Ćwiczenia z kreatywności

dla uczniów szkół

podstawowych



Uczestnicy siedząc w kole kolejno
wymieniają co jest potrzebne do… (np.
łowienia ryb, upieczenia ciasta, odkrycia
naukowego, zdobycia wysokiej góry).
Propozycje nie mogą się powtarzać.

„CO JEST POTRZEBNE DO?”



Uczestnicy siedząc w kole podają
odpowiedzi na pytanie zadawane i
nieoczekiwanie zmieniane przez nauczyciela
(np. co można zamknąć, co można policzyć,
co może się wyczerpać, czego człowiek ma
za dużo/za mało). Prosimy o odpowiedzi
zaskakujące.

„CO MOŻNA ZAMKNĄĆ?”



Nauczyciel zadaje uczestnikom pytania i
zachęca ich do myślenia nieoczywistego i
płynnego przy odpowiadaniu na kolejne
pytania. Np. Co robi mgła? Co robi śnieg? Co
robi muzyka? Co robi wiatr? Co robi słońce?

„CO ROBI MGŁA?”



Uczestnicy podzieleni na grupy tworzą
własne – twórcze definicje dla podanych
słów np. Kantata (wokalna niesceniczna
forma muzyczna składająca się z wielu
części) Batrachofobia (lęk przed żabami)
Gutaperka (substancja pochodzenia
naturalnego, pozyskiwana i wykorzystywana
w podobny sposób jak kauczuk naturalny)
Bifurkacja (rozdzielenie się, rozszczepienie,
rozgałęzienie)

„CO TO JEST?”



Prowadzący prosi uczestników o napisanie
zdania „Dziwi mnie, że…” i dokończenie go
na 10 rożnych sposobów.

„CO MNIE DZIWI?”



Prowadzący prosi uczestników, aby w
grupach zastanowili się i wypisali, co jest
interesującego w zwyczajnych rzeczach np.
marchewce, suchych liściach, ślimaku,
kurzu.

„CO JEST INTERESUJĄCEGO
W…”



Nauczyciel odczytuje na lekcji wiersz, bajkę, rozdział
książki, a uczniowie zapisuję wszystkie pytania, które
przychodzą im do głowy w związku z usłyszanym
fragmentem. Szmidt (2008) podaje, jako przykład
historię Czerwonego Kapturka i zaskakujących pytań,
które mogą się zrodzić po jej wysłuchaniu np.
Dlaczego Czerwony Kapturek chodził sam po lesie?
Kim jest ojciec Czerwonego Kapturka? Jaki wpływ
będzie miała ta historia na dalsze życie Czerwonego
Kapturka? Podobną twórczą zabawę można
przeprowadzić z dowolnym tekstem, zachęcając
uczniów do wyłamywania się z utartych torów
myślenia.

„ĆWICZENIE MYŚLENIA
PYTAJNEGO”



Uczestnicy pracując w grupach piszą
opowiadanie na dowolny temat (ok. 0,5-1
str.), w którym wszystkie słowa będą
zaczynały się na wybraną literę alfabetu.

„OPOWIADANIE NA
LITERĘ…”



Prowadzący prosi uczniów o wymyślenie
całkiem nowych słów, a następnie wybranie
jednego i stworzenie do niego dowolnej
interpretacji graficznej. Dodatkowo możemy
zaproponować uczniom, aby nie zdradzali,
jakie słowo wybrali i na zakończenie
ćwiczenia przeprowadzić wspólne
zgadywanie, które słowo zostało
namalowane.

„MALUJEMY COŚ”



Zadaniem uczestników jest zaproponowanie
jak najkrótszego łańcucha skojarzeń za
pomocą, którego możemy połączyć dwa
dowolne słowa. Na przykład jak połączyć
Adama Mickiewicza ze spinaczem
biurowym? Mickiewicz – literatura – papier –
spinacz biurowy Ćwiczenie można
wykonywać wspólnie w jednej grupie, lub
wprowadzić element rywalizacji pomiędzy
kilkoma grupami.

„NAJKRÓTSZY ŁAŃCUCH”



Prosimy jedną osobę z grupy o opuszczenie sali. Pozostała
część grupy wybiera dwa słowa, najlepiej luźno ze sobą
powiązane np. „widelec” i „księżyc”. Zadaniem osoby, która
opuściła salę jest – po przedstawieniu zasad zabawy i
pierwszego słowa – odgadnięcie drugiego słowa z pary. Grupa
naprowadza osobę zgadującą, tworząc interaktywny łańcuch.
Osoba zgadująca rozpoczyna podając swoje skojarzenie do
słowa, które usłyszała np. „widelec”-„obiad”. Kolejna osoba z
grupy podaje swoje skojarzenie do słowa „obiad”,
naprowadzając jednak do słowa docelowego („księżyc”) np.
„obiad”-„świece”. Znowu próbę podejmuje osoba zgadująca, a
skojarzenie naprowadzające ponownie pada z sali. Gra toczy
się do momentu odgadnięcia drugiego słowa. Ćwiczenie to
pozwala tworzyć bardzo zaskakujące połączenia i skojarzenia.

„ŁAŃCUCH
INTERAKTYWNY”



Jeden z uczestników bezgłośnie wymawia kolejne litery alfabetu, a drugi w
pewnym momencie mu przerywa. Litera, przy której był pierwszy uczestnik
w momencie przerwania (na przykład „C”) staje się pierwsza literą
długiego ciągu wyrazów (przymiotników), którymi możemy opisać
tytułowego kota ministra np.
Kot ministra jest cudowny Kot ministra jest cyniczny Kot ministra jest
całkiem fajny Kot ministra jest czerwony …. Itd.
Rundę zaczyna uczestnik, któremu przerwano recytowanie alfabetu. Kolejni
uczestnicy kontynuując ćwiczenie podając po jednym przymiotniku na
wylosowaną literę. Osoba, która powtórzy przymiotnik, który już się
pojawił, albo nie potrafi podać nowego przymiotnika odpada z gry. Gra
toczy się do momentu, aż w rozgrywce pozostaną 2-3, lub 1 osoba
wygrana, wykazujące się najlepszą płynnością słowną i skojarzeniową. Nie
wszystkie podane określenia muszą być przymiotnikami – sami ustalamy
reguły ćwiczenia – nadrzędnym celem jest pobudzenie wyobraźni i funkcji
intelektualnych. Ćwiczenie może pełnić funkcję rozgrzewki intelektualnej,
wprowadzać w zagadnienia związane z umiejętnością abstrahowania..

„KOT MINISTRA”



Zaczynamy zadając uczestnikom proste pytanie np. o
rzeczy białe. Gdy grupa wymieni kilka rzeczy białych,
prosimy o przykłady rzeczy białych i jednocześnie miękkich.
Kolejno wprowadzamy trzecie kryterium – muszą być to
dodatkowo rzeczy jadalne. Potem możemy dodać czwarte
kryterium (np. muszą być to rzeczy z grupy
węglowodanów), kolejno piąte itd. Im więcej kryteriów, tym
trudniejsze zadanie – wymaga przypominania sobie
obiektów wg nietypowego klucza, czyli po ich
wcześniejszym zredefiniowaniu. Ćwiczenie możemy
modyfikować poprzez wprowadzenie elementu rywalizacji
pomiędzy grupami, albo losowości – wpisując na
pojedynczych kartkach słowa klucze wg których po
wylosowaniu będziemy ustalać kategorie.

„ARCHIWUM”



Ćwiczenie, które wymaga abstrahowania, a
jednocześnie jest krótkim przerywnikiem
ruchowym. Grupę dzielimy, na co najmniej
dwie podgrupy. Każda z nich ma za zadanie
ustawić się w szeregu wg ustalonej przez
siebie zasady np. wzrost, wiek, numer buta,
imiona alfabetycznie. Pozostali uczestnicy
mają za zadanie odgadnąć co to za zasada.
Zasady ogranicza tylko nasza wyobraźnia.

„UKRYTA ZASADA”

W tym ćwiczeniu trener najpierw czyta uczestnikom powyższy podział, a
następnie uczestnicy – indywidualnie lub w grupach – podejmują się próby
sklasyfikowania „po chińsku” obiektów określonej kategorii. Wybrana
kategoria powinna być zróżnicowana, aby klasyfikowanie w sposób
zabawny i nietypowy było możliwe. Możemy polecić do sklasyfikowania np.
dzieci, kierowców, sprzedawców itp. Uzyskane w ten sposób hasła do
Chińskiej Encyklopedii podlegają plebiscytowi na najbardziej nietypowe i
zabawne.

„CHIŃSKA ENCYKLOPEDIA”

Podobno starożytna chińska encyklopedia dzieliła zwierzęta w sposób następujący:

- Zabalsamowane

- Które z daleka wyglądają jak mucha

- Oswojone

- Włączone do tej klasyfikacji

- Prosięta

- Zachowujące się jak szalone

- Syreny

- Nieprzeliczone

- Bajeczne

- Stanowiące własność cesarza

- Te, które stłukły dzban

- Im podobne

- Dzikie psy

- Narysowane cieniutkim pędzelkiem z wielbłądziej sierści



Ustalamy obiekt, który będziemy wspólnie
definiować. Musi być to obiekt ogólnie
wszystkim znany np. but, dziecko, szkoła.
Następnie uczestnicy tworzą jak najwięcej
definicji opisujących daną rzecz w
następujący sposób np. „But jest to…”.
Ważne jest wypracowanie wielu,
różnorodnych definicji, aby ostatecznie
wygenerować te najbardziej zaskakujące i
oryginalne.

„TYSIĄC DEFINICJI”



Uczestnicy pracując w grupach tworzą rozwinięcie
historii na podane tematy: „Co by było gdyby…” np.

◦

„… przestało działać prawo ciążenia”

◦

„… dzieci rządziły dorosłymi”

◦

„… buty ożyły”



Ćwiczenie to jest modelem eksperymentu
myślowego, dzięki któremu powstało wiele odkryć i
pomysłów. Prowadzący zachęca do spontanicznej
twórczości i przewidywania różnorodnych
konsekwencji. Rozumowanie w ćwiczeniu odbywa
się wg schematu dedukcyjnego „jeśli – to”.

„CO BY BYŁO GDYBY”



Informujemy uczestników, iż znaleziono niedawno
niepodważalny dowód, tłumaczący, dlaczego zebry są w
paski. Niestety dokument ten jest częściowo spalony –
zostało tylko ostatnie zdanie: I dlatego zebry są w paski.
Zadanie polega na stworzeniu sensownej opowieści,
która ma się kończyć określonym wnioskiem. Ważne jest
podkreślenie, że nie chodzi o to, żeby wyjaśnienia były
zgodne z faktycznym stanem naukowym, ponieważ
celem tego ćwiczenia jest pobudzenie wyobraźni.



Inne przykładowe tematy do rozwinięcia:

◦

I dlatego powstaje tęcza

◦

I dlatego pingwiny, chociaż ptaki, nie latają

◦

I dlatego koguty pieją o świcie

„I DLATEGO ZEBRY SĄ W
PASKI”



Uczestnicy wypisują na małych kartkach
dowolne wyrazy – każda osoba jeden wyraz
na jednej kartce. Prowadzący zbiera kartki,
następnie każdy losuje jedną spośród
zebranych kartek. Zadaniem uczestników
jest stworzyć analogię pomiędzy słowem
„uczeń” (lub innym wybranym przez
prowadzącego), a słowem wylosowanym.
Np. Uczeń jest jak kwiat stale się rozwija

„POSZUKIWANIE
ANALOGII”



Uczestnicy pracując indywidualnie lub w grupach
mają za zadanie w sposób metaforyczny oddać za
pomocą rysunku pewne określenia abstrakcyjne
np. inteligencja, różnorodność, lojalność itp.
Wszyscy mogą pracować nad jednym tematem,
po czym porównujemy stworzone prace, albo nad
kilkoma różnymi zagadnieniami, a zadaniem
pozostałych grup jest odgadnięcie, co
przedstawia dany rysunek. Ćwiczenie to
kształtuje w uczestnikach umiejętności myślenia
za pomocą metafor graficznych.

„RYSOWANIE POJĘĆ
ABSTRAKCYJNYCH”



Prowadzący wybiera kilka martwych metafor
lub związków frazeologiczny (np. chart
ducha, kobieta z klasą) i przygotowane na
małych kartkach rozdaje uczestnikom.
Zadaniem uczestników jest zilustrować
otrzymane metafory schodząc z poziomu
abstrakcji na poziom dosłownego rozumienia.
Zadaniem pozostałych uczestników jest
odgadnąć, jaki związek frazeologiczny został
w ten sposób uwieczniony.

„RYSOWANIE MARTWYCH
METAFOR”



W podziale na grupy, każda z grup otrzymuje kartkę z
wybranym słowem. Prowadzący prosi uczestników o
zastanowienie się i wypisanie jak największej liczby
pomysłów, czego symbolem mogą być zwyczajne
przedmioty np. ołówek, liść, ziarno piasku czy but. W
tym ćwiczeniu uczniowie wypisują wszystkie możliwe
funkcje tych przedmiotów, a następnie dla wybranych
funkcji szukamy nowych znaczeń, które mogą mieć
sens metaforyczny – przykładowo: ziarno piasku –
funkcje: przesypywanie, zagrzebywanie, odmierzanie
czasu – metafora: upływające chwile, zakopywanie w
pamięci. Ćwiczenie można zakończyć rysowaniem
nowo utworzonych symboli

„TWORZENIE NOWYCH
SYMBOLI”



W tym ćwiczeniu próbujemy aktywnie
przekształcić zalety w wady i odwrotnie.
Prosimy grupę o wybranie jednego obiektu,
który jest w mniej więcej takim samym
stopniu obarczony wadami i zaletami.
Następnie jedna grupa wypisuje wady
danego przedmiotu druga zalety. Następnie
grupy wymieniają się kartkami, a ich
zadaniem jest przetransformować wypisane
zalety na wady, a wady na zalety.

„ZALETY WAD I WADY
ZALET”



Grupa opowiada wspólną historię. Historię
rozpoczyna pierwsze osoba formułując
jedno zdanie rozpoczynające się od „Na
szczęcie…”, kolejna osoba kontynuuje
historię dodając kolejne zdanie
rozpoczynające się od „Niestety…”. Kolejne
osoby kontynuując wspólne opowiadanie
naprzemiennie używając zwrotów „Na
szczęście” i „Niestety”.

„NA SZCZĘŚCIE I NIESTETY”



Wypisujemy wady i zalety kubka do picia



Projektujemy własny kubek (rysunek)

„Projektant”



Znajdujemy jak najwięcej zwierząt, których
nazwa oznacza również rzecz np. zwierzę:
wąż – rzecz: wąż ogrodowy

„Słowo –rzecz”



Uczestnicy dzielą się na grupy.
Podajemy/zapisujemy 10 dowolnych słów,
mało związanych z tematem np. pudełko,
węgiel, grabie, żaba, oczy, krokodyl, cegła,
drut, dentysta, szalik.

◦

Zadaniem każdej grupy jest napisanie listu z
wakacji do rodziców (kolegi, cioci)wplatając w
tekst wszystkie podane wyrazy.

◦

Grupa wycina z gazety 10 dowolnych słów z
artykułów prasowych. Dalej postępujemy jak
wyżej.

„List z wakacji”



Uczestnicy w grupach 3-4 osobowych losują
kartki w wypisanymi nazwami przedmiotów
np. żelazko, toster, auto, walizka i metodą
burzy mózgów zastanawiają się jak je
zmienić aby lepiej spełniały swoje zadanie.

„Jeszcze lepsze”



W pewnym mieście wybudowano nowoczesne,
pięknie usytuowane osiedle mieszkaniowe. Osiedle
to ma już swoją nazwę, nie nazwano jednak
jeszcze placu, który znajduje się w jego centrum,
ani ośmiu ulic, które zbiegają się tam promieniście.
Władze miasta odrzuciły dotychczasowe
propozycje jako mało oryginalne i nie spełniające
podstawowego wymagania sformułowanego przez
burmistrza następująco: Nazwy osiedla, placu i ulic
mają być ze sobą logicznie powiązane.
Należy wymyśleć wspólnie nazwy osiedla i nazw
ulic.

„Nowe osiedle”



Uczestnicy losują dwa obrazki lub kartki z
nazwami przedmiotów, zwierząt, obiektów
itp. Np. ptak i auto, pianino i drzewo.
Następnie próbują stworzyć z nich jedna
rzecz, jakiej nie ma w rzeczywistości. Np.
nadają jej nazwę np. Autoptak,
ptakosamochód i rysują( malują itp.)
powstały twór. Po zebraniu wszystkich prac
tworzymy wystawę a twórcy wypowiadają się
na temat swoich wynalazków, słuchamy
komentarzy, bawimy się wspólnie.

„ Jedno z dwóch”



Do wykonania ćwiczenia wykorzystujemy
linie łamane narysowane na tylu kartonach
ilu jest uczestników - lub na długiej
złączonej kartce. Uczestnicy rysują
wszystko to, co chcieliby zobaczyć podczas
podróży. Na zakończenie łączą ze sobą
wszystkie prace tak, aby powstała wspólna
trasa podróży

„Wymarzona podróż ”



Wybierzcie się na spacer do parku lub lasu.
Pozbierajcie kasztany, liście, żołędzie,
kwiaty, gałęzie itd. Zastanówcie się
wspólnie, jak można je wykorzystać.

„Co zrobić z”



Wspólnie tworzymy alfabet sukcesu poprzez
wyrazy lub wyrażenia, np.: a – ambitny, b –
bystry, c – cierpliwa, d – doskonała itd.

„Alfabet sukcesu”



Uzupełnienie opisu:

◦

Gdybym miał/miała stać się zwierzęciem
byłby/byłaby to…, ponieważ…

◦

Gdybym miał/miała stać się kolorem byłby to…,
ponieważ…

◦

Gdybym miał/miała stać się piosenką byłby/byłaby
to…, ponieważ…

◦

Gdybym miał/miała stać się narzędziem, maszyną,
instrumentem byłby/byłaby to… ponieważ…

◦

Gdybym miał/miała stać się osobą sławną
byłby/byłaby to…, ponieważ…

„Chiński portret”



Dorysowywanie do liter różnych elementów

„W co mogą zamienić się
literki?”



Wspólnie z Małym Księciem wybieramy się w podróż
międzyplanetarną. Zmiana muzyki oznacza dotarcie do
wyznaczonej planety.

◦

Planeta śmiesznych kroków – wszyscy robią pociąg i poruszamy się do
muzyki.

◦

Planeta wybuchających wulkanów – dobieramy się po troje dzieci. Bawimy
się w księżniczkę, zamki, wulkan.

◦

Planeta czekoladowa – rozdajemy dzieciom czekoladę.

◦

Planeta wojujących plemion – wspólnie wszyscy wykonują taniec na
siedząco.

◦

Planeta milczących plemion – każdy za zadanie ma ułożyć swoje imię za
pomocą gestów

◦

Planeta tancerzy – poruszanie się w rytm walczyka (krok w tył, w przód, w
tył, klaśnięcie w dłonie; krok w przód, w tył, w przód, klaśnięcie w dłonie
partnera).

◦

Moja wymarzona planeta - dziecko wymyśla nazwę swojej wymarzonej
planety.

„Podróż międzyplanetarna Małego
Księcia”



Dzieci siedzą w kręgu. Nauczyciel zaczyna:
- Gdyby pewnego dnia każdy z was znalazł
tajemniczą skrzynię ze skarbem ukrytym w
środku, to, co chcielibyście znaleźć? Niech
każdy pomyśli chwileczkę i kolejno będziecie
opowiadać.



Jedna skrzynia jest dla jednego dziecka, a w
niej tylko jeden skarb, przeznaczony tylko dla
tego dziecka.
Potem dzieci kolejno, jak siedzą, opowiadają,
co chciałyby znaleźć w skrzyniach.

„ Skrzynia ze skarbem”



Nauczyciel kładzie na stole kilka przedmiotów
dowolnie wybranych, np. książka, wazon,
piórnik, nożyczki, zeszyt. Następnie wraz z
dziećmi powtarza ich nazwy. Dzieci mają czas
na wymyślenie. Podchodzą do nauczyciela,
podają swoją odpowiedź, którą nauczyciel
zapisuje na kartce i wrzuca do koszyka na
stole. Gdy wszyscy skończą, nauczycielka
wyciąga pierwszą karteczkę i czyta po jednym
wyrazie. Dzieci odgadują, do którego
przedmiotu może pasować nazwa.

„ Wymyślamy nowe nazwy
przedmiotów”



Dzieci składają kartony na pół i w
wewnętrzne zgięcie wpuszczają odrobinę
atramentu. Przeciągają palcami po
zewnętrznej stronie kartonu, tworząc
dużego kleksa. Rozkładają kartkę i
domalowują rysunek do kleksa. Prezentują
prace w formie wystawki.

„ Kleksy”



Zabawa przy muzyce. Dzieci są wodą, która
wypełnia cała wolną przestrzeń w sali tak,
aby nie było pustych miejsc. Poruszają się w
rytm muzyki, naśladując ruchy wody. Gdy
słychać spokojną, łagodną, uczestnicy w
wolnych krokach i gestach naśladują
powolne i spokojne ruchy wody. Gdy zaś
muzyka jest szybka, naśladują gwałtowne
ruchy wody, wzburzone fale. Muzyka
zmienia się co kilka taktów.

„ Woda i muzyka”



Potrzebne będą skrawki papieru kolorowego
i karton w kontrastowym kolorze, pisaki.
Dzieci według instrukcji wybierają kilka
kawałków papieru i naklejają je na
dowolnym miejscu na kartonie. Nie wolno
używać nożyczek. Następnie dzieci
otrzymują pisaki i dorysowują coś do
kształtów, wymyślamy ciekawy tytuł pracy.

„Kreatywne dopełnianie
form”



Sadzamy dzieci w kręgu. W środku
kładzieny znany dzieciom przedmiot i
prosimy, żeby wymieniły to wszystko, co
przyjdzie im do głowy, kiedy na niego
patrzą. Chodzi o to, żeby przywołały na
myśl inne przedmioty, miejsca, uczucia,
które wiążą się z przedmiotem. Nie można
powtarzać tych samych skojarzeń.

Gwiazda skojarzeń



Dziecko otrzymuje kilka prostych figur i jego
zadaniem jest podać jak najwięcej
przedmiotów, które kojarzą się z daną
figurą.

Skojarzenia figuralne



Dzieci za pomocą prostych symboli
graficznych mają przedstawić pojęcia
wyrażone w formie werbalnej, np. ciężki,
ciepły, wysoki, duży, łatwy, lekki, itp.

Różne znaki



Zadanie polega na ułożeniu jak największej
liczby różnych wyrazów z liter wchodzących
w skład podanego słowa, litery mogą się
powtarzać.

Anagramy



Wyrazić liczbę 30 posługując się
jednakowymi cyframi oraz różnymi znakami
arytmetycznymi.



Nie zmieniając kolejności cyfr, posługując
się znakami działań arytmetycznych i
dowolnie łącząc cyfry uzyskaj równość
prawidłową.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 = 100
przykładowe rozwiązania: 123 - 45 - 67 + 89
= 100
1 + 2 + 3 - 4 +5 + 6 + 78 + 9 = 100

Zadania arytmetyczne



Przygotowujemy prosty rysunek np.
świecącej żarówki. Zadaniem dziecka jest
odpowiedzieć na pytanie: jakie zawody lub
grupy osób mógłby oznaczać ten symbol?
(elektryków, nauczycieli, zdolnych uczniów,
producentów wyrobów elektrycznych, itp.)

Możliwe zajęcia



Prowadzący podaje przedmiot osobie obok siebie. Wcześniej
wymyśla zasadę według jakiej należy go podawać (np. mając
skrzyżowane lub proste nogi). Podczas podawania mówi "podaję
ten długopis prosto i to jest dobrze" - oznacza to, że podał długopis
mając proste nogi. Kolejna osoba, nie znając na razie tej zasady
również podaje długopis osobie obok, mówi, czy podaje go prosto
i czy jest to dobrze. Prowadzący ocenia poprawność i informuje,
czy jest dobrze, czy nie. I tak dalej. Zadaniem uczestników jest
odkrycie zasady, według której długopis jest podawany. Dobrze,
żeby prowadzący czasem coś zmienił. Może skrzyżować nogi,
powiedzieć, że podaje długopis na krzyż i to jest dobrze.
Uczestnicy obserwując ciała i informacje muszą odkryć zasadę.
Zabawa trwa, aż wszyscy będą znali tę zasadę. Do wymyślania
zasad możemy używać całego naszego ciała (kluczem mogą być
ręce, nogi, przekładanie długopisu z ręki do ręki przed podaniem
itp.).

„ KIMY”



uczestnicy mają za zadanie stworzyć z siebie,
ze swoich ciał rzeźbę. Może to być istniejąca
(np. pomnik Chopina) albo wymyślona. Druga
grupa ma odgadnąć co to jest za rzeźba.
Zadania zleca prowadzący.



Inną odmianą jest tworzenie z ciał maszyn.
Również mogą być istniejące (np. ksero) lub
wymyślone ( maszyna do rozśmieszania).
Jedynym warunkiem jest bliskość uczestników
ćwiczeń, ponieważ trzeba czasem stanąć
blisko siebie lub wziąć się za ręce.

„Rzeźby z ciał”