PATOGENEZA I OBJAWY

CH. VON WILLEBRANDA

Radomir Dębicki

Gr. II

Czynnik von Willebranda



Osoczowe białko nośnikowe i adhezyjne



Wiąże się z:



Receptorem błon płytek (GPIb/IX/V) - dzięki temu
uczestniczy w przyleganiu płytek w naczyniach z
wysokim przyściennym modułem ścinania.



Integrynowym receptorem płytkowym αIIbβ3 -
powoduje agregację płytek



W osoczu występuje w kompleksie z
czynnikiem VIII, który transportuje go i
ochrania przed degradacją we krwi (przez
proteolityczne białko C) oraz zagęszcza na
powierzchni przylegających płytek

Czynnik von Willebranda



Biosynteza w komórkach śródbłonka,
megakariocytach i płytkach.



Występuje w:



osoczu



ziarnistościach α



błonach megakariocytów i płytek



ciałkach Weibela i Palade’a komórek śródbłonków



pod śródbłonkiem



Jest białkiem ostrej fazy



Poziom w osoczu to wskaźnik pobudzenia

lub uszkodzenia komórek śródbłonka.

Czynnik von Willebranda



Od niego zależy prawidłowy przebieg
procesów hemostazy naczyniowej i płytkowej,
a przez ochronę czynnika VIII także osoczowej



Niedobór:



Nieprawidłowe przyleganie i agregacja płytek krwi



Wydłużenie czasu krwawienia



Wydłużenie czasu krzepnięcia w teście kefalinowo-
kaolinowym



Wartości prawidłowe:



Stężenie i aktywność – 70-150% normy



Indukowana rystocetyną agregacja płytek <20%

Choroba von Willebranda



Definicja:

Wrodzona skaza krwotoczna spowodowana

niedoborem lub zaburzeniem funkcji czynnika
von Willebranda (vWF)



Epidemiologia:



Występuje z częstością 1:100 osób
(najczęstsza wrodzona skaza krwotoczna (1-
2% populacji ogólnej))

Choroba von Willebranda



Niedobór vWF – glikoproteiny osoczowej –

która występuje w kompleksie z

czynnikiem VIII i bierze udział w

pierwotnej hemostazie, warunkując

prawidłową adhezję płytek do

uszkodzonej ściany naczyniowej.



Mutacja genu na chrom.12 → synteza

vWF upośledzona lub nieprawidłowe

białko.



Wtórnym zjawiskiem jest niedobór cz.VIII

(bez ochrony vWF jest inaktywowany).



Zaburzeniu ulega hemostaza pierwotna i

wtórna

Choroba von Willebranda



Obraz kliniczny:



Bezobjawowe wrodzone defekty vWF u 1% ludności



70% przypadków to łagodne postacie

1. krwawienia skórno-śluzówkowe – uporczywe krwawienia z

nosa, podbiegnięcia krwawe w skórze, nadmierne i
przedłużone krwawienia miesiączkowe

2. wylewy krwi do stawów i mięśni (przy znacznym niedoborze

cz.VIII)

3. masywne, nawracające krwotoki z przewodu pokarmowego

(typ 2 lub 3 ze współistniejącą angiodysplazją jelitową)

4. krwotoki po ekstrakcjach zębów i zabiegach chirurgicznych

Choroba von Willebranda

Choroba von Willebranda



Rozpoznanie:



Wywiad – krwawienia samoistne i po zabiegach u

chorego i rodziny



Badania przesiewowe:



APTT



Czas krwawienia



Czas okluzji w PFA-100 (plateled function analyzer)



Badania potwierdzające rozpoznanie:



Stężenie antygenu i aktywność vWF



Analiza multimerów vWF



Agregacja płytek pod wpływem rystocetyny

Choroba von Willebranda



Leczenie:



Desmopresyna



koncentrat cz.VIII z vWF



Krioprecypitat



kw. Traneksamowy



doustne środki antykoncepcyjne

Dziękuję