Miejscowe działanie niskiej temperatury ciała może prowadzić do odmrożeń, czyli do miejscowego zamarznięcia płynu w tkankach. Najczęściej na odmrożenia narażone są dłonie, stopy, małżowiny uszne i nos. Odmrożeniom sprzyja miejscowy ucisk (np. ciasne obuwie).
Skóra w miejscu odmrożonym jest woskowabiało lub szarawa, a odmrożone okolice są stwardniałe, chłodne i pozbawione czucia. Skóra w miejscu odmrożeń jest nieelastyczna.
Przenieś chorego w ciepłe miejsce.
Wezwij pomoc.
Usuń biżuterię i ubranie z odmrożonej okolicy.
Jeśli w pobliżu jest szpital lub jeśli istnieje ryzyko ponownej ekspozycji na niską temperaturę, nie ogrzewaj odmrożeń.
NIE rozmasowuj odmrożeń.
NIE używaj do rozmrażania podgrzewanych poduszek, pieca lub ognia.
Ekspozycja całego organizmu na niską temperaturę prowadzi do wychłodzenia (hipotermii). Temperatura ciała zostaje obniżona, co w skrajnych przypadkach prowadzić może do śmierci. Do hipotermii może dojść również w temperaturach powyżej 0°C.
chłodna w dotyku skóra
dreszcze ( w okresie umiarkowanej hipotermii, w miarę jak temperatura ciała spada, dreszcze ustępują)
paraliż lub osłabienie jednej strony ciała
zaburzenia świadomości, senność
wzrost napięcia mięśniowego i zasinienie skóry
w miarę spadku temperatury ciała występują następujące objawy: utrata świadomości, zwolnienie akcji oddechowej do stopnia, w którym trudno jest stwierdzić, czy chory jeszcze oddycha.
Przenieś chorego do ciepłego pomieszczenia.
Zdejmij mokre ubrania i wytrzyj chorego do sucha. Następnie owiń kocami lub załóż suche ubranie, tak by odsłonięta była jedynie twarz.
Wezwij pomoc (tel. 999 lub 112).
Jeśli chory nie reaguje, zastosuj zabiegi resuscytacyjne.
Ogrzewanie – jeśli nie ma możliwości transportu chorego do szpitala, wskazane jest umieszczenie chorego w pobliżu źródła ciepła, jak też umieszczenie pojemnika z ciepłą wodą w bezpośrednim kontakcie ze skórą chorego.
Udar cieplny - jest spowodowany podwyższoną temperaturą otoczenia.
podwyższenie temperatury ciała
zaburzenia świadomości
skóra jest z reguły czerwona i gorąca, ale jej suchość nie jest objawem stałym i występuje częściej w postaci klasycznej (spowodowanej wyłącznie narażeniem na wysoką temperaturę otoczenia) niż w postaci powysiłkowej.
Udar cieplny stanowi poważne zagrożenie życia. Może wystąpić nagle, niemal bez objawów ostrzegawczych – u osób narażonych na działanie gorąca rozpoznawaj go w każdym przypadku podwyższenia temperatury powyżej 40°C.
Działaj szybko i energicznie!
Wezwij pomoc (tel. 999 lub 112).
Przenieś chorego w chłodne miejsce i zdejmij z niego nadmiar odzieży.
Rozpocznij intensywne chłodzenie – skrapiaj obficie wodą, najlepiej letnią (ułatwia parowanie i nie powoduje obkurczenia naczyń skóry, które ogranicza eliminację ciepła), następnie energicznie wachluj, by zwiększyć ruch powietrza lub – jeśli to możliwe – włącz wentylator.
W razie konieczności utrzymuj drożność dróg oddechowych.