ZAKRES EGAZMINU
DYPLOMOWEGO
Zagadnienie eksploatacyjne
(Zakres 3.2 – 3.3)
ZAKRES EGAZMINU
DYPLOMOWEGO
Zagadnienie eksploatacyjne
(Zakres 3.2 – 3.3)
3.2 Charakterystyka wentylatorów
•
3.2.1 – Wielkości charakteryzujące pracę
•
3.2.2 – Rodzaje charakterystyk
•
3.2.3 – Metody regulacji wentylatorów
•
3.2.4 – Punkt pracy
3.2.1 Wielkości charakteryzujące pracę
•
1) Natężenie przepływu [kg/s. ]
•
Masowy lub objętościowy przepływ gazu w jednostce czasu przez przekrój wentylatora w
warunkach normalnych (p = 101325 Pa, T = 20).
•
2) Przyrost ciśnienia (spiętrzenie) p / Spręż [Pa/----]
•
Różnica lub stosunek ciśnień panujących w przekroju wlotowym i wylotowym .
•
3) Moc użyteczna [W]
•
Moc użyteczna przekazywana na wał wentylatora.
•
4) Prędkość obrotowa wirnika n [obr./min]
•
5) Sprawność wentylatora
•
Stosunek zapotrzebowania na moc maszyny w warunkach idealnych do mocy
rzeczywiście pobranej.
•
6) Wskaźnik strumienia objętości (wydajność objętościowa)
•
Stosunek strumienia objętości do iloczynu powierzchni koła o średnicy odniesienia i
prędkości odniesienia.
•
7) Wskaźnik spiętrzenia (cisnienie całkowite)
•
Iloraz spiętrzenia całkowitego i ciśnienia dynamicznego czynnika przepływającego z
prędkością odniesienia.
•
8) wskaźnik mocy
•
Iloraz iloczynu wskaźnika strumienia objętości i spietrzenia do sprawności wentylatora
•
=
•
3.2.2 Charakterystyka uniwersalna wentylatora
•
Charakterystyka wentylatora – podstawowe źródło informacji o
własnościach eksploatacyjnych przy projektowaniu układów i
analizie wydajności wentylatora. Charakterystyki przedstawia się w
formie krzywych na wykresach zależności sprawności mocy i
przyrostu ciśnienia w funkcji natężenie przepływu.
•
Charakterystyka uniwersalna
•
Stworzona na podstawie trzech charakterystyk pomocniczych: = f()
i = f(). Są one wyznaczane na podstawie doświadczalnej lub
analitycznej. Doświadczane wyznaczenie charakterystyk polega na
pomiarze oraz przeliczeniu przy różnych położeniach przepustnicy
wbudowanej w przewód tłoczny. Przenosząc punkty z
charakterystyk pomocniczy na główną otrzymujemy wykres
muszelkowy.
•
•
Sporządzanie charakterystyki uniwersalnej:
3.2.3 Metody regulacji wentylatora
•
Zapewnienie prawidłowości przebiegu procesów technologicznych
przy pracy wentylatora wymaga aby ciśnienie końcowe sprężania lub
wydajność były stałe lub zmieniały się w ograniczonych przedziałach
przy zmiennych wartościach pozostałych parametrów.
•
Zadania regulacji:
•
1) Utrzymanie stałego ciśnienia końcowego przy zmiennej
wydajności
•
2) utrzymanie stałej wydajności pracy przy zmieniających się
oporach w sieci
•
Sposoby regulacji:
•
1) zmiana prędkości obrotowej silnika napędowego
•
2) wydmuch gazu do atmosfery
•
3) recyrkulacja nadmiaru gazu do króćca ssawnego
•
4) zmiana kątów ustawienia łopatek roboczych kół wirnikowych
•
5) zmiana kątów ustawienia łopatek kierowniczych
•
6) dławanie czynnika: ssanie lub tłoczenie
3.2.4 Punkt pracy
3.3 Charakterystyka pompy
•
3.3.1 – Podstawowe informacje i rodzaje charakterystyk
•
3.3.2 – Sposoby regulacji pompy
•
3.3.3 – Dobór pompy
•
3.3.4 – Punkt pracy
3.3.1 Podstawowe informacje i rodzaje
charakterystyk
•
Charakterystyka pompy – podstawowe źródło informacji o jej
własnościach eksploatacyjnych przy projektowaniu układów i
analizie pracy pompy. Przedstawia się w formie krzywej na wykresie
zależności: wysokość podnoszenia, sprawności i mocy w funkcji
natężenie przepływu.
•
Rodzaje charakterystyk:
•
1) charakterystyka pompy dla stałej liczby obrotów
•
Określa dla swej liczby obrotów typ i sposób pracy pompy. Jej
znajomość jest niezbędna do właściwej eksploatacji pompy oraz do
oceny możliwości współpracy. Wyznaczalne doświadczalnie. Tworzą
ją trzy krzywe: użyteczna wysokość podnoszenie H, moc
dostarczona P i sprawność h w funkcji natężenie przepływu
objętościowego
•
•
2) Charakterystyka zbiorcza – wykres muszelkowy
•
Zależność w układzie H = f() z naniesionymi krzywymi n= cosnt i h
= const.
•
Często podawana jest w układzie bezwymiarowym. Każdy z
parametrów charakterystycznych wyrażany jest wtedy stosunkiem
rzeczywistej wartości wymiarowej do nominalnej tego parametru.
•
3.3.2 Sposoby regulacji pompy
•
Regulacja pompy – proces zamierzonego dostosowywania
parametrów pracy pompy do zmieniających się w czasie wymagań
układu pompowego.
•
Rodzaje regulacji:
•
- regulacja wydajności pompy
•
- regulacja wysokości podnoszenia
•
Parametr regulacji R pompy – wielkość, której zmiana w procesie
regulacji powoduje zmianę jej charakterystyki, zwłaszcza
charakterystyki przepływu H(Q).
•
Parametry regulacji
•
1) Regulacja dławienia
•
Regulacja wydajności przez zmianę otwarcia zaworu umieszczonego w
rurociągu tłocznym za pompą. Podczas przymykania zaworu dochodzi do
dławienia przepływu. Obszar zakreskowany na wykresie to strata energii
podczas procesu. Dodatkowo dochodzi do wzrostu sił hydraulicznych.
•
2) Regulacja upustowa
•
Regulacja dla pomp śmigłowych i diagonalnych. Polega
•
na zawrócenie część strumienia z króćca tłocznego z
•
powrotem do części niskociśnieniowej. Za pomocą
•
zaworów można płynnie regulować wydajność pompy
•
obejściem można dostarczyć dodatkowe ilości wody do’
•
układu.
3.3.3 Dobór pompy
•
Parametry mające najważniejszy wpływ na wybór pompy:
•
1) Wydajność Q [
•
Zapewnienie dostarczenia wymaganej ilości wody w celu
zaspokojenie potrzeb odbiorców na cele użytkowe i przemysłowe.
•
2) Wysokość podnoszenia H [m]
•
Konieczność dostarczenia wody pod takim ciśnieniem, by z punktu
pobru do punktu odbioru uzyskać odpowiednie ciśnienie. Ciśnienie
wyrażonej jest w metrach słupa wody.
•
3) Moc pompy P [W]
•
Zapewnienie wymaganej mocy celem dostarczenia oczekiwanej
ilości wody pod odpowiednim ciśnieniem Każda pompa posiada
określony przedział wysokości podnoszenia i wydajności, w którym
pracuje.
•
3.3.4 Punkt pracy
•
Dobór pompy opiera się na określeniu
•
punktu pracy. Określenie punktu wymaga
•
wykonania kilku czynności:
•
- określenie charakterystyki układu
•
- określenie rodzaju pompy
•
- określenie wymaganej wydajności i
•
wysokości podnoszenia
•
Następnie z katalogu dobieramy pompę
•
o zbliżonych parametrach. Nanosimy jej
•
charakterystyki na układ. Miejsce przecięcia
•
się krzywej = f(Q) (wysokość podnoszenia
•
pompy) i = f(Q) (wysokość podnoszenia
•
układu) Następnie porównujemy otrzymany
•
punkt z punktem uzyskanym po przecięciu się
•
prostych poprowadzonych dla - rzeczywiste
•
parametry.
•