Dywizjon

303

To i owo o Arkadym
Fiedlerze

Arkady Fiedler urodził się

28.11.1894r. w Poznaniu, a
zmarł 7.03.1985r. w
Puszczykowie. Zaskoczony
tym, że nikt jeszcze nie
opublikował wspaniałych
wyczynów polskich lotników,
we wrześniu 1940r.
otrzymawszy rozkaz od
generała Sikorskiego,
rozpoczął pisanie szerszego
sprawozdania z pola walki,
któremu nadał tytuł „Dywizjon
303”

2

Czas i miejsce akcji



Wydarzenia obejmują okres dwóch miesięcy

- sierpień i wrzesień 1940 r. W tym czasie

rozegrała się bitwa o Anglię - rozstrzygająca

losy II wojny światowej. Miejsce akcji jest

szczególne -wydarzenia rozgrywają się

w powietrzu. Tu walczą przeciwnicy, tu

lotnicy cieszą się, cierpią i giną. Przestrzeń

powietrzną nad Anglią wypełniają myśli,

oczekiwania i nadzieje polskich i brytyjskich

pilotów, których łączy jeden cel - pokonanie

wspólnego wroga.

3

Bohaterowie



Sierżant Stefan Karubin



Podporucznik Kazimierz Daszewski



Porucznik Jan Zumbach



Sierżant Wünsche



Sierżant Józef Frantiszek



Kapitan Witold Urbanowicz

4

5

Plan wydarzeń

1.Początek Bitwy o Brytanię.

2.Pierwsza akcja polskich myśliwców.

3.Dowód przyjaźni.

4.Zwycięstwo sierżanta Karubina.

5.Zaskakujące sukcesy Dywizjonu 303.

6.Starcie z Dornierami.

7.Zaskoczenie porucznika Urbanowicza.

8.Podporucznik Daszewski w

niebezpieczeństwie.

9.Przygoda porucznika Zumbacha.

6

10. Sierżant Wünsche w

niebezpieczeństwie.

11.Kolejny sukces.

12.Taniec śmierci wroga.

13.Historia sierżanta Frantiszka.

14.Zasługi obsługi naziemnej.

15.Triumf Witolda Urbanowicza.

16.Obalone mity.

17.Decydująca walka.

18.Ostateczna klęska Luftwaffe.

19.Uznanie dla Polaków.

7

Streszczenie



Arkady Fiedler opisał w swojej książce-reportażu losy

bitwy o Anglię i udział w niej lotników z polskiego

Dywizjonu 303. Początkowe rozdziały mają na celu

naświetlenie ogólnej sytuacji w Europie po inwazji

Niemiec na Polskę. Nasi sojusznicy nie udzielili nam

skutecznej pomocy, w efekcie najeźdźca zagarniał

kolejne połacie Europy. Anglicy do końca nie wierzyli

w to, że mogą zostać zaatakowani. Najlepszym

dowodem na lekceważący stosunek

aliantów (sojuszników Polski) do Niemców na

początku II wojny światowej jest stwierdzenie, że „nie

chcą oni umierać za Gdańsk

8



”. Agresywność okupanta spowodowała jednak

konieczność walki.

Bitwa o Anglię miała być

w mniemaniu Hitlera spektakularnym

pokazem siły faszystowskich Niemiec

i dowodem na to, że nic im się nie oprze.

A w rzeczywistości stała się, w dużej mierze

dzięki bohaterskim wyczynom Polaków,

dowodem na to, że „Niemców można bić”,

że można ich pokonać.

9



Przemysław Pieńkowski

10