe nie
wywierają prawie żadnego wpływu na właściwości wilgotnościowe
przegrody. Powłoki z farb olejnych, podobnie jak tapety zmywalne (z
tworzyw sztucznych) są paroszczelne przez to eliminują wchłanianie
pary wodnej oraz wody ale jednocześnie utrudniają wysychanie.
Powinno się je wykonywać po wyschnięciu ścian.

Należy przestrzegać zasady aby na wilgotnych ścianach nie
wykonywać powłok szczelnych (o dużym oporze dyfuzyjnym), które
zatrzymają w ścianie wilgoć technologiczną.

Zewnętrzne warstwy fakturowe powinny :

umożliwiać wysychanie wilgoci technologicznej (początkowej),
chronić przed zawilgoceniem wodą opadową,
nie powodować kondensacji pary wodnej w przegrodzie.

W warstwy fakturowe nie powinna wnikać woda deszczowa, powinna
po niej spływać co jest możliwe gdy jest ona szczelna i nie podciąga
wody. Jednocześnie nie mogą one utrudniać wysychania wilgoci i dyfuzji
pary wodnej przez przegrodę. Wymagania te są ze sobą częściowo
sprzeczne i trudno je spełnić jednocześnie.

Szerokie zastosowanie znajdują cienkie wyprawy o grubości 1÷3mm z
dyspersji wodnych polimerów. Najczęściej stosowana jest żywica
akrylowa lub jej kopolime-ry. Polimerowe masy tynkarskie stanowią
kompozycje dyspersji wodnych żywic syntetycznych, wypełniaczy
mineralnych (o różnym uziarnieniu), pigmentów oraz dodatków. Zaletą
tych mas jest duża jednorodność, szybkość wysychania, szeroki
asortyment

kolorów

oraz

zabezpieczenie

powierzchni

przed

zawilgoceniem dzięki właściwościom hydrofobowym. Do hydrofobizacji
stosuje się roztwór żywicy silikonowej.

Wyprawy zawierające w swoim składzie żywice syntetyczne
charakteryzują się dużym współczynnikiem rozszerzalności. Ważną
cechą jest więc przyczepność do podłoża, dla gazobetonu min 30 N/cm

2

.

Warstwy fakturowe z płytek okładzinowych stanowią zewnętrzną
warstwę ściany z materiałów o regularnych kształtach, dekoracyjnym
wyglądzie i odpornych na wpływy atmosferyczne. Na okładziny stosuje
się najczęściej materiały kamienne, ceramiczne oraz różnego rodzaju
kompozyty materiałowe.

Okładziny z płytek drobnowymiarowych wykonuje się na ścianach, na
podłożach mrozoodpornych, mocując je do podłoża zaprawą klejącą też
mrozoodporną. Między płytkami zostawiamy spoinę wypełnioną
specjalną zaprawą do spoinowania. Przez spoiny odbywa się
wysychanie wilgoci, dlatego ich grubość nie może być zbyt mała i
powinna wynosić od kilkunastu do dwudziestu kilku procent
powierzchni, w zależności od rodzaju i wielkości płytek okładzinowych.

1

2

3

4

1 – ściana o mrozoodpornym

podłożu,

2 – płytka okładzinowa,

3 – mrozoodporna zaprawa

klejąca,

4 – spoina przez którą

wysycha ściana.