Uszkodzenia aparatu
torebkowo-
wiezadłowego

Jerzy Cholewiński

Podział Uszkodzeń

Skręcenie
Zwichniecie

Skręcenie ( distorsio)

I° naciagnięcie więzadeł i
rozwłóknienie torebki
II° rozdarcie torebki stawowej
III° rozdarcie torebki i aparatu
więzadłowego
IV° oderwanie więzadła z
fragmentem kostnym – złamanie
awulsyjne

Objawy

Ból
Poszerzenie obrysów stawu
Obecnośc widocznych krwiaków
Bolesność miejscowa
Ograniczenie bólowe ruchomości czynnej
i biernej w płaszczyznach fizjologicznych
Ruchomość patologiczna (obserwowalna
po znieczuleniu)

Leczenie skręceń

Unieruchomienie zgodnie z zasadą Potta na

miejscu wypadku
Badanie kliniczne i radiologiczne w ramach

poradni lub IP
Ostateczne zaopatrzenie

1.

Punkcja krwiaka

2.

I°-opaska elastyczna – 1-2 tygodnie

3.

II°, III° -unieruchomienie gipsowe 3,4 tygodnie

4.

IV° - rozważyć ewentualne leczenie operacyjne

lub unieruchomienie

Leczenie skręceń c.d

Szyna czy gips???
Farmakologia:

1.

NLPZ

2.

Heparyna drobnoczasteczkowa( Clexane,
Fraxiparina) przy unieruchomieniu
gipsowym

3.

Żele p-zapalne oraz z heparyną jeżeli
tylko opaska ( Fastum, Liotton 1000,
Hematoven)

Powikłania leczenia

skręceń

Nawracajace skręcenia

Leczenie: obuwie z wysokim

zapiętkiem i cholewką oraz
uniesieniem zewnętrznego brzegu
stopy rzadko operacje
rekonstrukcyjne
Powikłania naczyniowe –DVT itp.
Zespół Sudecka ( algodystrofia)

Zwichniecie ( Luxatio)

Uszkodzenie stawu z całkowitą

(trwałą lub chwilową) utrata

kontaktu przez jego powierzchnie

Podwichnięcie (subluxatio)

Uszkodzenie stawu z częściową

(trwałą lub chwilową) utratą

kontaktu przez jego powierzchnie

Zwichniecia i

podwichnięcia mogą być:

Proste lub powikłane( uszkodzenia
naczyń , nerwów, ścięgien)
Wrodzone, urazowe, patologiczne
(nowotwory, zapalenia)
Zamknięte lub otwarte

Objawy

Ból
Poszerzenie i zniekształcenie
obrysów stawu
Krwiak w stawie
Przymusowe ustawienie kończyny
Sprężysty opór przy próbie
pokonywania zwichnięcia

Zwichnięcia dużych stawów szczególnie w
obrebie kończyny dolnej i miednicy są trudnymi
w leczeniu, ciężkimi urazami,często towarzyszą

im uszkodzenia naczyniowo-nerwowe

Obraz zwichnięcia w

stawie.....?

Leczenie zwichnięć i

podwichnięć

1. pomoc- unieruchomienie zgodnie z

zasadą Potta, przewóz do ośrodka

specjalistycznego
ocena stanu ogólnego pacjenta
ukrwienia i unerwienia kończyny
ocena RTG
Repozycja ręczna (repositio manualis) w

znieczuleniu
Repozycja krwawa ( repositio cruenta)
Repozycja na wyciagu

Powikłania zwichnięć

1.

Wczesne
Uszkodzenia tkanek miękkich
(skóra, mięsnie, więzadła)
Uszkodzenia powierzchni
stawowych
Uszkodzenia naczyn nerwów,
rdzenia kręgowego, złamania

Powikłania zwichnięć

2. Późne

Zwichnięcia nawrotowe (co pewien

czas przy wykonywaniu obszernych

ruchów w stawie
Zwichnięcia nawykowe (występują

przy prawie każdym ruchu kończyną)
Przykurcze i zesztywnienia stawów
Zespól Sudecka
Zmiany zwyrodnieniowe

Uszkodzenia więzadeł stawu

skokowo-goleniowego

Obrażenia te powstają najczęściej w

wyniku

nadmiernej

supinacji

stępu

(więzadła strony bocznej) lub rzadziej
pronacji (ligamentum deltoideum). Ze
względu na ciężkość obrażeń możemy
wyróżnić:

a) rozciągnięcie więzadeł I*
b) naderwanie więzadeł II*
c) rozerwanie więzadeł III*

Boczny kompleks

torebkowo-więzadłowy

Przyśrodkowy kompleks

torebkowo-więzadłowy

Uszkodzenia więzadeł stawu

skokowo-goleniowego

W celu ich rozpoznania należy
wykonać zdjęcia rtg w wymuszonej
supinacji lub pronacji stopy, w
znieczuleniu

miejscowym.

W

pierwszych 2 typach uszkodzeń obraz
rtg będzie prawidłowy, natomiast w
ostatnim dojdzie do asymetrycznego
poszerzenia szpary stawowej.

Uszkodzenia więzadeł stawu skokowo-goleniowego

Leczenie

 

-

w rozciągnięciu i naderwaniu więzadeł

zakładamy gips

krótki na 2-3 tygodnie (I

i II stopień uszkodzenia)

-w rozerwaniu więzadeł (III i IV stopień)
najczęściej ulega oderwaniu przyczep
więzadła

skokowo-strzałkowego

przedniego i piętowo-strzałkowego a
nieuszkodzone

pozostaje

więzadło

skokowo-strzałkowe

tylne)

zakładamy

unieruchomienie gipsowe na 4-5 tygodni
ze stopą ustawioną w lekkiej pronacji lub
leczenie

operacyjne

polegające

na

rekonstrukcji przyczepów( uszkodzenia
awulsyjne)

Uszkodzenia więzadeł stawu

skokowo-goleniowego

Leczenie



  

wg Kannusa leczeniem z wyboru w

rozerwaniach powinno być leczenie funkcjonalne: krótkie
unieruchomienie gipsowe, ćwiczenia mm strzałkowych,
krótkich stopy oraz piszczelowych, wczesna mobilizacja z
obciążaniem kończyny
   

w przypadku niewłaściwego lub zbyt krótkiego

leczenia

rozerwanych

więzadeł

może

dojść

do

nawykowego

podwichnięcia

kości

skokowej

objawiającego się częstymi skręceniami, uczuciem
niestabilności stawu, upośledzeniem chodu. Wskazane
jest wówczas wykonanie rtg w wymuszonej pozycji stępu.

RTG w pozycji wymuszonej

niestabilność boczna

niestabilność tylna

Zakładanie

unieruchomienia

gipsowego

Zwichnięcia stawu ramiennego

Zwichnięcia stawu ramiennego

Staw ramienny ulega często zwichnięciom, czemu sprzyja
jego budowa. Końce stawowe są tu utrzymywane na
zasadzie przyparcia przez aparat więzadłowo-mięśniowy
(pierścień rotatorów) a nie zassania. Uszkodzenie dotyczy
torebki i obrąbka stawowego.

Podział zwichnięć stawu ramiennego

Zwichnięcia przednie

1.

1.   Podkrucze w wyniku urazu pośredniego: upadek
na odwiedzioną i zrotowaną na zewnątrz kkg lub jej
nagłe odwiedzenie oraz urazu bezpośredniego

2.

2.   Podpanewkowe przednie przy kończynie
ustawionej w większym odwiedzeniu

3.

3.   Podobojczykowe upadek na odwiedzioną i
zrotowaną na zewnątrz kkg z jednoczesnym
odwiedzeniem obręczy barkowej

4.

4.   Piersiowe upadek na odwiedzioną i zrotowaną na
zewnątrz

kkg

z

jednoczesnym

maksymalnym

odwiedzeniem obręczy barkowej

Zwichniecie
podkrucze

Zwichnięcie

podpanewk
owe

Zwichnięcie
podobojczyko
we

Zwichnię
cie

piersiowe

Objawy

Objawy:

ból,

przymusowe

ustawienie

kończyny, zmiana obrysu barku, pustka w

rzucie mm naramiennego, sprężynowanie

kkg, ocenić stan naczyniowy i neurologiczny

(nerw pachowy i skórno-mięśniowy)
W podwichnięciu przednim chorzy skarżą

się na uczucie niestabilności zwłaszcza przy

odwodzeniu

i

rotacji

zewnętrznej

(ograniczenie rotacji zewnętrznej, projekcja

rtg West Point w odwiedzeniu 90 i rotacji

zewnetrznej, artrografia)

Leczenie

1.   Repozycja zamknięta sposobem
Hipokratesa, Kochera, powolnej elewacji
lub Stimsona
2.   Unieruchomienie w opatrunku Desaulta
lub Valpeau przez 4-5 tygodni; szczególnym
przypadkiem są nieurazowe samoistne
zwichnięcia u dorastających z powodu
wiotkości

torebkowo-więzadłowej,

bez

dolegliwości, chory sam zwicha i reponuje
3.   W przypadku interpozycji tkanek
miękkich repozycja otwarta z dostępu w
rowku piersiowo - ramiennym

Leczenie c.d.

1.

 

Zwichnięcia

zastarzałe;

próba

zamkniętej repozycji jeśli nieudana to

leczenie

operacyjne;

w

przypadkach

kilkumiesięcznych rehabilitacja bez prób

repozycji
2.   W przednim podwichnięciu wywołanym

rozciągnięciem

przedniej

torebki

(ograniczenie

odruchowe

rotacji

zewnętrznej, głowa ustawiona bardziej do

przodu) leczenie operacyjne polegające na

duplikacji przedniej torebki

Przednie
zwichnięcie
stawu
ramiennego

Repozycja
zwichnięcia

A. przez bark 1625

B. przez drabinę
1607

C. w maszynie
wyciagowej 1681

D. wyciągiem
srubowym 1693

Metoda
Hipokratesa

Metoda Stimsona

Z kontrwyciągiem

Metoda Kochera – znana od 3000 lat

1. Podbarkowe
2. Podpanewkowe tylne
3. Podgrzebieniowe
   na zdjęciu rtg AP niewidoczny jest guzek

większy bo kkg jest ustawiona w rotacji

wewnętrznej, a zwichnięta głowa kości

ramiennej wydaje się mniejsza niż po

stronie zdrowej ponieważ leży bliżej kasety
   zaburzenie linii Moloneya

ZwichnięciaTylne

(uraz pośredni-upadek na przywiedzioną kkg lub

bezpośredni)

Uraz bezposredni

Uraz pośredni – kończyna przywiedziona

W przypadku zwichnięcia tylnego uwidacznia się
wyrostek kruczy wraz z przypienomi do niego
ścięgnami (jakie to ???)

W przypadku zwichnięcia tylnego guzek większy
rzutuje się na obraz przynasady

Zwichnięcie podpanewkowe tylne ocena typu
trudna na zdjeciu AP

Projekcja pachowa umożliwia różnicowanie
zwichnięć przednich i tylnych ( z jakim mamy
tutaj do czynienia?)

Unieruchomienie po
nastawieniu tylnego
zwichnięcia

Powikłania nawracających zwichnięć-
złamanie kompresyjne głowy