Polityka 

strukturalna UE

Polityka strukturalna 

jest to wspólne 

działania państw Unii Europejskiej, których 

celem jest znoszenie różnic w poziomie życia, 

zatrudnienia, w infrastrukturze i w poziomie 

rozwoju ekonomicznego poszczególnych 

państw i regionów (innymi słowy: osiągnięcie 

spójności gospodarczej i społecznej państw 

członkowskich). Usuwanie dysproporcji w 

rozwoju jest zarazem usuwaniem barier, które 

mogłyby zakłócić proces integracji. Głównymi 

instrumentami finansowania polityki 

strukturalnej są fundusze Strukturalne.

Cele polityki 

strukturalnej

Cel Nr. 1 

– promowanie rozwoju i dostosowań 

strukturalnych regionów opóźnionych w rozwoju 

gospodarczym (ich PKB jest niższy niż 75 % średniej 

unijnej; obejmuje m.in. Grecję, Irlandię, Portugalię, 

części Hiszpanii, Włoch i Wielkiej Brytanii oraz część 

Francji); od wejścia Polski do UE cały obszar kraju został 

objęty działaniami w ramach togo Celu 

Cel Nr. 2 

– wspieranie gospodarczej i społecznej 

konwersji obszarów stojących w obliczu problemów 

strukturalnych (np. górnictwo, hutnictwo) 

Cel Nr. 3 

– wspieranie adaptacji i modernizacji polityk 

oraz systemów kształcenia, szkolenia i zatrudnienia, 

wspieranie rozwoju zasobów ludzkich poza obszarem 

Celu nr 1.

Fundusze Strukturalne 

UE

Głównym narzędziem polityki strukturalnej są środki 

finansowe z 

funduszy strukturalnych 

oraz kredyty 

Europejskiego Banku Inwestycyjnego.

W okresie 2000-2006 istniały cztery fundusze strukturalne:

 Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego



Europejski Fundusz Społeczny

 Europejski Fundusz Orientacji i Gwarancji Rolnej 

 Finansowy Instrument Orientacji Rybołówstwa

W perspektywie finansowej 2007-2013 do funduszy 

strukturalnych zalicza się 

Europejski Fundusz Rozwoju 

Regionalnego i Europejski Fundusz Społeczny

.

W miejsce zlikwidowanego po 2006 roku Europejskiego 

Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej powołano 

Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju 

Obszarów Wiejskich

, który stanowi instrument wdrażania 

Wspólnej Polityki Rolnej.

Zasady funkcjonowania 

Funduszy Strukturalnych UE

Skuteczność oraz efektywność działań na 

rzecz spójności społeczno-gospodarczej 

zależy od egzekwowania zasad 

wspólnotowej polityki regionalnej. Są 

one wynikiem doświadczeń zdobytych 

przez Komisję Europejską, które mają 

na celu koordynację i wspieranie polityk 

regionalnych państw członkowskich.

 Te zasady dzielą się na 2 grupy:

1. Zasady ogólne

zasada subsydiarności 

– głosi ona, że "w zakresie, który nie podlega 

jej wyłącznej kompetencji, Wspólnota podejmuje działania tylko 
wówczas i tylko w takim zakresie, w którym cele proponowanych 
działań nie mogą być skutecznie osiągnięte przez państwa 
członkowskie..."

zasada koordynacji 

- dotyczący związanego z inną zasadą, zasadą 

koncentracji, zintegrowanego wykorzystania wszystkich istniejących 
instrumentów finansowych, koordynacji oraz monitorowania realizacji 
polityk regionalnych państw członkowskich przez Komisję zgodnie z 
jasno sformułowanymi kryteriami oceny efektywności, oraz dążenia do 
harmonijnego rozwoju przestrzeni europejskiej, 

zasada elastyczności 

– stawia ona przed Komisją wyzwanie 

respektowania zasady autonomii instytucjonalnej państw członkowskich 
oraz poszanowania istniejących uwarunkowań historycznych i 
kulturowych poszczególnych regionów Europy, jak również brania 
niekiedy pod uwagę danych statystycznych oraz ich interpretacji do 
określania potrzeb rozwojowych danego regionu.

2. Zasady organizacji i działania

 zasada koncentracji 

- oznacza, że środki każdego funduszu są 

przeznaczane na wybrane, i uważane za priorytetowe, sfery 

oddziaływania, 

 zasada programowania 

- oznacza, że fundusze te działają w 

oparciu o wieloletnie programy rozwoju, opracowywane w wyniku 

negocjacji, z udziałem podmiotów zaangażowanych potem w ich 

rozdysponowanie, 

 zasada partnerstwa 

- wyraża się ścisłą współpracą Komisji i 

władz krajowych na poziomie centralnym, regionalnym lub 

lokalnym, poczynając od etapu przygotowania projektów 

przedsięwzięć, które mają być finansowane z tych funduszy aż po 

etap, w którym ich środki są wydatkowane, 

 zasada dodatkowości 

- która oznacza, że pomoc udzielana przez 

Unię Europejską powinna stanowić jedynie uzupełnienie własnych 

środków państwa członkowskiego; innymi słowy, oczekuje się, by 

pomoc UE nie prowadziła do zmniejszenia bądź wręcz eliminacji 

udziału każdego z państw członkowskich w jego własny rozwój.

Poniżej przedstawiam wykres wartości 

FS według programów operacyjnych

Dziękuję za uwagę!!!

Materiały zebrane z 

następujących 
źródeł:

 pl.wikipedia.org
 old.zgwrp.org.pl
 „Ogólne zasady 

wdrażania 
funduszy strukturalnych 
w Polsce”- podręcznik

 eksporterzy.org

Prezentację wykonał 

Robert 

Czarnecki 

- IV TR