Nakazy moralne oraz przepisy związane z częścią kultową, jak i sposobem organizacji gminy chrześcijańskiej.

Dwie drogi to prawdopodobnie podręcznik żydowski, który został schrystianizowany poprzez dodatek cytatów ewangelicznych.

Nieznany jest autor, ani miejsce poznania Didache.

Początek drogi życia stanowi przyjęcie chrztu.

Chrzest w imię trójcy, bieżącą wodą. Poprzedzał go jednodniowy post osoby chrzczącej oraz chrzczonego.

Droga życia: miłość boga oraz bliźniego, miłowanie nieprzyjaciół,ucieczka od cielesnych pożądań, unikanie wszelkiego zbytku, dotrzymywanie zobowiązań. W obowiązku wiernego jest ochrona życia dzieci, tak nienarodzonych, jak i noworodków. Zakaz wszelkiego kontaktu z magią. Unikanie wszystkiego co złe lub do złego jest podobne. Nie czyń nic, co może popchnąć cie do grzechu.

Wszystko co przychodzi do nas w życiu pochodzi od boga.

Sprawiedliwość ponad koneksje rodzinne, czy sympatie.

Stosunek do niewolnika-chrześcijanina nie może opierać się na strachu, gdyż strach należny jest bogu.

Niewolnik ma oddawać cześć swemu panu oraz bojaźń niczym bogu.

Droga śmierci: związana z wszelkimi grzechami i niegodziwościami.

Inni bogowie to bogowie martwi, którym nie wolno składać ofiar.

Obłudnicy = Żydzi. Poszczą oni w inne dni niż prawowierni. Żydzi – poniedziałek i czwartek. Chrześcijanie = środa i piątek.

Trzykrotna modlitwa Ojcze Nasz.

Eucharystia winem i chlebem.

Duchowy pokarm w eucharystii.

Nauka lepsza niż proponowana przez Didache proponować może sam Pan.

Traktowanie apostołów jak JCH. Ma on prawo pozostać w danej gminie na 2 dni.

Ducha może natchnąć również fałszywego proroka. O prawdziwości świadczy sposób życia.

Chrześcijanin nie może być zdany na czyjąś łaskę, musi sam zadbać o swoje wyżywienie.

Prorocy jako arcykapłanie.

Pierwociny należne prorokom i nauczycielom.

Wspólna eucharystia w niedziele, połączona ze wspólną spowiedzią powszechną.