Bitwa Pod El Alamein
Strony konfliktu
Państwa Osi
Alianci
Żołnierze
104tys.-w tym
50tys. Niemców,
54tys. Włochów
195tys.
Czołgi
489; w tym 211
niemieckich i 278
włoskich
1029
Artyleria
1219 dział-475
polowych i
średniego kalibru;
744
przeciwczołgowyc
h
2311 dział-908
polowych i
średniego kalibru;
1403
przeciwczołgowyc
h
Samoloty
675-275
niemieckich oraz
400 włoskich; 350
w służbie
750-530 w służbie
I bitwa pod El Alamein: 1-27lipca
Przejęcia dowództwa nad 8 Armią przez gen. Montgomerego
Wzmocnienie 8 Armii przez nowoczesne czołgi i dwie
doskonale wyszkolone dywizje piechoty (51 i 44)
Nieudany Atak Osi na Alam Halfa 30 sierpnia
Ponaglanie przez Churchilla rozpoczęcia działań (telegram
„Zip”)
Budowa niemieckich pól minowych w kształcie liter: "H", "J",
"L" i "K„ oraz zasieki z drutu kolczastego
Sytuacja do X 1942 roku
"Niechaj więc każdy oficer, podoficer i
szeregowiec przystąpi do bitwy z
gorącym sercem, zdecydowany spełnić
swój obowiązek do ostatniego tchu.
Niechaj zatem żaden żołnierz zdolny do
walki, nie będąc ranny, nie składa broni
przed nieprzyjacielem!. Módlmy się, aby
wszechmocny Bóg wojny dał nam
zwycięstwo".
Wyższe dowództwo chciało maksymalnie
zmobilizować żołnierzy do boju, dlatego też 23
października wydano niezwykle motywujący rozkaz,
w którym czytamy:
Ostrzał artyleryjski niemieckich pól minowych
Natarcie na nieprzyjaciela po obu stronach 8 Armii
Na północy działania zaczepne 30 i 10 korpusu
Na południu 13 korpus i 7 Dywizja Pancerna
Oczekiwanie przez Montgomerego bitwy w trzech
stadiach: włamanie, walka powietrzna i ostateczne
przełamanie nieprzyjaciela.
Manewry brytyjskie mające na celu oszukanie
Niemców
Budowa rurociągu, który miał pokazać, że atak
nastąpi na południu
Operacja Lightfoot
Atak 8 Armii wspomaganej przez lotnictwo
Śmierć gen. Stumme (dowódcą został gen. Von
Thoma)
Przebicie się dywizji pancernych przez
niemiecką zaporę
Powrót z urlopu Erwina Rommela oraz
przegrupowania wojsk niemieckich i brytyjskich
Zwycięstwa znacznie silniejszego lotnictwa
brytyjskiego; 2-dniowe poderwanie się do walk
lotnictwa niemieckiego
Początek bitwy
30/31 X uderzenie 9 dywizji w kierunku północnym na
brzeg morza
Odwrócenie uwagi Niemiec od głównego rejonu walk
Atak 10 Korpusu, 7 Dywizji Pancernej i 2 dywizji
nowozelandzkiej na główny rejon walk
Problemem dla Niemców było kończące się paliwo
oraz zatapiane tankowce
Operacja Supercharge
rejon Tel el Aqqaqir- pustynna bitwa pancerna
Wycofywanie się wojsk niemieckich na co nie zgodził
się Hitler ("zwycięstwo albo śmierć„)
von Thoma w niewoli-ostateczne wycofanie się wojsk
niemiecko-włoskich
Lądowanie wojsk angloamerykańskich na wybrzeżu
Afryki Północnej-ostateczna porażka Armii Pancernej
„Afryka”
Operacja Supergymnast
Państwa Osi
59 000 zabitych,
rannych lub
wziętych do niewoli
Blisko 500 czołgów
1000 dział
13ty. Żołnierzy
zabitych, rannych
lub wziętych do
niewoli
500 czołgów
Straty
Alianci