DEKLARACJA SOBORU

WATYKAŃSKIEGO II

O STOSUNKU KOŚCIOŁA DO

RELIGII NIECHRZEŚCIJAŃSKICH

NOSTRA AETATE.

Prudnik, 31 października 2013

O. Waldemar Polczyk OFM

Kościół a tolerancja.



Obejmuje kategorie etyczne, nie
estetyczne.



Inność postrzegana negatywnie.



Przymus współistnienia z innością.

• Jezus gani i potępia to, co

dzieje się wewnątrz Jego

wspólnoty religijnej.

• Jezus jest nietolerancyjny

wobec swoich

Wypowiedzi

Jezusa do

swoich

Wypowiedzi

Jezusa do

obcych.

To, co należy do religii obejmuje

i zobowiązuje jedynie

wyznawców tejże religii.

Istotą posłannictwa Jezusa i Kła

jest zbawienie, nie zaś zmiana

rzeczywistości



Chrześcijaństwo jest religią prawdziwą.



R prawdziwa to taka, która ma całkowity
pomysł na wyjaśnienie świata.



R nieprawdziwe zakładają
alternatywność wiar.



CH jest R prawdziwą, jest bowiem
przekonane, że jest depozytariuszem
prawdy.

R prawdziwe

R nieprawdziwe

Chrześcijaństwo

Buddyzm

Judaizm

Hinduizm

Islam



T nie jest tym samym co obojętność.



T nie jest cnotą religijną. Jest cnotą polityczną.



T nie zajmuje się odpowiedzią na pytanie, w
jaki sposób życie zapewnia człkwi zbawienie.



T zajmuje się odpowiedzią na pytanie, w jaki
sposób ludzie różnych systemów mogą żyć
razem.



T nie odnosi się do prawdy, ale do pokoju.
Prawda zawsze podlega ocenie.

Imperatyw religijny

Głoszenie Ewangelii

Imperatyw polityczny

Tolerancja



Liberalizm polityczny (pogląd dominujący
w Unii Europejskiej) mówi, że wartości nie
podlegają legislacji.



Relatywizm moralny (RM) z kolei
moralność sprowadza do estetyki:
lubię/nie lubię. RM rezygnuje z prawa do
ocenia jakiegoś działania jak dobrego lub
złego.



W systemie chrześcijańskim

prawo broni moralności.



My jednak w systemie takim nie

żyjemy.



Prawo broni porządku

publicznego.

Największą trudnością w ukazywaniu

Chrześcijaństwa jest to, że jest ono wiarą
prawdziwą. Jako takie, jedynie prawdziwe,
Ch nas przekracza. Możemy bardzo
dokładnie przedstawić wszystkie inne
religie, ponieważ zostały wymyślone przez
człowieka. To, co nas przekracza,
prowokuje do uproszczeń.

Model zastąpienia

: istnieje tylko jedna religia

prawdziwa – moja. Wyznawcy innych religii skończą w
piekle. Nie ma dialogu, jest monolog.

Model wypełnienia

: moja religia posiada pełnię prawdy.

Nie oznacza to, że w innych religiach jest tylko i
wyłącznie błąd. Mogą być elementy bardzo
pozytywne, tyle tylko, że nie wiadomo, w którym
miejscu. U nas jest pełnia, wy macie troszeczkę.
Dialog daje pozostaje monologiem. W kontakcie z
nami możecie otrzymać pełnię, my od was – niewiele.

Model akceptacji

: pluralizm religijny jest

faktem. Każda religia jest soteriologicznie
samowystarczalna. Dialog zmierza do
tolerancji, jest wzajemnym
przedstawianiem religii. Jak coś z tego
zrozumiem - to dobrze. Jeśli nie – nie ma
sprawy. Nie ma możliwości spotkania się,
gdyż ścieżki zbawienia biegną równolegle.

Model wzajemności

: przyjmuje prawdziwość

każdej religii. Poszczególne kanały są
różne, ale w jakiejś mierze
komplementarne. Tak więc do istoty religii
powinien należeć dialog. Religie mogą
sobie wzajemnie przekazać istotną wiedzę
dotyczącą Boga i zbawienia.

Warunki DR:
Język religii musi wyrastać z doświadczenia

transcendencji (Przyjmujemy
nadprzyrodzoność religii).

Nie można traktować języka jakiejś religii

(R) jako lepszego (Wyjątkowość nie jest
tożsama z wyższością).

Nie można mieszać R ze sobą.
Język R nie może pochłaniać języka R

partnera dialogu (nie można zmierzać do
nawrócenia partnera dialogu na moją R).

Konieczna jest zdolność rozumienia i

mówienia językami innych R.

Nie można nauczyć się języka innej R bez

wzajemnej communicatio in sacris, tj.
wzajemnego uczestnictwa w najgłębszych
doświadczeniach innych R (symbol, ryt,
kult, liturgia).

Gotowość do uczenia się i do wewnętrznej

przemiany.

Wielkie Kościoły Chrześcijańskie, podobnie

jak główne nurty innych R na taki dialog
nie są jeszcze gotowe.

DZIĘKUJĘ