WPŁYW ZABAWY NA ROZWÓJ DZIECKA „

Dzieciństwo służy do

zabawy”

E. Claparede

WPŁYW ZABAWY NA ROZWÓJ DZIECKA

„

Zabawa, jako przejaw
aktywności

odgrywa istotną rolę w różnych okresach

życia człowieka, a przede wszystkim w jego
dzieciństwie.

Zabawa może przybierać różne formy, a to,

jaką z nich wybiera dziecko, jest często
związane z jego wychowaniem i
środowiskiem.

To, w jaki sposób bawi się dziecko, może

dawać wyobrażenie o jego podejściu
do życia w przyszłości.

Zabawa zajmuje tak znaczną część życia

dziecka, że często nie dostrzegamy jej
znaczenia. Odgrywa ona ogromną rolę w
następujących płaszczyznach rozwoju:



fizycznej: wspomaga rozwój mięśni i sprawności

manualnej oraz umożliwia wyładowanie energii,
która – jeśli jest blokowana – wywołuje napięcie i
rozdrażnienie;



społecznej: uczy określonych form zachowania,
współpracy, dzielenia się z innymi, przyjaźni oraz
innych umiejętności i uczuć, bez których dziecko
staje się samolubne i dominujące;



poznawczej: uczy dostrzegania kształtów, kolorów,
rozmiarów i struktury przedmiotów.

Wpływ zabawy na wszechstronny rozwój
dziecka najlepiej uświadamia definicja zabawy
W. Okonia:



„Zabawa jest działaniem wykonywanym dla

własnej przyjemności, a opartym na udziale
wyobraźni, tworzącej nową rzeczywistość.
Choć działaniem tym rządzą reguły, których
treść pochodzi z życia społecznego, ma ono
charakter twórczy i prowadzi do
samodzielnego poznania przekształcania
rzeczywistości”. Jak wynika z powyższej
definicji, zabaw ma być przyjemnością.

Rola zabawy:



wprowadza dziecko w dobry, radosny nastrój, wpływa
korzystnie na jego równowagę psychiczną;



właściwie zorganizowana, zapewnia dziecku
harmonijny rozwój umysłowy, emocjonalno – społeczny i
ruchowy;



rozwija inicjatywę i samodzielność, daje dziecku wiarę
we własne siły;



rozwija zainteresowania;



przygotowuje do nauki w szkole;



wyrównuje braki rozwojowe;



pomaga rozwiązywać problemy wychowawcze.

Zabawa jest też „szkołą
życia”,



Zabawa jest też „szkołą życia”, dlatego muszą w niej
obowiązywać pewne reguły – inaczej zmienilibyśmy jej sens
i charakter. Uczymy więc dzieci przestrzegania zasad i nie
dawajmy im wygrywać za każdym razem (bo są małe albo
będą płakać). Dzięki temu będą umiały radzić sobie z
porażką i opanowywać swoje emocje. Będą też miały siłę
do podjęcia dalszej walki i nadzieję na sukces. W
przeciwnym wypadku mogą w przyszłości niejednokrotnie
czuć się zagubione. Podczas zabawy dzieci doskonale
wyrażają swoje spostrzeżenia i obserwacje dotyczące
zachowań dorosłych. Czasami, patrząc na dzieci,
możemy dostrzec swoje własne postępowanie jak
odbite w swoim najbliższym otoczeniu i czerpią od
nich wzorce do budowania własnego systemu
wartości.

WAŻNE!!!!!



Dajmy dzieciom szansę na ruch, ten organizowany w
formie zabaw ruchowych, jazdy na rowerze, spaceru,
pływania, zabaw przy muzyce, ale też stwarzajmy
dzieciom szansę na ruch swobodny.



Wykorzystujmy naturalne wzniesienia i obniżenia terenu
napotkane w czasie spaceru. Dajmy dzieciom szansę na
zebranie własnych doświadczeń (upadki, zadrapania, nie
unikniemy tego w życiu codziennym). Zrezygnujmy ze
spacerów ”za rączkę” na rzecz swobodnego „zdobycia”
murków i górek.



Wykorzystujmy chęci dzieci do pomagania w
codziennych domowych pracach, w sprzątaniu,
odkurzaniu, gotowaniu. Dzieci uwielbiają takie prace,
przy ich wykonywaniu uczą się i co najważniejsze
rewelacyjnie się bawią (np. liczenie zrobionych z mamą
ciasteczek), a zdobyte doświadczenia przydają się w
dorosłym życiu.

WAŻNE !!!!!



Pozwólmy dzieciom sprzątnąć bałagan w klockach, umyć
koszyk i klocki, pokażmy, jak otoczenie się zmienia w czasie ich
pracy.



Usprawniajmy dzieci manualnie wykorzystując proste ogólnie
dostępne materiały (gazety, kredki, rurki po papierze
toaletowym itp.).



Dajmy dzieciom kredę do rysowania na asfalcie, pozwólmy
kijkiem znalezionym na spacerze rysować wzorki na piasku.



Przykłady takich działań można podawać w nieskończoność,
zależą one od kreatywności i pomysłowości Rodzica i
nauczyciela, ale zasada jest jedna i podstawowa:



Nie wyręczajmy dzieci, ale wspierajmy, jak coś się nie uda.



Niech dzieci podejmują następne i następne próby, niech się
nie poddają przy pierwszej nieudanej – zachęcajmy i
wspierajmy, a efekty będą widoczne w krótkim czasie.



I pamiętajmy, że rozwój sprawności ruchowej to nie tylko ruchy
swobodne, ale też narzędziowe, tak potrzebne w późniejszym
życiu.

Document Outline