14.7 Destruktory



























Dalej: 14.8 Tworzenie obiektów
W górę: 14. Klasy (I)
Wstecz: 14.6 Konstruktory






14.7 Destruktory



Prócz konstruktorów można również zdefiniować w klasie
destruktor.
Tak jak konstruktor jest wywoływany automatycznie podczas tworzenia
obiektu, tak destruktor wywoływany jest na rzecz obiektu automatycznie
podczas destrukcji tego obiektu przez system (sam destruktor obiektu
nie niszczy!). Niszczenie obiektów lokalnych, utworzonych na stosie,
zachodzi gdy sterowanie wychodzi z bloku, w którym były zdefiniowane.
Jak wiemy, stos jest wtedy zwijany do stanu, w jakim był przy wejściu
do danego bloku (funkcji); usunięte zatem zostaną wszystkie zmienne
utworzone na stosie w tym bloku, wśród nich również zmienne
obiektowe.


Usuwanie obiektów na stosie odbywa się w kolejności odwrotnej do
ich kreowania - jako pierwsze zostaną zatem zniszczone te, które
utworzone były jako ostatnie.
Tak więc, na przykład, zmienne obiektowe zdefiniowane w funkcji

main są niszczone po wyjściu z tej funkcji -
wtedy dopiero wywoływane są dla tych obiektów destruktory,
w kolejności odwrotnej do tej, w jakiej były tworzone.
Ogólnie, obiekty lokalne (na stosie) są niszczone zaraz po wyjściu
sterowania z bloku, w którym były utworzone.
Niszczenie obiektów zdefiniowanych globalnie zachodzi po zakończeniu
wykonywania funkcji
main i po zniszczeniu wszystkich
obiektów lokalnych z tej funkcji, tuż przed zakończeniem wykonywania
całego programu - przykład podamy w następnym podrozdziale.


Inne reguły obowiązują dla obiektów wykreowanych za pomocą
operatora
new na stercie, a więc nie jako obiekty
lokalne. Nie są one w ogóle niszczone automatycznie;
programista musi sam pamiętać, aby wywołać operator

delete podając jako argument wskaźnik do obiektu na stercie;
wartością tego wskaźnika musi być dokładnie ten sam adres, który
został zwrócony przez operator
new podczas tworzenia obiektu
(patrz rozdział o zarządzaniu pamięcią ).


Destruktora można czasem w ogóle nie definiować. Jeśli go jednak
definiujemy, to jego nazwą jest nazwa klasy poprzedzona znakiem tyldy
'

'. Tak jak dla konstruktorów,
definiując destruktor nie podaje się żadnego typu zwracanego,
nawet
void. Destruktor musi być bezparametrowy.
Wynika z tego, że nie może być przeciążany. Jest to
zrozumiałe: destruktor jest wywoływany automatycznie przez system
podczas usuwania obiektu - system nie może wiedzieć, jakie
argumenty chcielibyśmy przekazać...


Dla niektórych klas definiowanie destruktorów nie jest potrzebne.
Zazwyczaj jednak napisanie destruktora jest wskazane lub nawet konieczne
- kiedy takie sytuacje występują, omówimy w następnym rozdziale.


Destruktor zachowuje się jak zwykła metoda,
tyle tylko, że jest wywoływany automatycznie podczas usuwania
obiektu z pamięci. Samo wywołanie destruktora obiektu nie niszczy:
wykonuje on to i tylko to, co zapisane jest w jego kodzie.
W szczególności, jeśli chcemy, to możemy jawnie wywołać
destruktor na rzecz istniejącego obiektu, na przykład
Klasa* obiekt = new Klasa();
// ...
obiekt -> ~Klasa();

Takie wywołanie nie spowoduje zniszczenia obiektu; treść
destruktora zostanie po prostu wykonana, tak jakby było to
wywołanie zwykłej metody klasy
Klasa. Zauważmy, że jawne
wywołanie konstruktora na rzecz już istniejącego obiektu
byłoby błędem.













Dalej: 14.8 Tworzenie obiektów
W górę: 14. Klasy (I)
Wstecz: 14.6 Konstruktory



T.R. Werner, 24 wrzesnia
2007, godz. 22:51