Konflikt na półwyspie
koreańskim 1950-1953

GENEZA, STRONY KONFLIKTU

Wykonały:
Dagmara
Dulowska
Paulina Dusza
Angelika
Ślusarczyk
Izabela Kubiak

VS

Syngman
Rhee

Kim Ir
Sen

Dean
Acheson

Nikita
Chruszczow

Józef
Stalin

Aleksandr

Wasilews

ki

KOREA POŁUDNIOWA

 20 mln ogółu społeczeństwa;

 8 dywizji piechoty wyposażonej w broń strzelecką z japońskiego
demobilu;

 pułk samochodów pancernych (28 szt.);

65 samolotów;

79 okrętów (głównie patrolowców);

90 dział z japońskiego demobilu - całość artylerii.
Armia Południa liczyła łącznie

50 tys. żołnierzy.

Charakter armii Południa był czysto policyjny, bowiem amerykańscy
doradcy szkolili ją głównie do zwalczania partyzantki, która -
inspirowana przez Północ – działała na Południu od 1949 r.

W trakcie trwania wojny, Organizacja Narodów Zjednoczonych
przysłała na półwysep ok. 380 tys. żołnierzy wsparcia.
Taktyka wojsk alianckich polegała na:

wojska powietrzne: jak najszybszym rozbiciu wojsk powietrznych
Północy, a następnie bombardowanie ośrodków przemysłowych oraz
armii Północy;

marynarka: ostrzale wybrzeży i blokadzie morskiej;

wojska lądowe: zatrzymaniu ofensywy Armii Północy.

Armia z ramienia ONZ znajdowała się pod dowództwem
amerykańskiego generała, bohatera walk na Dalekim
Wschodzie z okresu II wojny światowej, dowódcy sił
okupacyjnych w Japonii -Douglasa MacArthura.

Po jego odwołaniu w 11.04.1951 r. stanowisko zajął gen.
Matthew Ridgway.

KOREA PÓŁNOCNA

 10 mln ogółu ludności;

10 dywizji piechoty z artylerią;

brygadę pancerną;

2 pułki rozpoznawcze;

5 brygad wojsk ochrony pogranicza;

19 okrętów wojennych;

293 samoloty.

Łącznie przed mobilizacją siły te miały 250 tys. żołnierzy i 160 czołgów
(głównie T-34).

Przyjęta przez Armię Północy taktyka zakładała wojnę błyskawiczną:
niespodziewane wejście na teren nieprzyjaciela i jak najszybsze zajęcie
jego terenu.

Ogólną pieczę nad tymi siłami sprawował szef sowieckiej misji
wojskowej i późniejszy szef GRU (Głównego Zarządu Wywiadowczego)
generał Matwiej Zacharow.