ZABURZENIA WODNO-
ELEKTROLITOWE PO
PRZEDAWKOWANIU
ALKOHOLU
Aneta Walus
Hubert Radosz
Ratownictwo Medyczne III rok
Działanie alkoholu na organizm.
Alkohol etylowy jest cieczą lżejszą od wody,
przezroczystą, o charakterystycznej woni i piekącym
smaku. W normalnych warunkach występuje w
organizmie człowieka jako alkohol fizjologiczny, w
stężeniu nie przekraczającym 0,15 promila.
Wchłanianie rozpoczyna się natychmiast po
wprowadzeniu alkoholu do organizmu, już w jamie
ustnej. Szybkość wchłaniania zależy m. in. od tempa
przesuwania się treści pokarmowych z żołądka do
dwunastnicy i jelit, a także od zawartości tłuszczu w
pożywieniu. Jelita są miejscem, gdzie najwięcej
alkoholu przenika do krwi, natomiast największe jego
stężenie występuje w ślinie, moczu, krwi, żółci i płynie
mózgowo-rdzeniowym. Do maksymalnego stężenia
alkoholu we krwi dochodzi po upływie około 1-1,5
godziny od chwili jego spożycia. Proces
metabolizowania alkoholu przebiega wolniej niż
proces jego wchłaniania
Szkody zdrowotne
Według Światowej Organizacji Zdrowia alkohol
znajduje się na trzecim miejscu wśród czynników
ryzyka dla zdrowia populacji. Większe ryzyko niesie za
sobą palenie tytoniu i nadciśnienie tętnicze. Ponad 60
rodzajów chorób i urazów ma związek ze spożywaniem
alkoholu. Alkohol działa szkodliwie na niemal wszystkie
tkanki i narządy. Alkohol, a także jego główny
metabolit, aldehyd octowy, są bezpośrednio toksyczne
dla tkanek. Alkohol i jego metabolity wchodzą w
bezpośrednie reakcje z fizjologicznymi substancjami w
organizmie. Działanie pośrednie alkoholu polega na
silnym wpływie na homeostazę ustroju poprzez
działanie na układ wegetatywny, endokrynny,
odpornościowy,
gospodarkę wodno-elektrolitową,
wchłanianie niezbędnych składników odżywczych itp.
Szkody zdrowotne -
składniki mineralne
U osób spożywających alkohol w nadmiarze powszechnie
występuje niedobór składników mineralnych, takich jak
wapń, magnez, potas, sód, żelazo i cynk,
chociaż alkohol
sam w sobie nie wpływa na ich przyswajanie. Niedobór ten
jest raczej zjawiskiem wtórnym, towarzyszącym innym
problemom związanym z piciem alkoholu: zmniejszenie
przyswajania wapnia wynika z upośledzonego przyswajania
tłuszczu; niedobór magnezu spowodowany jest niskim jego
spożyciem wraz z dietą, zwiększonym wydalaniem moczu,
wymiotami i biegunką; brak dostatecznej ilości żelaza
spowodowany jest krwawieniem z jelit; złe przyswajanie
cynku lub jego utrata związane są z innymi niedoborami
składników pokarmowych Niedostateczna ilość składników
mineralnych może spowodować bardzo różne dolegliwości
zdrowotne, począwszy od chorób kości związanych z
niedoborem wapnia, na kurzej ślepocie i chorobach skóry
skończywszy.
Wpływ alkoholu na nerki
Jeśli wypijemy 250 ml wina, to w ciągu najbliższych 2
godzin stracimy co najmniej 500 ml wody wydalonej w
postaci moczu. W normalnych warunkach nerki
absorbują wodę czyniąc tak pod wpływem hormonu -
wazopresyny
- wydzielanego w przysadce mózgowej.
Alkohol redukuje ilość wazopresyny, pozbawiając tym
samym nerki informacji o konieczności absorpcji
wody. Woda nie zatrzymywana przepływa do
pęcherza, a następnie jest wydalana z organizmu. W
efekcie następuje odwodnienie, o ile nie uzupełniamy
ubytku wody.
ODWODNIENIE
Odwodnienie – stan, w którym
zawartość wody w organizmie spada
poniżej wartości niezbędnej do jego
prawidłowego funkcjonowania. Stan
odwodnienia zagraża życiu pacjenta,
jest szczególnie niebezpieczny dla
niemowląt, małych dzieci oraz ludzi
starszych
ELEKTROLITY
Odwodnieniu mogą towarzyszyć zaburzenia
gospodarki elektrolitowej
Przykładami elektrolitów w pierwszym znaczeniu są
np. Wodne roztwory soli, kwasów i zasad, oraz stopy
tych związków. Elektrolity te dzieli się na mocne i
słabe, w zależności od ich stopnia dysocjacji:
Elektrolity mocne,
całkowicie zdysocjowane na jony:
wodorotlenki litowców i berylowców; wyłączając
wodorotlenek berylu oraz magnezu, kwasy, np. HCl,
HI, HBr, H
2
SO
4
, HNO
3
, HClO
4
, oraz większość
nieorganicznych soli rozpuszczalnych w wodzie (do
wyjątków należą np. Sole rtęci – Hg(Cn)
2
, Hg
2
Cl
2
– w
których wiązanie metalu z anionem" jest w dużym
stopniu kowalencyjne) – takie sole tworzą kryształy
jonowe.
Elektrolity słabe:
tylko częściowo zdysocjowane na
jony – np. H
2
S, H
2
SO
3
, HNO
2
, CH
3
COOH
OBJAWY ODWODNIENIA
W normalnych warunkach fizjologicznych
człowiek traci wodę podczas oddychania,
wydalania moczu oraz wraz z potem. Jeżeli
ubytek wody z organizmu nie zostanie
uzupełniony, np. poprzez picie, to dochodzi do
odwodnienia. Początkowa faza odwodnienia
organizmu przebiega bezobjawowo. W miarę
zwiększania się stopnia odwodnienia
pojawiają się liczne symptomy.
OBJWAY ODWODNIENIA C.D.
Objawy odwodnienia organizmu:
ubytek wody do 2% masy ciała pacjenta uczucie silnego
pragnienia
utrata masy ciała (można stwierdzić poprzez zważenie pacjenta)
ubytek wody 2-4% masy ciała pacjenta suchość w ustach
utrzymujący się ból głowy
zmniejszona ilość oddawanego moczu, aż do pojawienia się
bezmoczu
uczucie osłabienia
zawroty głowy
zaburzenia widzenia
omdlenie
nudności, czasami wymioty
tachykardia
niedociśnienie
przyspieszony oddech
OBJAWY ODWODNIENIA C.D.
ubytek wody 5-6% masy ciała pacjenta senność
parestezje
ubytek wody 10-15% masy ciała pacjenta mówienie
niemożliwe
drgawki
zaburzenia świadomości i kontroli postępowania
delirium
obrzęk języka
utrata przytomności
ubytek wody powyżej 15% masy ciała pacjenta śmierć
Nieleczone odwodnienie prowadzi do zgonu
pacjenta. Śmierć w wyniku odwodnienia
organizmu może nastąpić w ciągu 3 dni, a
nawet szybciej w przypadku upalnej pogody.
Bez wody organizm ludzki jest w stanie
przeżyć nie dłużej jak 5-6 dni. Prawidłowy
bilans wodny w organizmie jest regulowany
odczuwaniem pragnienia. U osób po 50. roku
życia odczuwanie pragnienia ulega
zmniejszeniu i zmniejsza się dalej w miarę
upływu lat. Wiele osób w podeszłym wieku
cierpi na objawy wynikające z odwodnienia
organizmu. Podczas letnich upałów
postępujące odwodnienie organizmu oraz
hipertermia stają się często przyczyną
śmierci starszych osób
LECZENIE ODWODNIENIA
Postępowanie w leczeniu odwodnienia obejmuje w
zależności od stanu pacjenta:
podawanie wody do picia
zatrzymanie ubytku płynów z organizmu
stosowanie doustnej terapii nawadniającej, której
głównymi składnikami są: woda, chlorek sodu, chlorek
potasu, cytrynian sodu i glukoza w odpowiednich
proporcjach ilościowych
picie chudego mleka, szczególnie zalecane po ćwiczeniach
sportowych, zamiast tzw. sport drinków izotonicznych
infuzję dożylną wody i elektrolitów we właściwej proporcji
w celu wyrównania zaburzeń wodno-elektrolitowych
monitorowanie stężenia elektrolitów w osoczu pacjenta
podczas terapii dożylnej
umieszczenie pacjenta na oddziale intensywnej terapii
DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ !