Wykład 2
Temat :
ROLA I MIEJSCE SIŁ
ZBROJNYCH W
PAŃSTWIE
1
Zagadnienia wykładu
Wstęp
1.Podstawowe pojęcia
2.Ewolucja znaczenia i roli sił
zbrojnych
3.Siły zbrojne –funkcje, role i
zadania
w państwie
Zakończenie
2
Wstęp
teorie o zmniejszającej się roli sił zbrojnych
w stosunkach międzynarodowych znajdujące
do niedawna szerokie grono zwolenników, dziś
znajdują niezbyt wielu wykonawców;
nie nastąpił koniec wojen i konfliktów;
po świecie nie krąży wbrew przepowiedniom
sprzed kilkunastu lat widmo pokoju i
demokracji;
nie zanikły ani znacząco się nie zmniejszyły
role i funkcje sił zbrojnych;
czynnik siły militarnej i przemocy zbrojnej
pozostał –jak zawsze obecny w stosunkach
międzynarodowych.
3
Wstęp
znaczenie sił zbrojnych w nowych warunkach nie
zmniejsza się w istotny sposób; raczej podobnie jak funkcje
i zadania, jedynie się zmienia;
wykład stanowi w a r t o ś c i o w ą p o m o c dla studentów II roku
- kierunku Bezpieczeństwo Narodowe z przedmiotu
Międzynarodowe stosunki wojskowe, którzy p o r a z
p i e r w s z y stykają się z problematyką wojskową;
mam nadzieję, że wykład p o m o ż e s t u d e n t o m
z r o z u m i e ć s e n s f u n k c j o n o w a n i a , r o l ę i
z a d a n i a s i ł z b r o j n y c h w e w s p ó ł c z e s n y m
ś w i e c i e ;
jako że wykład traktuje o dziedzinie specyficznej,
u z n a ł e m ,
i ż i s t n i e j e p o t r z e b a
z a m i e s z c z e n i a w n i m n i e o d z o w n e j ,
e l e m e n t a r n e j t e r m i n o l o g i i o r a z
p o d s t a w o w e j w i e d z y o i n s t y t u c j i w o j s k a .
4
Zagadnienie 1
Podstawowe pojęcia
5
Sztuka wojenna
To „dziedzina wiedzy i umiejętności dotyczących
form i sposobów przygotowania oraz
prowadzenia działań wojennych w skali
strategicznej, operacyjnej i taktycznej” ¹.
Sztuka wojenna pierwotnie była jedynie umiejętnością
przygotowania i prowadzenia działań wojennych.
Sposoby prowadzenia działań wojennych w
starożytności zaliczano – podobnie jak większość
dziedzin nauki – do filozofii.
¹ B. Balcerowicz (red), Słownik terminów z zakresu bezpieczeństwa narodowego,
Akademia Obrony Narodowej, Warszawa 2002, s. 103.
6
7
STRATEGIA
SZTUKA
WOJEN
NA
Strategia
„ D z i a ł s z t u k i w o j e n n e j o k r eś l a j ą c y
r e g u ł y i z a s a d y p r z y g o t o w a n i a
i p r o w a d z e n i a
wojny jako całości
o r a z j e j p o s z c z e g ó l n y c h k a m p a n i i , b i t e w
i g ł ó w n y c h o p e r a c j i ” ² .
Słowo „strategia” pochodzi z greckiego strategos
od stratos - wojsko i agein - prowadzę: oznaczało
sztukę dowodzenia wojskami przez naczelnego
wodza. Szykowaniem wojsk zajmowała się taktyka,
od słowa tachtein - szykować.
²
Uniwersalny słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003, t. 4,
s .553.
8
9
W m i a r ę n a r a s t a n i a z ł o ż o n o ś c i
ż y c i a s p o ł e c z e ń s t w i
k o m p l i k o w a n i a s i ę z j a w i s k a w o j n y -
g ł ó w n i e z a s p r a w a p o j a w i e n i a s i ę
b r o n i j ą d r o w e j - k o n i e c z n e s t a ł o s i ę
w ł ą c z e n i e w z a k r e s
s t r a t e g i i
a s p e k t ó w p o z a m i l i t a r n y c h , t a k i c h
j a k : p o l i t y c z n e , s p o ł e c z n e ,
e k o n o m i c z n e , p s y c h o l o g i c z n e ,
m o r a l n e
i i n n e .
Te r m i n „
s t r a t e g i a
”
z a a d o p t o w a n y z o s t a ł n a r z e c z
s z t u k i r z ą d z e n i a p a ń s t w e m .
10
Etap
Okres
Nazwa strategii
Zakres
pojęciowy
I. Strategia
Jako
wojskowa
część
fazy realizacyjnej
polityki na szczeblu
państwa
Do końca
XIX w.
Strategia
Wojna: jej
przygotowanie
i prowadzenie
Do
połowy
XX w.
1. Strategia wojenna
Wojna: jej
przygotowanie
i prowadzenie
2. Strategia wojskowa
Użycie siły zbrojnej
w wojnie
II. Strategia
Jako koncepcyjno
-decyzyjna
i realizacyjna faza
polityki państwa
w skali ogólnych
celów oraz środków
i sposobów ich
urzeczywistnienia
w dużym horyzoncie
czasowo-
przestrzennym
Od
połowy
XX w.
1. Strategia
Cele narodowe
i sposoby ich
osiągania
2. Strategie
szczegółowe:
•
strategia polityki
zagranicznej
• strategia gospodarcza
• strategia socjalna
• strategia obronna
• …(inne)
Działalność państwa
wg głównych
dziedzin:
polityki
zagranicznej
gospodarczej
socjalnej
obronnej
…(innych)
Ewolucja pojęcia strategii
Źródło: R .Wróblewski, Wprowadzenie do strategii wojskowej, BUWIK, Warszawa
1998.
Współcześnie
kategorię „strategia” stosuje się szeroko na
gruncie wielu dziedzin życia społecznego, służy do
określenia ka żd e g o d zia ła n ia
o p o d s ta w o w y m d la d a n ej d zie d zi ny
zn a c ze n iu ;
w języku potocznym oznacza każde planowe,
długofalowe działanie;
współcześnie strategię (bez przymiotników)
definiuje się jako „teorię i praktykę działania
ukierunkowanego na osiągnięcie założonych
celów
w d an e j d zie dz in ie , u jm o w a n y c h w
s kal i o g ó ln e j i m a ją cy c h c h ar a kte r
d ł u go f alo w y ”
11
12
………………………………………………
………………..
……………………………………………
…………………..
ZAKRESY
DZIAŁALNOŚCI
PAŃSTWA
OPOWIADAJĄC
E IM
STRATEGIE
STRATEGIA
BEZPIECZEŃST
WA
NARODOWEGO
STRATEGIA
NARODOWA
STRATEGIA
OBRONNA
INNE
STRATEGIE
STRATEGIA
WOJENNA
STRATEGIA
WOJSKOWA
INNE
STRATEGIE
SZCZEGÓŁOW
E
……………………………………………
………………....
……………………………………………
…………………..
……………………………………………
…………………
……………………………………………
…………………..
1. D z i a ł a l n o ś ć
p a ń s t w a
w c a ł o ś c i
2
.
D z i a ł a l n o ś ć p a ń s t w a w g
d z i e d z i n : g o s p o d a r c z e j ,
s o c j a l n e j , o b r o n n e j i i n .
3. D z i a ł a l n o ś ć p a ń s t w a
w w o j n i e
4.
D z i a ł a l n o ś ć p a ń s t w a
w p o s z c z e g ó l n y c h
d z i e d z i n a c h ( p o l i t y k i
s z c z e g ó ł o w e )
Z a k r e s y d z i a ł a l n o ś c i p a ń s t w a i o d p o w i a d a j ą c e i m s t r a t e g i e
Strategia narodowa
(państwa)
• to dziedzina strategii obejmująca
tworzenie, rozwój, przygotowanie
oraz wykorzystanie potencjału
państwa we wszystkich sferach
działalności (w tym:
w dziedzinie bezpieczeństwa)
13
Strategia obronna
• to dziedzina strategii
bezpieczeństwa obejmująca
tworzenie, rozwój,
przygotowanie
i wykorzystanie potencjału
obronnego państwa (wszelkich
sił
i środków i sposobów
z różnych dziedzin) do
przeciwdziałania zagrożeniom
militarnym bezpieczeństwa
narodowego.
14
Strategia bezpieczeństwa
narodowego
• S t r a t e g i a B e z p i e c z e ń s t w a N a ro d o w e g o
R z e c z y p o s p o l i t e j Po l s k i e j
została
zatwierdzona przez Prezydenta RP Lecha
Kaczyńskiego na wniosek Prezesa Rady
Ministrów 13 listopada 2007 r.
Strategia
Bezpieczeństwa Narodowego RP i zastąpiła
strategię przyjętą
8 września 2003 r.
• Jest długofalowym, starannie
przygotowanym planem , którego realizacja
zapewnia narodowe bezpieczeństwo państwa
w dającej się przewidzieć przyszłości.
15
Strategia wojenna
dziedzina strategii
obejmująca
tworzenie, rozwój, przygotowanie
i wykorzystanie potencjału wojennego
państwa (wszelkich sił, środków,
sposobów z różnych dziedzin) do
przeciwdziałania zagrożeniom
militarnym w skali wojny;
teoria i praktyka wykorzystania
potencjału wojennego państwa w
sposób zapewniający osiągnięcie celów
nakreślonych przez politykę.
16
Strategia wojskowa
to teoria i praktyka
określająca zasady
i generalne sposoby działania zmierzające do
przygotowania i wykorzystania potencjału
wojskowego w walce zbrojnej prowadzonej w
skali wojny, dla osiągnięcia założonych celów
militarnych*
dotyczy działania (polityki)
ukierunkowanego na osiąganie założonych
celów we wszystkich dziedzinach
i stanach funkcjonowania państwa (pokoju,
kryzysu
i wojny);
*
W. Łepkowski, Podstawy strategii wojskowej, Warszawa 1993, s.98.
17
Sztuka wojenna
Teoria i praktyka
przygotowania
państwa (koalicji) i sił zbrojnych do
wojny oraz wykorzystanie w czasie
działań wojennych materialnych,
moralnych i militarnych możliwości do
realizacji celów i zadań (strategicznych,
operacyjnych i taktycznych)
nakreślonych przez politykę państwa
,oraz kierowanie prowadzonymi
działaniami*.
*
Leksykon wiedzy wojskowej, wyd. MON, Warszawa 1979, s. 436.
18
Taktyka
obok strategii była pierwotną składową sztuki
wojennej;
Clusewitz wyróżnił
dwa poziomy militarne wojny:
s t r a t e g i c z n y i t a k t y c z n y
;
taktyka
wg Clusewitza uczy użycia sił zbrojnych
w walce,
strategia
– użycia walki dla osiągnięcia
celów wojny. Strategia
zajmuje się wojna w
całości, taktyka jej pojedyńczymi aktami -
walką;
celem taktycznym jest zwycięstwo w walce,
wygrana bitwa; cele strategiczne zaś formułuje
się
w innych, ogólniejszych kategoriach.
19
Taktyka*
część składowa sztuki wojennej
obejmująca teorię i praktykę przygotowania i
prowadzenia walki przez pododdziały, oddziały i
związki taktyczne wszystkich rodzajów wojsk i sił
zbrojnych;
ze względu na rodzaje sił zbrojnych wyróżnia się
taktyki:
- wojsk lądowych (określana jako taktyka ogólna);
- wojsk specjalnych;
- sił powietrznych;
- marynarki wojennej;
równocześnie każdy rodzaj wojsk ma własna taktykę np.:
t. wojsk pancernych, zmechanizowanych, itp.
*
Leksykon wiedzy wojskowej, wyd. MON, Warszawa 1979, s. 449
.
Sztuka operacyjna
to stosunkowo nowa kategoria sztuki wojennej, stanowi
ogniwo pośrednie
miedzy strategią a taktyką;
potrzeba
jej wyodrębnienia zaistniała wraz ze
wzrostem
czasowego i przestrzennego rozmachu wojen, gdy wojna
przestała być – swoista sumą postępujących po sobie bitew
;
wg
Leksykonu wiedzy wojskowej
sztuka operacyjna
to dział
sztuki wojennej obejmujący teorię i praktykę przygotowania
i prowadzenia samodzielnych i wspólnych operacji przez
związki operacyjne lub kilka związków taktycznych wojsk i
zmierzających do osiągnięcia celów operacyjnych na danym
teatrze działań wojennych (TDW),kierunku operacyjnym lub
strategicznym;
wyróżnia się sztukę operacyjną poszczególnych rodzajów sił zbrojnych;
współcześnie w armiach zachodnich sztukę operacyjną określa się
mianem „strategii operacyjnej”;
na gruncie wojskowo - cywilnym znane są „operacje pokojowe”,
„operacje kryzysowe”, o których będzie mowa w następnych
wykładach.
ł
21
Polityka a strategia (taktyka)
Polityka
to działalność wytyczona przez ośrodek
decyzyjny zmierzająca do osiągnięcia określonych
celów za pomocą odpowiednio dobranych środków;
podmiotem polityki jest tu państwo, przedmiotem
władza, a cele – funkcją interesów społecznych;
w relacjach zachodzących między polityką a
strategią niekwestionowany prymat ma
polityka;
polityka
formułuje cele oraz założenia, powiada
„co zrobić?”;
strategia
odpowiada „jak coś zrobić?” oraz służy
skutecznej realizacji polityki.
22
Doktryna
oznacza „oficjalnie przyjęty system zasad i założeń ośrodka
decyzyjnego zmierzający do realizacji ustalonych celów za
pomocą wydzielonych środków*
przyjecie za punkt wyjścia jej zakresu działania pozwala
wyróżnić doktrynę narodową, doktrynę bezpieczeństwa
narodowego; przyjęcie za punkt wyjścia form i sposobów –
doktrynę obronną;
doktryna jest – nieco upraszczając – oficjalnie ogłoszoną,
zapisaną przeznaczoną do realizacji strategią;
znane z historii wojenne strategie „zmasowanego
odwetu”
i „ elastycznego reagowania” były swego czasu
doktrynami wojennymi USA i NATO;
*
B. Balcerowicz (red.), Słownik terminów z zakresu bezpieczeństwa narodowego,
Warszawa 2002, s. 23.
23
Geopolityka *
we współczesnym ujęciu to: „ interdyscyplinarna
działalność naukowa i praktyczna zajmująca się
badaniem państwa (koalicji) jako organizmu
geograficznego i określeniem dla niego celów
geopolitycznych”
umieszczona jest miedzy geografią, historią,
naukami politycznymi oraz nauką o
społeczeństwie;
geopolityka to baza dla każdej debaty
demokratycznej na temat polityki zagranicznej
i określenia interesów, celów i roli
międzynarodowej danego państwa.
*
B. Balcerowicz (red.), Słownik…,op.cit. s.38.
24
Geostrategia
termin bliskoznaczny, pokrewny
geopolityce;
w ujęciu L. Moczulskiego geostrategia jest
dziedziną zajmującą się przestrzennymi
aspektami wykorzystania strategicznych
możliwości militarnych*;
*
L. Moczulski, Geopolityka: potęga w czasie i
przestrzeni, Dom Wydawniczy „Bellona”,
Warszawa 1999.
25
Geografia wojenna
oto „dyscyplina zajmująca się badaniem właściwości
i przestrzennego rozmieszczenia czynników geograficznych,
gospodarczych, politycznych oraz militarnych pod kątem ich wpływu na
obronność państw*;
ogeografia wojenna – w nieco szerszym ujęciu zajmuje się:
- położeniem i znaczeniem politycznym, gospodarczym
i geograficznym teatrów wojny i krajów;
- warunkami terenowymi (rzeźba terenu, grunty, rubieże wodne, duże
kompleksy leśne) i klimatyczno - meteorologicznymi, ludnością jako
źródłem siły roboczej i rezerw sił zbrojnych;
- zasobami materiałowymi i miejscowymi;
- przygotowaniem terytorium pod względem operacyjnym;
odo sfery pojęciowej geografii wojennej przynależą m.in. takie terminy
jak: teatr wojny, kierunek strategiczny, obszar strategiczny,
kierunek operacyjny, obszar operacyjny.
*
B. Balcerowicz (red.), Słownik…,op.cit. s.37, 38
26
Zagadnienie 2
Ewolucja znaczenia i
roli sił zbrojnych
27
Ewolucja roli sił zbrojnych
• współcześnie w zasadniczy sposób zmieniły się rola
i znaczenie stosowanej przez nie przemocy
w kształtowaniu stosunków między państwami
i koalicjami;
• zmiany w ciągu kilkudziesięciu lat są dość radykalne -
od traktowania sił zbrojnych jako jedynie skutecznego
sposobu realizowania agresywnej polityki przez
niektóre państwa do obrony przed przemocą, do roli
sił
zbrojnych jako elementu odstraszania przed
ewentualną agresją i coraz bardziej
ograniczonego ich wykorzystywania do
wszelkich interwencji zbrojnych.
28
Przemoc zbrojna
orodzaj przemocy
realizowanej przy użyciu sił
zbrojnych lub zorganizowanych i uzbrojonych grup
mających na celu narzucenia przeciwnikowi swojej
woli;
o zastosowanie kryterium form i sposobów
wykorzystania przemocy zbrojnej pozwala wyróżnić
konflikt zbrojny, walkę zbrojną, interwencję
zbrojną, przewrót wojskowy, demonstrację
siły
i incydent zbrojny
.
Według Słownika podstawowych terminów dotyczących
bezpieczeństwa państwa, Warszawa 1994, s. 21.
29
- odgrywała znaczącą rolę od chwili
powstania zorganizowanych społeczeństw i
zaistnienia sporu lub pożądania w postaci
żyznych ziem, niewolników, rejo
nów
zasobnych w surowce,
rejonów
uprzemy
słowionych lub mających
znaczenie
strateg
iczne
;
-stosowanie
przemocy zbrojnej
w jej
skrajnej
formie jaką jest
walka zbrojna
miało z reguły
podłoże material
ne
,
które
jednak często
maskowano wzgl
ędami
ideologicznymi, religijnymi
i etnicznymi.
Przemoc zbrojna
30
Poczynania wielkich strategów i
polityków
od Aleksandra Wielkiego, poprzez
Hannibala, władców imperium
rzymskiego, Czyngis – chana,
Napoleona, Hitlera, Stalina czy
współcześnie Saddama Husajna;
wszyscy walczyli o wzrost potęgi
swoich państw (imperiów) drogą
przemocy zbrojnej.
31
Przemoc zbrojna (jej
znaczenie, cel, rozmach
prowadzonych działań) jest
ściśle związana
z rozwojem społeczeństw
32
Według Alvina i Heidi Tofflerów
*
rozwój społeczeństw można
podzielić na
trzy
charakterystyczne fale;
cechą pierwszej fali jest
m o t y k a ;
drugiej – l i n i a p r o d u k c y j n a ;
trzeciej – ko m p u t e r ;
*
A.H.Toffler., Wojna i antywojna, Warszawa 1997.
33
Cywilizacja pierwszej fali
przypisana jest ziemi;
z punktu widzenia
stosowania
przemocy
zbrojnej
:
stosowano
nieliczne armie, wyposażone w
prymitywne uzbrojenie
:
pika, łuk, kusza, katapulty, broń
sieczna, prowadziły wojny, których celem było zdobycie
żyznych ziem z chłopami czy też zdobywanie
niewolników;
miasta zdobywano
jako ośrodki administracyjne,
pozwalające
utrzymywać władzę nad zdobytymi
obszarami;
na zdobytych terenach dochodziło do powstań;
klasyczny przykład
: Imperium Rzymskie;
wojny stopniowo
obejmują coraz większe obszary z
udziałem wielu państw.
34
Cywilizacja drugiej fali
początek ok. 300 lat temu gdy po raz pierwszy
zastosowano maszynę parową i powstały pierwsze
fabryki
;
z punktu widzenia stosowania
przemocy zbrojnej
:
to okres masowych armii wyposażonych w produkowane w
fabrykach broń pojedyńczego strzelca
.
potem coraz
doskonalsze karabiny, broń maszynowa, czołgi, transportery
opancerzone wreszcie samoloty
i rakiety;
celem wojny
było: opanowanie obszarów
, zdobycie surowców,
rozbicie sił zbrojnych
przeciwnika;
wojny
były długotrwałe, przy olbrzymich stratach w stanach
osobowych;
I i II wojna
światowa;
zawieranie
sojuszy;
powstają organizacje międzynarodowe – Międzynarodowa
Organizacja Czerwonego Krzyża, Liga Narodów, ONZ;
35
Cywilizacja trzeciej fali
• za początek uznajemy
okres końcowy II wojny
światowej;
• symbolem trzeciej fali
s t a ł o s i ę z a s t o s o w a n i e
k o m p u t e r a ;
• z punktu widzenia
stosowania przemocy zbrojnej
zasadnicze zmiany nastąpiły po
w p ro w a d z e n i u b ro n i
j ą d ro w e j ;
• b ro ń j ą d ro w a odegrała istotna rolę w
kształtowaniu stosunków między państwami;
• „
r ó w n o w a g a s t r a c h u ”
przed niewyobrażalnymi
skutkami wojny z nie ograniczonym użyciem
broni jądrowej była jednym z powodów tak
długiego okresu pokoju w Europie.
36
Zagadnienie 3
Siły zbrojne – funkcje,
role
i zadania w państwie
37
Definicje sił zbrojnych
Spośród wielu definicji sił zbrojnych o
najczęściej stosowaną w polskiej teorii i
praktyce sztabowej jest ta zamieszczona w
Słowniku terminów z zakresu
bezpieczeństwa narodowego Akademii Obrony
Narodowej, wyjaśniająca, że
siły zbrojne
to „[…] wyspecjalizowany organ państwa
podlegający bezpośrednio centralnej
władzy wykonawczej
,
przeznaczony do
ochrony i obrony jego interesów przez
możliwość zastosowania przemocy
zbrojnej[…]”*.
*
B. Balcerowicz (red.), Słownik…,op.cit. s.124.
38
39
należy podkreślić , że zarówno
w historii, jak i współcześnie nie
spotyka się państw nie posiadających
własnych sił zbrojnych;
dobre prawo i dobre wojsko
w stosunkach międzynarodowych ,
według Niccolo Machiavellego
to
wręcz podstawa dobrze
funkcjonujących państw*.
*
„Najważniejszą podstawą wszystkich państw, tak nowych jak i
starych są dobre prawa i dobre wojsko”, w: N.Machiavelli,, Książę ,
przek.
W. Rzymowski, Unia Wydawnicza „VERUM”, Warszawa 1993, s.80.
Miejsce i rola sił zbrojnych
kluczem do zrozumienia miejsca i roli sił zbrojnych
jest właściwe rozpoznanie
i zrozumienie relacji, jakie zachodzą miedzy
polityką
i narzędziami polityki;
polityka do osiągnięcia swoich celów posługuje się
określonymi środkami, wieloma instrumentami;
spośród nich trzy należy u z n a ć z a
n a j w a ż n i e j s z e , mianowicie:
- środki dyplomatyczne wraz
z dyplomacją;
- środki ekonomiczne;
- środki militarne.
40
Środki dyplomatyczne, dyplomacja -
znaczenie
• odgrywaja istotną rolę w czasie
pokoju i wojny
jako podstawowy
instrument polityki;
• nie mniej jednak , wielowiekowe
doświadczenie uczy, że sama dyplomacja
bez potencjalnego poparcia
siłą
znaczyła
niewiele;
• Bismarck
mawiał, że „polityka bez siły
podobna jest orkiestrze dętej bez trąb,
werbli i bębnów”;
• polityka, dyplomacja
w przypadku
bezsilności militarnej państwa
narażona
jest na niewielką skuteczność.
41
mogą być stosowane na różne sposoby;
mogą służyć jako instrumenty nacisku czy przemocy;
nacisk gospodarczy stosowany przez państwa (grupę
państw) – jak sankcje – bywa legitymizowany przez
organizacje międzynarodowe, głównie ONZ;
przymus ekonomiczny szczególnie blokady
gospodarcze osiągają swoje cele wtedy, gdy był
odpowiednio zabezpieczony i wspierany pośrednio
lub bezpośrednio siłą;
potęga ekonomiczna jest jedną z najistotniejszych
składowych potęgi państwa;
istniały i istnieją takie państwa, o których mówi się :
„gospodarczy gigant - polityczny (militarny) karzeł”-
tak określa się często Unię Europejską i Japonię.
42
Środki ekonomiczne
43
Trzy wymienione środki polityki
można ułożyć hierarchicznie
:
- wpierw
dyplomację,
- następnie
środki gospodarcze,
-
środki wojskowe
( pozostawiając
w odwodzie).
Siła militarna
powinna być używana
jako środek ostateczny, rozstrzygający
w danej sytuacji.
Środki militarne
w czasie wojny rola sił zbrojnych jest
pierwszoplanowa
;
wynik starć zbrojnych ma decydujące znaczenie
dla osiągnięcia założonych celów wojny;
rozbicie i zniszczenie podstawowej masy wojsk
przeciwnika to jeden z zasadniczych warunków
zwycięstwa w wojnie;
związki dyplomacji i sił militarnej w wojnie
przekonywująco przedstawił w swoich
w Wspomnieniach marszałek C. G. Mannerheim
„To, że
po trzech latach wojny (ze ZSRR) – pisał uzyskaliśmy
pokój, nie tracąc niepodległości, zawdzięczamy armii;
armia powstrzymała
przeważające siły
przeciwnika, dając szansę dyplomacji”
ś44
45
są różne w różnych stanach funkcjonowania
państwa oraz w poszczególnych stanach
stosunków międzynarodowych, tj. stanach
pokoju, kryzysu i wojny;
w stanie wojny jest to rola
pierwszoplanowa;
w stanie kryzysu jest znaczna, niekiedy nawet
pierwszoplanowa, ale niekoniecznie
rozstrzygająca;
w stanie pokoju występują dwa różne
podejścia do roli sił zbrojnych
Rola i znaczenie siły militarnej
w polityce
Rola i znaczenie siły militarnej
w polityce w stanie pokoju:
Podejście pierwsze
• stan pokoju traktuje się jak
swoistą przerwę między
wojnami;
• choć nie formułowano tego
wprost, to czas pokoju
wykorzystywano na
przygotowania do wojny –
zgodnie z starorzymską
maksymą: Si vis pacem para
bellum (chcesz pokoju gotuj się
do wojny);
• rolą sił zbrojnych było
przygotowanie się do wojny;
• co przekładało się na
liczebność, struktury, szkolenie
i zasady gotowości bojowej;
Podejście drugie
• oprócz zadań
wojennych związanych
z przygotowaniami
wojennymi znacznie
większą wagę
przywiązuje się do
funkcji odstraszania i
zapobiegania;
• na pierwszy plan
wysuwa się funkcja
wspierania polityki
państwa
46
47
Cel strategii militarnej (wojskowej
)
„
obrona i ochrona za pomocą
środków militarnych
substancji państwa oraz jego
interesów narodowych przed
zagrożeniami militarnymi oraz
wspieranie polityki państwa,
również środkami militarnymi
”
Cele cząstkowe i cele pośrednie sił zbrojnych
Cele cząstkowe ( w
zakresie obrony i ochrony
państwa)
zapobieganiu powstawania
zagrożeń,
obrona bytu narodowego
w warunkach
skonkretyzowania się
zagrożeń;
zapewnienie
nienaruszalności
terytorium;
zapewnienie suwerenności
państwowej rozumianej
jako
wyłączność w zakresie
egzekwowania prawa na
jego terytorium.
Cele pośrednie ( w zakresie wspierania
polityki)
wspieranie polityki
obronnej interesów
państwa na arenie
międzynarodowej;
realizacje zobowiązań
międzynarodowych
i sojuszniczych;
udział w obronie
praworządności,
porządku publicznego
i trwałości państwa
48
49
Realizacja powyższych celów wymaga
użycia sił zbrojnych w dwóch formach:
•
Bezpośrednie użycie sił
zbrojnych
• tradycyjne
polegało na ich
zaangażowaniu się w konflikt
zbrojny;
• najczęściej oznaczało to konieczność
lub wysokie prawdopodobieństwo
podjęcia walki zbrojnej,
• współcześnie coraz częściej
bezpośrednie użycie sił zbrojnych
przyjmuje formę misji
niewojennych;
• wg ONZ wymienia się następujace
formy: inwazję, okupację,
bombardowanie terytorium innego
państwa lub użycie przeciw niemu
jakiejkolwiek broni, wysłanie przez
państwo lub w jego imieniu
zbrojnych grup przeciwko innemu
państwu.
• Działania
pośrednie
• istnieje ich cała gama
od obecności militarnej
czyli dyslokacji baz po
demonstracje zbrojne
(ćwiczenia, manewry
zaopatrywanie w środki
walki, obecność
doradców wojskowych);
• nieco odmienne
podejście to: zbrojenia,
obecność wojskowa
i pomoc wojskowa.
Funkcje sił zbrojnych
Zewnętrzn
a
• wyraża się
przez działanie
wojska
służącego jako
instrument
polityki
zagranicznej
oraz obronnej
państwa
Wewnętrzna
• funkcja wewnętrzna sił zbrojnych –
w tym jako ośrodka przemocy była silna
zaznaczana w byłych państwach
socjalistycznych;
• obecnie w dalszym ciągu duże
uprawnienia w zakresie działań na rzecz
stabilizacji wewnętrznej mają siły zbrojne
Rosji, Białorusi i Albanii;
• użycie wojska dla pomocy w ratowaniu
życia, zdrowia i mienia ludności czyli
w
działaniach
zarządzania
kryzysowego
jest we współczesnym
świecie stałą praktyką (także w Polsce);
• rozpatrując funkcje wewnętrzną należy
dostrzec integrację społeczeństwa na
gruncie obronności i służby wojskowej
50
51
Ustawa z dnia 26 kwietnia
2007 r. o zarządzaniu
kryzysowym,
Dz. U. z 26 kwietna 2007 r. nr
89, poz. 590. określa:
W realizacji zadań z zakresu
zarządzania kryzysowego
mogą uczestniczyć oddziały Sił
Zbrojnych, stosownie do ich
przygotowania
specjalistycznego, zgodnie z
wojewódzkim planem
zarządzania kryzysowego.
52
ZAKOŃCZENIE
WYKŁADU
Następny wykład nosi
temat:
Typy (modele) sił
zbrojnych. Rodzaje sił
zbrojnych i ich struktury.
Sztaby
53
54
Dziękuję
bardzo za
uwagę,
proszę o
pytania
55
KAWA znakomicie poprawi nastrój
studenta
KONIEC WYKŁADU!!!