Rynek rolny jako obszar
interwencjonizmu
państwowego
prof. dr hab.
Wiesław Musiał
Wykład 7
1
Pojęcie rynku posiada wiele znaczeń i
interpretacji.
Jest on kategorią ekonomiczną
nierozerwalnie związaną z produkcją i
wymianą Jest formą poziomych więzi
między różnymi podmiotami
gospodarczymi i
konsumentami próbującymi
sprzedać i kupić towar
Jest formą
konfrontacji:
kupujących
sprzedając
ych
popytu
podaży
2
Na rynku poza wymianą towarów i
różnych usług dokonuje się także:
obrót pieniędzy (rynek
kapitałowy)
przepływ siły roboczej (rynek
pracy)
przepływ zasobów
naturalnych (rynek kopalin)
przepływ ziemi rolnej i
odrolnionej (rynek ziemi)
przepływ surowców (rynek
surowców i paliw)
3
W zależności od wpływu państwa na
działania rynku wyróżnia się:
A. Gospodarkę nakazową
(nakazowo-rozdzielczą)
B. Gospodarkę wolnorynkową
(wolny rynek)
C. Gospodarkę mieszaną (o
różnym natężeniu rynku i
polityki interwencyjnej)
4
Ad A.
W gospodarce nakazowej niemal
wszystkie decyzje dotyczące
produkcji i poziomu konsumpcji są
podejmowane przez państwo.
Była to typowa gospodarka tzw.
krajów socjalistycznych.
W czystej postaci ten typ gospodarki
nie istnieje
W wielu krajach nadal zakres
centralnego planowania i zarządzania
jest bardzo duży są to m.in.
Kuba,
Chiny,
Wietnam.
5
Ad B.
Pełny wolny rynek – całkowity brak
ingerencji (ekonomicznej) ze strony
państwa.
kierują się własnymi celami,
starają się odnosić maksymalne
korzyści.
Jednostki gospodarcze działające na
nim:
Uznaje się tu, że „niewidzialna ręka”
rynku służy także dobrze celom
społecznym dla społeczeństwa
rozpatrywanego jako całości
(przedsiębiorcy, pracujący, konsumenci)
6
Ad C.
Gospodarka mieszana (rynek i
interwencjonizm państwowy) oparta
jest o sektor prywatny, jednak państwo
współuczestniczy w rozwiązywaniu
problemów gospodarczych
Taka gospodarka występuje (w różnym
natężeniu) w krajach UE, USA, Kanadzie,
państwach EFA
Taki model gospodarczy realizowany
jest np. w Hongkongu, ale także w
krajach bardzo biednych Afryki, w
których państwo pozostawia
gospodarkę samą sobie (bo jest za
biedne by prowadzić aktywną politykę).
7
Interwencja państwa w
mechanizm rynkowy
Przedmiotem interwencji
państwa są elementy rynku.
podaż,
popyt,
a także samodzielnie
ceną.
Tak więc państwo (i UE) może
interweniować w:
Elementy te poddawane są nieustannie
wielu regulacjom co ma wpływ na
mechanizm rynkowy, ale także wpływa
na zachowanie producentów i
konsumentów.
8
a w efekcie w cenę
(zakładając grę rynkową)
Odnosi się to w szczególny sposób do
rynku rolnego (żywności), który
charakteryzuje się wieloma
specyficznymi celami są to:
bezalternatywność konsumpcji
żywności,
znaczne uzależnienie podaży
żywności od uwarunkowań
przyrodniczych (nadwyżka,
niedobór),
sezonowość produkcji a względna
stabilność popytu,
duża liczba podmiotów (zbliżony do
rynku doskonałego),
ceny rynkowe mają charakter
egzogeniczny,
9
mała elastyczność spożycia
żywności,
mała elastyczność cenowa,
decyzje produkcyjne podejmują
rolnicy na podstawie cen roku
ubiegłego,
z reguły wolniejszy wzrost cen zbytu
produktów rolnych (u rolników) niż
cen artykułów żywnościowych (w
zbycie),
mała skala produkcji pojedynczego
producenta,
duża podatność na pośrednictwo w
skupie.
10
Rolnicy jako producenci surowców
rolnych (zboże, żywiec, mleko), ale
także dóbr finalnych poprzez sprzedaż
bezpośrednią reprezentują stronę
podażową
11
są oni wówczas graczami
rynkowymi,
mogą przechwycić marże, które
pobierają pośrednicy i detaliści
Czynnikami ograniczającymi jest tu
jednak mała skala produkcji
wąska oferta
podażowa
Przekłada się to na ograniczone
(niewielkie) możliwości w zakresie
marketingu
Cena minimalna i cena maksymalna
Istotę gospodarki rynkowej
(kapitalizmu) oddaje rys. 1.
12
Wskazuje on, że w sytuacji, gdy podaż
jest wyższa niż realny popyt ma dane
dobre to powstaje rynek
nadwyżkowy.
Kształtuje się wówczas cena
równowagi przy cenie P
o
i ilość Q
o
.
Przy każdej cenie wyższej od ceny P
o
powstaje nadwyżka podaży a przy
cenie niższej niż P
o
– nadwyżka popytu
(charakterystyczna dla gospodarki
centralnie planowanej).
13
W rolnictwie nie ma jednak technicznej
możliwości zmiany skali produkcji tj.
podaży żywności w krótkim czasie.
Wynika to m.in. z:
biologicznego charakteru
produkcji,
sezonowość,
relatywnie powolnej reakcji
rolników na zmiany cen,
małej elastyczności podaży.
14
Elastyczność cenową podaży mierzy się
stosunkiem procentowym wielkości
podaży do procentowe zmiany
ceny
Stąd też aby
zapewnić:
ciągłość dostaw żywności,
stabilność i opłacalność produkcji,
niewielkie wahania cenowe
żywności,
niski poziom cen żywności tzn.
podstawowej (kasza, mąka, chleb,
margaryna, podroby itp.)
stosuje się różnego rodzaju
interwencjonizm rynkowy.
Dotyczy on zarówno strony
podażowej (rolników i
przetwórców), jak też i strony
popytowej (konsumentów)
15
A.Oddziaływanie na podaż
produktów rolnych
Odnosi się ono bezpośrednio
producentów a w efekcie do produktów
i ma najczęściej charakter ograniczenia
podaży (gdyż gospodarka rynkowa, to
gospodarka nadwyżek).
Odbywa się to w interesie rolników-
producentów, ale w długim okresie
czasu (przynajmniej tak się zakłada),
także w interesie konsumentów, którzy
korzystają z względnej stabilności
podaży i cen rynkowych (jednak na
relatywnie wyższym poziomie).
16
Spadek ten, może nastąpić np.
poprzez ograniczanie (kwotowanie, czy
limitowanie) produkcji.
17
Limity takie mogą dotyczyć różnych
produktów i różnych faz produkcji np.
wspieranie zaniechania produkcji
(ugorowanie, zalesianie),
ograniczanie poziomu
intensywności produkcji (produkcja
integrowana i ekologiczna),
Spadek podaży powoduje jednak
ukształtowanie się nowej równowagi
cenowej tj. wyższych cen
18
limitowanie dostępu do rynku
(kwotowanie mleka),
wykup kwot produkcyjnych (mleko,
buraki cukrowe),
dotowanie uboju zwierząt młodych
(cieląt),
produkcja roślin energetycznych
(zboża, rzepak).
spadek podaży
S
2
S
1
Q
2
Q
1
P
2
P
3
P
1
ilość
podaż (s)
Przesunięcie krzywej podaży związane z
limitowaniem produkcji (redukcja u producenta)
Rolnicy obniżają podaż (obowiązkowo) to
wówczas przy spadku podaży oferuje mniej
towaru Q
1
zamiast po Q
2
lecz po cenie P
2
Za ilość Q
2
po przesunięciu krzywej podaży
rolnik uzyskuje cenę P
3
(zamiast P
2
)
19
cena
Rys. 1.
Limitowanie produkcji chroni więc
głównie interes producenta
podwyższając ceny zbytu
Powoduje ona także:
niewystarczające wykorzystanie
zasobów ziemi i majątku
produkcyjnego
ogranicza zmiany w technologii
produkcji
utrudnia osiągnięcie korzyści skali
ogranicza przebudowę
strukturalną rolnictwa
…
20
B. Oddziaływania na popyt
produktów rolnych
Na cenę produktu rolnego można także
wpłynąć poprzez kreowanie popytu na
produkty rolne (na daną grupę
producentów) poprzez:
działanie marketingowe,
eksport żywności poza obszar UE,
pomoc zagraniczną dla krajów
ubogich,
pomoc żywnościowa dla konsumentów
słabych ekonomicznie (finansowanie
budżetowe),
wzrost dochodów konsumentów,
wzrost cen dóbr substytujących.
21
Działania te nakierowane są główne na
producenta (i przetwórcę) i powodują
wzrost cen żywności
zakupy interwencyjne
zakupy spekulacyjne
22
Obecnie, gdy producenci rolni są także
konsumentami żywności kupowanej na
rynku, powoduje to także wzrost dla
nich cen żywności.
Gdy działania te mają charakter
długookresowy i ich mechanizmy
są znane, wówczas ma to charakter
interwencjonizmu państwowego.
Mogą polegać także na grze
spekulacyjnej.
cen
a
D
2
D
1
Q
2
Q
1
P
2
P
3
P
1
ilość
wzrost
popytu
Przesunięcie krzywej popytu wywołane
np. dodatkowym budżetowym
finansowaniem spożycia żywności
Q
3
P
4
23
Wzrost popytu powoduje przesunięcie
krzywej w prawo z D
1
do D
2
co
oznacza, że konsumenci kupują
więcej żywności (przy każdej
oferowanej cenie)
Wzrost popytu z poziomu D
1
do D
2
sprawia, że konsumenci zapłacą
wyższą cenę za tą samą ilość
produktów np. Q
2
tj. zapłacą nie cenę
P
2
, lecz cenę P
3
Obecnie dla producentów rolnych
charakterystyczna jest niska
elastyczność cenowa (tj. stopień w
jakim konsumenci, producenci,
reagują na zmiany cen).
24
Dlatego krzywe popytu a także
podaży są strome, oznacza to że
nawet drobne przesunięcia popytu
(np. wzrost popytu o 2%) powoduje
duże zmiany cen.
D
2
D
1
Q
2
Q
1
P
2
P
3
P
1
ilość
Q
3
S
(podaż)
popyt
25
Oddziaływanie na ceny rolne
Ceny rynkowe powstają na podstawie
zderzenia całkowitego popytu
konsumentów (na dane dobra) i
całkowitej podaży na te dobra.
Kształtuje się wówczas cena
równowagi a podaż równa się
popytowi
26
Ceny są czynnikiem mającym bardzo
duży wpływ na kształtowanie się
konsumpcji i produkcji
27
Nie są jednak jedynym kryterium wg
którego podejmowane są decyzje
przez rolników, czy producentów
środków produkcji.
Na decyzje te mają także wpływ
czynniki pozacenowe tj.:
indywidualne preferencje
rolników,
warunki środowiska
przyrodniczego,
oddziaływanie marketingowe,
programy rządowe.
28
Wyodrębnia się następujące rodzaje
cen
producenta,
hurtowe (bez marży sklepowej),
detaliczne (z wszystkimi
elementami produkcji, promocji i
obrotu).
wolnorynkowe,
regulowane tj. maksymalne,
minimalne, stałe,
spekulacyjne,
...
29
Organy rządowe mogą stosować
administracyjną kontrolę cen
określając ceny:
minimalne; poniżej której nie
można sprzedać danego dobra,
maksymalne; które nie może
przekroczyć cena sprzedaży.
Interwencja na rynku produktów rolnych
poprzez ceny polega na:
określeniu ceny minimalnej (np.
zbóż), a następnie:
wykupie produktów, których ceny
spadają poniżej wyznaczonego
poziomu (ARR),
30
gromadzeniu zapasów i oczekiwanie
na wzrost cen,
eksporcie produktów nadwyżkowych
poza obszar UE (z dopłatą
eksportową lub bez dopłat),
udzielaniu pomocy żywnościowej
poza obszarem UE (dla krajów o
dużym niedoborze żywności),
sprzedaży na rynku nadwyżek
pochodzących z rezerw.
Działania te mogą być realizowane
łącznie lub (częściej) alternatywnie
31
Cena minimalna ma na celu
stabilizację warunków produkcji
rolnej (u producenta).
Zapewnia ona opłacalność
producentom o średnich kosztach
produkcji (a nie słabych – drogich).
Ceny minimalne ustalane są po
uwzględnieniu weryfikacji cen przez
rynek, oszacowaniu kosztów
alternatywnych i uwzględnieniu
kosztów końcowych.
Nie mogą one być znacznie wyższe
od cen światowych (bo powodują
duże koszty dotowania).
32
W działaniach interwencyjnych istotna
jest ustalenie cen proponowanych (albo
kierunkowych), czyli optymalnych cen
rynkowych.
Gdy ceny spadają poniżej ceny
wyznaczonej (minimalnej) stosuje się
dopłatę dla producentów (np. trzody), a
także zamyka się lub utrudnia, poprzez
opłaty wyrównawcze dostęp produktów
z zewnątrz.
Gdy ceny wzrastają powyżej cen
kierunkowych wówczas sprzedaje się
zapasy rynkowe lub(i) otwiera import na
produkty drożejące.
33
Cła
Są najstarszym nadal i bardzo
często stosowanym środkiem
polityki handlowej.
importowe, czyli pobierana przy
imporcie do danego kraju i
chroniące przed napływem
towarów,
eksportowe pobierane przy
wywozie towarów stanowiące
niejako podatek wywozowy,
Jest to opłata pobierana przy
przekroczeniu przez towar granicy celnej
danego kraju.
Cła dzielą się
na:
34
tranzytowe, chronią dany kraj przed
nadmiernym tranzytem.
Wprowadzenie ceł powoduje:
wzrost cen tych towarów na które je
nałożono,
spadek popytu na te towary (i
spadek sprzedaży),
gdy dane produkty nie są
produkowane w kraju to także
spadek konsumpcji,
wzrost produkcji u producentów
krajowych,
35
straty zagranicznych producentów i
importerów,
nie są korzystne dla konsumentów
krajowych,
przynoszą łatwe przychody dla
budżetu (w krótkim czasie).
Działanie cła jest
podobne do działania
tzw. barier
pozataryfowych.
36
Bariery pozataryfowe
Są to:
opłaty wyrównawcze,
podatki nakładane na niektóre
dobra (np. luksusowe),
dodatkowe opłaty związane z
importem (np.
administracyjne, depozyty)
dodatkowe wymogi związane z
jakością produkcji
37
ograniczenia w zakresie
prowadzenia działalności
handlowej,
ograniczenia w zakresie
prowadzenia działalności
gospodarczej,
dobrowolne ograniczenia
eksportu,
subsydia eksportowe.
Obecnie WTO zabroniła nakładanie
opłat wyrównawczych, gdyż działają
one podobnie jak cła
38
Kwota ilościowa (kwota dostępu do
rynku) jest wyznaczona przez państwo
lub blok gospodarczy i stanowi
określoną prawnie ilość lub wartość
dóbr, które mogą być wniesione do
obszaru gospodarczego w określonym
czasie.
UE stosuje taki mechanizm, choć
z uwagi na regulacje WTO jego
znaczenie systematycznie spada.
Są to tzw. ilościowe (lub
wartościowe) kontyngenty
dostępu do rynku.
39
Kwoty ilościowe w sposób techniczny
wprowadza się określając i
przydzielając dla poszczególnych
krajów licencje importowe.
Są to dokumenty określające ilość
towaru jaka może być importowana z
danego kraju.
Licencja może dotyczyć kraju lub
nawet przedsiębiorstw.
Mechanizm działania ilościowych
ograniczeń przywozu np. wołowiny
(rys.).
Jego konstrukcja jest podobna do
działania cła przywozowego
40
Mechanizm działania kontyngentu
ilościowego (ograniczeń importowych)
cen
a
iloś
ć
P
K
P
Ś
a
b
c
d
Q
1
Q
2
Q
3
Q
4
podaż
(S)
popyt (D)
impor
t
41
Gdy brak jest ilościowy ograniczeń
przywozu wówczas dane dobro jest
sprzedawane na rynku krajowym po
cenie światowej P
ś
.
Przy tej cenie popyt krajowy wynosi
Q
2
a podaż od producentów
krajowych Q
1
.
Różnice pomiędzy Q
2
i Q
1
pokrywana jest importem (Q
2
– Q
1
)
42
Kraj (strefa gospodarcza) wprowadza
ograniczenia przywozowe cła lub
pozataryfowe np. dodatkowe opłaty,
albo kwoty dostępu.
Kontyngent ten jest określony w ilości
ilustrowanej odcinkiem Q
4
– Q
3
Ponieważ jest to wielkość mniejsza
od ilości importu w warunkach
wolnorynkowych (tj. Q
2
– Q
1
)
wówczas następuje:
zmniejszenie całkowitej
podaży danego dobra
(wołowiny)
43
wzrost cen danego dobra na
rynku krajowym,
wzrost produkcji danego dobra
przez producentów krajowych,
kształtuje się wówczas nowa
wyższa cena równowagi na
dane dobro, na poziomie P
K
,
cena ta wynika z
wprowadzonego kontyngentu.
44
Straty i korzyści są tu podobne jak
w przypadku ceł
za podwyżkę cen zapłacą
konsumenci sumą strat
ilustrują pola „a, b, c, d”,
pola „b i d” to straty
konsumentów, które nie są
rekompensowane korzyści
innych podmiotów,
pole „a” to jednak korzyści
producenta sprzedającego
towary po wyższej cenie,
45
Dzięku
ję za
uwagę
Pole „c” to korzyści (renta
kontyngentowa), czyli dochód
powstały przez sztuczne
podniesienie cen, które zwykle
przechwytują importerzy i
eksporterzy lub dochód ten może
przewidywać państwo np. poprzez
licencjonowanie importu,
Do produkcji przystępują wówczas
drożsi i mniej wydajni producenci,
którzy osiągają korzyści określone
polem „b”.