SPORT

Forma aktywności 

człowieka, mająca na 

celu doskonalenie jego 

sił psychofizycznych, 

indywidualnie lub 

zbiorowo, według reguł 

umownych.

Klasyfikacja sportu

• -Autoteliczny charakter sportu- w postaci 

sportu kwalifikowanego, widowiskowego 
itd.

• Istotą i celem sportu jest rywalizacja, 

perfekcjonizm ruchowy i niemal zawsze 
sława i pieniądze

• -Heteroteliczny charakter sportu – sport 

jest środkiem służącym innym celom – 
wychowawczym, rekreacyjnym, 
zdrowotnym, rehabilitacyjnym

Cechy sportu

- rywalizacja 
(współzawodnictwo)
- maksymalizacja wyników
- prezentacja własnej 
sprawności

Sport wg. W. Osińskiego

• Stanowi formę zorganizowanej i 

ukierunkowanej manifestacji 
sprawności fizycznej, 
podejmowanej w ramach 
działalności ściśle określonej 
przepisami oraz regułami 
formuły, w celu uczestnictwa we 
współzawodnictwie pomiędzy 
dwoma lub większą liczbą osób

Sport wg. H. Grabowskiego

• Forma uczestnictwa w kulturze fizycznej 

ludzi o odpowiednich dyspozycjach 
somatyczno- motorycznych i aspiracjach 
agonistyczno-perfekcjonistycznych, 
której celem jest zaspokojenie potrzeby 
samorealizacji na drodze 
współzawodnictwa w dążeniu do 
osiągnięcia maksymalnych rezultatów w 
zakresie sprawności fizycznej i ruchowej

.

Wyraz sport pochodzi z łacińskiego DESPORTARE 
lub DISPORTARE - Imperium Rzymskie (zabawy, 
ćwiczenia cielesne i rekreacyjne poza bramami 
miejskimi) (dis-porta- poza bramą) (później 
deportare). Starożytna Grecja nie znała jeszcze 
pojęcia sport. Używano terminów athletismos- 
doskonalenie cielesne i współzawodnictwo.
gymnastike – specyficzne ćwicz wykonywane w 
czasie gymnapediów (Organizowanych zajęć, 
mających za zadanie doskonalenie swoich 
cielesności)W starej francuszczyźnie z XV. w. 
znajdujemy wyrażenie „desporter soi“, które 
oznaczało rozrywkę, grę lub ćwiczenie. Słowo to z 
Francji zawędrowało do Anglii, skąd powróciło na 
kontynent europejski w postaci słowa sport, którego 
nowoczesne pojęcie narodziło się właśnie w Anglii. 
Dzisiejszy sport nawiązuje jednak  do greckich 
ćwiczeń ciała i igrzysk olimpijskich. Za datę 
powstania międzynarodowego sportu zawodniczego 
można by przyjąć r. 1896, kiedy to odbyła się 
pierwsza nowoczesna olimpiada w Atenach. 

Pochodzenie sportu

Dzieje filozoficznych zainteresowań sportem sięgają 
starożytnej Grecji, lecz dopiero w drugiej połowie XX 
w. fenomen sportu stał się osobną gałęzią analiz 
filozoficznych. Kultura grecka przykładała dużą 
wagę do tego, co nazywano gimnastike, czyli do 
treningu ciała i wraz z wykształceniem w dziedzinie 
sztuk uznawała sport za jeden z dwóch filarów 
edukacji. Platon (427-347r. przed. Chr.) w swoich 
pismach odzwierciedla to zainteresowanie sportem 
czyniąc edukację w zakresie gimnastyki 
zasadniczym aspektem wychowania przyszłych 
władców, a także wychwala grę sportową jako 
ważną ludzką aktywność. Na początku XIX wieku 
zaczęły powstawać sportowe formy organizacyjne 
jak kluby, które początkowo miały charakter 
ekskluzywny, później rozpowszechniły się w 
środowisku mieszczańskim. W drugiej połowie XIX 
przystąpiono do opracowywania przepisów 
określających warunki rozgrywania poszczególnych 
konkurencji sportowych.

• Sport szkolny
• -forma sportowej aktywności uczniów, 

realizowana w ramach i na terenie szkoły, 
organizowana przez nauczycieli, 
spełniająca cele i zadanie szkoły.

• -występuje w  nim rywalizacja i 

prezentacja sprawności ale zdecydowanie 
jest pozbawiony maksymalizacji wyników

• Sport dzieci i młodzieży
• - jest to formą sportu, która dotycząc 

dzieci i młodzieży jest ogniwem (częścią) 
sportu, realizującą jego cele i zadania w 
systemie sportowych (pozaszkolnych) 
klubów i organizacji sportowych.

• -wszystkie cechy sportu są tu zauważalne

Dziękuję za uwagę.