| ROK | Nr zespółu | Lp. | Nazwisko | Imię | Sporządził/ła | 
| I | 1 | 1 | Janik | Przemysław | Janik | 
| GRUPA | 2 | Juszkiewicz | Justyna | Juszkiewicz | |
| 2 | 3 | 
 | 
 | 
 | |
| Data: 28.04.2014 | 4 | 
 | 
 | 
 | 
Ćwiczenie Nr 6
Temat ćwiczenia: Alkacymetria
Cel
	ćwiczenia 
Otrzymanie 0,1M roztworu kwasu solnego i
	mianowanie go za pomocą węglanu sodowego. Oznaczanie wodorotlenku
	sodu zmianowanym roztworem kwasu solnego. 
 
	
Opis
	wykonanych eksperymentów/metodyka badań
W celu
	wykonania ćwiczenia używamy stężonego kwasu solnego (36%),
	roztworu wodorotlenku sodu i węglanu sodowego. Eksperyment polegał
	na początkowym otrzymaniu 0.1M roztworu HCl. W tym celu  pod
	dygestorium odmierzamy 8,51 cm3
	stężonego kwasu solnego, a następnie wlewamy go do kolby miarowej
	o pojemności 1 dm3
	i uzupełniamy wodą destylowaną. Krokiem następnym było
	zmianowanie otrzymanego roztworu kwasu solnego roztworem węglanu
	sodowego. W celu sporządzenia 0,05M roztworu węglanu sodowego w
	naczynku odważamy 1,3252 g soli, rozpuszczamy w niewielkiej ilości
	wody, przenosimy do kolby miarowej o poj. 250 cm3
	i uzupełniamy kolbę wodą destylowaną do kreski. Następnie
	odmierzamy trzykrotnie 25 cm3
	otrzymanego roztworu i umieszczono w trzech kolbach stożkowych
	erlenmajerkach. Do każdej z nich wlewamy po 3 krople oranżu
	metylowego.
Kolejno za pomocą biurety miareczkujemy roztworem
	HCl aż do zmiany barwy z żółtej na czerwoną. Do zabarwienia
	potrzebne było 25 cm3.
	 Ostatnią
	częścią ćwiczenia było oznaczenie wodorotlenku sodu. W tym celu
	do 3  kolb o poj. 100 cm3
	wlewamy 5 cm3
	NaOH i uzupełniamy wodą destylowaną o 20cm3
	, zabarwiamy
	każdy z osobna 3 kroplami fenoloftaleiny, a następnie
	miareczkujemy kwasem solnym aż do odbarwienia się roztworu. Do
	odbarwienia potrzeba było 55,5 cm3
	HCl. 
	
Ilość potrzebnego HCl do sporządzenia 0,1M roztworu:
Dane:
Vr=1dm3
Cm=0,1
Cp=36%
d=1,19g/cm3
1 mol _ 36,46 g
0,1 mol _ x
x=3,646g (Hcl)
1,19g _ 1 cm³
3,64 g _ y
y=3,064 cm³
3,064 cm³ _ 0,36
x cm³ _ 1,0
x= 3,064/0,36= 8,51 cm³
Ilość potrzebnego Na2CO3 do sporządzenia 0,05M roztworu:
Cm=0.05M
V=0,25dm3
Mna2CO3=106g
1 dm³ _ 10 cm³
0,25 dm³ _ 250 cm³
250 cm³= V1 Na2CO3
0,05 M= Cm1 Na2CO3
0,05 mola Na2CO3 _ 1 dm³
x _ 0,25 dm³
x=0,05 *0,25/1=0,01 dm³
Mna2CO3= 106 g/ mol
m=x * M= 1,3252 g
Wyniki
	przeprowadzonych badań
Eksperyment 1: 
Na2CO3
	+ 2 HCl -> 2NaCl + H2O
	+ CO2
I
	próba – 27 cm3
	 HCl 
II
	próba – 13 cm3
	HCl (wynik nie właściwy)
III próba – 23 cm3
	HCl
Średnia
	uzyskanych wyników to : 25 cm3
	
Obserwacje : zmiana barwy z żółtej na czerwoną.
Obliczenia:
1 mol Na2CO3 __ 2 mol HCl
0,0125 mol Na2CO3 __ x mol HCl
x= (0,0125 mol * 2 mol) /1mol = 0,0025 mol HCl
x= 0,0025 mol HCl
CmHCl= 0,0025 mola / 0,0250 cm3= 0,1 M
Tak otrzymany wynik stężenia średniego porównujemy z wynikiem teoretycznym:
Cmol HCl (T) ~ Cmol HCl (Śr)
0,1 mol/ dm3 = 0,1 mol/ dm3
Eksperyment
2:
NaOH + HCl -> NaCl + H2O
I
próba – 61 cm3 
HCl 
II próba – 83 cm3
HCl (przemiareczkowane)
III próba – 50 cm3
HCl
Średnia wyników to: 55,5 cm3
Obserwacje:
odbarwienie malinowego roztworu.
Obliczenie mNaOH
VHCl=55,5cm3
CmHCl=0,1
Cm=n/v
Cm*v=n
n= 0,1 mola* 0,0555dm3=5,55*10-3 mola
mNaOH= 40g/mol*0,00555 mola= 0,2220 g
Dyskusja
oraz wnioski:
W
wyniku przeprowadzonych eksperymentów udowodniono skuteczność
działania węglanu sodowego w mianowaniu roztworu kwasu solnego.
Dwie z trzech wykonanych próbek okazały się poprawnie wykonane,
jedna próba została źle wykonana. Zaobserwowano zmianę barwy
wskaźnika.  Także kolejna część ćwiczenia zakończyła się
powodzeniem. Poprawnie oznaczono roztwór wodorotlenku sodu kwasem
solnym. Zaobserwowano odbarwienie roztworu.
Alkacymetria jest jednym z ważniejszych działów analizy miareczkowej, zwanej też analiza objętościową, w którym ustala się dokładne stężenie kwasów lub zasad poprzez miareczkowanie roztworów z użyciem odpowiednio zasad lub kwasów. W trakcie miareczkowania alkacymetrycznego zachodzi reakcja zobojętniania, która prowadzi do zmian pH mieszaniny. Zmiany te rejestruje się z użyciem chemicznych wskaźników pH lub pH-metrów.
Metody alkacymetryczne stosuje się powszechnie do oznaczania kwasów i zasad, zarówno organicznych jak i nieorganicznych. Metodę tę cechuje szybkość i prostota wykonania. Alkacymetria stanowi podstawę kontroli analitycznej produkcji kwasu siarkowego, azotowego, fosforowego, wodorotlenku sodu i innych produktów wielkoprzemysłowych. Wiele materiałów ze względu na późniejsze zastosowanie nie może zawierać kwaśnych składników. Oznaczanie ich metodami alkalimetrycznymi pozwala wydać opinię, czy dany produkt nadaje się do określonego zastosowania.