TBL – WYKŁAD VI
FORMALIZM ROSYJSKI
ROSJA – druga dekada XX w.
1915 r. – Moskwa:
MOSKIEWSKIE KOŁO
LINGWISTYCZNE:
Roman
Jakobson, Piotr Bogatyriew, Grigorij
Winokur, Mikołaj Trubiecki, Osip Brik
1917 r. – Petersburg
OPOJAZ
(
O
бщество по изучению
пo
этического
яз
ыка)
:
Borys
Eincheubaum, Wiktor Szkłowski,
Jewgienij Poliwanow, Lew P. Jakubiński,
Borys Tomaszewski, Jurij Tynianow
Roman Jakobson (1896 – 1982)
Wiktor Szkłowski (1893-1984)
Zaplecze językoznawcze – tzw. „szkoła
kazańska”
Jan Niecisław Baudouin de Courtenay
(1845-1929)
Mikołaj Kruszewski (1851-1887)
Inicjatorzy nowoczesnej fonetyki
i
fonologii
AWANGARDA ARTYSTYCZNA W ROSJI:
Malarstwo: Marc Chagall, Michaił Łarionow,
Wasilij Kandinsky, Kazimir Malewicz
Rzeźba: Zadkin, Władimir Tatlin
Muzyka: Aleksandr Skriabin, Igor Strawiński
Film: Sergiusz Eisenstein
Literatura: FUTURYZM
Władimir Majakowski, Wieliemir
Chlebnikow, Aleksandr Kruczonych,
bracia Burlukowie
//
Szkoła „kulturo-historyczna”
Szkoła „etnograficzno-folklorystyczna”
(Aleksander Wiesiołowski)
Szkoła „psychologiczno-lingwistyczna”
(Aleksander Potiebnia)
TEORIA I PRAKTYKA
SYMBOLIZMU
Krystyna Pomorska: Russian Formalist Theory and its
Poetic Ambiance, The Hague-Paris 1968
Źródła formalizmu:
Przełom antypozytywistyczny w
metodologii
Antypsychologizm filozoficzny
(fenomenologia?)
Nowoczesna metodologia
lingwistyczna
TEORIA I PRAKTYKA NOWOCZESNEJ
(awangardowej) SZTUKI
„Szkoła formalna”
podwaliny
nowoczesnego
literaturoznawstwa
Problem nazwy
oponenci
(„morfolodzy”, „specyfikatorzy”)
Historia formalizmu
(jedna z jej wersji):
Wiktor Szkłowski -
1913 r.
Wskrzeszenie słowa
; wykład (druk –
1914 r.) – kawiarnia literacka „Bezpański pies”
1926 r.
Borys Eincheubaum
, Teoria metody
formalnej -
Ewolucja!
marksizm strukturalizm
1930 r.
Wiktor Szkłowski -
Pamiatnik
naucznoj oszibkie
(„Litieraturnaja gazieta”)
Wskrzeszenie słowa
Sztuka mimo swojej autonomii (a nawet –
z racji autonomii) jest odpowiedzialna za
sposób, w jaki odbieramy świat – za jego kształt!
Automatyzacja
(kanonizacja,
konwencjonalizacja) sztuki – odbioru sztuki
Automatyzacja życia – świadomości
człowieka
Krystyna Pomorska – dwie fazy działalności szkoły:
1.
do roku (+ -) 1923 – próby
odpowiedzi na pytanie:
co to jest
poezja?
Literackość!
2.
okres prestrukturalistyczny
prace J. Tynianowa (Problemy języka
poetyckiego);
W. Proppa (Morfologia bajki); R. Jakobsona –
schemat funkcji językowych
1 okres:
Teoria formalizmu – u źródeł
Teoria (poetyckiej)
awangardy
Futuryzm
prymat dźwięku
„Zaum”
(zaumnyj jazyk)
Słowo „samowystarczalne”
(samowitoje)
FORMA
– brak definicji
1.
Brzmieniowa organizacja
wypowiedzi
2.
Artystyczna konstrukcja: wzajemny
stosunek części składowych
(również treściowych)
3.
Zespół operacji – chwytów –
dokonywanych na tworzywie
literackim
CHWYT
(prijom) –
bohater literaturoznawczej
analizy
Styl
materiał językowy
Kompozycja
materiał tematyczny
Systemy chwytów
style
Kariera
chwytu udziwnienia
(ostranienija)
utrudnienia formy
(Bertold Brecht: efekt obcości)
R. Jakobson:
Przedmiotem badań literackich nie
jest literatura, tylko
literackość
System chwytów określający
strukturę każdego możliwego
utworu literackiego
Język poetycki
// język
praktyczny
system reguł wyrażania poetyckiego
zmieniających wypowiedź językową
w dzieło artystyczne
2 okres - EWOLUCJA POGLĄDÓW
FORMALISTÓW:
Zmiana przedmiotu badania
Literatura awangardowa literatura
w ogóle
(literatura
dawna)
Poezja
proza
FORMALISTYCZNA TEORIA EWOLUCJI
LITERACKIEJ
Automatyzacja
//
Dezautomatyzacja
Stara forma
//
Nowa forma
PROZA
Jakości brzmieniowe
Iluzja narracji mówionej
(np. Borys Einchenbaum, Jak jest
zrobiony „Płaszcz”Gogola?)
Problemy kompozycji
SJUŻET
i
FABUŁA
(np. Jurij Szkłowski, Jak jest zrobiony
Don Kichot?, Rozprawy o twórczości L.
Sterne’a)
Nowe perspektywy dla:
Wersologii
Stylistyki
Teorii języka poetyckiego
Kompozycji utworu literackiego
Gatunków narracyjnych
Teorii stylizacji i PARODII
Formalizm i Strukturalizm (praski)
PODOBIEŃSTWA
literatura = sztuka słowa, fakt
językowy, skrajna postać działań na
języku
Stanowczy antygenetyzm
(antybiografizm, antypsychologizm)
Formalizm
Strukturalizm
RÓŻNICE
Literackość (funkcja
poetycka)
Funkcja poetycka + inne
funkcje
Literatura (piękna) =
twór
autonomiczny
Ewolucja literatury =
proces immanentny
Utwór „niczyj” –
zdepersonalizowany
Chwyty organizujące
materiał brzmieniowy
Łączność z innymi
praktykami
kulturowymi
Prawidłowości
wewnętrzne
i zewnętrzne
Waga osobowości
twórcy
Chwyty semantyczne