Giotto di Bondone to wybitny włoski malarz i architekt. Giotto jest autorem licznych fresków m.in. wykonanych w bazylice św. Franciszka z Asyżu, kaplicy Scrovegnich w Padwie i w kościele Santa Croce we Florencji.

Do jego twórczości zaliczamy „Madonnę z dzieciątkiem”, „Opłakiwanie”, a także „Ofiarowanie Chrystusa w świątyni”, któremu to poświęcimy szczególną uwagę. Obraz ten powstał na przełomie lat 1303/1305 i znajduje się w kaplicy Scrovegnich w Padwie. Dzieło Giotta, mimo ciemnego, granatowego tła, w pełni oddaje charakter świętego wydarzenia. O świętości uczestników ofiarowania świadczy widniejąca wokół nich świetlista aureola. Szaty postaci ukazanych na obrazie są lśniące i rozświetlone. Zastosowano nie tylko jaskrawe barwy, ale także wyraźny kontrast.

Na obrazie jest ukazana scena biblijna ściśle związana z tytułem. Otóż obraz przedstawia ofiarowanie Jezusa w śwątyni. Zgodnie z tradycją, każdy pierworodny syn czterdzieści dni po urodzeniu był ofiarowany Bogu w Jerozolimskiej świątyni. Rodzice składali go w ręce kapłana, a następnie „wykupywali” za symboliczną opłatą. Taką „opłatą” zwyczajowo była para synogarlic lub gołębi. Dlatego św. Józef, którego widzimy z lewej strony obrazu, trzyma w rękach właśnie gołębice.

Scena jest kontemplowana przez trzy osoby. Na pierwszym planie widnieje postać Jezusa, jego matki, a także starca. Człowiek trzymający Jezusa w objęciach to prorok o imieniu Symeon, któremu Duch Święty kiedyś objawił, że nie umrze, dopóki nie zobaczy Mesjasza. Możemy domyślać się, że widzimy chwilę, w której rozpoznał Mesjasza właśnie w Chrystusie. Starzec zdaje sobie sprawę, że trzyma na rękach święte dziecko, dlatego poświęca mu całą swoją uwagę. Na jego twarzy rysuje się pełnia szczęścia i nadzieja na zbawienie. Podobną postawę przyjmuje Maryja, która wyciąga matczyne ręce w stronę swojego pierworodnego syna. Wszystkie pozostałe postacie są równie trwale wpatrzone w dzieciątko.

Na dziele malarskim Giotta dominuje powaga, statyczność i niezwykle szlachetny patos.

Obraz, któremu poświęcimy dziś szczególną uwagę, powstał w latach 1302, 1305. Aktualnie znajduje się w kaplicy Scrovegnich w Padwie. Jest to dzieło twórczości Giotta coś tam. Na pierwszy rzut oka widzimy ciemne tło i jasne szaty postaci.

Przedstawia ofiarowanie Jezusa w śwątyni. Na pierwszym planie widnieje postać Jezusa, jego matki, a także starca trzymającego Jezusa w objęciach. Wszystkie postacie są wpatrzone w dzieciątko.

Na dziele malarskim Giotta dominuje powaga, statyczność i niezwykle szlachetny patos.

Kolejnym dziełem pochodzącym z epoki średniowiecznej jest mozaika znajdująca się w kościele San Vitale w Rawennie. Tytułem dzieła to „Cesarzowa Teodora z dworem”.Autor togo dzieła jest nieznany. Wynika to z tego, że większość twórców dzieł zarówno sztuki jak i literatury pozostawała w średniowieczu anonimowa. Znamy jednak czas powstania obrazu- pierwsza połowa VI w. Przedstawia on na pierwszym planie cesarzową Teodorę w bogatym stroju wraz z uroczyście ubraną służbą. Z prawej strony cesarzowej znajduje się jej dama dworu. Natomiast z lewej duchowny, który był jej spowiednikiem. Cesarzowa jest uznawana za najbardziej wpływową kobietę wczesnego okresu średniowiecza. Była dzielną i wpływową władczynią. Mozaika jest barwna. Natomiast kolorystyka obrazu ciepła, przeważa w niej odcień zieleni. Dzieło wywołuje podniosły nastrój.

Teodora była żoną bizantyjskiego cesarza Justyniana I Wielkiego. Zatem mozaika ukazująca jej postać zaliczamy do sztuki bizantyjskiej, czyli sztuki chrześcijańskiej Wschodniego Cesarstwa Rzymskiego. Jednym z najznakomitszych przykładów sztuki bizantyjskiej jest właśnie kościół San Vitale, znajdujący się w Rawennie.


Kolejnym fascynującym dziełem pochodzącym z epoki średniowiecznej jest mozaika znajdująca się w kościele San Vitale w Rawennie. Tytułem dzieła to „Cesarzowa Teodora z dworem”.Autor togo dzieła jest nieznany. Obraz powstał w I połowie VI w. Przedstawia cesarzową Teodorę w bogatym stroju wraz z służbą. Z prawej strony cesarzowej znajduje się jej dama dworu. Natomiast z lewej duchowny. Cesarzowa jest uznawana za najbardziej wpływową kobietę wczesnego okresu średniowiecza. Mozaika jest barwna, o ciepłej kolorystyce.

Teodora była żoną bizantyjskiego cesarza Justyniana I Wielkiego. Zatem mozaika ukazująca jej postać zaliczamy do sztuki bizantyjskiej. Jednym z najznakomitszych przykładów sztuki bizantyjskiej jest właśnie kościół San Vitale, znajdujący się w Rawennie.

Kolejnym obrazem, któremu poświęcimy uwagę to ikona Matki Boskiej Włodzimierskiej. Jest on przejawem kultu maryjnego w kulturze. To dzieło Andrieja Rublowa, powstałe w XII w.

Obecnie znajduje się w Muzeum Włodzimierskim we Włodzimierzu Wołyńskim.

Została utworzona zgodnie ze techniką malarstwa temperowego i ma za sobą bogatą historię dotyczącą jej podróży. A mianowicie nie tylko została przywieziona z Bizancjum, ale również była kilkakrotnie w Moskwie. Ikona przedstawia postać matki Boskiej, trzymającej w objęciach małego Jezusa. Matka Boska pochyla głowę, aby przytulić policzek do policzka syna, który obejmuje ją ręką za szyję. W ten sposób ikona reprezentuje Euleusa. Przedstawia czułe i nieme porozumienie matki i syna. Artysta zastosował światłocień, a także przewagę ciemnej barwy-granatowej szaty matki boskiej. Mimika twarzy Jezusa jest charakterystyczna: niedziecinna i poważna. Obraz jest realistyczny, o spokojnej palecie i kompozycji.