Sakrament chorych czy

ostatnie namaszczenie?

Po Soborze Vaticanum II nastąpił
powrót do nazwy: sakrament chorych
i odwrót od ostatniego
namaszczenia. Kierowano się zasadą,
że sakramenty są dla żywych. Tak
samo sakrament namaszczenia jest
dla żywych, nie dla umarłych. Jednak
praktyka jest taka, że do1 godziny po
śmierci namaszcza się tylko ze
względów duszpasterskich.

Podstawa Biblijna

Jk 5, 14-15 - Jeśli ktoś choruje wśród was, niech sprowadzi

kapłanów Kościoła, aby się modlili nad nim, namaścili olejem

w imię Pana. Kontekst wskazuje, że nie chodzi tu o człowieka

chorego śmiertelnie, ale o chorego, którego stan nie pozwala

mu osobiście udać się do prezbitera. Kontekst choroby jest

wspólnotowy - choroba przeżywana we wspólnocie.

Olej -

przypisywano

mu od zawsze

efekty

naturalne

(łagodzenie

bólu,

uelastycznieni

tkanki, gojenie

ran fizycznych)

i

nadprzyrodzon

e (ulga

duchowa, siła w

chorobie).

Od II do IV wieku - względne milczenie
w kwestii sakramentu chorych. Jedynie
Tradycja Apostolska Hipolita wspomina o
błogosławieństwie oleju, mówiąc że
przynosi on ulgę tym, którzy go stosują
oraz zdrowie tym, którzy chorują. Olej
poszczególni wierni sami brali do siebie,
sami go też stosowali.

W V wieku mamy już wyraźne świadectwo o namaszczeniu - List

Innocentego I do Decencjusza, bpa Gubbio z 19 III 416 roku:

Innocenty podkreśla konieczność przygotowania oleju przez

biskupa.

List Jakuba, apostoła stanowi biblijną podstawę sakramentu

namaszczenia

wierny obok prezbitera może posługiwać się tym olejem w

osobistych potrzebach.

HISTORIA SAKRAMENTU NAMASZCZENIA CHORYCH

Od V wieku do Soboru Trydenckiego:

- namaszczającym przestaje być zwykły wierny, a
staje się nim biskup albo kapłan (krystalizuje się
zatem osoba szafarza)
- podkreślano coraz mocniej efekty duchowe
namaszczenia zwłaszcza w kontekście
oczyszczenia od zła
- sprawowanie tego sakramentu zaczyna być
rozumiane jako bezpośrednie przygotowanie do
śmierci i złączone zostaje z sakramentem pokuty
oraz wiatykiem.

Sakrament chorych jest

namaszczeniem człowieka,

połączonym z modlitwą w jego

intencji o łaskę uzdrowienia i

umocnienia.

SKUTKI SAKRAMENTU

NAMASZCZENIA CHORYCH

Wieloaspektowa pomoc dla chorego:
- chory wyrwany zostaje z poczucia izolacji
- uświadomienie choremu i jego najbliższym
znaczenia solidarności
- umocnienie więzi rodzinnych

Sakrament ten ma pomóc choremu
odpowiednio
- przeżyć chorobę,

-przybliżyć go do Boga, aby poradził sobie z
problemami duchowymi związanymi z
trudną sytuacją, a także, gdy taka jest wola
Boża,

- zmniejszyć jego dolegliwości fizyczne.

Materia sakramentu

Materia bliższa sakramentu: olej

chorych (oleum infirmorum),

Materia dalsza: namaszczenie olejem

chorych,

Forma sakramentu

Formą są słowa: Przez to święte namaszczenie niech Pan w

swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską

Ducha Świętego. Pan, który odpuszcza ci grzechy niech cię

wybawi i łaskawie podźwignie.

I odpowiedź chorego i jego rodziny: AMEN.

Sens namaszczenia głowy i rąk:

wymiar symboliczny - głowa, by

chory zrozumiał sens cierpienia;

ręce, by chory mógł unieść ciężar

cierpienia. Namaszczenie dokonuje

się tradycyjnie w formie krzyża -

namaszczenie zatem jest jakby

połączone z błogosławieństwem.

Kiedy mogę przyjąć ten

sakrament?

1) Sakramentu chorych udziela się tym,

których życiu zagraża śmierć.

2) Sakrament chorych można przyjąć

ponownie w tej samej chorobie, gdy

nastąpiło pogorszenie.

3) Sakramentu chorych udziela się także

ludziom w podeszłym wieku. Jest to bowiem

okres życia, w którym śmierć staje się

czymś realnie bliskim. A poza tym, ludzie

starsi cierpią przeważnie na jakieś choroby,

które trudno traktować jako lekkie.

4) Sakramentu chorych udziela się także przed

niebezpieczną operacją, czyli taką, która zagraża

życiu.

5) Sakramentu chorych udziela się także ludziom w

stanie nieprzytomności lub tym, którzy utracili

zdolność używania rozumu, jeżeli wiadomo, że będąc

świadomi, życzyliby sobie tego.

6) Człowiekowi, który umarł, sakramentu

chorych się nie udziela, choć należy się przy nim

pomodlić, prosząc Boga o odpuszczenie

grzechów.

Jak się przygotować do

tego sakramentu?

-Trzeba go chcieć

- poprosić o ten sakrament przed śmiercią a nie po niej

- wychodzimy ze świecą gromniczną przed kapłana, który idzie z Najświętszym

Sakramentem

- stół nakryty białym obrusem

- przygotować wodę święcona

- krzyż i palące się świece

- watę

- uczestniczyć wraz z chorym w obrzędzie sakramentu

(wyłączając spowiedź).

Prezentację przygotował ks. Rafał Żelazny