Filozofia

Hellenizmu

(stoicy i

epikurejczycy)

Stoicyzm



Stoicyzm – kierunek filozoficzny
zapoczątkowany w III wieku przed n.e. w
Atenach przez Zenona z Kition, doprowadzony
do ostatecznej formy przez Chryzypa i
kontynuowany przez całą starożytność. Wywarł
znaczny wpływ na rozwój chrześcijaństwa, w
pewnym stopniu oddziaływał na myśl
średniowieczną, odżył w nowej formie w filozofii
nowożytnej, np. u Justusa Lipsiusa. Modelem
człowieka był mędrzec, który żył w zgodzie z
naturą, kierujący się rozumem.

Twórca filozofii stoickiej

Zenon z Kition (ur. ok. 335 p.n.e. w Kition na Cyprze, zm.

ok. 263 p.n.e. w Atenach) – grecki filozof, założyciel szkoły
stoików.

Pozostawał pod wpływem Sokratesa, potem cyników ,
których obyczaje go zraziły. Jego szkoła miała być
odpowiedzią na ogród Epikura. Za życia stał się
najsławniejszym filozofem w Atenach, a na jego
wykłady ściągali uczniowie ze wszystkich stron Grecji.

Poglądy stoików



„Stoicy uważali, podobnie jak
Heraklit, że wszyscy ludzie są
częścią tego samego rozumu świata,
czyli logosu. Byli zdania, że każdy
człowiek jest światem w miniaturze,
makrokosmosem, będącym odbiciem
makrokosmosu.”

Przedstawiciele szkoły

Ariston z Chios (dysydencki uczeń

Zenona)

Apollofanes (uczeń Aristona)

Herillos z Kartaginy (naśladowca

Aristona)

Perseusz z Kition (zm. ok. 244 p.n.e.)

najsławniejszy uczeń Zenona

Epikureizm



Epikureizm – kierunek filozoficzny
zapoczątkowany w starożytności przez
Epikura, w ok. 306 r. p.n.e. kontynuowany
także w czasach nowożytnych. Podobnie
jak w większości kierunków filozoficznych
hellenizmu dla epikurejczyków
najważniejszą dziedziną filozofii była etyka
– uważali oni, że podstawowym
zagadnieniem filozoficznym jest szczęście,
które upatrywali w przyjemności.

Twórca epikureizmu

Epikur (341– 270 p.n.e.

urodził się na wyspie

Samos) – grecki

filozof, twórca epikureizmu. Epikur był jednym
z najważniejszych filozofów tzw. drugiej
fazy greckiej filozofii klasycznej, w której
dominowały zagadnienia filozofii życia – czyli
rozważania na temat jak osiągnąć pełne
szczęście (także stan ataraksji).

Poglądy epikurejczyków



Epikureizm jest jedną z dwóch najważniejszych antycznych
filozofii życia. Dla tego sposobu filozofowania kluczowym
pytaniem było: jak osiągnąć szczęście w życiu doczesnym.
Były to więc przede wszystkim systemy etyczne. Wszelkie inne
rozważania filozoficzne z zakresu czy to teorii poznania, czy
metafizyki, miały tu znaczenie drugorzędne i służyły wyłącznie
do uzasadniania swoich poglądów w sprawie kluczowego
pytania – jak żyć, żeby być szczęśliwym. Mimo takich założeń
pierwotnych epikureizmu jego koncepcje metafizyczne,
zwłaszcza w teorii poznania, miały później znaczny wpływ na
filozofów niemal do czasów współczesnych.



Najbardziej oryginalne było jednak pojęcie śmierci przez
Epikura. Twierdził, że nie należy bać się śmierci, bo, jak sam
powiedział "dopóki jesteśmy, nie ma śmierci, a gdy ona
przychodzi, nie ma nas".