SIECI I SYSTEMY TELETRANSMISYJNE:

1. Krotności i pasma systemów współosiowych.

300 krotne - 60-1300 kHz- tor małowymiarowy

960 krotne - 60-4028 kHz- tor małowymiarowy

2700 krotne - 312-12388 kHz- tor małowymiarowy lub normalnowymiarowy

7200 krotne - 4-40 MHz- tor normalnowymiarowy

10800 krotne - 4-60 MHz- tor normalnowymiarowy

2. Krotności i pasma systemów symetrycznych.

Dla krotności należy zapamiętać mnożnik x2 i to, że najpierw jest system 12 krotny, a trzeci jest 60 krotny.

Należy zapamiętać, że przy dwóch pierwszych krotnościach zaczyna się od 6 kHz i 12 kHz, a przy dwóch kolejnych od 12 kHz i 60 kHz. Trzeba wiedzieć, że jeden kanał ma 4kHz. I tak:

12 krotny dwutorowy- (6 kHz- 12*4 kHz+6 kHz=54 kHz) i (12 kHz- 12*4 kHz+ 12 kHz=60 kHz)

12 krotny jednotorowy- (6 kHz- 54 kHz*2=108 kHz) i (12 kHz- 60 kHz*2=120 kHz)

Dalej są już tylko dwutorowe

12*2=24 krotny- (6 kHz- 24*4+6*2tory=108 kHz) i (12 kHz- 24*4+12*2tory=120 kHz) -niezbyt ładnie, ale wychodzi, lub po prostu zapamiętać, że częstotliwości równe są systemowi 12 krotnemu jednotorowemu

60 krotny- (12 kHz- 60*4+12=252 kHz) i (60 kHz- 60*4+60=300 kHz)

60*2=120 krotny- (12 kHz- 552 kHz) i (60kHz -552 kHz)- nie wiem czemu, ale tu równanie nie działa

12 krotne dwutorowe- (6-54 kHz)(12-60 kHz)

12 krotne jednotorowe- (6-108 kHz)(12-114 kHz)

24 krotne dwutorowe- (6-108 kHz)(12-114 kHz)

60 krotne dwutorowe- (12-252 kHz)(60-300 kHz)

120 krotne dwutorowe- (12-552 kHz)(60-552 kHz)

3. Moduły transportowe systemów plezjochronicznych.

(to to samo co PCM).

Należy zastosować metodę z pytania 6.

Pierwszą krotność musimy wkuć.

24 krotny- przepływność obliczmy tak: 24*64kbit/s+8 kbit/s=1544 kbit/s

Dalej musimy wkuć, że następny to:

30 krotny (32 krotny)- tu prosto, bo 64kbit/s*32=2048 kbit/s i jest to grupa pierwotna kanałów

Dalej mnożymy krotności *4, czyli

30*4=120 krotny- wzór na grupę wtórną: (32*4+4=132) kanały, czy cóś i mnożymy 132*64 kbit/s=8448 kbit/s

120*4=480 krotny- wzór na grupę trójną: (4*wtórna+9=132*4+9=537) 537*64 kbit/s=34368 kbit/s

480*4=1920 krotny- wzór na grupę czwórną: (4*trójna+28=2176) 2176*64 kbit/s= 139264 kbit/s

1920*4= 7680, ale niestandardowo 7684 krotny- piątna: (4*czwórna+124=8828) 8828*64kbit/s=564992 kbit/s

Przyrostki 3, 9, 28, 124 trzeba zapamiętać

24 krotny- 1544 kbit/s

30 krotny- 2048 kbit/s (dwumegabitowy)[32]

120 krotny- 8448 kbit/s (ośmiomegabitowy)[132]

480 krotny- 34368 kbit/s (34 Mbit)[537]

1920 krotny- 139264 kbit/s (140 Mbit)[2176]

7684 krotny- 564992 kbit/s (560 Mbit)[8828]

4. Moduły transportowe systemów synchronicznych.

Najprostsze z wyżej wymienionych.

Zapamiętać przepływność pierwszego.

STM1- 155,52 Mbit/s

dalej STM-y i przepływności x4

STM4- 155,52*4=622,08 Mbit/s

STM16- 622,08*4=2488,32 Mbit/s

STM64- 2488,32*4=9953,28 Mbit/s

STM64- 9953,28*4= 39813,12 Mbit/s

STM1- 155,52 Mbit/s

STM4- 622,08 Mbit/s

STM16- 2488,32 Mbit/s

STM64- 9953,28 Mbit/s

STM256- 39813,12 Mbit/s

5. Pasma systemów DWDM.

były w technikach światłowodowych, ale tu są jakoś zawężone

C- konwencjonalny (1528-1562)nm

L- długofalowy (1570-1620)nm

S krótkofalowy (1440-1500)nm- nie stosowany, ponieważ nie skonstruowano do niego jeszcze wzmacniaczy(niby, pewnie już są, a dane nieaktualne podał sprzed kilkudziesięciu lat)

6. Grupy kanałów.

I. Grupa pierwotna.

12 kanałów, 60-108kHz

częstotliwość pilotująca 84,08kHz

II. Grupa wtórna. (składa się z 5 grup pierwotnych)

60 kanałów, 312-552kHz

częstotliwość pilotująca 411,84kHz

III. Grupa trójna. (składa się z 5 grup wtórnych)

300 kanałów, 812-2044kHz

częstotliwość pilotująca 1552kHz

IV. Grupa czwórna. (składa się z 3 grup trójnych)

900 kanałów, 8516-12388kHz

częstotliwość pilotująca 11096kHz

V. Zestaw (blok) grup wtórnych

pasmo 312-4028kHz

częstotliwość pilotująca 1552kHz

7. Cel stosowania grup kanałów.

Grupy kanałów standaryzują sposoby transmisji z uwgzlędnieniem ilości kanałów i pasm przez nie wykorzystywanych. Ilości kanałów i pasma są ścisle określone dla danych technologii (s. symetryczne, współosiowe, etc) tj. nie da się np. zastoswać większej ilości kanałów przy określonym paśmie dla toru o nższych parametrach transmisyjncyh. Stąd też te przyporządkowanie. Natomiast róznica czasu dotarcia sygnału spowodowana różną ilością kanałów spowodwałaby utratę informacji. Dlatego należy dookreślić grupy kanałów j.w.

8. Procesy zachodzące w krotnicy PCM 30 (nadawanie).

Istnieją dwa główne standardy określone w zależności od liczby kanałów wejściowych; n=24 w Japonii i USA, oraz n=30 w Europie. Stąd też system europejski nazywany jest systemem PCM 30/32, gdzie kolejne cyfry oznaczają 30-liczba kanałów wejściowych, 32 ozn. sumę liczby kanałów wejściowych oraz dwóch kanałów synchronizacyjnych.

Krotnica w czasie nadawania pełni funkcję urządzenia umożliwiającego zamianę n sygnałów analogowych na sygnały PCM (pulse code modulation) i ich zwielokrotnienie czasowe.

Pracę krotnicy nadzoruje zegar sterujący Generatorem Impulsów bramkujących GI. Impulsy bramkujące, o częstotliwości 8kHz (wynika z tw. Kotielnikowa- Shannona) kierowane są do Rozdzielacza Impulsów Kanałowych RIK, który załącza kolejne układy dyskretyzacji z częstotliwością 32-krotnie większą (bo są 32 kanały, tak więc aby każdemu kanałowi przypisać odpowiedni poziom dyskretyzacji => 32x8kHz).

Kolejność przypisania odpowiednich wartości:

- kanał 0 (8 bitów synchronizujących z Generatora Impulsów Sterujących GIS),

- kanały od 1 do 15 (każdy kanał odpowiada 8 bitom danych wejściowych),

- kanał 16 (8 bitów synchronizująco- sygnalizacyjnych),

- kanały od 17 do 31 (analogicznie j.w.- dane z kanałów wejściowych),

przy czym dane z kanałów wejściowych to skwantowane poziomy sygnałów w kolejnych kanałach telefonicznych- analogowych (8 bitów oznacza 256 poziomów kwantyzacji) uzyskane po przetworzeniu AC.

Oznaczenia ze schematu;

- S1, S2, ... , Sn- sygnały analogowe,

- FDP- filtry dolnoprzepustowe

W ten sposób, w czasie powyższego cyklu, zostaje uformowana tzw. ramka.

Na wyjściu krotnicy kolejne ramki są wysyłane liniowo (Σ).

9. Procesy zachodzące w krotnicy PCM 30 (odbiór).

Krotnica w czasie odbioru pełni funkcję urządzenia umożliwiającego zamianę n sygnałów PCM na sygnały analogowe.

Schemat do wyjaśnienia (prawa część z pkt. 8).

Przed wejściem krotnicy zwykle jest regenerator (bądź regeneratory) cyfrowego sygnału liniowego. Praca części odbiorczej opiera się na taktowaniu sygnałem zegarowym wydzielanym z sygnału liniowego. Kolejność kanałów rozpoznawana jest w Układzie Wydzielania Impulsów Synchronizujących UWIS odpowiedzialnym za wykrycie (detekcję) kanałów sterujących. W ten sposób po kanale „0” i analogicznie „16” (8 bitów synchronizujących) Rozdzielacz Impulsów Kanałowych rozdziela kolejne kanały tj. następuje ich przyporządkowanie do właściwych torów transmisyjnych. Dane z postaci cyfrowej zostają przetworzone na sygnał analogowy docierający do odbiorcy. Sygnał ten odzwierciedla sygnał wejściowy (głos nadającego komunikat/informację/wypowiedź...) zubożony o dane utracone w wyniku tzw. szumu kwantyzacji.

Własne pytanie: Dlaczego po prawej stronie schematu są FDP ??? Przecież sygnał przetworzony z postaci cyfrowej zawiera się w konkretnych i dozwolonych poziomach??? Ja bym tam raczej wstawił przetworniki C/A.

http://www.zawalny.daminet.pl/k30.htm

10. Procesy zachodzące w regeneratorach PCM.

W wyniku transmisji danych następuje deformacja mocy poszczególnych sygnałów , do których przypisana jest wartość konkretnego stanu- w najprostszej postaci stanu 0 lub 1 (wartości bitu). Jest to skutkiem zakłóceń, szumów, wpływu obcego pola elektromagnetycznego, tłumienia, czy też charakterystycznej dla światłowodów dyspersji. Należy zauważyć, że urządzenie odbiorcze interpretuje wartość stanu w oparciu o moc sygnału. Transmisja na dużej odległości wymusza właściwe określenie granicznego poziomu mocy rozgraniczającego poziomy „0” i „1”.

Założenie: Niech logicznej „1” będzie odpowiadał stan wysoki (powyżej granicznego poziomu mocy), natomiast „0” stan niski (analogicznie). Tu należy zauważyć, że dość silne osłabienie sygnału logicznej 1 może spowodować, że moc spadnie poniżej poziomu granicznego, a w efekcie odbiornik zidentyfikuje logiczną „1” jako stan „0”. Analogicznie np. wpływ obcego pola EM może spowodować „podbicie” mocy logicznego „0” powyżej poziomu granicznego i w efekcie jego błędną interpretację jako „1”. Zwiększanie więc czułości odbiornika wiąże się więc z przekłamaniem informacji. Sposobem na to jest zregenerowanie sygnału na odcinku (odcinkach) znajdujących się pomiędzy urządzeniem nadawczym, a odbiorczym. W ten sposób wpływ negatywnych czynników znacząco maleje – wymienione wyżej deformacje sygnału nie mają już tak istotnego znaczenia. Warunek: regenerator musi znajdować się w takiej odległości od urządzenia nadawczego, gdzie można jednoznacznie określić logiczny stan.

Zasada działania.

Transmitowany jest sygnał cyfrowy czyli prostokątny. Na wejście regeneratora przychodzi sygnał którego moc jest osłabiona (w przypadku „1”) a więc górne wartości są zaniżone w porównaniu do sygnału pierwotnego, a ponadto rozciągnięta jest „podstawa prostokąta” (sygnał jest rozciągnięty na osi czasu). W przypadku „0”- pojawia się przyrost mocy wynikły z rozciągnięcia się pola mocy „1” na szczelinę czasową przewidzianą dla „0”, oraz ewentualne podbicia mocy spowodowane zakłóceniami. Jeżeli regenerator jest umiejscowiony w odpowiednim miejscu to jego układ analizujący poziom mocy weryfikuje poprawnie pola mocy właściwe odpowiednim szczelinom czasowym i przypisuje tym szczelinom odpowiednie stany logiczne. W zależności od stanu logicznego danej szczeliny czasowej na wyjściu regeneratora pojawia się odpowiedni sygnał prostokątny.

Uwagi:

W necie nie znalazłem niczego jednoznacznie określającego regeneratora PCM. Jednak PCM to najpopularniejsza forma transmisji cyfrowej wykorzystująca głównie TDM (Time Division Multiplexing). Opisałem więc ogólne działanie regeneratora.

11. Kiedy stosuje się dopełnienie dodatnie?

Dopełnianiem impulsowym nazywa się metodę wyrównywania zmiennej przepływności zwielokrotnianego sygnału cyfrowego do pewnej przepływności odniesienia, którą w tym przypadku jest przepływność grupy wyższego rzędu (jest to ramka stworzona dla celów identyfikacji numerów strumieni po stronie odbiorczej) w przeliczeniu na jeden sygnał cyfrowy niższego rzędu. Wyrównywanie to jest dokonywane na drodze wprowadzenia do sygnału cyfrowego dodatkowych bitów, tzw. bitów dopełniających, lub też wymazywania bitów informacyjnych, przy czym wartość bitów wymazanych przesyłana jest do odbiornika za pomocą bitów znajdujących się w kanale służbowym. Ażeby w odbiorniku można było przywrócić pierwotną postać sygnału cyfrowego, o każdej operacji przeprowadzonej w nadajniku przesyła się informację do odbiornika, w którym przeprowadza się operacje odwrotne.

Odp.:

Przy dopełnianiu dodatnim zakłada się, iż maksymalne przepływności wszystkich sygnałów wejściowych podlegających zwielokrotnieniu są mniejsze od przepływności, jaka jest przewidziana do transmisji tych sygnałów w sygnale zbiorczym. Wprowadza się bity dopełniające.

12. Kiedy stosuje się dopełnienie ujemne?

Przy dopełnianiu ujemnym zakłada się, iż częstotliwość zapisu w pamięci nadawczej  jest większa od częstotliwości odczytu lub też przeciwność poprzedniej odpowiedzi. Następuje wymazywanie bitu- przesyła się go w kanale służbowym. Tej metody nie stosuje się samej, ze względu na większą złożoność układów. Częściej się stosuje dopełnienie dodatnio-ujemne.

13. Kody liniowe systemów światłowodowych.

nBmB,AMI II, AMI III- zasad działania jasno objaśniających nie znalazłem. Wiem, że te są konkretnie do światłowodów. Resztę stosuje się w przepodowych i bezprzewodowych mediach. W slajdach był też NRZI.

- Kod nB-mB, gdzie z reguły m>n np;

1B-2B: jedna binarna liczba jest kodowana przez dwie liczby binarne

2B-3B: dwie binarne liczby są kodowane przez trzy liczby binarne

etc.

Sekwencje zakodowanych liczb binarnych zmieniają się naprzemiennie;

G1-pierwsze przypisanie,

G2- drugie przypisanie.

dla przykładu 2B-3B;

F	G1	G2
0 0	0 0 1 (1)	0 0 1 (2)
0 1	0 1 0 (1)	0 1 0 (2)
1 0	1 0 0 (1)	1 0 0 (2)
1 1	1 1 0 (2)	0 0 0 (1)

Kody AMI (Alternate Mark Inversion)

Kod AMI II:

Kod AMI III:

14. Procesy w urządzeniach światłowodowych.

* Urządzenia nadawcze:

- dioda LED- emisja spontaniczna wskutek rekombinacji promienistej

- laser- emisja wymuszona wskutek rekombinacji promienistej

- skierowanie w światłowód danych przesyłanych na długościach fali odpowiednich dla sygnałów wejściowych

* Wzmacniak:

- EDFA, PDFA- wzmocnienie sygnału użytecznego wraz z szumem

* Urządzenie odbiorcze:

- fotodioda- detekcja światła (generacja par elektron- dziura)

- przypisanie fal o różnych długościach do danych kanałów

* Regenerator:

- identyfikacja stanu logicznego zdeformowanego sygnału, wystawienie wzorcowego sygnału w oparciu o identyfikację (sygnału prostokątnego)

15. Modulacje stosowane w radioliniach cyfrowych.

OFDM

Częstotliwości: FSK, CPFSK, MFSK, GMSK

Fazy: PSK, BPSK, DPSK

Kwadraturowe-fazowe: QPSK, MPSK

Kwadraturowe amplitudowo-fazowe: 16QAM, 64QAM, 128QAM, 256QAM

http://wazniak.mimuw.edu.pl/index.php?title=TTS_Modu%C5%82_9

16. Podstawowe elementy ramki STM-1.

Moduł STM-1 składa się z 9 linii po 270 bajtów. W tym zawiera się nagłówek SOH 9*9bajtów. Czas trwania pojedynczej ramki to 125µs. Oznacza to, że częstość powtarzania się ramki to 8kHz-ów. Przepustowość pojedynczego bajtu ramki to 64kb/s.

Ramka STM-1 składa się z pola danych Payload, nagłówka SOH (utrzymaniowy) i blok wskaźników PTR.

Pole Payload zawiera 9*261 bajtów (2349 bajtów). Służy ono do przenoszenia właściwych danych użytecznych. Według zalecenia CCiTT w polu Payload można uzyskiwać przepustowość od 1,5Mb/s (poziom 1 w USA) do 140Mb/s (poziom 4 w Europie).

Nagłówek SOH przenosi dane utrzymaniowe, w postaci np. wzoru fazowania ramki, bajtów nadzoru, administracji siecią i sterowania nią. Nagłówek SOH dzieli się na dwie części: część RSOH, która stanowi zbiór danych sterujących i informacyjnych dla sekcji regeneratora i część MSOH, która stanowi nagłówek dla multiplekserów.

Blok wskaźników (PTR) służy do określenia położenia kontenera wirtualnego względem ramki STM. Umożliwia to dotarcie do strumieni składowych kontenera wirtualnego, bez demultipleksacji całego sygnału, określenie przesunięcia fazowego kontenera w przypadku współpracy z systemem plezjochronicznym, tj. dopełnienia dodatniego/zerowego/ujemnego. Wskaźnik PTR składa się z trzech wskaźników po 3 bajty każdy. Są one umieszczone w linii Określają one rodzaj dopełnienia i jego wartość.

SOH (section overhead)- nagłówek sekcji,

POH (path overhead)- nagłówek ścieżki

17. Urządzenia systemów synchronicznych.

* Krotnice strumieni:
- końcowe (TMX)
- liniowe (LMX)
- transferowe (ADM)
* Przełącznice cyfrowe (typu I, II, III)
* Matryce komutacyjne
* Regeneratory

18. Głównie elementy ramki ISDN (podstawowej).

Z TE do NT:

Ilość bitów: 11811111811181118

FLBLDLFLBLDLBLDLB

Razem 48 bitów

Z NT do TE: 11811111811181118

Ilość bitów: FLBEDAFFBEDSBEDSB

Razem 48 bitów

Oznaczenia:

F- bit flagi rozpoczynającej ramkę

L- bity służące do kasowania składowej stałej

B- bity kanału(najpierw 1 potem drugi, itd. w zależności od krotności systemu)

D- bit kanału D

E- bit echa kanału D

A- bit sygnalizacji przejścia urządzenia NT w stan aktywny

__________________________________________________________________

	NT to TE	TE to NT
A	-	1
B1	16	16
B2	16	16
D	3	3
E	-	3
F	2	3
L	8	1
S	-	2

A- bit aktywacyjny

B1, B2- kanały typu B

D- kanal typu D

E- echo (poprzedniego kanału typu D)

F- (framing bit) bit synchronizujący ramkę

L- Load balancing (kasowanie składowej stałej)

S- spare (bit zapasu)

Łącznie: 45 bitów

http://itpedia.pl/index.php/Grafika:Networld_vad_148_25.jpg

19. Urządzenia końcowe podłączone w ISDN.

Na styku S terminal TE

Na styku U centrala ISDN (LT+ET)

Takie były na obrazkach z PDF-ek Iwańskiego (na początku roku zapodawałem na forum)

Terminale końcowe:

TE1- bezpośrednio przystosowane do pracy z siecią ISDN

TE2- stare urządzenia analogowe, współpracuję z ISDN, ale po zastosowaniu TA (Termination Adapter)

Centrala ISDN (Loop Termination + Equipment Termination)

Styki:

S- pomiędzy TE1, a NT (Network Termination)

- pomiędzy (TE2+TA), a NT

R- pomiędzy TE2, a TA

U- pomiędzy NT a Centralą (LT+ET)

20. Typowe kanały sieci ISDN.

B- 64 kb/s

2B: 2*64=128kbit/s (z k. D 144kbit/s)

D- 16 kb/s- kanał sygnalizacyjny styku abonenckiego

64 kb/s- kanał sygnalizacyjny styku abonenckiego i międzywęzłowego

(zależność wynikła z przełączania pakietów)

H0- 6*B=6*64 kb/s=384kbit/s

H11- 23x64kb/s=1472kbit/s lub 24*64kbit/s=1536kbit/s

H12- 30x64 kb/s=1920kbit/s

-----------------------------------------

H2: 6,3 lub 8,4Mbit/s

H3: 23 lub 34Mbit/s

H4: 97 lub 139Mbit/s

21. Jakie elementy występują w komórce ATM?

Komórka ATM składa się łącznie z 53 bajtów z czego 5 bajtów to bajty nagłówka, a 48 bajtów to bajty informacyjne.

W zależności od rodzaju komórki można rozróżnić dwie struktury nagłówka:

I) UNI (user network interface) w skład, której wchodzą:

- GFC (generic flow control)- 4 bity,

- VPI (virtual path identifier)- 8 bitów,

- VCI (virtual channel identifier)- 16 bitów,

- PT (payload type)- 3 bity

- CLP (cell loss priority)- 1 bit,

- HEC (header error control)- 8 bitów.

II) NNI (network node interface);

- brak GFC kosztem rozszerzenia VPI do 12 bitów. Pozostałe elementy analogicznie jak przy UNI.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Asynchronous_Transfer_Mode

22. Jakie usługi mogą być stosowane w ATM?

- klasa A, powiązana z typem CBR (constant bit rate): transmisja w czasie rzeczywistym, bez kompresji. najbradziej wymagająca ale i najproistsza. przykład: videokonfernecje, obraz i dźwiek na zywo

-klasa B, powiązana z VBR (variable BR); transmisja "imituje" czas rzeczywisty. w rzeczywistości pliki mogą przychodzić z lekkim opóźnieniem, w przerwach bo zastosowano mechanizm kompresji danych. zastosowania: też videokonferencje, obraz i dźwięk live ale gorszej jakości

- klasa C- powiązana z mechanizmem ABR (available BR). transmisja nie jest schynroznizowana w trybie "real time". Pakiety przychodzą zgodnie z dostepną przepustowścią czyli, że mogą mieć opóźnienie wykraczające poza tolerancję "real time". zastosowania: Frame relay, x25, TCP/IP

- klasa D- powiązana z UBR (unspecifited BR)- żadnej synchronizacji, sluży do wymiany pakietów bez narzuconej specyfikacji. zastosowania: LAN (np. transmisja dużych pakietów bez okr. kiedy i czy w ogóle dojdą)

23. Jaki zakres przepływności stosuje się w ATM?

25 Mb/s, 100 Mb/s, 155 Mb/s,

dla sieici transp. SDH: 622 Mb/s, 2500 Mb/s

24. Jakie tory są stosowane w sieciach dostępowych?

Przewodowe, światłowodowe, falowodowe, bezprzewodowe

25. Jakie urządzenia stosuje się w sieciach dostępowych?

Koncentratory,

routery,

modemy,

switche

26. Jakie sieci komputerowe są stosowane?

- PAN (Personal Area Network)- niestandardowy, najmniejszy rodzaj sieci tworzony przez użytkownika indywidualnego.

- LAN (Local Area Network)- najmniej rozległa spośród sieci standardowych obejmująca zasięgiem poszczególne obiekty typu biura, firmy, sąsiadujące bloki mieszkalne, etc. Transmisja danych realizowana jest poprzez przewody miedziane, światłowody, drogą radiową.

- MAN (Metropolitan Area Network)- duża sieć komputerowa obejmująca zasięgiem aglomerację lub miasto. Do transmisji danych najczęściej wykorzystywane są światłowody odpowiedzialne za komunikację pomiędzy wchodzącymi w skład MAN sieciami LAN.

- WAN (Wide Area Network)- sieć rozległa obejmująca zasięgiem obszar znacznie wykraczający poza obszar miasta bądź aglomeracji. Łączy sieci lokalne rozmieszczone na dużych obszarach geograficznych. W celu zestawienia połączeń wykorzystywane są tzw. łącza dzierżawione (operatorów telekomunikacyjnych).

27. Topologia sieci LAN.

- magistrala szeregowa- składa się z pojedynczego kabla, do którego podłączane są węzły sieci. Końce magistrali zakończone są opornikami tzw. terminatorami chroniącymi przed odbiciami sieci. Komputer wysyła sygnał rozchodzący się w dwóch kierunkach.

- topologia pierścienia- kabel łączący komputery tworzy zamkniętą peltę. Ten rodzaj sieci jest już wypierany przez lepsze technologie ponieważ przerwanie kabla w jakimkolwiek miejscu wiązało się z całkowitym zaprzestaniem transmisji (sygnał obiegał pętlę jednokierunkowo).

- topologia gwiazdy- połączenia kolejnych urządzeń (komputerów) zbiegają się w jednym, centralnym punkcie, którym jest HUB. Są to stosunkowo tanie i najbardziej elastyczne spośród wymienionych sieci dlatego też obecnie dominują w sieciach LAN.

- topologie złożone- różne odmiany w.w. topologii.

28. W jakim układzie pracuje ETHERNET?

Magistrala szeregowa.

29. Technologie stosowane w sieci LAN.

Technologie różnią się w zależności od zastosowanej topologii:

- kabel miedziany, skrętka UTP-

- światłowody-

- droga radiowa-

- inne transmisje bezprzewodowe- np. podczerwień.

30. Układ pracy Token Ring.

Metoda tworzenia sieci LAN (Local Area Network), w której prędkość transmisji wynosi 4Mb/s (maks. ramka 4800MB) lub 16Mb/s (maks. ramka 18000MB). W oryginalnej wersji (opracowanej przez IBM) stacje robocze są podłączane do MAU (Multistation Access Unit), z kolei MAU połączone są między sobą tworząc jeden duży pierścień. Jest tu wykorzystywana metoda tzw. „przekazywania żetonu” (token passing). Stacja mająca do przekazania informację czeka na wolny żeton (token), a po jego uzyskaniu wystawia żeton zajętości i wypuszcza dane w formie ramki (frame). Zastosowanie tokena gwarantuje poprawność transmisji poprzez zapobieganie zakłóceniom tj. w danej chwili są przesyłane dane tylko od jednej stacji- w pierścieniu krąży zawsze jeden token (wolny lub zajęty). Po zakończeniu transmisji stacja wystawia wolny token.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Token_ring

31. Układ pracy FDDI.

FDDI (Fiber Distributed Data Interface)- standard transmisji danych z wykorzystaniem technologii światłowodowej, gdzie transfer wynosi 100Mb/s. Sieć jest zbudowana z dwóch pierścieni. Jednakże w transmisji bierze udział tylko jeden pierścień mimo, iż stacje są podłączone do dwóch. W przypadku przerwania jednego z pierścieni stacje konfigurują transmisję w drugim pierścieniu.

http://pl.wikipedia.org/wiki/FDDI

32. Główne elementy sieci komórkowej.

Telefonia komórkowa umożliwia klientowi bezprzewodowy dostęp do sieci telefonicznej. Klient dysponuje telefonem komórkowym (terminal ruchomy), który bezprzewodowo utrzymuje transmisję ze stacją bazową BTS (Base Transceiver Station). Każdemu BTS przydzielony jest określony obszar zwany komórką (cell) często ilustrowany w kształcie heksagonu. Użytkownik uzyskuje dostęp do stacji BTS, która odbiera najwyższy poziom mocy sygnału telefonu. Transmisja z BTS do dalszej części sieci tj. do właściwego kontrolera stacji bazowej BSC (Base Station Controller) jest prowadzona poprzez łącza światłowodowe lub też za pomocą radiolinii. Za zestawienie połączeń oraz koordynację pomiędzy poszczególnymi elementami sieci odpowiada cyfrowa centrala telefoniczna MSC (Mobile Switching Centre). Do jednego MSC jest podłączonych kilka BSC. Wśród MSC są wydzielone GMSC (Gateway MSC) odpowiedzialne za zbieranie informacji o abonentach (kontakt z HRL- home register location).

http://pl.wikipedia.org/wiki/GSM#Architektura_sieci_GSM

http://pl.wikipedia.org/wiki/Stacja_bazowa

http://pl.wikipedia.org/wiki/Telefonia_kom%C3%B3rkowa

http://pl.wikipedia.org/wiki/Kontroler_Stacji_Bazowej