Prawa mniejszości narodowych
mgr Vita Zahurovska
Katedra Ochrony Praw Człowieka i Międzynarodowego
Prawa Humanitarnego
Rodzaje mniejszości
Religijne
(obejmują wyznawców religii innych
niż dominująca w danym kraju)
Językowe
(grupy osób, które posługują się we
wzajemnej komunikacji i publicznie
językiem różniącym się od języka
większości lub języka oficjalnego)
narodowe
etniczne
mniejszości
Rodzaje mniejszości
Konwencja w sprawie zapobiegania i
karania zbrodni ludobójstwa z 1948 r.
Konwencję w sprawie likwidacji wszelkich
form dyskryminacji rasowej z 1965 r.
Artykuł II przewiduje ochronę dla grup
narodowych, etnicznych, rasowych i
religijnych, co z kolei może prowadzić do
wniosku, iż grupę narodową i rasową należy
traktować jako odrębną od grupy etnicznej.
Dyskryminacja rasowa oznacza „wszelkie
zróżnicowanie, wykluczenie, ograniczanie lub
uprzywilejowanie z powodu rasy, koloru
skóry [...], pochodzenia narodowego lub
etnicznego”, można stwierdzić, że pojęcie
rasy obejmuje pochodzenie narodowe i
etniczne.
Pogląd Capotortiego:
Termin mniejszość etniczna jest pojęciem szerszym, bardziej ogólnym,
obejmującym również mniejszość narodową i rasową.
Rodzaje mniejszości
•
Ludność tubylcza
1) ludy w niepodległych państwach, które są uznawane jako tubylcze z
uwagi na ich pochodzenie od ludności zamieszkującej to państwo czy
region geograficzny i które, niezależnie od ich statusu prawnego,
zachowały pewne własne społeczne, ekonomiczne, kulturalne i polityczne
instytucje,
2) których społeczne, kulturowe i ekonomiczne warunki odróżniają je od
innych części wspólnoty narodowej i których status jest uregulowany
całkowicie lub częściowo przez ich własne zwyczaje lub tradycje lub przez
specjalne prawa albo regulacje.
Konwencja dotycząca ludów tubylczych i plemiennych w krajach
niepodległych przyjęta 7 marca 1989 r., MOP
Definicja mniejszości narodowych
•
pozostawanie w wyraźnej mniejszości w stosunku do reszty ludności w państwie
oraz niezajmowanie w nim dominującej pozycji;
•
w miarę jednorodny charakter zbiorowości mniejszościowej;
•
legitymowanie się obywatelstwem kraju osiedlenia;
•
odrębne pochodzenie etniczne;
•
posiadanie specyficznych, odrębnych cech: kultury, tradycji, religii, języka;
•
dążenie do kultywowania swych odrębnych cech narodowych i kulturowych, a tym
samym odróżnianie się od pozostałej ludności w państwie w sposób wyraźny lub co
najmniej dorozumiany;
•
samokategoryzacja;
•
posiadanie przez mniejszość stosownej reprezentacji jej interesów wobec władz
państwowych
Definicja mniejszości narodowych
Polska:
Ustawie o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz językowych z dnia 6 stycznia 2005 r.
„Mniejszością narodową, w rozumieniu ustawy, jest grupa obywateli polskich, która spełnia łącznie
następujące warunki:
1)
jest mniej liczebna od pozostałej części ludności Rzeczypospolitej Polskiej
;
2)
w sposób istotny odróżnia się od pozostałych obywateli językiem, kulturą
lub tradycją;
3)
dąży do zachowania swojego języka, kultury lub tradycji
;
4)
ma świadomość własnej historycznej wspólnoty narodowej i jest ukierunkowana
na jej wyrażanie i ochronę;
5)
jej przodkowie zamieszkiwali obecne terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
od co najmniej 100 lat;
6)
utożsamia się z narodem zorganizowanym we własnym państwie.”
Mniejszości narodowe:
białoruska, czeska, litewska, niemiecka, ormiańska, rosyjska, słowacka, ukraińska i
żydowska
.
Mniejszości etniczne:
karaimska, łemkowska, romska i tatarska
.
Granice korzystania z praw mniejszości narodowych
limitacja
• klauzule limitacyjne
zostały przewidziane w
drugich paragrafach art.
8-11 EKPC, które mimo,
iż nie odnoszą się
bezpośrednio do praw
mniejszości narodowych,
nie wykluczają jednak
możliwości korzystania z
wymienionych wyżej
praw przez osoby
należące do tych
mniejszości.
derogacja
• Wymienione w art. 27
MPPOiP prawa mniejszości
narodowych mogą zgodnie z
art. 4 Paktu podlegać
ograniczeniom w sytuacjach,
gdy „wyjątkowe
niebezpieczeństwo publiczne
zagraża istnieniu narodu i
zostało urzędowo ogłoszone”
• nie można ograniczyć pr. do
używania swojego języka
prywatnie czy wyznawania
religii, można – prawo do
gromadzenia się wspólnie z
innymi członkami .
tzw. klauzula
obywatelska
• polega ona
zagwarantowaniu
lojalności obywatelskiej
członków mniejszości w
stosunku do państwa, w
którym zamieszkują i
którego są obywatelami
Mechanizmy ochrony praw mniejszości narodowych
System uniwersalny
System regionalny
System polityczny:
1. Powszechna Deklaracja Praw Człowieka
z 1948 r.
2. Deklaracja praw osób należących do
mniejszości narodowych lub etnicznych,
religijnych i językowych z 1992 r.
KBWE/OBWE
1. Dokument Końcowy spotkania w Kopenhadze
1990 r. (§30-39 Części IV)
2. Raport spotkania genewskiego 1991 r.
3. Dokument Końcowy spotkania w Helsinkach
(Wyzwania czasu przemian) 1992 r.
System traktatowy:
1. Konwencja o likwidacji wszelkich form
dyskryminacji rasowej z 1965 r.
2. Pakt Praw Ekonomicznych, Społecznych
i Kulturalnych ma charakter progresywny
z 1966 r.
Rada Europy
1. Europejską Konwencję Praw Człowieka i
Podstawowych Wolności z 1950 r.
2. Europejską karta języków regionalnych lub
mniejszościowych z 1992 roku.
3. Konwencję ramową o ochronie mniejszości z
1995 r.
Mechanizmy ochrony praw mniejszości narodowych
Rada
Praw
Człowiek
a
Mandaty
tematyczne:
Niezależny Ekspert
ds. mniejszości
Powszechny
Przegląd
Okresowy
Mandaty krajowe
Forum ds.
Mniejszości
Mechanizmy ochrony praw mniejszości
narodowych
Zgodnie z rezolucją Rady wybrany w 2005 r.
Niezależny Ekspert ds. mniejszości
jest zobowiązany do:
a)
promocji implementacji Deklaracji praw osób należących do mniejszości narodowych lub etnicznych,
religijnych i językowych, w tym za pomocą dialogu z rządem oraz z uwzględnieniem standardów
międzynarodowych i regulacji krajowych dotyczących ochrony praw mniejszości;
b)
ścisłej współpracy zarówno z istniejącymi w ramach ONZ organami, mandatami i mechanizmami, jak i
organizacjami regionalnymi;
c)
uwzględnienia stanowisk organizacji pozarządowych.
Powszechny Przegląd Okresowy (Universal Periodic Review)
Przegląd krajowy jest dokonywany w oparciu o takie dokumenty, jak:
1)
raport państwa, które poddano ocenie,
2)
zbiór informacji Organizacji Narodów Zjednoczonych przygotowanych przez Urząd Wysokiego Komisarza
ds. Praw Człowieka (są to sprawozdania w ramach tzw. procedur specjalnych, sprawozdania organów
traktatowych z zakresu praw człowieka oraz inne odpowiednie dokumenty NZ),
3)
podsumowanie informacyjne przedstawione m. i., przez organizacje pozarządowe oraz instytucje
krajowe.
Urząd Wysokiego Komisarza KBWE do spraw mniejszości
narodowych
•
działa pod egidą Komitetu Wysokich Przedstawicieli, korzystając z usług Biura Instytucji
Demokratycznych i Praw Człowieka, które jest uznane za główną instytucją „ludzkiego wymiaru”. Mandat
Wysokiego Komisarza jest oparty na zasadzie poufności oraz bezstronności, kadencja trwa 3 lata. Okres ten
może zostać przedłużony tylko jednokrotnie.
•
Rola Wysokiego Komisarza polega na
:
„wczesnym ostrzeganiu” , w ramach którego może:
a) zbierać i otrzymywać informacje dotyczące kwestii mniejszości ze wszystkich źródeł, łącznie ze środkami
przekazu i organizacjami pozarządowymi,
b) oceniać w możliwie najwcześniejszym stadium udział stron zainteresowanych w napięciach oraz ich charakter,
c) składać wizyty do państw uczestniczących w celu uzyskania informacji o sytuacji mniejszości narodowych.
„wczesnym reagowaniu”.
W ubiegłych latach stanowisko Wysokiego Komisarza obejmowali:
Max van der Stoel
(1993-2001, Holandia),
Rolf Ekeus
(2001-2007, Szwecja)
Knut Vollebaek
(2007-2013, Norwegia).
Od 2013 roku funkcje te pełni
Astrid Thors
z Finlandii.
Europejska karta języków regionalnych lub mniejszościowych
Definicja języków regionalnych i mniejszościowych - języki „tradycyjnie używane na terytorium danego państwa przez
jego obywateli, którzy stanowią grupę liczebnie mniejszą od reszty ludności tego państwa”, a ponadto różnią się od
jego języka oficjalnego.
Karta składa się z V Części:
I postanowienia ogólne;
II Cele i zasady;
III Środki promocji języków regionalnych lub mniejszościowych:
a) Oświata, b) Sądownictwo, c) Władze administracyjne i służby publiczne, d) Media, e) Działalność kulturalna, f)Życie
ekonomiczne i społeczne, g) Wymiana graniczna.
IV Stosowanie Karty;
V przepisy końcowe.
Mechanizmy kontrolne
1)
Sprawozdania
wstępne i okresowe (co 3 lata)
2)
Komitet Ekspertów
w skład wchodzi 1 członek każdej ze stron powołany przez Komitet Ministrów z listy osób o
najwyższym poziomie moralnym i uznanej kompetencji w sprawach, których dotyczy Karta.
Kadencja – 6 lat z możliwością ponownego powołania.
Konwencja ramowa o ochronie mniejszości z 1995 r.
Jakie zobowiązania przyjmują na siebie Państwa -Strony ratyfikując Konwencję Ramową?
• zakaz dyskryminacji;
• promowanie rzeczywistej równości;
• promowanie warunków wspierających ochronę oraz rozwój kultury, religii, języka i tradycji;
• wolność zgromadzania się, stowarzyszania, wolność wyrażania opinii, myśli, sumienia i religii;
• dostęp i korzystanie ze środków masowego przekazu;
• wolności dotyczące używania języka: -->
używanie języka mniejszości prywatnie i publicznie oraz w stosunkach z
organami administracji publicznej;
używanie imion i nazwisk osób należących do mniejszości narodowych, w ich własnym języku;
rozpowszechnianie informacji o charakterze prywatnym w języku mniejszości;
umieszczanie nazw topograficznych w języku mniejszości;
• edukacja:
nauka języka oraz nauczanie w języku mniejszości
;
swoboda tworzenia instytucji oświatowych.
•
kontakty transgraniczne;
•
współpracę międzynarodową i transgraniczną;
•
uczestnictwo w życiu gospodarczym, kulturalnym i społecznym;
•
udział w życiu publicznym;
•
zakaz przymusowej asymilacji.
Mechanizm monitoringu
Raport Państwa/ Raport alternatywny
Rozpatrywanie raportu przez Komitet Doradczy KRMN
Wniosek do Państw-Strony dodatkowe informacje
Przyjęcie przez KD opinii i przedstawienie Państwu-Stronie
Komitet Ministrów RE przyjmuje rezolucje zawierającą wnioski i zalecenia dla
Państwa-Strony dotyczące wypełnienia postanowień KRMN