TECHNOLOGIA FARB

DO WŁOSÓW

 

Farbowanie włosów często wykorzystywaną formą upiększania, jest sztuką znaną już

od czasów starożytnych, liczy ok. 3 tysiące lat i sięga czasów Faraonów.

 

Egipt

W starożytnym Egipcie do barwienia włosów używano farb
roślinnych.
Grecja

Ponieważ mieszkanki terenów basenu śródziemnomorskiego w większości

były brunetkami, musiały włożyć dużo wysiłku w to, by jak najbardziej
rozjaśnić swe włosy. W tym celu myły je w mieszaninie gliny i popiołu,
następnie płukały w rumianku, a na koniec wystawiały na działanie słońca.

Farby do włosów przygotowywano w tamtych czasach z mieszanki ziół, soli
mineralnych, ołowiu i miedzi. Zdarzało się jednak, że tak przygotowana
mikstura wypalała klientce włosy, pozostawiając na głowie bolesne rany...

Rzym
Do rozjaśniania włosów używano specjalnego mydła sporządzanego z koziego
tłuszczu i popiołu z drewna bukowego. Receptura pochodziła od plemion
germańskich. Włosy traktowane taką maścią i poddawane silnemu działaniu słońca
rzeczywiście nabierały jaśniejszych odcieni. Lekkie płukanki rozjaśniające
sporządzano też z brzozowego popiołu, żółtka i kwiatów rumianku.

Wieki średnie
Opracowano sposoby i zarówno rozjaśniania, jak i przyciemniania włosów. W XIV
wieku wynaleziono w Europie niezwykle trwałą czarną farbę do włosów. Przyrządzano
ją z łupin orzecha włoskiego, dębowych galasów, tlenku ołowiu i siarczanu miedzi,
które nadawały włosom głęboką czerń.
Czasy nowożytne
Damy rozpuszczone włosy nacierały niedźwiedzim sadłem lub sodą kaustyczną
;następnie siadywały na tarasach wystawiały się na słońce. Przy cierpliwym i
systematycznym stosowaniu tej metody można było uzyskać znaczne rozjaśnienie
włosów.
W wieku XIX, na skutek rozwoju chemii, nastąpił również postęp w kosmetyce. W
połowie wieku wprowadzono rozjaśnianie włosów za pomocą wody utlenionej oraz
udoskonalone sposoby farbowania włosów.

Na rynku dostępny jest szereg preparatów

przeznaczonych do farbowania włosów:



farby do włosów



żele barwiące



maskara do włosów



pianki koloryzujące



szampony koloryzujące



płukanka do włosów siwych



chna - chna to barwiąca na rudo naturalna roślinna koloryzacja

Żel barwiący - żele koloryzujące do włosów



Żele do włosów służą do przejściowego,
krótkotrwałego barwienia włosów.



W swoim składzie nie zawierają wody
utlenionej i amoniaku - dzięki czemu
barwnik nie wnika do wnętrza włosa, a
pozostaje na jego powierzchni.



Wystarczy kilka myć włosów i farba
zmywa się całkowicie.

Maskara do włosów, pianki

koloryzujące-

Nie wnika do struktury włosa, lecz

pozostaje na jego zewnętrznej stronie i
łatwo się zmywa.
Koloryzujące pianki - „otulają” włos
tylko do pierwszego mycia. Występują w
szalonych kolorach - od fioletu, czerwieni,
żółci, pomarańczu

do ognistej czerwieni.

Płukanki

Dostępne pod postacią szamponów, np.

niwelujące żółty odcień włosów blond,
toników (własnoręcznie sporządzony z
chabrów, dzięki któremu nadamy włosom
odcień błękitno-fioletowy).

Szampon koloryzujący



Jeśli chodzi o trwałość koloru, to szampony koloryzujące to
kompromis między żelami, maskarami i piankami a
farbami do włosów. Szampony koloryzujące nie pokrywają
siwych włosów. Barwniki zawarte w szamponach
koloryzujących nie wnikają w głąb włosa - umiejscawiają
się płytko pod powierzchnią włosa. Nie niszczą dzięki temu
włosów a kolor po kilkunastu myciach wypłukuje się.



Dzięki dodatkom pielęgnującym szampony

koloryzujące można stosować na włosy
zniszczone lub po trwałej ondulacji.

Farba do włosów



Farba do włosów jest preparatem do trwałej
koloryzacji włosów. Doskonale maskuje siwiznę
dzięki głębokiemu wnikaniu w strukturę włosa.



W składzie farb do włosów znajdziemy głównie
mieszaninę związków chemicznych, które
reagując ze sobą tworzą barwniki. Na związki te
składają się barwnik i utleniacz. Amoniak w farbie
do włosów ma na celu umożliwienie przeniknięcia
składników farby do wnętrza włosa.
Farby służą nie tylko do modyfikacji własnego
odcienia włosów, lecz dzięki nim można odjeść
radykalnie od koloru bazowego.

Farby zmywalne (poziom

1)

Zawierają barwniki, które nie wnikają w

głąb włosa, zatrzymując się na jego
powierzchni. Utrzymują się do ok. 8 myć.
Nie kryją włosów siwych. Farba ta jest
jednofazowa (nie ma potrzeby mieszania
składników jak przy innych produktach
farbujących włosy). Jest to koloryzacja ton
w ton. Nie rozjaśnia włosów.

Intensywnie barwiące (poziom

2)

Jest to rodzaj słabej farby do włosów. W

przeciwieństwie do farb zmywalnych, wnikają w
głąb włosa. Dzięki swoim składnikom powodują
otwarcie łusek włosa, wniknięcie barwnika w
głąb jego struktury i zatrzymanie jego
wewnątrz. Tego typu produkty składają się z
emulsji aktywującej i kremu koloryzującego,
które należy przed użyciem zmieszać dokładnie
ze sobą, pokrywają jedynie 50% siwych włosów.
Po miesiącu barwniki są wypłukiwane, kolor
traci intensywność i przejrzystość.

Farby do włosów (poziom

3)

Docierają do rdzenia włosa i utrzymują

swoje barwniki wewnątrz jego struktur na
dłużej. Pokrywają w 100% włosy siwe.

Naturalne farby z henną



oprócz henny naturalnymi barwnikami roślinnymi
są basma i rubina – poprawnie pokrywaja
naturalny kolor pierwszych siwych włosów, nadają
się do farbowania ton w ton, bez radykalnych
zmian koloru. Efektownie prezentują się na
włosach ciemnoblond, brązowych, czarnych. W
zależności od wybranego odcienia przyciemniają i
nadają ciepłe, rude, złotobrązowe, czerwonawe i
kasztanowe refleksy. Działają powierzchniowo. Nie
niszczą włosa, mogą być stosowane tak często, jak
tylko chcemy. Kolor zmywa się stopniowo po 3-5
tygodniach.

Farby Re-nature

Jest to najnowszy sposób na siwiznę - po kilkukrotnym użyciu

preparatu, włosy wracają do naturalnej barwy. Jego składniki
wnikają do wnętrza włosa i powoli przekształcają się w pigment
identyczny z naturalnym. Lekka zmiana zauważalna jest po kilku
dniach, włosy pod wpływem tlenu z powietrza (preparat nie
zawiera amoniaku) nabierają koloru, tak jak ciemnieje obrane ze
skórki jabłko. W zależności od częstotliwości stosowania
preparatu włosy szybciej lub wolniej odzyskują kolor. Pigment
powstaje tylko w widocznej nad skórą, martwej części włosa,
dlatego zabieg trzeba powtarzać. Re-nature, jak na razie jedyny
tego typu preparat na rynku, nie niszczy włosów, ale przywraca
barwę tylko włosom o kolorze średni blond - ciemny brąz. Nie
powinni używać go ci, którzy kiedyś mieli włosy w
zdecydowanym kolorze: jasnoblond, czarne, rude. Nie zaleca się
go nakładać na włosy farbowane.

WYMAGANIA

Farbom do włosów stawia się określone

wymagania:



nie powinny uszkadzać włosów



nie powinny mieć działania toksycznego i
uczulającego.



naniesione na włosy nie powinny
zmieniać barwy włosów pod wpływem
działania powietrza, światła słonecznego,
słonej wody itp.

Co kryje się w farbie do włosów?

Do farbowania włosów stosuje się barwniki

naturalne lub syntetyczne. Znanych jest
wiele związków organicznych zdolnych do
barwienia włosa, ale jak wykazują badania
część z nich nie jest obojętna dla człowieka.
Dostępne, handlowe farby do włosów to
mieszaniny wielu barwników w takich
proporcjach, by otrzymać zamierzoną
barwę włosa. Dodatkowo w farbach do
włosów są obecne inne związki, ułatwiające
proces barwienia, utrwalające barwę..

Rozjaśnianie włosów- utlenianie za pomocą

środków utleniających melaninę- barwnik włosów.



Woda utleniona ( 3% nadtlenek wodoru) - jest najczęściej
stosowanym środkiem rozjaśniającym, w fryzjerstwie
stosowany 6-10% roztwór a nawet większe stężenia ( wbrew
zaleceniom lekarzy dermatologów)



woda utleniona działa wysuszająco na skórę głowy i włosy, a
większe stężenia mogą prowadzić do oparzeń skóry głowy i
łamliwości włosów.



Rozjaśnia włosy wydzielając tlen, który utlenia stykające się z
nimi substancje.



W celu ułatwienia tego procesu środki do utleniania włosów
zawierają dodatek amoniaku, który zwiększa porowatość włosa
umożliwiając wnikanie cząsteczek wody utlenionej w głąb
warstwy korowej, przyspieszając równocześnie jej rozkład.



Amoniak jest również środkiem szkodliwym, gdyż uszkadza
keratynę włosa, oraz silnie alkalizuję i wysusza skórę głowy.

Krótkotrwałe zabarwienie…



Wykorzystuje zjawisko adsorpcji. Na
powierzchni włosa adsorbowane są
wysokocząsteczkowe barwniki
anilinowe, które spłukiwane są już po
pierwszym umyciu. W tej metodzie
stosowane są różnego rodzaju maskary,
pianki, lakiery i żele, które po pierwszym
myciu prawie całkowicie usuwane są z
powierzchni włosów.

Barwniki półtrwałe



są to z reguły związki małocząsteczkowe, mogące przenikać w głąb włosa .
Ograniczeniem ich stosowania jest stosunkowo niewielka liczba substancji
małocząsteczkowych, które mogą łatwo dyfundować ale jeszcze
wystarczająco dużych by działać jako barwnik.



Należą do nich zw. nitrowe ( nitrofenylodiaminy nitroaminofenole) i
antrachinowe, także barwniki naturalne jak henna czy juglon.



Barwniki przenikają przez warstwę naskórkową i osadzają się w warstwie
korowej, nie można więc ich usunąć przez zwykłe pukanie wodą i nie da się
ich zetrzeć. Ponieważ ich cząsteczki są wystarczająco małe by dyfundować
przez warstwę naskórkową do korowej, to również możliwa jest ich dyfuzja
w kierunku odwrotnym. Przy każdym kolejnym myciu w włosów są one
stopniowo z nich wymywane i na ogół po 5-6 myciach większość barwnika
zostaje z włosów usunięta.



Farbowanie barwnikami półtrwałymi przeprowadza się zazwyczaj w pH
alkaicznym, co sprzyja pęcznieniu włosów i zwiększa szybkość ich
barwienia.



Najczęściej receptura półtrwałej farby zawiera barwniki, środki alkalizujące,
rozpuszczalniki, środki zagęszczające oraz wodę.

Trwałe farbowanie..



Do trwałego farbowania włosów wykorzystywane są
syntetyczne barwniki oksydacyjne – diaminy aromatyczne
(w szczególności p-fenylenodiamina). Najczęściej
stosowanymi utleniaczami są amoniakalny roztwór
nadtlenku wodoru i nadtlenek wodoru z mocznikiem.
Koniecznym warunkiem reakcji jest środowisko alkaliczne,
które powoduje pęcznienie keratyny. Jest ona wówczas
zdolna do pochłaniania niskocząsteczkowych składników
pigmentu. Kolor włosów jest uzależniony od kombinacji
fenylenodiamin, dzięki czemu możliwe jest uzyskanie
szerokiej gamy odcieni. Ta metoda jest polecana osobom
zdecydowanym, dla których trwałe zabarwienie jest
idealnym sposobem ukrycia siwizny bądź zmiany wizerunku.
W opakowaniu znaleźć możemy kilka składników: prekursor
barwnika, utleniacz, odżywkę do włosów.



W metodzie trwałego farbowania włosów stosuje się zw. o małych
cząsteczkach, które nie są barwnikami ale mogą je tworzyć wewnątrz włosa
podczas procesu farbowania. Jako substancje nazywane podstawą barwnika
lub półproduktami podstawowymi, stosowane są np. pochodne p-
fenylodiaminy i p-aminofenolu. Substancje te łatwo ulegają reakcji
utleniania i tak np. p-fenylodiamina pod wpływem różnych środków
utleniających ( m.in. nadtlenku wodoru) przekształca się do p-chinodiaminy
, która co prawda nie ma silnych własności barwiących, ale może brać udział
w reakcji sprzęgania z innymi substancjami znajdującymi się w mieszaninie
do farbowania włosów tworząc barwnik. Substancje, które sprzęgają się z
chinodiaminą są określane mianem półproduktów 2-rzędowych bądź zw.
Sprzęgających. W praktyce kompozycje farby do włosów składającą się z
mieszaniny podstawowych półproduktów i zw. Sprzęgających w odpowiedniej
bazie miesza się odpowiedniej bazie tuż przed nałożeniem na włosy z
roztworem wody utlenionej. Nadtlenek wodoru utlenia podstawowy
półprodukt a reakcje szprzegania przebiegają gdy zw. Przedostaną się już do
wewnątrz włosa. Utworzone barwniki składają się zbyt dużych cząsteczek
aby łatwo dyfundować z włosa, także jest oporny na mycie szamponem i
wycieranie, stąd nazwa trwałe farbowanie włosów.

INNE SKŁADNIKI ZAWARTE W FARBACH DO

WŁOSÓW.



Nadtlenek wodoru- powoduje rozjaśnienie naturalnego
barwnika włosów



Amoniak- środek alkaliczny



Kw.oleinowy- jako środek buforujący, utrzymuje pH
utlenianej farby w granicach 9,5-10.



Środki redukujące (np. siarczan sodowy) których obecność
ma na celu ochronę barwnika przed utlenianiem tlenem z
powietrza podczas wytwarzania i przechowywania farby.



W skład trwalej farby do włosów wchodzą również
rozpuszczalniki, zagęstniki oraz zw. powierzchniowo
czynne.



Środki ochronne i natłuszczające- oleje sylikonowe,
lecytyna, olej rycynowy, lanolina.

Jakie problemy mogą się pojawić?

Przede wszystkim niektóre składniki

farb, takie jak 2,5-fenylenodiamina mają
silnie alergizujące działanie. Na
opakowaniu powinno widnieć ostrzeżenie
przed nim. Z ich powodu włosy należy
farbować w rękawiczkach. Szczególnie na
wystąpienie alergii narażeni są fryzjerzy,
którzy z farbami do włosów mają
codziennie do czynienia

Niektóre substancje używane

kosmetykach do włosów. Ich obecność

wymaga umieszczenia ostrzeżenia

zdrowotnego na opakowaniach



Azotan srebra - w środkach do barwienia brwi i
rzęs.



 Diaminofenole - w utleniających barwnikach do
włosów.



 Hydrochinon - w barwnikach do włosów.



 Kwas tioglikolowy - w środkach do trwalej ondulacji
i innych preparatach do pielęgnacji włosów.



 Nadtlenek wodoru i inne związki uwalniające
nadtlenek wodoru w środkach do włosów, do skóry,
do utwardzania paznokci, do higieny jamy ustnej.



 Rezorcyna - w utleniających barwnikach do
włosów.

Metody naturalne barwienia włosów



W przeszłości kobiety pomimo braku syntetycznych barwników też farbowały swoje włosy. W tym
celu stosowały naturalną roślinną koloryzację - hennę (Lawsonia inermis).



Henna jest naturalnym środkiem do farbowania skóry i włosów (nadaje im miedziany kolor)
używanym od tysięcy lat przez ludzi od Egiptu aż po Indie. I w naszym współczesnym świecie stała
się prawdziwą alternatywą do farb chemicznych. Dzięki niej osoby nadwrażliwe na składniki farb
syntetycznych też mogą zafundować sobie nowy odcień włosów.



Barwnik uzyskiwany jest z 2-3 centymetrowych szarozielonych liści henny (Lawsonia Inermis).
Roślina ta natomiast jest 2 do 5 metrów wysoka, ma białe i różowe, mocno pachnące kwiatki, rośnie
w Afryce Północnej i w krajach orientalnych. Latem rozwija się w liściach barwnik Lawson, dzięki
któremu proszek henny ma działanie koloryzujące.
Liście henny są zbierane jesienią, suszone i mielona na miałki, zielonkawy proszek. Drugi raz zbiory
odbywają się wiosną. Henna z tego zbioru jest neutralna i nie ma właściwości farbujących, gdyż
barwnik Lawson do tego czasu nie zdążył się rozwinąć.
.



Inna substancje naturalna wykorzystywane do barwienia:



to reng (indygo)



mieszanina henny z rengiem i dodatkiem niewielkiej ilości pirogalolu ok. 1% daje odcień czerwony.



Henna z wyciągiem z liścia henesu- daję barwę od złocistożółtej do jasnobrązowej.



rumianek rzymski- roślina zawierająca ceniony barwnik 1,3,4-trihydroksyflawon, w naparach
rumianek działa rozjaśniająco, używany w płukankach, szamponach



ponadto do barwienia włosów stosuje się wywary z łupin cebuli. Kory dębowej. Liści i świeżej
naowocni orzecha włoskiego, galasówek.

OPAKOWANIA… OZNACZENIA…

 



"Bezpieczeństwo produktu leży u podstaw polityki
konsumenckiej - to powinno być przedmiotem największej
trosk”

 



Ustawa z dnia 30 marca 2001 roku o kosmetykach reguluje
rynek kosmetyków w Polsce, dostosowując go do wymagań
Unii Europejskiej. Zasadniczym celem uregulowań w
zakresie sektora kosmetycznego jest to, aby kosmetyki
spełniające wymagania Dyrektywy Kosmetycznej mogły
mieć nieskrępowany dostęp do rynku. Systematycznie
wprowadzane zmiany w zakresie oznakowania kosmetyków
podnoszą bezpieczeństwo ich stosowania. Priorytetem jest
zdrowie konsumenta, a zatem musi on przed zakupem
kosmetyku otrzymać możliwie najwięcej informacji o
produkcie.

Przypomnijmy!



Etykieta kosmetyku powinna zawierać trzy rodzaje danych:



o producencie: podanie nazwy i adresu w UE,



o produkcie: nominalna zawartość, data ważności (jeśli jest
krótsza niż 30 miesięcy), wskazówki dotyczące
bezpieczeństwa użytkowania, numer serii,



o użytych składnikach: lista składników jest poprzedzona
słowem "składniki" lub "ingredients". Nazwy podaje się w
nomenklaturze INCI (International Nomenclature Cosmetics
Ingredients), substancje zapachowe lub smakowe określa się
mianem "parfum" lub "aroma", składniki umieszcza się na
liście w porządku malejącym, te których zawartość jest
mniejsza niż 1% oraz barwniki umieszcza się w dowolnej
kolejności. W przypadku małych opakowań, po umieszczeniu
na etykiecie stosownego znaku graficznego, niektóre
informacje mogą być załączone w formie ulotki.