Struktura DNA i RNA
Paulina Goślinowska
Budowa cząsteczki DNA
B-cukier, C-reszta fosforanowa, D-
zasada azotowa
Skład DNA
Kwas deoksyrybonukleinowy (DNA) jest
polimerem zbudowanym z
pojedynczych, powiązanych ze sobą
monomerów, zwanych nukleotydami.
W nim zakodowana jest informacja
genetyczna decydująca o fenotypie
komórki lub całego organizmu. W skład
każdego z nukleotydów wchodzi:
Nukleozyd (jego składniki połączone są
ze sobą wiązaniami N-glikozydowym
(pomiędzy anomerycznym atomem węgla
cząsteczki cukru a atomem azotu):
Deoksyryboza-cukier
pięciowęglowy(pentoza)
Zasady azotowe
Reszta kwasu fosforowego (V) -
fosforan
Rodzaje zasad azotowych
Adenina
Dwupierścieniowa
puryna
Guanina
Dwupierścieniowa
puryna
Tymina
Jednopierścieniowa
pirmidyna
Cytozyna
Jednopierścienio
wa pirmidyna
Uracyl
W RNA zamiast tyminy
występuje uracyl
Deoksyryboza-
cukier
pięciowęglowy
(pentoza)
Ryboza- cukier
występujący w
RNA zamiast
deoksyrybozy.
Posiada dodatkowy
atom tlenu przy
drugim atomie
węgla.
Nukleotyd
adenozynowy
Z adeniną-
deoksyadenozyno-
5- monofosforan
Cechy budowy DNA
Dwuniciowe – składa się z
dwóch ułożonych
naprzeciwko siebie nici,
tworząc swoistą drabinę.
Każda z nich zbudowana
jest z nukleotydów
łączących się między soba
wiązaniami
fosfodiestrowymi, w
których tworzeniu bierze
udział zawsze węgiel
5’deoksyrybozy jednego
nukleotydu i węgiel 3’
deoksyrybozy drugiego
nukleotydu
Komplementarny-
naprzeciwko adeniny
jednej nici występuje
zawsze tymina drugiej
nici, zaś naprzeciwko
cytozyny-guanina.
Zasady azotowe łączą
się ze sobą łatwo
rozerwalnymi
wiązaniami
wodorowymi, przy
czym między A-T
występuje wiązanie
podwójne, a między
C-G wiązanie
potrójne.
dwubiegunowy- jeśli na jednym z wolnych
końców pojedynczej nici DNA znajduje się
niezwiązany węgiel 5’, to na drugim wolnym
końcu tej nici niezwiązany będzie węgiel 3’
antyrównoległy- w związku z
dwubiegunowością każdej z nici DNA obie będą
mieć tzw. Koniec 5’ i koniec 3’, przy czym
biegunowość obu nici w stosunku do siebie będzie
dokładnie odwrotna;
spiralny (helisa)- cząsteczka DNA jest
przeważnie prawoskrętna o skoku spirali
wynoszącym 3,4 nm. Średnica helisy wynosi 2nm.
Na jeden skręt spirali przypada 10 par
nukleotydów, leżących w odległości 0,34 nm. Kąt
skrętu wynosi 36º.
DWUNICIOWA BUDOWA HELISY
DNA wg Watsona i Cricka 1953r
1. Dwa helikalne łańcuchy polinukleotydowe
zwijają się dookoła wspólnej osi.
Łańcuchy są antyrównoległe – biegną w
przeciwnych kierunkach.
2. Zasady purynowe i pirymidynowe
znajdują się wewnątrz, a fosforany i
dezoksyrybozy na zewnątrz helisy.
Płaszczyzny zasad są prostopadłe do osi
helisy, a płaszczyzny pierścieni cukrów
są prawie prostopadle ułożone względem
zasad
3. Średnica helisy wynosi 2.0 nm.Odległość
miedzy
sąsiednimi zasadami mierzona wzdłuż osi
wynosi 0.34 nm. Zasady są skręcone
względem siebie pod kątem 36º. Na całkowity
skręt spirali przypada po 10 nukleotydów w
każdym łańcuchu, co daje okres
powtarzalności 3,4 nm.
4. Dwa łańcuchy łącza się między sobą
wiązaniami wodorowymi między parami zasad
(A/T, G/C)
5. Kolejność zasad w łańcuchu
polinukleotydowym nie jest w żaden sposób
ograniczona. Ściśle określona sekwencja zasad
niesie informacja genetyczną.
ALTERNATYWNE STRUKTURY PODWÓJNEJ
HELISY DNA
Model zaproponowany przez Watsona i Cricka znany
jest jako helisa B-DNA.
Na powierzchni helisy B-DNA występuje duży rowek o
średnicy 2,2 nm i mały rowek o średnicy 1,2 nm. W
warunkach fizjologicznych liczba par zasad wynosząca
10,4 na skręt helisy uznana została za
charakterystyczną dla formy B-DNA.
Forma A-DNA jest dwuniciową prawoskrętną helisą,
która staje się szersza i krótsza niż helisa B-DNA. Na
całkowity skręt helisy A przypada 11 par zasad. Duży
rowek jest głęboki i wąski. Mniejszy rowek ulega
prawie całkowitemu zanikowi.Ma kształt bardzo szeroki
i płytki.
ALTERNATYWNE STRUKTURY
PODWÓJNEJ HELISY
Forma Z-DNA jest lewoskrętna, ma
więcej par zasad przypadających na
jeden skręt, staje się długa i wąska.
Strukturę nazwano Z ze względu na
szkielet cukrowo-fosforanowy, który
kształtem przypomina literę Z. Nie
stwierdzono występowania formy Z in
vivo.
WŁAŚCIWOŚCI DNA wg
Chargraffa(1950r)
1
. Stosunki ilościowe adeniny do tyminy i guaniny do
cytozyny są bliskie 1.0 dla wszystkich badanych cząsteczek
DNA. Ilość reszt purynowych równa jest ilości reszt
pirymidynowych.
2. Stosunek A/T i G/C jest typowy i stały dla DNA danego
organizmu.
3. Jeżeli DNA zawiera większy procent par A/T to organizm
jest bardziej wrażliwy na działanie promieni UV
4. Promieniowanie jonizujące wywiera efekt na DNA bogate w
pary G/C
5. Zasób informacji zakodowany w DNA jest największy przy
41% par G/C. Zwiększenie i zmniejszenie procentowe
zawartości tych par obniża możliwość kodowania przez DNA
informacji.
Budowa i rodzaje RNA
Kwas rybonukleinowy najczęściej
powstaje w procesie zwanym
transkrypcją(na matrycy DNA) lub
podczas replikacji innej cząsteczki RNA.
•
Pętla dihydrouracylowa (określa jaki
aminokwas przyłączy się do danego tRNA)
•
Pętla pseudouracylowa(określa sposób
ustawienia się amino-acetylo-tRNA na
rybosomie)
•
Określa miejsce przyłączenia się
danego amino-acetylo-tRNA do mRNA
Wyróżnia się kilka rodzajów RNA:
mRNA (matrycowy, informacyjny)-służy za bezpośrednią
matrycę, na której budowane są białka (postać mRNA jeszcze
przed obróbką potranskrypcyjną nosi nazwę pre-mRNA)
rRNA (rybosomowy)-wchodzi w skład rybosomów
tRNA (transportujący)-podczas biosyntezy białek służy do
transportu odpowiednich aminokwasów i wstawiania ich w
odpowiednie miejsca na rybosomach
siRNA i miRNA (interferencyjny,antysensowny)-
dwuniciowy RNA(dsRNA) uczestniczący w
postranskrypcyjnym wyciszaniu genów,
snRNA (mały jądrowy RNA) –krótki odcinek RNA pełniący
w jądrze funkcje enzymu (rybozym) sterującego splicingiem
hnRNA- heterogenny RNA
DNA a RNA
W RNA zamiast deoksyrybozy występuje ryboza,
RNA jest cząsteczką jednoniciową, co oznacza, że
zasadniczo nie posiada drugiej komplementarnej
nici, choć w pewnych sytuacjach może zwijać się
przestrzennie tak, że naprzeciwko mogą znaleźć się i
związać komplementarnie nukleotydy, tworząc
odcinki sugerujące dwuniciowe struktury(np.tRNA).
RNA jest nietrwały gdyż po pewnym czasie ulega
rozkładowi przez endonukleazy,
w RNA zamiast tyminy występuje uracyl
w RNA mogą występować zmodyfikowane zasady
(np. dihydrourydyna,inozyna itp.)