background image

Budowa 
chromatyny

Jakub Sokal
Pielęgniarstwo I rok (s1)
Grupa I

background image

Co to jest chromatyna?

Jest to włóknista substancja występująca w 
jądrze komórkowym, zbudowana z:

bardzo długich, dwuniciowych cząsteczek 
DNA

prawie takiej samej wagowo ilości 
histonów

białek niehistonowych (większość z nich 
to białka kwaśne i większe niż histony)

małej ilości RNA

background image

DNA

Wielkocząsteczkowy organiczny związek 
chemiczny należący do kwasów 
nukleinowych, który zbudowany jest z 
pojedynczych, powiązanych ze sobą 
monomerów (nukleotydów). U eukariontów 
zlokalizowany jest przede wszystkim w 
jądrach komórek, u prokariontów 
bezpośrednio w cytoplazmie, natomiast u 
wirusów w kapsydach. Pełni rolę nośnika 
informacji genetycznej organizmów żywych.

background image

Histony

Białka zasadowe, które zawierają dużo 
aminokwasów zasadowych (lizyny i argininy), 
dobrze rozpuszczalne w wodzie. Są 
składnikami jąder komórkowych, gdzie 
tworzą rdzenie nukleosomów w chromatynie. 
Spośród wszystkich histonów najsłabiej 
związane z chromatyną są histony H1 i 
dlatego są one łatwo usuwane roztworem 
soli, w wyniku czego chromatyna staje się 
rozpuszczalna.

background image

Białka niehistonowe

Białka te to enzymy, które biorą udział w 
replikacji DNA (np. topoizomerazy DNA). 
Należą do nich również białka biorące 
udział w transkrypcji (np. kompleks 
polimerazy DNA).

background image

RNA

Organiczny związek chemiczny z grupy kwasów 
nukleinowych, zbudowany z rybonukleotydów 
połączonych wiązaniami fosfodiestrowymi. Z 
chemicznego punktu widzenia jest polimerem 
kondensacyjnymi rybonukleotydów. Występuje w 
jądrach komórkowych i cytoplazmie, często wchodząc 
w skład nukleoprotein. Znanych jest wiele klas kwasów 
rybonukleinowych o zróżnicowanej wielkości i 
strukturze, pełniących rozmaite funkcje biologiczne. 
Zarówno struktura, jak i funkcja RNA jest silnie 
uzależniona od sekwencji nukleotydów, z których 
zbudowana jest dana cząsteczka.

background image

Stopnie upakowania 

chromatyny

podwójna helisa + oktamer histonowy → 
nukleosom + histon łącznikowy (np. H1) → 
chromatosom + łącznikowy dna → 
nukleofilament (sznur koralików, włókno 
10 nm) → solenoid (włókno 30 nm) → 
pętla chromosomowa (pętla laemmliego) 
→ chromatyna interfazowa → chromosom 
metafazowy

background image

Podwójna helisa

Podwójna helisa stanowi 
podstawowy element struktury 
przestrzennej cząsteczki DNA. 
Składa się z dwóch łańcuchów 
polinukleotydowych, które biegną 
w przeciwnych kierunkach i 
owijają się wokół wspólnej osi. 
Zasady azotowe nukleotydów 
znajdują się wewnątrz podwójnej 
helisy i są połączone wiązaniami 
wodorowymi w pary 
komplementarne. Fragmenty o 
strukturze podwójnej helisy 
znajdują się także w niektórych 
cząsteczkach RNA, np. tRNA.

background image

Nukleosom

Jest jednostką organizacyjną rozpuszczalnej 
chromatyny. Wyizolowany rdzeń 
nukleosomów zawiera 4 klasy histonów 
(nazywanych rdzeniowymi): H2A, H2B, H3 i 
H4. Ich struktura zostaje wśród gatunków w 
znacznym stopniu zachowana, co świadczy o 
tym, że czynność histonów jest identyczna we 
wszystkich komórkach eukariotycznych i że 
cała cząsteczka uczestniczy w wypełnianiu 
swoistej funkcji.

background image

W nukleosomie DNA 
jest nawinięty, jako 
lewoskrętna helisa, 
na powierzchni 
podobnego do 
dysku oktameru 
histonów.

background image

Wcześniej wymienione klasy histonów rdzeniowych 
podlegają następującym rodzajom kowalencyjnych 
modyfikacji: 

acetylacji (H3 i H4- acetylacja związana z z aktywacją 
lub deaktywacją transkrypcji genów, ogólnie o 
wszystkich histonach rdzeniowych- związana ze 
składaniem chromosomów podczas replikacji DNA)

metylacji

fosforylacji (H1- fosforylacja związana z kondensacją 
chromosomów podczas replikacj)

ADP- rybozylacji (związana z naprawą DNA)

monoubikwitylacji (związana z aktywacją genu, 
represją i heterochromatycznym wyciszaniem genów)

sumoilacji (prowadzi do represji transkrypcji)

background image

Histony rdzeniowe mają zdolność 
wzajemnego oddziaływania na siebie:

H3 i H4 tworzą tetramer, który zawiera po 
dwie cząsteczki każdego z nich (H3/H4)

2

narzuca DNA właściwości nukleosomu

H2A i H2B tworzą dimery (H2A-H2B), 
których dodanie stabilizuje pierwotną 
cząsteczkę i wiąże silnie dwa dodatkowe 
półskręty helisy DNA, uprzednio jedynie 
związane z tetramerem (H3/H4)

2

W warunkach fizjologicznych takie oligomery 
łączą się w oktamer histonowy o składzie 
(H3/H4)

2

-(H2A-H2B)

2

.

background image

W powstawaniu nukleosomów pośredniczą 
niektóre czynniki tworzenia chromatyny, 
wspomagane przez białka opiekuńcze 
histonów. W trakcie tworzenia nukleosomów 
histony zostają uwolnione od tych białek.

Nukleosomy wykazują preferencje do pewnych 
regionów na specyficznych cząsteczkach DNA 
(fazowanie), jednak przyczyna tego dokładnie 
nie jest znana. Prawdopodobnie ma to związek 
ze względną fizyczną giętkością pewnych 
sekwencji nukleotydowych oraz z obecnością 
innych czynników związanych z DNA, które 
ograniczają liczbę miejsc lokalizacji 
nukleosomów.

background image

Histon łącznikowy

Należy do rodziny małych, zasadowych białek 
histonowych, do których zalicza się histon H1 i 
jego odmianę histon H5. W porównaniu z innymi 
histonami cechuje go względnie duża 
heterogenność. Jest zlokalizowany w obrębie 
nukleosomu w miejscu, w którym DNA schodzi i 
wchodzi do nukleosomu, tworząc swego rodzaju 
klamrę spinającą całość. Histony łącznikowe 
zbudowane są z trzech domen: globularnej 
domeny głównej oraz dwóch małych domen- N- 
końcowej i C- końcowej.

background image

Chromatosom

Jednostka strukturalna chromatyny 
składająca się z 166 par zasad, oktameru 
oraz histonu H1. Chromatosomy 
połączone łącznikowym DNA tworzą 
nukleofilament.

background image

Łącznikowy DNA

Odcinek DNA 
łączący 
chromatosomy w 
nukleofilament. 
Pojedynczy 
łącznikowy DNA ma 
długość od kilku do 
ponad 100 par 
zasad.

background image

Włókienko grubości 10 nm 

(nukleofilament)

Składa się z nukleosomów, które są 
ułożone w taki sposób, że ich brzegi są od 
siebie nieco oddzielone, a ich płaskie 
powierzchnie leżą równolegle do osi 
włókienka. Włókienko grubości 10 nm jest 
prawdopodobnie dodatkowo skręcone (6- 
7 nukleosomów na jeden skręt) i tworzy 
włókno chromatynowe grubości 30 nm, 
które stabilizują histony H1. 

background image

Włókno chromatynowe 

grubości 30 nm (solenoid)

Jednostka strukturalna chromatyny 
składająca się ze zwiniętego w 
lewoskrętną helisę nukleofilamentu o 
średnicy 30 nm. Na każdy skręt solenoidu 
przypada 6 chromatosomów. Zwinięty 
solenoid wraz z macierzą jądrową tworzy 
pętlę chromosomową.

background image

Pętla chromosomowa

Tworzy rozluźniony fragment 
chromosomu. Ma długość 300 nm.

background image

Chromatyna

Jest to interfazowa postać chromosomów, złożona z DNA, białek 
histonowych i niehistonowych oraz małej ilości RNA. 
Podział chromatyny pod względem aktywności transkrypcyjnej:

heterochromatyna- nieaktywna transkrypcyjnie, w interfazie gęsto 
upakowana, możemy rozróżnić heterochromatynę:

konstytutywną- zawsze upakowana, nieaktywna, znajduje się w regionach w 
pobliżu centromera i w końcach chromosomów (w telomerach)

fakultatywną- niekiedy skondensowana, a niekiedy nieskondensowana i 
mająca wygląd euchromatyny (przykładem może być jeden z chromosomów 
żeńskich X u ssaków, który jest skondensowany i prawie całkowicie 
nieaktywny transkrypcyjnie, jednak w okresie gametogenezy ulega 
dekondensacji i staje się aktywny transkrypcyjnie we wczesnej 
embriogenezie)

euchromatyna- aktywna transkrypcyjnie, wybarwia się jako substancja 
mniej gęsta, replikuje się w cyklu komórkowym ssaków zwykle wcześniej 
niż heterochromatyna

background image

Chromosom

Wybarwiająca się 
struktura 
zbudowana z silnie 
skręconej 
chromatyny, 
pojawiająca się w 
komórce w związku 
z jej podziałem.

background image

Budowa chromosomu

Chromatyda- jedna z dwóch identycznych 
cząsteczek DNA budujących ramiona 
chromosomu.

Centromer- miejsce połączenia dwóch 
chromatyd siostrzanych, jest regionem 
bogatym w pary zasad (A-T).

Kinetochor- białkowa struktura leżąca na 
powierzchni centromeru, która jest miejscem 
przyczepu włókien wrzeciona podziałowego.

Przewężenie wtórne- sekwencja DNA służąca 
jako tzw. organizator jąderkotwórczy (NOR) 
do syntezy rRNA.

Trabant (satelita)- fragment ramienia 
chromosomu za przewężeniem wtórnym.

Telomery- zakończenia ramion 
chromosomów, które składają się z krótkich 
powtarzających się sekwencji bogatych w 
pary T-G (u człowieka sekwencja: 5’-TTAGGG-
3’).

background image

Rodzaje chromosomów 

(położenie centromerów)

Metacentryczny- centromer 
w połowie długości 
chromosomu.

Submetacentryczny- 
centromer dzieli ramiona 
chromosomu na odcinki 
nierównej długości.

Akrocentryczny- centromer 
tuż przy jednym z końców 
ramion chromosomu.

Telocentryczny- centromer 
na końcu ramion 
chromosomu.

background image

DZIĘKUJĘ 

background image

Inne typy chromosomów

Autosomy- chromosomy ciała, 
czyli wszystkie z wyjątkiem 
chromosomów płci.

Allosomy 
(heterochromosomy)- 
chromosomy płci.

Chromosomy homologiczne- 
chromosomy podobne do 
siebie pod względem składu 
genetycznego, przy czym 
jeden z nich pochodzi od 
jednego organizmu 
rodzicielskiego, a drugi od 
drugiego.

Chromosomy niehomologiczne- 
chromosomy różne pod 
względem zawartości 
genetycznej.

Chromosomy politeniczne 
(olbrzymie)- powstające w wyniku 
nierozchodzenia się chromatyd po 
kilkukrotnej replikacji. Występują 
np. w komórkach gruczołów 
ślinowych larw muchówek.

Chromosomy szczoteczkowe- 
zawierają dużo pętli bocznych, 
służących intensywnej syntezie 
RNA. Występują w  oocytach 
kręgowców.

background image

Document Outline