„Poezja religijna na przestrzeni epok” Omów problem powołując się do twórczości Jana Kochanowskiego, Franciszka Karpińskiego, Jana Kochanowskiego
Liryka religijna dotyczy relacji człowieka z Bogiem. Na przestrzeni epok poezja oraz jej wymowa ulegały przemianom, zmieniał się również wizerunek Stwórcy. Wśród twórców poezji religijnej możemy wyróżnić Jana Kochanowskiego, Franciszka Karpińskiego i Jana Twardowskiego.
Jan Kochanowski, jako renesansowy poeta postrzegał Boga jako twórcę świata pięknego, pełnego ładu i harmonii. W twórczości poety z Czarnolasu brak rysów wyznaniowych, w modlitwach autor zwraca się do Stworzyciela, nie występuje kult maryjny, brak także kultu świętych. Jego modlitwy są uniwersalne, często wielowyznaniowe. Utworem w pełni religijnym jest „Psalm Dawidowy” ukazuje on uczucia człowieka miłującego, wielbiącego, i pokładającego nadzieję w Stwórcy. Bóg bywa też groźny ale objawia przede wszystkim swoją dobroduszność. Przedstawiona jest jedność chrześcijaństwa, poeta staje ponad podziałami i polemikami religijnymi epoki. Z kolei w pieśni „Czego chcesz od nas Panie” autor przedstawia Pana jako doskonałego architekta Wszechświata, opiekującego się swoim dziełem. Kochanowski ukazuje postać Boga poza kościołem „Kościół cię nie ogranie wszędy pełno ciebie”. Podkreśla tym samym niewypłacalność człowieka względem ogromu dobrodziejstw ofiarowanych przez Najwyższego. Natura, piękno i rytm są odzwierciedleniem potęgi boskiej. Poeta nie tylko oddał w swym utworze cześć Bogu, ale dał wyraz wiary we własne możliwości poznawcze człowieka. W pieśniach możemy odnaleźć bezpośredni stosunek Boga do człowieka, oraz omówienie bożej opatrzności. Dopiero w „trenach” możemy odczuć słabnącą moc poezji. Jan Kochanowski odkrywa niesprawiedliwość bożą, widzi w Bogu potężną, niezbadaną siłę. Ostatecznie jednak następuje pojednanie z Panem, w „Trenie XIX” poeta dochodzi do wniosku, że „jeden jest Pan smutku i nagrody”. Jan Kochanowskie w swej poezji religijnej był tolerancyjny, uważał, że religijność jest sprawą osobistą. Bóg u poety to stwórca artysta, potem bóg sędzia, aż w końcu opatrzność bliska człowiekowi. Poeta podkreślał dobroć stwórcy, dawał wskazówki jak żyć cnotliwie. Kochanowski w swych utworach oddał bogactwo liryki religijnej psalmów, a w modlitwach, które stworzył wyrażał potęgę i moc Pana Najwyższego.
W epoce oświecenia poeci kierowali się racjonalizmem i chcieli wskazać Polakom odpowiednią drogę do zmian postaw. Wśród twórczości Franciszka Karpińskiego odnajdujemy powszechnie znane utwory tj. :Pieśń Poranna”, „Pieśń Wieczorna”, czy „Pieśń o Narodzeniu Pańskim”. W tych utworach Bóg jest wszechmogącym i sprawiedliwym sędzia, ale troskliwym stróżem człowieka. Poeta pragnie by Stwórca pomógł człowiekowi wejść na drogę dobra i pragnie chronić go przed zgubą. Według Karpińskiego Bóg jest człowiekowi potrzebny, w przeciwnym razie człowiek pogrążyłby się w zepsuciu i grzechu. Poezja religijna Karpińskiego jest wyrazem wiary, bardzo ufającej, pełnej serca, nie mistycznej, wiary ciepłej, rodzinnej, która jednoczy ludzi w wielką rodzinę w uczuci miłości, ufności i przebaczenia. Karpiński starał się by temat wiary i religii, był w prosty sposób zrozumiany przez Polaków.
Zupełnie inaczej poezję religijną przestawia Jan Twardowski. Autor w niekonwencjonalny sposób wyraża przekonani areligijne. Wiersze pisane językiem ewangelii są głęboko zakorzenione w Biblii, która uczy miłości i miłosierdzia. Utwory Twardowskiego bogate są w model wiary franciszkańskiej, człowiek prosty, radujący się, głęboko wierzący i miłujący naturę. Wiersze napełnione są tolerancyjną otwartością i wielkim zrozumieniem dla różnorodności postaw i zachowań i wielkim zrozumieniem dla każdego. Poeta ukazuje Boga z ludzkim obliczem, Bóg jest przyjacielem człowieka, kocha go ,rozumie i jest jego opiekunem. Taki wizerunek Stwórcy odnajdujemy w utworach „Suplikacje” i „Wiara” Jan Twardowski nie trzymał surowością wiary, głosił wiarę bez ucisku, lęku i prześladowań.
Poezja religijna na przestrzeni epok była różnorodna. Ale to jaka była i jaka jest teraz powodowała wśród ludzi rozwój myśli religijnej, kształtowała świadomość i postawę człowieka, oraz wywierała wpływa na relację człowieka z Bogiem. Jej wysoka wartość dydaktyczna i moralizatorska stanowi bogactwo kulturowe ojczyzny. Dlatego też poezja w życiu człowieka jest czymś wyjątkowym, pełni ważną funkcje zwłaszcza u polaków.