SPORT

Forma aktywności

człowieka, mająca na

celu doskonalenie jego

sił psychofizycznych,

indywidualnie lub

zbiorowo, według reguł

umownych.

Klasyfikacja sportu

• -Autoteliczny charakter sportu- w postaci

sportu kwalifikowanego, widowiskowego
itd.

• Istotą i celem sportu jest rywalizacja,

perfekcjonizm ruchowy i niemal zawsze
sława i pieniądze

• -Heteroteliczny charakter sportu – sport

jest środkiem służącym innym celom –
wychowawczym, rekreacyjnym,
zdrowotnym, rehabilitacyjnym

Cechy sportu

- rywalizacja
(współzawodnictwo)
- maksymalizacja wyników
- prezentacja własnej
sprawności

Sport wg. W. Osińskiego

• Stanowi formę zorganizowanej i

ukierunkowanej manifestacji
sprawności fizycznej,
podejmowanej w ramach
działalności ściśle określonej
przepisami oraz regułami
formuły, w celu uczestnictwa we
współzawodnictwie pomiędzy
dwoma lub większą liczbą osób

Sport wg. H. Grabowskiego

• Forma uczestnictwa w kulturze fizycznej

ludzi o odpowiednich dyspozycjach
somatyczno- motorycznych i aspiracjach
agonistyczno-perfekcjonistycznych,
której celem jest zaspokojenie potrzeby
samorealizacji na drodze
współzawodnictwa w dążeniu do
osiągnięcia maksymalnych rezultatów w
zakresie sprawności fizycznej i ruchowej

.

Wyraz sport pochodzi z łacińskiego DESPORTARE
lub DISPORTARE - Imperium Rzymskie (zabawy,
ćwiczenia cielesne i rekreacyjne poza bramami
miejskimi) (dis-porta- poza bramą) (później
deportare). Starożytna Grecja nie znała jeszcze
pojęcia sport. Używano terminów athletismos-
doskonalenie cielesne i współzawodnictwo.
gymnastike – specyficzne ćwicz wykonywane w
czasie gymnapediów (Organizowanych zajęć,
mających za zadanie doskonalenie swoich
cielesności)W starej francuszczyźnie z XV. w.
znajdujemy wyrażenie „desporter soi“, które
oznaczało rozrywkę, grę lub ćwiczenie. Słowo to z
Francji zawędrowało do Anglii, skąd powróciło na
kontynent europejski w postaci słowa sport, którego
nowoczesne pojęcie narodziło się właśnie w Anglii.
Dzisiejszy sport nawiązuje jednak do greckich
ćwiczeń ciała i igrzysk olimpijskich. Za datę
powstania międzynarodowego sportu zawodniczego
można by przyjąć r. 1896, kiedy to odbyła się
pierwsza nowoczesna olimpiada w Atenach.

Pochodzenie sportu

Dzieje filozoficznych zainteresowań sportem sięgają
starożytnej Grecji, lecz dopiero w drugiej połowie XX
w. fenomen sportu stał się osobną gałęzią analiz
filozoficznych. Kultura grecka przykładała dużą
wagę do tego, co nazywano gimnastike, czyli do
treningu ciała i wraz z wykształceniem w dziedzinie
sztuk uznawała sport za jeden z dwóch filarów
edukacji. Platon (427-347r. przed. Chr.) w swoich
pismach odzwierciedla to zainteresowanie sportem
czyniąc edukację w zakresie gimnastyki
zasadniczym aspektem wychowania przyszłych
władców, a także wychwala grę sportową jako
ważną ludzką aktywność. Na początku XIX wieku
zaczęły powstawać sportowe formy organizacyjne
jak kluby, które początkowo miały charakter
ekskluzywny, później rozpowszechniły się w
środowisku mieszczańskim. W drugiej połowie XIX
przystąpiono do opracowywania przepisów
określających warunki rozgrywania poszczególnych
konkurencji sportowych.

• Sport szkolny
• -forma sportowej aktywności uczniów,

realizowana w ramach i na terenie szkoły,
organizowana przez nauczycieli,
spełniająca cele i zadanie szkoły.

• -występuje w nim rywalizacja i

prezentacja sprawności ale zdecydowanie
jest pozbawiony maksymalizacji wyników

• Sport dzieci i młodzieży
• - jest to formą sportu, która dotycząc

dzieci i młodzieży jest ogniwem (częścią)
sportu, realizującą jego cele i zadania w
systemie sportowych (pozaszkolnych)
klubów i organizacji sportowych.

• -wszystkie cechy sportu są tu zauważalne

Dziękuję za uwagę.