Wpływ preparatów
hormonalnych na
przemiany metaboliczne
in vivo
Krzysztof Blaska
Anna Błaszkiewicz
Małgorzata Brzezina
Gr 1B
Podwzgórze
Pegwisomant
Analog ludzkiego hormonu wzrostu zmodyfikowany tak, aby
działał jak
antagonista
receptora hormonu wzrostu.
Wysoce wybiórczy dla receptora hormonu wzrostu, nie reaguje
krzyżowo z receptorami dla innych cytokin, w tym z
receptorem dla prolaktyny.
Zahamowanie działania hormonu wzrostu prowadzi do
zmniejszenia stężenia
insulinopodobnego czynnika wzrostu I
(IGF-I) w surowicy, jak również innych powstających w wyniku
stymulacji hormonalnej białek, takich jak
wolne IGF-I
, wrażliwa
na działanie kwasu
podjednostka IGF-I
(ALS) i
białko wiążące
insulinopodobny czynnik wzrostu 3
(IGFBP-3).
Somavert
Lanreotyd
Syntetyczny
analog somatostatyny
, oktapeptyd.
Wykazuje duże powinowactwo do obwodowych receptorów
somatostatyny (przysadkowych i trzustkowych) i znacznie
mniejsze do receptorów ośrodkowych.
Hamuje wydzielanie hormonu wzrostu, prolaktyny oraz
m.in. wydzielanie insuliny, glukagonu, hormonów
trawiennych.
W wyniku hamowania syntezy hormonu tyreotropowego
(TSH) normalizuje czynność tarczycy u pacjentów z
gruczolakami wydzielającymi hormon tyreotropowy.
Zmniejsza stymulowane prostaglandyną E
1
wydzielanie
wody, sodu, potasu i chlorków do światła jelita czczego
Lanreotyd działa silniej i dłużej niż somatostatyna.
Działa też antyproliferacyjnie.
Somatuline
Somatostatyna
Naturalny hormon wyizolowany początkowo z podwzgórza, a
następnie zidentyfikowany w komórkach D trzustki, błonie
śluzowej żołądka oraz w licznych komórkach przewodu
pokarmowego.
Do celów leczniczych stosowana jest somatostatyna uzyskana
syntetycznie.
Jest inhibitorem hormonu wzrostu (somatotropiny).
Hamuje:
◦
wydzielanie TSH,
◦
powoduje zahamowanie odpowiedzi LH na stymulacyjne działanie GnRH
◦
wydzielanie peptydów żołądkowo-jelitowo-trzustkowych: gastryny, sekretyny,
wazoaktywnego peptydu jelitowego (VIP), glukagonu i insuliny, a także pepsyny i
kwasu solnego w żołądku oraz enzymów trzustkowych.
Zmniejsza przepływ krezkowy i wrotny.
Somatostatin
Oktreotyd
Cykliczny oktapeptyd, pochodna somatostatyny o podobnych właściwościach
farmakologicznych, ale o dłuższym czasie działania.
Hamuje
◦
patologiczne uwalnianie hormonu wzrostu (GH) oraz serotoniny i peptydów
uwalnianych przez wewnątrzwydzielniczy układ żołądkowo-jelitowo-trzustkowy (GEP
◦
uwalnianie GH stymulowane argininą, wysiłkiem fizycznym i hipoglikemią wywołaną
podaniem insuliny;
◦
poposiłkowe uwalnianie insuliny, glukagonu, gastryny i innych peptydów
wytwarzanych przez wewnątrzwydzielniczy układ GEP oraz uwalnianie insuliny i
glukagonu stymulowane przez argininę;
◦
uwalnianie hormonu tyreotropowego stymulowanego przez hormon uwalniający
tyreotropinę.
U chorych na akromegalię powoduje zmniejszenie stężenia hormonu wzrostu
i/lub IGF-1 (somatomedyny C), zmniejszając nasilenie objawów chorobowych,
takich jak bóle głowy, nadmierne pocenie się, parestezje, zmęczenie, bóle
kości i stawów, zespół cieśni nadgarstka. W przypadku akromegalii
spowodowanej gruczolakiem przysadki wydzielającym GH lek może
powodować zmniejszenie objętości guza.
W rakowiaku stosowanie oktreotydu może łagodzić zaburzenia naczynioruchowe
(zaczerwienienie skóry twarzy i górnej części ciała) oraz biegunki, które
spowodowane są nadmiernym wydzielaniem hormonów, zwłaszcza serotoniny.
Przy guzach VIPoma prowadzi do zmniejszenia stężenia wazoaktywnego hormonu
jelitowego, zmniejsza nasilenie biegunek, pomaga uzyskać równowagę
elektrolitową, a u niektórych pacjentów powoduje spowolnienie, zatrzymanie
wzrostu lub zmniejszenie rozmiarów guza (zwłaszcza w przypadku przerzutów do
wątroby).
Powoduje zmniejszenie nasilenia zmian skórnych (nekrolityczny rumień
wędrujący) i złagodzenie biegunki.
Stosowany w monoterapii lub leczeniu skojarzonym zespołu Zollingera i Ellisona
powoduje zmniejszenie nadmiernego wydzielania soku żołądkowego oraz
złagodzenie biegunek i zaburzeń naczynioruchowych, a niekiedy zmniejszenie
stężenia gastryny w osoczu.
W przypadku guza insulinoma lek zmniejsza, często krótkotrwale, stężenie
insuliny we krwi.
Pojedyncze dawki powodują zmniejszenie wytwarzania żółci i hamują motorykę
pęcherzyka żółciowego.
Sandostatin
Oktreotyd
Desmopresyna
Syntetycznym analog naturalnego hormonu wazopresyny, którą
cechuje silniejsze i dłuższe działanie antydiuretyczne oraz
znacznie słabsze działanie kurczące na błonę mięśniową naczyń
krwionośnych i macicy (w dawkach terapeutycznych nie wykazuje
takiego działania).
Działanie antydiuretyczne odbywa się przez regulację resorpcji
zwrotnej wody w kanalikach nerkowych.
Wykazuje wpływ na hemostazę:
◦
zwiększa stężenie krążącego we krwi czynnika VIII i czynnika von Willebranda (2-4
razy), uwalniając je ze śródbłonka naczyń,
◦
powoduje zwiększenie aktywności tkankowego aktywatora plazminogenu w
osoczu,
◦
nasila procesy fibrynolizy.
Minirin
Przysadka
Rekombinowany ludzki hormon wzrostu (GH/STH).
Działa na przemianę materii bezpośrednio bądź za pośrednictwem
wytwarzanych w wątrobie somatomedyn.
Bezpośrednie efekty działania somatropiny:
◦
uwalnianie kwasów tłuszczowych,
◦
zwiększenie transportu aminokwasów przez błony komórkowe,
◦
zmniejszenie zużycia glukozy przez mięśnie
◦
zwiększenie syntezy glukozy z aminokwasów w wątrobie.
Somatomedyny stymulują rozmnażanie komórek, syntezę DNA i RNA oraz
białek.
W chrząstkach nasadowych kości zwiększają wcielanie aminokwasów i
siarczanów, co prowadzi do wydłużania kości.
Przyspiesza także ziarninowanie i gojenie ran.
Powoduje wzrost kości, rozmnażanie i wzrost komórek, całych narządów,
odgrywa rolę w procesach regeneracyjnych, w metabolizmie tłuszczów,
białek i węglowodanów, gospodarce mineralnej.
Genotropin, Norditropin, Omnitropie
Somatotropina
Gonadotropina menopauzalna uzyskiwana w wyniku
ekstrakcji hormonów z moczu kobiet w okresie przekwitania.
Wykazuje zarówno aktywność folitropową, jak i luteotropową.
W organizmie kobiet
◦
folitropina (FSH) kontroluje rozwój, dojrzewanie pęcherzyka jajnikowego i
wydzielanie estrogenów;
◦
lutropina (LH) powoduje owulację, tworzenie ciałka żółtego w jajnikach
oraz kontroluje wytwarzanie estrogenów i progesteronu.
U mężczyzn:
◦
FSH pobudza spermatogenezę w jądrach,
◦
LH - pobudza komórki śródmiąższowe jąder (Leydiga) - stymuluje
wydzielanie androgenów.
Menogon, Menopur, Merional
Menotropina
Tarczyca
Kalcytonina jest hormonem polipeptydowym wytwarzanym przez komórki C
gruczołu tarczowego.
Wraz z parathormonem i kalcytriolem reguluje gospodarkę wapniowo-
fosforanową (zmniejsza stężenie wapnia w surowicy), wpływając głównie na
metabolizm kości;
Wykazuje bezpośredni wpływ:
◦
na nerki - zmniejsza wchłanianie zwrotne wapnia, fosforu i sodu w kanalikach nerkowych
◦
przewód pokarmowy - zmniejsza wydzielanie soku żołądkowego i trzustkowego.
Mechanizm działania kalcytoniny na tkankę kostną polega na hamowaniu
resorpcji kości poprzez zmniejszenie liczby i aktywności osteoklastów
(komórek kościogubnych).
Początkowo kalcytonina pobudza również tworzenie kości poprzez aktywację
osteoblastów (komórek kościotwórczych), ale jest to efekt krótkotrwały.
Wykazuje również działanie przeciwbólowe, najprawdopodobniej poprzez
uwalnianie endorfin w OUN.
Długotrwałe podawanie kalcytoniny indukuje powstanie przeciwciał, które
mogą osłabić lub znieść efekt jej działania.
Calcitonin Jelfa, Miacalcic
Kalcytonina
Cynkalcet
Lek kalcymimetyczny bezpośrednio zmniejszający stężenie
parathormonu (PTH) poprzez zwiększenie wrażliwości
receptora wapniowego na wapń pozakomórkowy.
Spadek stężenia PTH powoduje obniżenie stężenia wapnia
w surowicy przez zmniejszenie :
◦
resorpcji Ca z jelita
◦
wchłaniania Ca z żołądka
◦
uwalniania Ca z kości, przez zahamowanie aktywności osteoklastów
Mimpara
Niezbędny składnik potrzebny do syntezy w organizmie
hormonów tarczycy oraz prawidłowego funkcjonowania
gruczołu tarczowego.
U osób dorosłych dobowe zapotrzebowanie na jod wynosi
150-300 µg.
W przewodzie pokarmowym jodki wchłaniają się na całej
długości jelit, ale przede wszystkim w jelicie cienkim, skąd
w ciągu 2 h rozprowadzane są w przestrzeni
pozakomórkowej.
Niedobór jodu jest przyczyną wola endemicznego,
niekiedy wrodzonego upośledzenia rozwoju umysłowego.
Jodid, Vitreolent, Jodthyrox
Jodek potasu
Tiamazol
Pochodna tioimidazolu, wykazująca silne i długotrwałe
działanie przeciwtarczycowe, polegające na hamowaniu
utleniania jodków do jodu i blokowaniu jodowania
tyreoglobuliny.
Ponadto hamuje syntezę monojodotyrozyny (MIT) i
dijodotyrozyny (DIT) oraz sprzęganie MIT i DIT do
trijodotyroniny i włączanie DIT do tyroksyny.
Hamując syntezę i wydzielanie hormonów tarczycy, powoduje
zwiększenie wydzielania TSH, a w konsekwencji powiększenie
objętości gruczołu tarczowego. Działa ok. 10 razy silniej niż
propylotiouracyl.
Thyrozol, Metizol
Propylotiouracyl
Pochodna tiomocznika, wykazuje działanie
przeciwtarczycowe.
Poprzez hamowanie wbudowywania się jodu w reszty
tyrozolowe tyreoglobuliny i zapobieganie łączeniu się
jodowanych tyrozyn w jodotyroniny hamuje syntezę T
3
i T
4
.
Hamuje także przekształcanie T
4
i T
3
.
Thyrosan
Zawierający jod lewoskrętny syntetyczny analog naturalnej tyroksyny.
Wykazuje działanie podobne do hormonów tarczycy, wpływając na:
zwiększenie podstawowej przemiany materii (BMR), syntezę i wykorzystanie związków
wysokoenergetycznych, przyspieszenie procesów spalania, zwiększenie komórkowego
zużycia tlenu i temperatury ciała; przyspiesza metabolizm tłuszczów, białek i
węglowodanów;
parametry biochemiczne osocza: zmniejszenie stężenia cholesterolu, fosfolipidów i
triglicerydów, zwiększenie stężenia glukozy i wolnych kwasów tłuszczowych (FFA);
przyspieszenie podziałów komórkowych, wzrostu, różnicowania i dojrzewania
komórek.
Zwiększenie aktywności układu adrenergicznego:
serce
- silne działanie
chronotropowe i inotropowe dodatnie, zwiększenie pojemności minutowej i
dynamiki krążenia, wzrost zużycia tlenu przez serce;
układ naczyniowy
-
rozszerzenie naczyń skóry, zwiększenie objętości krwi krążącej;
nerki
-
zwiększenie przesączania kłębuszkowego i diurezy, przy zmniejszonym
wydalaniu substancji mineralnych: sodu, potasu, wapnia i fosforanów;
OUN
– działanie pobudzające
Eltroxin, Euthyrox, Letrox, Jodthyrox, Novothyral
Lewotyroksyna
Przytarczyce
Parakalcytol
Syntetyczny analog wit. D, jego działanie
jest związane ze zmniejszaniem stężenia
parathormonu (PTH).
Zemplar
Kora nadnerczy
Syntetyczny, trudno rozpuszczalny w wodzie glikokortykosteroid o
silnym działaniu przeciwzapalnym (podobnym do deksametazonu).
Pozbawiony działania mineralokortykosteroidowego.
Hamuje rozwój procesu zapalnego, wykazuje działanie
immunosupresyjne i przeciwuczuleniowe.
Działanie przeciwzapalne jest wynikiem zmniejszonej adhezji
leukocytów i makrofagów do śródbłonka, hamowania fagocytozy i
uwalniania enzymów lizosomalnych.
Betametazon hamuje syntezę i uwalnianie
cytokin IL-1, IL-2, IL-3, IL-
6, TNF-α, INF-γ, GM-CSF
.
Hamuje zależne od IgE wydzielanie histaminy i leukotrienów.
Poprzez blokowanie fosfolipazy A
2
hamuje syntezę leukotrienów i
prostaglandyn, mediatorów procesu zapalnego.
Zmniejsza przepuszczalność naczyń włosowatych oraz obrzęki.
Celestone, Diprophos, Beloderm, Diprolene, Kuterid
Betametazon
Główny kortykosteroid kory nadnerczy otrzymywany syntetycznie.
W stężeniu fizjologicznym
zapewnia równowagę metaboliczną gospodarki białkowo-
węglowodanowej, zwiększa wytwarzanie glikogenu i rozpad białek w wątrobie, a także
powoduje mobilizację tłuszczów i zwiększenie stężenia wolnych kwasów tłuszczowych w
osoczu.
Wykazuje niewielką aktywność mineralokortykosteroidową: zatrzymuje w organizmie sód i
chlor, zwiększa wydalanie wapnia, potasu i fosforu z moczem.
Przejściowo hamuje podwzgórze i przysadkę.
W większych stężeniach
wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwalergiczne i
przeciwświądowe.
Zmniejsza gromadzenie się leukocytów i ich adhezję do śródbłonka, hamuje proces fagocytozy
i rozpad lizosomów, zmniejsza liczbę limfocytów, eozynofili, monocytów, blokuje zależne od IgE
wydzielanie histaminy i leukotrienów.
Hamuje syntezę i uwalnianie cytokin:
interferonu-γ, interleukin IL-1, IL-2, IL-3, IL-6, TNF-α, GM-
CSF
.
Hamując aktywność fosfolipazy A
2
poprzez lipokortynę, nie dopuszcza do uwalniania kwasu
arachidonowego, a w konsekwencji do syntezy mediatorów zapalenia (leukotrienów i
prostaglandyn).
Hamuje przepuszczalność naczyń kapilarnych, zmniejsza obrzęk.
Hamuje procesy immunologiczne i wytwarzanie przeciwciał.
Corhydron, Hydrocortizonum
Hydrokotyzon
Silnie działający syntetyczny fluorowany kortykosteroid.
Wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwalergiczne, przeciwświądowe,
przeciwobrzękowe i mineralokortykotropowe.
Fludrokortyzon hamuje syntezę i uwalnianie cytokin
IL 1, 2, 3, 6, TNF-α, INF-γ,
GM-CSF.
Hamuje zależne od IgE wydzielanie histaminy i leukotrienów. Poprzez blokowanie
fosfolipazy A2 powoduje zahamowanie syntezy leukotrienów i prostaglandyn,
mediatorów procesu zapalnego.
Zmniejsza przepuszczalność naczyń włosowatych, zmniejsza obrzęk.
Wykazuje silne działanie mineralokortykotropowe - działa ok. 100 razy silniej niż
hydrokortyzon.
Działając na kanalik dystalny nefronu, fludrokortyzon zwiększa zwrotne
wchłanianie sodu, retencję wody, wydalanie jonów potasu i jonów wodorowych.
Podwyższa ciśnienie tętnicze przez zwiększenie objętości płynu
pozakomórkowego i zatrzymywanie sodu w organizmie
Zmniejsza proliferację
kolagenu
.
Cortinef
Fludrokortyzon
Glikokortykosteroid syntetyczny o silnym i długotrwałym działaniu przeciwzapalnym i
immunosupresyjnym.
W porównaniu z prednizolonem wykazuje silniejsze działanie przeciwzapalne,
natomiast w mniejszym stopniu wpływa na zatrzymanie sodu i wody w organizmie.
Zmniejsza gromadzenie się leukocytów i ich adhezję do śródbłonka, hamuje proces
fagocytozy i rozpad lizosomów, zmniejsza liczbę limfocytów, eozynofili, monocytów,
blokuje zależne od IgE wydzielanie histaminy i leukotrienów.
Hamuje syntezę i uwalnianie cytokin:
interferonu γ, interleukin IL-1, IL-2, IL-3, IL-6,
TNF-α, GM-CSF.
Hamując aktywność fosfolipazy A
2
poprzez lipokortynę, nie dopuszcza do uwalniania
kwasu arachidonowego, a w konsekwencji do syntezy mediatorów zapalenia
(leukotrienów i prostaglandyn).
Hamuje przepuszczalność naczyń kapilarnych, zmniejsza obrzęk.
Działa głównie wewnątrzkomórkowo
Glikokortykosteroidy nasilają katabolizm białek i glukoneogenezę. Powodują ponadto
lipolizę, głównie w obrębie kończyn, a w obrębie klatki piersiowej, szyi i głowy -
lipogenezę.
Depo –Medrol, Meprelon, Metypred, Medrol, Solu - Medrol
Metyloprednizolon
Syntetyczny glikokortykosteroid, fluorowana pochodna prednizonu o długotrwałym i
silnym działaniu przeciwzapalnym, przeciwalergicznym, immunosupresyjnym.
Zmniejsza gromadzenie się leukocytów i ich adhezję do śródbłonka, hamuje proces
fagocytozy i rozpad lizosomów, zmniejsza liczbę limfocytów, eozynofili, monocytów,
blokuje zależne od IgE wydzielanie histaminy i leukotrienów.
Hamuje syntezę i uwalnianie cytokin:
interferonu γ, interleukin IL-1, IL-2, IL-3, IL-6,
TNF-α, GM-CSF.
Hamując aktywność fosfolipazy A
2
poprzez lipokortynę, nie dopuszcza do uwalniania
kwasu arachidonowego, a w konsekwencji do syntezy mediatorów zapalenia
(leukotrienów i prostaglandyn).
Hamuje przepuszczalność naczyń kapilarnych, zmniejsza obrzęk.
Wpływa na gospodarkę węglowodanową, białkową (zwiększa katabolizm, stężenie
glukozy, mocznika i kwasu moczowego we krwi), nasila lipolizę i wpływa na
redystrybucję tłuszczu w ustroju.
Zmniejsza wchłanianie
wapnia
z przewodu pokarmowego oraz zwiększa wydalanie z
moczem jonów wapnia. Nasila resorpcję i upośledza tworzenie kości. krwi.
Dexaven, Pabi -Dexametazon
Deksametazon
Syntetyczny glikokortykosteroid pochodna kortyzonu, wykazujący działanie przeciwzapalne,
immunosupresyjne i hamujące reakcje alergiczne.
Zmniejsza gromadzenie się leukocytów i ich adhezję do śródbłonka, hamuje proces fagocytozy i
rozpad lizosomów, zmniejsza liczbę limfocytów, eozynofili, monocytów, blokuje zależne od IgE
wydzielanie histaminy i leukotrienów.
Hamuje syntezę i uwalnianie cytokin
: interferonu γ, interleukin IL-1, IL-2, IL-3, IL-6, TNF-α, GM-CSF
.
Hamując aktywność fosfolipazy A
2
poprzez lipokortynę, nie dopuszcza do uwalniania kwasu
arachidonowego, a w konsekwencji do syntezy mediatorów zapalenia (leukotrienów i
prostaglandyn).
Hamuje przepuszczalność naczyń kapilarnych, zmniejsza obrzęk.
Nasila działanie egzo- i endogennych katecholamin.
Poprzez sprzężenie zwrotne ujemne blokuje wydzielanie ACTH (może prowadzić do rozwoju
niedoczynności kory nadnerczy).
Wpływ na gospodarkę węglowodanową przejawia się w postaci zwiększenia glikemii, zmniejszenia
zużycia glukozy i zwiększenia zawartości glikogenu w wątrobie.
Wykazuje wpływ na gospodarkę białkową (nasila katabolizm i wtórnie zwiększa ilość kwasu
moczowego i azotu w moczu), na gospodarkę tłuszczową (nasila lipolizę, zwiększa uwalnianie
kwasów tłuszczowych z tkanki tłuszczowej, wpływa na gospodarkę wodno-elektrolitową, nasila
resorpcję i upośledza tworzenie tkanki kostnej, zmniejsza wchłanianie
jonów wapnia
z przewodu
pokarmowego i nasila kalciurię
Encortolon, Prednisolonum, Mecortolon N, Alpicort, Fenicort
Prednizolon
Syntetyczna pochodna kortyzonu, wykazująca działanie przeciwzapalne,
przeciwalergiczne dłuższe i ok. 3,5 razy silniejsze niż kortyzon, natomiast słabsze
działanie mineralotropowe.
Zmniejsza gromadzenie się leukocytów i ich adhezję do śródbłonka, hamuje proces
fagocytozy i rozpad lizosomów, zmniejsza liczbę limfocytów, eozynofili, monocytów,
blokuje zależne od IgE wydzielanie histaminy i leukotrienów.
Hamuje syntezę i uwalnianie cytokin:
interferonu γ, interleukin IL-1, IL-2, IL-3, IL-6,
TNF-α, GM-CSF
. Hamując aktywność fosfolipazy A
2
poprzez lipokortynę, nie
dopuszcza do uwalniania kwasu arachidonowego, a w konsekwencji do syntezy
mediatorów zapalenia (leukotrienów i prostaglandyn).
Hamuje przepuszczalność naczyń kapilarnych, zmniejsza obrzęk.
Wpływa antyanabolicznie na przemianę białkową, nasila glukoneogenezę, hamuje
odczyny łącznotkankowe, nieznacznie zatrzymuje sód i wodę w organizmie, zwiększa
wydalanie potasu.
Hamuje wchłanianie
wapnia
z przewodu pokarmowego.
Hamuje czynność podwzgórza i przysadki.
Encorton
Prednizon
Dziękujemy za uwagę!