- 6 - Pieśni na Wielki Post

Pieśni na Wielki Post

1. Ach, mój Jezu, jak Ty klęczysz – W Ogrójcu zakrwawiony ! – Tam Cię Anioł w smutku cieszył, – Skąd był świat pocieszony.

Ref. Przyjdź, mój Jezu, – Przyjdź, mój Jezu, – Przyjdź, mój Jezu, pociesz mnie, – Bo Cię kocham serdecznie.

2. Ach, mój Jezu, jakeś srodze – Do słupa przywiązany, – Za tak ciężkie grzechy nasze – Okrutnie biczowany.

3. Ach, mój Jezu, co za boleść – Cierpisz w ostrej koronie. – Twarz najświętsza zakrwawiona, – Głowa wszystka w krwi tonie.

4. Ach, mój Jezu, gdy wychodzisz – Na Górę Kalwaryjską, – Trzykroć pod ciężarem krzyża – Upadasz bardzo ciężko.

5. A gdy, mój najmilszy Jezu, – Na krzyżu już umierasz, – Dajesz Ducha w Ojca ręce, – Grzesznym niebo otwierasz.

1. Bądź mi litościw, Boże nieskończony, – Według wielkiego miłosierdzia Twego! – Według litości Twej niepoliczonej – Chciej zmazać mnóstwo przewinienia mego.

2. Obmyj mię z złości, obmyj tej godziny, – Oczyść mię z brudu, w którym mię grzech trzyma; – Bo ja uznaję wielkość mojej winy, – I grzech mój zawsze przed mymi oczyma.

3. Odpuść przed Tobą grzech mój popełniony; – Boś przyrzekł, że ta kary ujdzie głowa, – Którą-ć przyniesie grzesznik uniżony; – By nie mówiono,
że nie trzymasz słowa.

4. Chciej mi otworzyć usta moje, Panie, – Bym śpiewał chwałę Twojego Imienia; – Jeśli chcesz ofiar, wszak na nie mnie stanie, – Lecz nie tak miłe są całopalenia.

6. Odwróć twarz Twoją od przestępstwa mego – I wszystkie moje pomaż nieprawości; – Stwórz serce czyste, warte Boga swego, – A ducha prawdy w moje wlej wnętrzności.

9. Ofiara Bogu: żalem zdjęta dusza, – Serce skruszone i upokorzone, – To do litości najprędzej Go wzrusza, – Te dary miłe, przed Nim położone.

Ref. Bliskie jest Królestwo Boże. – Nawracajmy się i wierzmy w Ewangelię.

1. Bóg jest światłością i nie ma w Nim żadnej ciemności. – Jeżeli chodzimy w światłości, wtedy mamy łączność między sobą.

2. Krew Jezusa, Jego Syna, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu. – Jeżeli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy.

3. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, Bóg oczyści nas z wszelkiej nieprawości. – Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca - Jezusa Chrystusa.

4. On jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy,
a także za grzechy całego świata. – Dostępujemy odpuszczenia grzechów - ze względu na Jego Imię.

1. Boże, lud Twój czcią przejęty, – Twoich dzieł wszechmocność głosi; – Oczy na Twój ołtarz święty, – Serce swe do Ciebie wznosi. – Liczne na nas ciążą winy, – Lecz niech żal nasz litość wznieci; – Przyjmij, Ojcze, grzeszne syny, – Nie odpychaj Swoich dzieci.

3. Z rąk kapłańskich przyjmij, Panie, – Tę ofiarę chleba, wina, – Co się wkrótce dla nas stanie – Krwią
i Ciałem Twego Syna. – Niech przestępstwa nasze zmywa – I uśmierza gniew Twój, Panie, – Niech nas
z niebem pojednywa – I uzyska przebłaganie.

1. Być bliżej Ciebie chcę, o Boże mój. – Z Tobą przez życie lżej nieść krzyża znój. – Ty w sercu moim trwasz: z miłością Stwórcy ziem, – Tulisz w ojcowski płaszcz, chroniąc mnie w nim.

2. Być bliżej Ciebie chcę, na każdy dzień, – Za Tobą życiem swym iść jako cień. – Daj tylko, Boże dusz, obecność Twoją czuć, – Myśl moją pośród burz na Ciebie zwróć.

3. Choć jak wędrowiec sam idę przez noc, – W Tobie niech siłę mam i w Tobie moc. – Gdy czuwam
i wśród snu, czy słońce jest, czy mrok, – Niechaj mnie strzeże Twój, o Panie, wzrok.

1. Dobranoc, Głowo święta Jezusa mojego, – Któraś była zraniona do mózgu samego.

Ref. Dobranoc, Kwiecie różany, – Dobranoc, Jezu kochany, dobranoc !

2. Dobranoc, włosy święte, mocno potargane, – Które były najświętszą Krwią zafarbowane.

3. Dobranoc, szyjo święta, w łańcuch uzbrojona, – Bądź po wszystkie wieczności mile pochwalona.

4. Dobranoc ręce święte, na krzyż wyciągnione – Jako struny na lutni, gdy są wystrojone.

5. Dobranoc, boku święty, z którego płynęła –
Krew najświętsza, by grzechy człowieka obmyła.

6. Dobranoc, Serce święte, włócznią otworzone, – Bądź po wszystkie wieczności mile pozdrowione.

7. Dobranoc, nogi święte, na wylot przeszyte, –
I tępymi gwoździami do krzyża przybite.

8. Dobranoc, Krzyżu święty, z którego złożony – Jezus i w prześcieradło białe owiniony.

9. Dobranoc, grobie święty najświętszego Ciała, – Który Matka Bolesna łzami oblewała.

Niech Ci będzie cześć w wieczności, – Za Twe męki, zelżywości, – Jezu mój !

1. Do Ciebie, Panie, pokornie wołamy; – Łzy wylewając, serdecznie wzdychamy.

2. Racz na nas wejrzeć z nieba wysokiego. – A racz pocieszyć człowieka grzesznego,

3. Któregoś, Panie, zbytnio umiłował – I Krwi Najświętszej przelać nie żałował.

4. Acz miecz Twój srogi bardzo się rozszerzył, – By złości nasze srogością uśmierzył;

5. My nic nie dbamy, w złościach naszych trwamy, – Jednakże, Panie, ku Tobie wołamy,

6. Byś złości nasze łaskawie przebaczył, – A gniew swój srogi pohamować raczył.

7. Użycz swej łaski ku upamiętaniu, – Daj serce prawe ku Twemu wzywaniu;

8. Abyśmy zawsze w pobożności żyli, – Ciebie na wieki z Świętymi chwalili.

Duszo Chrystusowa, uświęć mnie.

Ciało Chrystusowe, zbaw mnie.

Krwi Chrystusowa, napój mnie.

Wodo z Boku Chrystusowego, obmyj mnie.

Męko Chrystusowa, wzmocnij mnie.

O dobry Jezu, wysłuchaj mnie.

W ranach Twoich ukryj mnie.

Nie daj mi z Tobą rozłączyć się.

Od złego wroga obroń mnie.

W godzinę śmierci wezwij mnie.

I każ mi przyjść do siebie,

abym z Świętymi Twymi chwalił Cię

– na wieki wieków. Amen.

1. Golgoto, Golgoto, Golgoto ! – W twej ciszy przebywam wciąż rad. – W twej ciszy daleki jest świat. – Ty koisz mój ból, usuwasz mój strach, – Gdy widzę Cię, Zbawco, przez łzy.

Ref.: To nie gwoździe Cię przybiły, lecz mój grzech. – To nie ludzie Cię skrzywdzili, lecz mój grzech.
– To nie gwoździe Cię trzymały, lecz mój grzech. – Choć tak dawno to się stało, widziałeś mnie.

2. Golgoto, Golgoto, Golgoto ! – Ja widzę Cię, Jezu mój, tam. – Jak wiele masz sińców i ran. – Miłości Twej moc zawiodła Cię tam, – Uwolnić mnie z grzechów i win.

3. Golgoto, Golgoto, Golgoto, – Wspominam tak często ten dzień: – Golgotę i słodki jej cień. – Przyszedłem pod Krzyż z ciężarem mych win, – Uwolnił mnie tam Boży Syn.

1. Jezu Chryste, Panie miły, – Baranku bardzo cierpliwy,– Wzniosłeś, wzniosłeś
na krzyż ręce Swoje, – Gładząc, gładząc nieprawości moje.

2. Płacz Go, człowiecze mizerny, – Patrząc, jak jest miłosierny. – Jezus, Jezus na krzyżu umiera, – Słońce, słońce jasność swą zawiera.

3. Pan wyrzekł ostatnie słowa, – Zwisła Mu z ramienia głowa. – Matka, Matka pod Nim frasobliwa – Stoi, stoi z żalu ledwie żywa.

4. Zasłona się potargała, – Ziemia się rwie, ryczy skała. – Setnik, setnik woła: „Syn to Boży!” – Tłuszcza, tłuszcza wierząc w proch się korzy.

5. Na koniec Mu bok przebito: – Krew płynie z wodą obfito. – My się, my się dziś zalejmy łzami, – Jezu, Jezu, zmiłuj się nad nami !

1. Jużem dość pracował dla ciebie, człowiecze,
– Trzydzieści trzy lata na tym nędznym świecie; – Pójdę, pójdę do Jerozolimy; – Co o Mnie pisano,
to wszystko wykonam.

2. Już dobiega końca Me pielgrzymowanie, – Już teraz zawieram Moje nauczanie, – Już chcę sprawę zbawienia dokonać, – Idźcie, ucznie Moi, wieczerzę gotować.

3. Jeszcze ja raz z wami do stołu usiędę, – Chleb
w Ciało, wino w Krew Mą własną przemienię, –
Na pamiątkę Mego umęczenia, – Zakład wam zostawię Mego rozłączenia.

1. Kochajmy Pana, bo Serce Jego – Żąda i pragnie serca naszego. – Dla nas Mu włócznią boleść zadana; – Kochajmy Pana, kochajmy Pana !

2. O, pójdź do Niego, wszystko stworzenie, – Sercu Jezusa złóż dziękczynienie. – I twoje przed Nim zegnij kolana; – Kochajmy Pana, kochajmy Pana !

3. Pójdźcie do Niego biedni grzesznicy, – Zmyć grzechów zmazy w czystej Krynicy: – Nad śnieg zbieleje dusza zmazana; – Kochajmy Pana, kochajmy Pana !

4. Pójdźcie do Niego, szczęśliwe dusze, – Obmyte we łzach, w pokuty skrusze; – Już niewinności szata wam dana; – Kochajmy Pana, kochajmy Pana !

1. Króla wznoszą się znamiona, – Tajemnica krzyża błyska: – Na nim życie śmiercią kona, – Lecz
z tej śmierci życie tryska.

2. Poranione ostrzem srogim, – Włóczni, co Mu bok przeszywa: – Aby nas pojednać z Bogiem, – Krwią
i wodą hojnie spływa.

3. Już się spełnia wieczne słowo, – Pieśni, co ją Dawid śpiewa – Głośną na świat cały mową, – Oto Bóg królował z drzewa.

6. Krzyżu, bądźże pozdrowiony, – O nadziejo Ty jedyna ! – Dobrym łaski pomnóż plony, – Z grzesz-nych niech się zmyje wina.

7. Trójco, źródłem, coś żywota, – Ciebie świat niech sławi cały, – Przez Krzyż święty otwórz wrota – Do zwycięstwa i do chwały !

1. Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony, – Na wieczne czasy bądźże pozdrowiony ! – Gdzie Bóg, Król świata całego – Dokonał życia swojego.

2. Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony, – Na wieczne czasy bądźże pozdrowiony ! – Ta sama Krew Cię skropiła, – Która nas z grzechów obmyła.

3. Krzyżu Chrystusa, bądźże pochwalony, – Na wieczne czasy bądźże pozdrowiony ! – Z Ciebie moc płynie i męstwo, – W Tobie jest nasze zwycięstwo !

1. Krzyżu święty, nade wszystko, – Drzewo przenajszlachetniejsze, – W żadnym lesie takie nie jest, – Jedno, na którym sam Bóg jest. – Słodkie drzewo, słodkie gwoździe, – Rozkoszny owoc nosiło.

2. Skłoń gałązki, drzewo święte, – Ulżyj członkom tak rozpiętym. – Odmień teraz oną srogość, – Którąś miało z urodzenia. – Spuść lekkuchno i cichuchno – Ciało Króla niebieskiego.

3. Tyś samo było dostojne – Nosić światowe Zbawienie. – Przez cię przewóz jest naprawion – Światu, który był zagubion, – Który święta Krew polała, – Co z Baranka wypływała.

Któryś za nas cierpiał rany, – Jezu Chryste,
– Zmiłuj się nad nami.

I Ty, któraś współcierpiała, – Matko Bolesna,
– Przyczyń się za nami.

1. Ludu, mój ludu, cóżem ci uczynił? –W czymem zasmucił, albo w czym zawinił ?

Jam cię wyzwolił z mocy Faraona, – A tyś przyrządził krzyż na Me ramiona !

2. Ludu, mój ludu... – Jam cię wprowadził w kraj miodem płynący, – Tyś Mi zgotował śmierci znak hańbiący.

3. Ludu, mój ludu... – Jam ciebie szczepił, winnico wybrana, – A tyś Mnie octem poił, swego Pana.

4. Ludu, mój Ludu... – Jam dla cię spuszczał na Egipt karanie, – A tyś Mnie wydał na ubiczowanie.

5. Ludu, mój Ludu... – Jam Faraona dał w odmęt bałwanów, – A tyś mnie wydał książętom kapłanów.

6. Ludu, mój Ludu... – Morzem otworzył, byś szedł suchą nogą, – A tyś Mi włócznią bok otworzył srogą.

7. Ludu, mój Ludu... – Jam Ci był wodzem w kolumnie obłoku, – Tyś mnie wiódł słuchać Piłata wyroku.

8. Ludu, mój Ludu... – Jam ciebie karmił manny rozkoszami, – Tyś mi odpłacił policzkowaniami.

9. Ludu, mój Ludu... – Jam ci ze skały dobył wodę zdrową, – A tyś Mnie poił goryczą żółciową.

10. Ludu, mój Ludu... – Jam dał, że zbici Chanaan królowie, – A ty zaś trzciną biłeś Mnie po głowie.

11. Ludu, mój Ludu... – Jam ci dał berło Judzie powierzone, – A tyś Mi wtłoczył cierniową koronę.

12. Ludu, mój Ludu... – Jam cię wywyższył między narodami, –Tyś Mnie na krzyżu podwyższył z łotrami.

1. Odszedł Pasterz od nas, zdroje wody żywej,
– Zbawca, Źródło łaski, miłości prawdziwej.

Ref. Odszedł Pasterz nasz, co ukochał lud.
– O Jezu dzięki Ci za Twej męki trud.

2. Gdy na krzyżu konał, słońce się zaćmiło, – Ziemia się zatrzęsła, wszystko się spełniło.

3. Oto Boski Zbawca zamki śmierci skruszył, – Zburzył straszne odrzwia, duszom życie zwrócił.

4. Zmiażdżył władzę czarta mocą Bóstwa Swego –
I ujarzmił pychę wroga piekielnego.

1. Ogrodzie Oliwny, widok w tobie dziwny ! – Widzę Pana mego, na twarz upadłego. – Tęskność, smutek, strach Go ściska, – Krwawy pot z Niego wyciska. – Ach, Jezu mdlejący, prawieś konający !

2. Kielich gorzkiej męki z Ojca Twego ręki – Ochotnie przyjmujesz, za nas ofiarujesz. – Anioł Ci się z nieba zjawia, – O męce z Tobą rozpra-wia, – Ach, Jezu strwożony, przed męką zmęczony !

3. Uczniowie posnęli, Ciebie zapomnieli. – Judasz zbrojne roty stawia przede wroty, – I wnet do Ogrójca wpada – Z wodzem swym zbirów gromada. – Ach, Jezu kochany, przez ucznia sprzedany !

4. Chociaż ze swym ludem obalony cudem, – Judasz z ziemi wstaje: Jezusa wydaje. – Dopiero się nań rzucają, – Więzy, łańcuchy wkładają. – Ach, Jezu pojmany, za złoczyńcę miany !

5. W domu Annaszowym, arcykapłanowym – W twarz pięścią trącony, upada zemdlony! – Kaifasz
Go w zdradzie pyta, – A za bluźniercę poczyta. – Ach, Jezu zelżony, od czci odsądzony !

6. Wnet, jak niegodnego prawa ojczystego – Wiodą Marii Syna przed sąd poganina. – Tam nań potwarze rzucają, – O stracenie nalegają. – Ach, Jezu zhańbiony, jak łotr obwiniony !

7. Piłat bojaźliwy i niesprawiedliwy – Żydom ustępuje, Jezusa skazuje – Najpierw na ubiczowanie,
– Potem na ukrzyżowanie. – Ach, Jezu wzgardzony, na śmierć osądzony !

8. Nie wyrok Piłata skazał Zbawcę świata – Na śmierć tak hańbiącą, upokarzającą. – Grzechy moje
to sprawiły, – Że do krzyża Go przybiły. – Ach, Jezu, ma wina - Męki Twej przyczyna !

1. Ojcze z niebios, Boże Panie, – Tu na ziemię ześlij nam – Twoje święte zmiłowanie, – Tu na ziemię ześlij nam.

2. Boże wielki, my w pokorze – Do Twych stóp garniemy się. – Wola Twoja wszystko może, – Ty nad nami zlituj się.

3. A przez Syna Twego Mękę – Ulżyj ludzkiej doli złej. – Każdą życia skróć udrękę, – Boże wielki, zlituj się.

1. O Krwi najdroższa, – o Krwi odkupienia, – Napoju życia, z nieba dla nas dany ! – O zdroju łaski, – O ceno zbawienia, – Ty grzechowe leczysz rany !

2. Tyś w Jezusowym kielichu zamknięta, – Abyś
nas wszystkich życiem napawała, – Abyś dla świata, Krwi Boska Prześwięta, – Miłosierdzie wybłagała !

3. O Krwi najdroższa, przez Serce przeczyste, – Gdzie Twoje źródło miałaś na tej ziemi, – Cześć Tobie niesiem, dzięki wiekuiste, – Z Aniołami,
ze Świętymi.

1. Płaczcie, Anieli, płaczcie, Duchy święte, – Radość wam dzisiaj i wesele wzięte; – Płaczcie przy śmierci, płaczcie przy pogrzebie – Króla waszego
i Boga na niebie.

2. Płacz, jasne słońce, płacz, koło miesięczne; – Zalejcie, gwiazdy, światła swoje wdzięczne; – Płaczcie, promienie z nieba wywieszone, – Wasze przedniejsze światło zagaszone.

3. Płacz, i ty, ziemio, którą człowiekowi – Bóg oddał w darze, jak swemu Synowi; – Ten, który niegdyś powstał z mułu twego, – Dziś ukrzyżował Stworzyciela swego.

4. A na ostatek zapłacz, ty, człowiecze; – To przez twe zbrodnie Krew z Chrystusa ciecze; – Dla ciebie umarł Syn Boga Jedyny, – By cię wybawić z grzechów twoich winy.

Podnieśmy Krzyż, zbawienia nadszedł czas,
– Niech cały świat wysławia ten święty znak.

Nie zamykajmy serc, zbawienia nadszedł czas,
– Gdy Chrystus puka w drzwi, może ostatni raz.

Ref. Pokładam w Panu ufność mą, – Zawsze ufam Jego Słowu.

1. Z głębokości wznoszę głos do Ciebie, – Racz wysłuchać, Panie, prośby mej. – Nakłoń ku mnie ucho Twe łaskawie, – Usłysz modły i błagania.

2. Jeśli grzechów nie zapomnisz, Panie, – Któż
przed gniewem Twym ostoi się? – Lecz ufamy, że przebaczysz winy, – Byśmy kornie Ci służyli.

3. Całą ufność mą pokładam w Panu, – Dusza moja ufa Jego słowu, – Tęskniej czeka dusza moja Pana, – Niż jutrzenki nocne straże.

4. Tęskniej niż jutrzenki nocne straże – Niechaj Pana czeka Boży lud, – Bo u Pana znajdzie zmiłowanie
– I obfite odkupienie.

1. Posypmy głowy popiołem, – Uderzmy przed Panem czołem; – Zapustne śmiechy na stronę, – Cierniową wijmy koronę.

2. Posypmy głowy popiołem, – Grzmi niebo głosem surowym: – "Pokutę czyńcie za grzechy, – Na stronę teraz uciechy".

3. Posypmy głowy popiołem, – Z Chrystusem nieśmy krzyż społem, – Abyśmy z Nim zmartwych-wstali – I hymn Mu chwały śpiewali.

1. Pójdź do Jezusa, do niebios bram, – W Nim tylko szukaj pociechy tam. – On Cię napoi krwią swoich ran, – On Ojciec, lekarz, Pan.

Ref. Słuchaj, Jezu, jak Cię błaga lud, – Słuchaj, słuchaj, uczyń z nami cud ! – Przemień, o Jezu, smutny ten czas, – O Jezu, pociesz nas !

2. Że z nami jesteś, pozwól to czuć, – Nadzieję naszą omdlałą wzbudź. – Daj przetrwać mężnie prób ciężki czas, – O Jezu, pociesz nas.

Syn Marnotrawny

1. Pustą, samotną drogą, – Z sercem ciężkim od win – I ze spuszczoną głową – Szedł marnotrawny syn. Ref. Wróć, synu, wróć z daleka, – Wróć, synu, wróć, Ojciec czeka.

2. I wychodzi na drogę, i wygląda stęskniony, –
Czy nie wracasz do domu. – Tyle razy odchodzisz
i powracasz skruszony, – A On zawsze dla ciebie ma otwarte ramiona. Ref. Wróć, synu, wróć z daleka,
– Wróć, synu, wróć, Ojciec czeka.

3. Roztrwoniłeś swą miłość, z pustym sercem powracasz, – A On tobie przebacza. – I wychodzi naprzeciw Ojca Serce zbolałe: – Synu, wróciłeś,
tak czekałem.

Ref. Wróć, synu, wróć z daleka, – Wróć, synu, wróć, Ojciec czeka ! – Wróć, jeszcze czas, nie zwlekaj, – Jak długo jeszcze każesz czekać ?

Święty Boże ! Święty Mocny ! Święty
a Nieśmiertelny ! – Zmiłuj się nad nami ! (3x)

– Od powietrza, głodu, ognia i wojny – wybaw nas, Panie!

– Od nagłej i niespodzianej śmierci – zachowaj nas, Panie!

– My grzeszni Ciebie, Boga, prosimy – wysłuchaj
nas, Panie!

1. Rozmyślajmy dziś, wierni chrześcijanie, – Jako Pan Chrystus za nas cierpiał rany; – Od poimania
nie miał odpocznienia, – Aż do skonania.

2. Naprzód w Ogrojcu wziął pocałowanie, – Tam Judasz zdrajca dał był katom znamię: – Oto patrzajcie, mego Mistrza macie, – Tego imajcie.

3. Wnet się rzucili jako lwi zaciekli, – Apostołowie od Niego uciekli, – On zaś był śpiesznie wiedzion do Annasza, – Pociecha nasza.

4. Przed sąd Piłata gdy był postawiony, – Niesprawiedliwie został oskarżony. – Rozkazał Piłat, by był biczowany – Ten Pan nad pany.

5. Koronę z ciernia żołnierze uwili, – Naszemu Panu na głowę wtłoczyli. – Naśmiewając się, przed Nim przyklękali, – Królem Go zwali.

6. Krzyknęła potem tłuszcza zbuntowana: – "Nie chcemy Tego za swego mieć Pana, – Niechaj na krzyżu swój żywot położy – Ten to Syn Boży".

7. Krzyż niosąc, na śmierć szedł nieustraszenie. – Oprawcy niecni zwlekli zeń odzienie, – Do krzyża Zbawcę okrutnie przybili, – Octem poili.

8. Z wołaniem głośnym po tak srogiej męce – Skonał, oddając ducha w Ojca ręce; – Zagasło słońce, strach ludzi oniemia, – Trzęsła się ziemia.

9. Zstąpił do piekieł Król wieczystej mocy, – Z niewoli lud swój wybawił sierocy; – Umarłych ciała
z grobów powstawały, – Widzieć się dały.

10. Zacny Nikodem wraz z Józefem śmiało – Zanieśli prośbę o Jezusa ciało. – Dozwala Piłat, pełnią się bez zwłoki – Boże wyroki.

11. W wieczornej porze, nie tracąc ni chwili, – Ostrożnie z krzyża Jezusa złożyli. – Matuchna Jego ciało piastowała, – Rzewnie płakała.

12. Wnet prześcieradło usławszy na ziemi, – Uczcili ciało balsamy drogimi; – W świeżo kowanym grobie położyli, – Płacz uczynili.

13. Płaczmy i my też wierni chrześcijanie, – Dziękując Panu za najdroższe rany; – Iż, by nas zbawić, lejąc Krew obficie, – Dał
za nas życie!

1. Serce Twe, Jezu, miłością goreje,
– Serce Twe w ogniu miłości topnieje;
– A nasze serca zimne jak lód – I próżny
zda się Twej męki trud.

2. Kiedyż, o kiedyż, słodki mój Panie, – Poznamy Serca Twego kochanie? – Kiedyż Twa miłość rozpali nas? – O dobry Jezu, czas to już, czas!

3. Serce Twe zewsząd bólem ściśnione – I ostrą włócznią w bok przebodzone; – A nasze serca, rzucone w świat, – Chciałyby zrywać rozkoszy kwiat.

4. Boskie Twe Serce gorycz zalała, – We łzach się dusza Twoja kąpała, – I z Twego smutku pociechy zdrój – Wytrysnął dla nas, o Panie mój.

5. Serce Twe wieniec z ciernia oplata, – Korona wzgardy za pychę świata, – Którą dla Siebie obrał nasz Pan, – By nas uleczył z grzechowych ran.

9. Gdy już na krzyżu, Jezu, skonałeś, – Z miłości jeszcze zranion być chciałeś, – By w Sercu Twoim otworzyć drzwi – I nam ostatnią dać kroplę krwi.

10. W tej Serca Twego Najświętszej Ranie – Przygotowałeś dla nas mieszkanie; – Jak tam głęboka miłości toń – I jak przecudna czystości woń.

11. Przed Sercem Twoim, Jezu padamy, – Tobie
w ofierze serca składamy; – Ach, nie gardź nami,
o Panie nasz, – I Swą łaskawą zwróć ku nam twarz.

12. Serce Maryi Niepokalane, – Z Sercem Jezusa ukrzyżowane! – Do tego Serca bądź drogą nam, – Byśmy na wieki spoczęli tam.

1. Wisi na krzyżu Pan, Stwórca nieba; – Płakać za grzechy człowiecze potrzeba. – Ach, ach, na krzyżu umiera, – Jezus oczy Swe zawiera !

2. Najświętsze członki i wszystko ciało – Okrutnie zbite na krzyżu wisiało. – Ach, ach, dla ciebie, człowiecze, – Z boku Krew Jezusa ciecze.

3. Ostrą koroną skronie zranione, – Język zapiekły
i usta spragnione. – Ach, ach, dla mojej swawoli – Jezus umiera i boli.

4. Woła i kona, łzy z oczu leje, – Pod krzyżem Matka Bolesna truchleje. – Ach, ach, sprośne złości moje – Sprawiły te niepokoje.

5. Więc się poprawię, Ty łaski dodaj, – Życia świętego dobry sposób podaj. – Ach, ach, tu kres złości moich – Przy nogach przybitych Twoich.

1. Stała Matka Boleściwa – Obok krzyża ledwo żywa, – Gdy na krzyżu wisiał Syn. (2x) – Duszę Jej co łez nie mieści, – Pełną smutku i boleści, – Przeszedł miecz dla naszych win. (2x)

2. O, jak smutna i strapiona – Matka ta błogosła-wiona, – Której Synem niebios Król ! – Jak płakała Matka miła, – Jak cierpiała gdy patrzyła – Na boskiego Syna ból !

3. Gdzież jest człowiek, co łzę wstrzyma, – Gdy mu stanie przed oczyma – W mękach Matka ta bez skaz? – Kto się smutkiem nie poruszy, – Gdy rozważy boleść duszy – Matki z Jej Dziecięciem wraz?

4. Za swojego ludu zbrodnie – W mękach widzi tak niegodnie – Zsieczonego Zbawcę dusz. – Widzi Syna wśród konania, – Jak samotny głowę skłania, – Gdy oddawał ducha już.

5. Matko, coś miłości zdrojem, – Spraw, niech czuję w sercu moim – Ból Twój u Jezusa nóg ! – Spraw, by serce me gorzało, – By radością życia całą – Stał się dla mnie Chrystus Bóg.

Hosanna Synowi Dawidowemu! – Błogosławiony, który idzie w Imię Pańskie! – O Królu Izraelski, Hosanna na wysokości !

1. Wjeżdża Król nasz, Jezus cichy, do Jerozolimy. – Hołd Mu składa lud pobożny, Jego lud rodzimy.

Ref.: Hosanna, Hosanna Synowi Bożemu; – Hosanna, Hosanna, cześć Zbawcy naszemu !

2. Brzmi Hosanna, witaj Zbawco, wnijdź Błogosła-wiony, – W Imię Pańskie wchodzisz do nas, brzmi
na wszystkie strony.

3. Bądźże tedy pozdrowiony, Boże nasz i Panie, – Przyjmij od nas modły, hołdy, pobożne śpiewanie.

4. Przyjmij od nas za Twą mękę, korne dzięk-czynienie – Chwała Ci po wszystkie czasy, miłość, uwielbienie.

1. Witam Cię, witam, Przenajświętsze Ciało,
– Któreś na krzyżu sromotnie wisiało, – Za nasze winy, Synu jedyny – Ojca wiecznego, Boga prawego, – Męki te znosiłeś.

2. Dajem Ci pokłon, Bogu prawdziwemu, – W tym Sakramencie dziwnie zakrytemu; – Żebrzem litości
i Twej miłości, – Byś gniew Swój srogi, o Jezu drogi, – Pohamować raczył.

3. Zmiłuj się, zmiłuj, nad nami grzesznymi, – Nie racz pogardzać prośbami naszymi; – Zgrom hardych siły, daj pokój miły, – Wyniszcz złe rady, wykorzeń zdrady – Pośród ludu Swego.

4. A kiedy przyjdzie z światem tym rozstanie, – Ratuj nas, ratuj, dobrotliwy Panie! – Niech z Ciała Twego Przenajświętszego – Posiłek mamy i oglądamy – Ciebie łaskawego.

1. W krzyżu cierpienie, w krzyżu zbawienie, –
W krzyżu miłości nauka. – Kto Ciebie, Boże, raz pojąć może, – Ten nic nie pragnie, ni szuka.

2. W krzyżu osłoda, w krzyżu ochłoda – Dla duszy smutkiem zmroczonej. – Kto krzyż odgadnie, ten
nie upadnie – W boleści sercu zadanej.

3. Kiedy cierpienie, kiedy zwątpienie – Serce ci na wskroś przepali, – Gdy grom się zbliża, pospiesz do krzyża, – On ciebie wesprze, ocali.

4. Gdy cię skrzywdzono, albo zraniono, – Lub serce czyjeś zawiodło: – O, nie rozpaczaj, módl się, przebaczaj, – Krzyż niech ci stanie za godło.

1. Zawitaj, Ukrzyżowany, – Jezu Chryste, przez Twe rany, – Królu na niebie, prosimy Ciebie, – Ratuj nas w każdej potrzebie.

2. Zawitaj, Ukrzyżowany, – Całujem Twe święte rany; – Przebite ręce, nogi w Twej męce, – Miejcież nas w swojej opiece.

3. Zawitaj, Ukrzyżowany, – Biczmi srodze skatowany; – Zorane boki, krwawe potoki, – Wynieścież nas nad obłoki.

4. Zawitaj, Ukrzyżowany, – Cierniem ukoronowany; – W takiej koronie, zbolałe skronie, – Miejcież nas w swojej obronie.

5. Zawitaj, Ukrzyżowany, – Ciężkim krzyżem zmordowany; – Rano w ramieniu, z niej Krwi strumieniu, – Pociągnij nas ku zbawieniu.

1. Zbawienie przyszło przez Krzyż, – Ogromna to tajemnica. – Każde cierpienie ma sens, – Prowadzi do pełni życia.

Ref.: Jeżeli chcesz Mnie naśladować, – To weź swój krzyż na każdy dzień – I chodź ze Mną zbawiać świat – Dwudziesty pierwszy już wiek.

2. Codzienność wiedzie przez krzyż, – Większy im kochasz goręcej. – Nie musisz ginąć już dziś, – Lecz ukrzyżować swe serce.

3. Każde spojrzenie na Krzyż – Niech niepokojem zagości, – Bo wszystko w życiu to nic – Wobec tak wielkiej Miłości.

1. Zmiłuj się nade mną w Miłosierdziu Swoim, – Spojrzyj z miłością i z grzechów mnie obmyj.

Ref. Jezu, ufam Tobie, Miłosierny Boże; – Jeszcze raz mi przebacz, błagam Cię w pokorze.

2. Daj mi serce nowe i radość sumienia. – Przywróć nadzieję Twego przebaczenia.

3. Dawnych naszych grzechów nie pamiętaj, Panie. – Wspomnij na Twoje wielkie zmiłowanie.

1. Z tej biednej ziemi, z tej łez doliny – Tęskny się w niebo unosi dźwięk: – O Boskie Serce, skarbie jedyny, – Wysłuchaj grzesznych serc naszych jęk! – Nie chciej odrzucać modlitwy tej, – Bo Twej litości błagamy w niej! – Serce Jezusa, ucieczko nasza, – zlituj się, zlituj nad ludem Swym!

2. Ku Tobie oczy zalane łzami – Z wielką ufnością zwrócone są: – Ty się zlitujesz pewnie nad nami, – Bo Ty nie gardzisz pokuty łzą. – Ku Tobie ślemy błagalny głos: – Ach, odwróć od nas karania cios! – Serce Jezusa...

3. To prawda, Panie, żeśmy zgrzeszyli, – Żeśmy Ci wiele zadali ran, – Żeśmy na litość nie zasłużyli, – Aleś Ty dobry Ojciec i Pan! – Tyś za nas wylał Najdroższą Krew; – Zalej Nią, zalej słuszny Swój gniew! – Serce Jezusa...