Choroba Perthesa (Osteochondrosis coxae iuvenilis)-Jałowa martwica bliższej nasady kości udowej.

Stosunek występowania choroby (chłopiec-dziewczynka wynosi 80%/20%) w granicach wieku 3-14 lat, przy czym największa liczba zachorowań przypada między 5-8 rokiem życia. Z reguły choroba umiejscawia się w jednym biodrze, lecz w skrajnych przypadkach zajęciu mogą ulec stawy obustronne.
Etiologia nie jest do końca jasna, przyjmuje się anomalie naczyń bliższej części kości udowej lub zaburzenia hormonalne.

Choroba Perthesa przebiega w IV stadiach:
 I-Okres wstępny charakteryzujący się wysiękiem stawowym
II-Okres kondensacji ze zgęszczeniem jądra głowy kości udowej
III-Okres fragmentacji z niepełnym rozpadem jądra głowy
IV-Okres strukturalnej odbudowy
Okres przebudowy trwa ok 2-4 lat z widocznymi zmianami w obrazie Rtg.

Rozpoznanie:
Pierwszym z objawów jest nieznaczny ból stawu biodrowego, który promieniuje do stawu kolanowego powodując utykanie. Ból nasila się przy zwiększonym wysiłku, a ustępuje po odpowiednim odpoczynku.

W badaniu stwierdza się:
-ból przy rotacji biodra
-ograniczenie odwodzenia i zgięcia
-w niektórych przypadkach ograniczenie lub brak przeprostu
-obserwujemy wychudzenie mm kd
-słabo dodatni objaw Trendelenburga

Leczenie w zależności od stopnia zaawansowania choroby może mieć charakter zachowawczy (terapia czynnościowa, fizjoterapia, środki p/zapalne) lub operacyjny (osteotomia szpotawiąca kości udowej).

Usprawnianie po wykonaniu zabiegu chirurgicznego w przebiegu choroby Perthesa:

Przed zabiegiem należy rozciągać małe mm pośladkowe.

FazaI:
-zapobieganie bólowi (biodro ułożone w pozycji neutralnej rotacji z lekkim odwiedzeniem)
-wykonywać optymalne ruchy (przeciwskazana jest rotacja)
-podczas ćwiczeń zachować lekki opór
-chód 3 punktowy
 
FazaII:
-docelowy trening małych mm pośladkowych (wchodzenie po schodach)
-ćwiczenia na końcu zakresów ruchu (ostrożne rozciąganie mm)
-wzrost obciążenia podczas chodu (odstawić pomoce, różne podłoże)
-trening ADL

Rokowanie jest gorsze u dziewcząt niż u chłopców i w przypadku gdy choroba wystąpi po 10 roku życia, natomiast dobre u dzieci poniżej 6 roku życia i rozpoznanie w początkowej fazie choroby co w połączeniu z prawidłowym leczeniem uchroni przed wczesnymi zmianami zwyrodnieniowymi i ciężkim kalectwem.