Podział mediów ze względu na status instytucjonalno-prawny według OśBadańPrasoznawczych:

a) pisma wolnorynkowe (niezależne) wydawane przez wielo/jednopodmiotowe spółki (os. prywatne)

b) pisma wydawane/współwydawane przez lokalne samorządy (w tym biuletyny); wydawane przez organy samorządu terytorialnego, instytucje kultury, osoby prywatne z dotacją samorządu.

Znaczny wpływ na pracę dziennikarzy lokalnych ma otoczenie społeczne redakcji. Najistotniejsze są wpływy otoczenia zorganizowanego. Lokalne elity oddziałują na media zarówno kanałami formalnymi jak i nieformalnymi, dzięki osobistym znajomościom. Zjawisko „cichej integracji” bywa źródłem braku obiektywizmu i zaniku krytyki w mediach lokalnych.

3 typy wzajemnych relacji między samorządem a pismem lokalnym:

1. stosunkowo harmonijne 2. neutralność 3. wzajemna wrogość

4 modele układów między redakcjami a instytucjami lokalnymi: 1)symbioza (współżycie) wzajemne korzyści, dla obiektywizmu przedstawianego czytelnikowi 2)współistnienie wzajemna tolerancja, nie robią sobie nawzajem kłopotów i nie odmawiają udzielenia informacji w razie potrzeby 3)wzajemna ignorancja żyją obok siebie i nie wtrącają się w swoje sprawy 4)układ wrogości instytucje wobec dziennikarzy stosują blokadę informacyjną; może to być stan przejściowy lub stały.

WYDAWCA może to być osoba prawna, fizyczna i jednostka nie posiadająca osobowości prawnej. Po transformacji ustrojowej są to osoby fizyczne, przedsiębiorstwa prywatne i państwowe, organy władzy samorządowej i państwowej, związki zawodowe, towarzystwa społeczno-kulturalne i inne.

Moc publicystyczna redakcji tkwi w możliwości narzucania społeczności określonych tematów, a tym samym opinii i ocen

Publiczne zadania mediów: *informowanie *współtworzenie opinii *funkcja krytyki i kontroli Podstawowe zadania m. lokalnych: *wszechstronna, bieżąca informacja *integracja środowiska lokalnego *funkcja trybuny społeczności lokalnej *kształtowanie lokalnej opinii społecznej *kontrola władz lokalnych *wspieranie lokalnej kultury *edukacja społeczno – polityczna, kulturalno – historyczna i ekonomiczna społeczności lokalnej *promocja "małej ojczyzny" *osiągniecie sukcesu ekonomicznego (w przyp. niezależnych, nie dot. samorządowych) *funkcja reklamowo- ogłoszeniowa *rozrywka, lokalna w tematyce, formie i autorstwie; Funkcje prasy lokalnej podporządkowane są oczekiwaniom odbiorców, właścicieli lokalnego biznesu (potencjalnych reklamodawców), władz lokalnych oraz innych nadrzędnych ośrodków decyzyjnych (np. sąd, władze regionalne, hierarchia kościołów i związków wyznaniowych)

Wpływ odbiorcy na typ kierowanej do niego prasy zależy od :*zainteresowania problematyką lokalną *preferowania określonych treści *miejsca zajmowanego w strukturze społecznej społeczności lokalnej *związku emocjonalnego z obszarem, na którym się mieszka Wewnętrzna struktura pisma lokalnego zależy od celów i zadań stawianych przed pismem lokalnym oraz kręgów czytelników. 4 elementy prasy lokalnej: *cz.informacyjna *cz.publicystyczna *cz.artystyczno-rozrywkowa *cz.użyteczno-ogłoszeniowa.

By pismo było prawdziwie lokalne potrzebna jest komunikacja! (dwukierunkowa: sondy ze zdjęciami, od czasu do czasu jakieś pozytywne zmiany w piśmie w celu aktywizacji)

Zadania prasy lokalnej wg Scharmma: reprezentowanie dorobku kultury, wzbudzanie "lokalnego patriotyzmu", łączenie życia globalnego z lokalnym, prezentowanie właśnego środowiska na forum regionalnym i ogólnospołecznym (akcje promujące: np.prospołeczne, imprezy kulturalne, turystyczne np. zwiedzanie z przewodnikiem) Ponoszone koszty: *pozyskiwanie informacji *przygotowanie produktu ("pierwszej kopii") *koszt druku i papieru *kolportaż

Media regionalne – gazety ukazujące się na obszarze województwa. Prasa w głównej mierze zdominowana przez dzienniki m.lokalne – prasa ukazująca się na terenie jednego powiatu lub niewiele większym; miasto, gmina, m.sublokalne – prasa rozpowszechniana na terenie mniejszym niż jeden powiat, a w przypadku dużych miast i powiatów grodzkich –prasa ukazująca się na terenie osiedla, dzielnicy, parafii, przysiółku, itp.gazetka osiedlowa, pracownicza itp.

Media jako czwarta władza w skali lokalnej: prezentowane przez media informacje są odpowiedzią na nurtujące mieszkańców pytania; dostarczają informacji o lokalnej polityce, opisują problemy najbliższe odbiorcom, są wiarygodnym źródłem informacji. Rola m.lokalnych w komunikowaniu politycznym: Media ujmowane są jako jeden z aktorów politycznych i spełniają istotną funkcję w procesie komunikacji politycznej, szczególnie w czasie kampanii wyborczych. Jednocześnie następuje kryzys mediów, spowodowany szybkością przepływu informacji, krótkim życiem newsa i złożoności treści przekazów, które są przekazywane w bardzo prosty sposób.

dziennikarz wg socjologów, T.Kupis, 4 kryteria: *na zawód składa się pewien system czynności, wewnętrznie spójny, wymagający określonego zakresu wiedzy i umiejętności *czynności te są wykonywane trwale i systematycznie *są one podstawą ekonomicznego bytu pracownika *są one podstawą do zajmowania określonego miejsca w strukturze społecznej różnych grup i zbiorowości szerszych.

dziennikarz wg T.Kupisa, T.Kononiuka: 1. aspekt przedmiotowy, jako system czynności zawodowych tj.zbieranie, pisanie, redagowanie, ocenianie i przygotowanie do publikacji materiałów prasowych 2. a. podmiotowy, jako określenie osób zawód ten wykonujących, w miarę możliwości systematycznie, czerpiąc z tego zajęcia główne środki utrzymania. dziennikarz wg prasoznawców - 3 koncepcje: 1. wiązała się z pojęciem stosunku pracy 2. z faktycznym wykonywaniem tego zawodu (tzn. publikowanie w środkach kom.mas.) 3. członkostwo w stowarzyszeniu dziennikarzy; dziennikarz wg Ustawy o Prawie Prasowym: „dz. jest osoba zajmująca się redagowaniem, tworzeniem lub przygotowywaniem materiałów prasowych pozostająca w stosunku pracy z redakcją albo zajmująca się taką działalnością na rzecz i z upoważnienia redakcji.”

Wpływ kapitału zagranicznego na rynek lokalny i środowiskowy: Plusy: *szkolenia pracowników w Wawie *finansowano program Master of Business Administration *współpraca za granicą i szkolenia *konferencje *nowy sprzęt *media lokalne nie zawsze mają szansę na utrzymanie się np. z reklam więc taki kapitał pomaga im trwać na rynku *prasa z kapitałem zagranicznym bardziej niezależna politycznie (brak wpływu lokalnych władz) Minusy: *zaświadczenia o szkoleniach zostają w firmie (koncernie medialnym) *zakaz pracy w innej „firmie” przez parę miesięcy po zwolnieniu *przekopiowanie zasad zachodnich do Polski, które się nie sprawdzają *łączenie etatów *pracownicy traktowani jak własność koncernów *zagrożenie dla demokracji – nie przekazują treści kontrowersyjnych bo są nastawieni na zysk *komercjalizacja *obniżanie pensji *pieniądze, które wypracowuje PL redakcja nie są inwestowane w PL tylko w centrali na Zachodzie *brak porozumienia płacowego dziennikarzy, co rodzi oczywisty skutek zabiegania o sympatię naczelnego i wiąże się z samoograniczeniem w ujawnianiu poglądów *duża ingerencja w teksty *obniżenie jakości pism (plotkarstwo, żerowanie na sensacji, hołdowanie niskim gustom) *wzrost „oglądactwa” pism, zamiast ich czytelnictwa *zjawisko „latynoamerykanizacji mediów”, czyli serwowania pustych i jałowych treści przerysowanych z tego samego szablonu

ETYKA: Zasady realne do realizowania: *dz. musi uprzedzić, że będzie coś publikował, że chce podać źródło *nie może być jednocześnie rzecznikiem pr., doradcą polityka, os. publ. itp. *nie może przyjmować zaproszeń na spotkania imprezy itd. jeśli nie jest delegowany przez redakcję lub ich cel jest inny niż promocja lub reklama *nie może pracować dla ABW ani innych agencji wywiadowczych lub policyjnych *n.m. przygotowywać materiałów reklamowych lub PR *w przypadku żądania o zamieszczenie sprostowania lub groźby wniesienia pozwu musi poinformować naczelnego *red. naczelny i wyznaczeni pracownicy odpowiadają za właściwe warunki i organizację ochrony inf. niejawnych, danych os., lub innych tajemnic ustawowo chronionych zgodnie z odrębną regulacją *teksty musza być podpisane, tak by czytelnik widział co jest reklamą (inny layout, czcionka) *tylko os. upoważnione przez red. mogą uzgadniać z przedstawicielami działu reklamy zmiany dot. layout, czasu publ. i układu stron ogłoszeniowych *+/- n. m. pozyskiwać inf. odpłatnie lub w zamian za inne korzyści mat. lub niemat. *dz. chroni dane os. źródła inf. *dz. nie może ukrywać przed naczelnym inf. uzyskanych w trakcie wykonywania pracy, chyba że chroni je prawo *n.m podawać inf. z niejawnego źródła jeśli jego dane sa niezweryfikowane, w takim przypadku (inf. od anonimowej os.) *wyk. inf.od an. os. tylko wtedy, gdy nie ma innych źródeł *n.m przedstawiać publ. zarzutów osobie oznaczonej co do tożsamości (którą można zidentyfikowac wskutek publ.) uzyskanych od an. informatora *może stosować wyłącznie jawne metody zbierania inf. musi ujawnić, że jest dz. (wyjątek-zgoda przełożonych, dz. śledcze – czytelnik powinien wiedzieć o zastosowaniu takich metod) *musi poinf. o wyniku wcześniej relacjonowanego postępowania sądowego, niezależnie od tego, czy wycofano oskarżenie i jaki zapadł wyrok *w relacjach spraw z postępowań sądowych n.m. ujawniać tożsamości osób, chyba że przemawia za tym interes publ. Nierealne: *nm prowadzić szkoleń w zakresie kom. społ. *nm przyjmowac prezentów o wartości ponad 50 zł od os. innych niż wydawca *nm nawiązywać kontaktów handlowych, gosp., brać pożyczek od informatorów lub os. o których pisze *nie powinien pisać o swojej rodzinie i rodzinie innych pracowników *może brać udział lub być w jury tylko w konkursach, w których celem jest rozwój dziennikarskiego profesjonalizmu czyli jury jest niezależne od sponsorów, większość członków jury to dz., teksty konkursowe oceniane są wg kryteriów dziennikarskich *n.m poszukiwać sponsorów nawet dla wydarzeń org. w red. *nm informować nikogo poza red. o treści i terminie publ. mat. pras, planach działań itp. *jeśli nie zgadza się z decyzją swojego przełożonego, może odwołać się do red. lub jego zastępcy *elementy ilustracyjne powinny zawierać źródło fotografii i charakter ilustracji (przykładowe, symboliczne, dokumentujące) *os. składające skargi powinny dostać pisemną odp. *redakcja i pracownicy muszą ewidencjonować wszystkie przedmioty otrzymane dla promowania, reklamy lub innego wykorzystania w artykule, przedmioty te powinny być przekazywane inst. publ. lub pozarządowym *tylko wydelegowani przez red. dz. mogą uczestniczyć w imprezach organizowanych w celach marketingowych lub promocyjnych *redakcje powinny unikać zatrudniania krewnych pracowników, jeśli tak się stanie, nie może zachodzić pom. nimi nawet pośrednio relacja przełożony-podwładny *dz. nm udzielać się w organizacjach, fundacjach, jeśli są finansowane ze środków publ., przedsiębiorstwa.

Koncerny z założenia skupiają się na rozwoju ekonomicznym, ale także redakcyjnym (inwestują w nowy sprzęt, upraszczanie odbioru, urozmaicanie zawartości), upraszczaniu odbioru prasy, uatrakcyjnianiu zawartości. Nie zapominają jednak o poszerzaniu rynku ogłoszeniowego, bez którego gazetom trudno byłoby się utrzymać na rynku (np. smsowe, e-mailowe zamawianie ogłoszeń, rabaty dla stałych..) KOLPORTAŻ W INTERNECIE wpływa na rozszerzenie działalności rynkowej i umożliwia rozwój produktu, nawet na tym samym rynku, pomimo podjętych innych działań dystrybucyjnych, dla pism niskonakładowych jako wybrnięcie z wysokich kosztów druku. Gwarancją skutecznego kolportażu jest niezależna od Poczty Polskiej i Ruchu sieć własnych punktów sprzedaży. REKLAMY: są najważniejsze, szacuje się, że by pismo się utrzymało proporcje muszą wyglądać następująco 70% pisma muszą stanowić reklamy a 30% pozostałe informacje.

Sytuacja ekonomiczna prasy lokalnej: utrzymuje się dzięki samofinansowaniu (źródła rynkowe), dotacjom władz samorządowych i innych instytucji, pozaredakcyjnej działalności gospodarczej wydawców. Według szacunków medioznawców jedynie 9,4% pism lokalnych uzyskuje dochód i jest w stanie utrzymać się na rynku. W przypadku lokalnych pism niezależnych, wydawanych w miastach powiatowych, w strukturze dochodów wpływy ze sprzedaży przeważają nad zyskiem z reklam. Wydawcy niezależnych tygodników lokalnych obawiają się jednak utraty reklamodawców. Przy wysokich kosztach druku nie mogą nawet na czas promocji obniżyć cen. Większość wydawców prasy lokalnej ma po jednym tytule, więc brakuje im środków na pokrycie ewentualnych strat. W wydawnictwach wielotytułowych łatwiej o stabilność ekonomiczną. Problemem wydawców prasy lokalnej jest również postępujący proces koncentracji własności oraz ekspansji wydawców prasy regionalnej. Przykładem jest zagraniczny koncern wykupujący prasę lokalną Passauer Neue Presse (tworzący grupę wydawniczą Polskapresse), który nie tylko przejmuje tytuły regionalne, ale także przyłącza tygodniki lokalne np. do weekendowych wydań gazet regionalnych. Z jednej strony jest to proces pozytywny, gdyż sprzyja uniezależnianiu się lokalnych tytułów od władz samorządowych. Z drugiej strony koncerny stawiają na komercjalizację i unifikację tytułów. Na rynku regionalnym inwestuje też brytyjski koncern Mecom (tworzący grupę Media Regionalne) - chętnie poszerza działalność prasy regionalnej, tworząc liczne branżowe serwisy internetowe. Wydawcy niezależnej prasy lokalnej konkurują z mediami ogólnopolskimi i wygrywają dzięki poruszaniu spraw najbliższych odbiorcom, jednak ich rywalizacja z prasą samorządową jest nierówna.

Samorządowe wydawnictwa często kolportowane są bezpłatnie/w niższej cenie (dzięki dotacjom ze środków publ.), co zaburza warunki konkurencji z prasą niezależną. Tytuły samorządowe nie wypełniają f.kontrolnej, b.ważnej dla lokalnej społeczności, promują władze samorządowe – własnych pracodawców, mogą sprzyjać powstawaniu układów korupcyjnych, przypominają materiały promocyjne, chwaląc lokalne władze. Problemem jest zamieszczanie w prasie samorządowej reklam komercyjnych, co utrudnia samofinansowanie niezależnych tytułów, może to prowadzić do wytworzenia układów korupcyjnych pomiędzy reklamodawcą a lokalną władzą. Można się zastanawiać, czy samorządy nie naruszają reguły swobodnej konkurencji na rynku. Chociaż zasady wydawania są takie same dla właścicieli tytułów prywatnych i samorządowych, to publikowanie samorządowej prasy bezpłatnej zamieszczającej komercyjne reklamy można już uznać za praktyki ograniczające konkurencję. Tytuł samorządowy wprowadzany jest do sieci sprzedaży detalicznej , który jest nośnikiem reklam lokalnych podmiotów gospodarczych, to już jest to nie tylko naganne, ale ma charakter korupcyjny. Jedną z funkcji prasy jest kontrola władzy, a tej roli nie może spełniać czasopismo samorządowe, bo trudno wyobrazić sobie by władza kontrolowała samą siebie. Na domiar złego prasę te zazwyczaj redagują pracownicy samorządu, którzy praktycznie nie odważą się skrytykować swoich przełożonych. Ale niezależnych inicjatyw wydawniczych nie jest na tyle dużo, by mogły dotrzeć do wszystkich potencjalnych czytelników. Prywatne tytuły oprócz wypełniania wielu ważnych f. nastawione są przede wszystkim na zysk, a wydawnictwa samorządowe, bez konieczności osiągania zysku, mają zazwyczaj lepszą sieć dystrybucji, zasięgiem obejmują większość małych miejscowości w PL, docierają do swoich czytelników z informacjami, co się dzieje w gminie, mogą promować region, a także integrować społeczność.

Monopolizacja prasy lokalnej: koncentracja prasy, łączenie tytułów powoduje zmniejszenie się liczby egzemplarzy w przestrzeni medialnego regionu; niektóre są słabej jakości by przetrwały na rynku samodzielnie, dlatego powstawanie grup wydawniczych jest nieuchronne. Wpływa to na jakość i wywiera wpływ na działania informacyjne, perswazyjne i reklamowe. Zjawisko konkurencji: stanowi podstawę sytuacji ekonomicznej na rynku prasowym. Gazety konkurują o tego samego odbiorcę, a przede wszystkim reklamodawcę. Ważne są czynniki sprzyjające koncentracji. Koncerny regionalne przejęły kilkadziesiąt tytułów lokalnych gazet. Jest to poważnym zagrożeniem dla tych mediów gdyż są likwidowane i włączane do mediów regionalnych. PolskaPresse w 1997 przejęła 15 pism lokalnych. W 97-98 Passauer Neue Presse przejął kilkadziesiąt tytułów za długi w drukarniach. Przejmowanie przez kapitał obcy udziałów w krajowych tytułach pozytywnie wpłynęło na ich sytuację ekonomiczną, ale nie odbijało się pozytywnie na różnorodności pism i stopniu niezależności redakcji. Podstawą jest brak konfliktów z władzą, unikanie ważnych tematów, kontrowersyjnych itp., w konsekwencji ograniczenie siły oddziaływania mediów i ich f. kontrolnej.

Szansą na utrzymanie się mediów lokalnych są portale internetowe. Tygodniki lokalne mogą konkurować jeśli są przygotowane przez zawodowych dziennikarzy a nie hobbystów, mają 7-8 tys. nakładu, zwroty na poziomie nie większym niż 20% i własną dystrybucję.

Koncerny zagraniczne: wydawcy z rodowodem niemieckim: Wydawnictwo Bauer, Grupa Wydawnicza Polskapresse i Axel Springer Polska. Ich domeną są największe dzienniki ogólnopolskie, dzienniki regionalne oraz popularne, masowe magazyny kolorowe.Do tego dochodzą wydawcz nieokreślani jako potęgi: Edipresse Polska SA, G+J Polska, Presspublica, Orkla Press Polska, Media Express. Są to firmy wydające dzienniki, magazyny kolorowe, ale głównie te w najbardziej lukratywnych segmentach rynku (kobiecy i poradnikowy). W ub.r. we wszystkich tych spółkach był kapitał zagraniczny (niemiecki, norweski, szwajcarski, szwedzki).

Polskapresse jest wydawcą 8 dzienników regionalnych (Polska Dziennik Bałtycki, Polska Dziennik Łódzki, Polska Dziennik Zachodni, Polska Gazeta Krakowska, Polska Głos Wielkopolski, Polska Gazeta Wrocławska, Express Ilustrowany, Kurier Lubelski), 3 regionalnych dodatków telewizyjnych (Tele Magazyn, Super Tele, TV Pilot), 4 tygodników ogłoszeniowych (Moto Express, Autogiełda Wielkopolska, Jarmark, Motojarmark), tygodników regionalnych Nasze Miasto, bezpłatnego dziennika Echo Miasta ukazującego się 2x w tygodniu w 7 miastach PL oraz posiada 100% udziałów w spółce Polski Dom Medialny, wydawcy Dziennika Polskiego.^.W skład grupy wchodzą także media internetowe: serwis ogłoszeniowy Gratka.pl i Alegratka.pl, serwis moto Motofakty.pl oraz jest właścicielem miejskiego portalu informacyjnego NaszeMiasto.pl, internetowej wersji dodatku telewizyjnego TeleMagazyn.pl oraz serwisu opartego na dziennikarstwie obywatelskim – Wiadomości24.pl.

Nowoczesne firmy medialne stosują specyficzne strategie rozwoju: *s. penetracji rynku zwiększenie sprzedaży na tym samym rynku poprzez np. wdrożenie nowych działań marketingowych i zagęszczenie sieci dystrybucji – ten sam art. w prasie i necie *s. rozwoju produktu -wprowadzenie nowych produktów na dotychczasowy rynek, np. przekształcenie szaty graficznej ramówki mediów (szaty graficznej, formuły zawartości, lepsza nawigacja na www) *s. rozwoju rynku dążenie do wzrostu sprzedaży produktu poprzez wchodzenie na nowe rynki, np. nowe kolumny, nowe dodatki, poszerzony zakres kolportażu *s. dywersyfikacji wprowadzenie nowych produktów i ich sprzedaży na nowych rynkach

Prasa niezależna zależna tylko od czytelnika i reklamodawcy; prasa prywatna i komercyjna, opiniotwórcza i kontrolna, apolityczna i kulturotwórcza oraz „nasza”, czyli mieszkańców. Gazeta niezależna to taka, której wydawca i redaktorzy nie są podporządkowani finansowo, politycznie i personalnie instytucjom państwowym, wyznaniowym, gospodarczym oraz lokalnym oddziałom partii politycznych, a zatem zależna jest wyłącznie od czytelników, którzy ją kupują i reklamodawców, którzy się w niej odpłatnie ogłaszają.

Pisma społeczno-kulturalne i literacko artystyczne nie finansują się same. Większość ważniejszych tytułów jest na liście czasopism dofinansowywanych przez Ministerstwo Kultury i Sztuki. Trudna syt. finansowa spowodowała, że redakcje najczęściej liczą po kilka osób i są poszerzone o grono stałych współpracowników. Teksty są gł. autorstwa członków redakcji, os. współprac, choć często autorzy są zapraszani z zewnątrz. Ministerstwo dofinansowuje 115 tytułów np. Akcent, Borussia, Sztuka, Teatr.
Rola mediów lokalnych w przemianach samorządu: *przyczyniła się do zmiany spostrzegania sam. terytorialnego, lokalnej społeczności samorząd coraz częściej jawił się jako instytucja, która działa dla dobra obywatela i jego "małej ojczyzny" *przyczyniła się do zacieśnienia więzi społecznych i jest ich jednym z głównych budowniczych *spowodowała zbliżenie się obywatela do władzy, wymogła na władzy służebną rolę wobec obywatela, co jest szczególną zasługą prasy niezależnej *stała się mocnym filarem społeczeństwa obywatelskiego *wyzwoliła w obywatelach potrzebę samoorganizacji, inicjatywę, radość życia i działania na rzecz lokalnej społeczności, chęć do podejmowania kolejnych wyzwań *zdynamizowała działalność stowarzyszeń i fundacji oraz zachęciła obywateli do działania w nich *pozwoliła uwierzyć obywatelom w swoje siły i możliwości *została powiernikiem problemów i spraw nurtujących mieszkańców miast i gmin *przyczyniła się do zmiany mentalności i filozofii myślenia obywateli oraz do wzrostu świadomości społecznej i politycznej. Pozytywne zmiany nastąpiły też w świadomości ekologicznej, prawnej i ekonomicznej *przyczyniła się do radykalnej poprawy komunikacji społecznej w gminach *"odtajniła" funkcjonowanie terytorialnego samorządu *pomogła obywatelowi w dokonywaniu przemyślanych decyzji podczas wyborów samorządowych oraz unaoczniła mu jego siłę sprawczą wynikającą z wyborczego aktu.

Budowanie strategii internetowej: I Definiowanie celu lub grupy celów: 1)co chcemy osiągnąć (dotrzeć z inf, kształt. jej pozytywny wizerunek w oczach klientów, zbudować społeczność wokół naszej firmy) 2)hierarchia celów: np. *docieranie z informacją *kształtowanie wizerunku *budowanie społeczności II Dokładne rozpoznanie firmy: 1)słabe i silne strony 2)jak firma plasuje się na rynku 3)konkurencja III Do kogo się zwracamy: 1) do kogo adresujemy działania PR 2)jacy są nasi czytelnicy 3)jakie są ich potrzeby informacyjne IV Co możemy zaoferować naszym odbiorcom: 1)jak przyciągnąć odbiorców 2)w jakim celu mieliby wchodzić na nasze strony, co mogłoby ich do tego skłonić 3)czy oferujemy jakieś wartości unikatowe 4)jak będziemy budować więzi lojalnościowe V Co moglibyśmy otrzymać od odbiorców za oferowane im wartości: 1)zebrać inf. o grupie docelowej i jej preferencjach 2)zebrać uwagi i opinie nt. gazety

Problemy wykonywania zawodu dziennikarza: *niskie zarobki *zbyt małe zespoły ludzkie w redakcjach *trudny, konkurencyjny rynek *zatrudnienie na umowę-zlecenie/wierszówki - brak stabilizacji zawodowej *krytyczne opisanie przez dz. osób/zjawisk może pociągać za sobą konsekwencje dla opisywanych, ale często także i dla samego piszącego; dylemat: pisać krytycznie czy nie? Jeśli rzetelnie opiszą sprawę, w przyszłości mogą stracić źródło info/otrzymują upomnienie/naganę, których uzasadnieniem jest obraza władz samorządowych *postępujący proces zależności dziennikarzy od pracodawców oraz tak zwanych "układów" *brak merytorycznego przygotowania dziennikarzy lokalnych *niskie kompetencje osób prowadzących redakcje *strach przed zwolnieniem *coraz większe wymagania za coraz niższe wynagrodzenie *trudności związane ze zmaganiem się z urzędniczą niekompetencją *brak zrozumienia roli dziennikarza

Środowisko dziennikarskie: Stowarzyszenie Gazet Lokalnych (2002) założyciele to wydawcy i redaktorzy ponad 20 największych w PL prywatnych, niezależnych gazet lokalnych o łącznym nakładzie tyg. 250 tys. Skupia 58 wydawnictw, 73 tytuły o łącznym nakładzie 400 tys. Organizują badania czytelnictwa, pomoc prawną dla gazet, działania rzecznicze w imieniu środowiska, szkolenia i konferencje, działania w celu przeciwdziałania nieuczciwej konkurencji; stworzyło sieć reklamową g.l, zachęca wydawców do współpracy; program ściągania z rynku centralnego reklamy na rynki lokalne Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich podczas stanu wojennego działali w podziemiu, a rząd zainkasował ich majątki, tzw. prawica. W Lublinie działa SDP i kilka innych stowarzyszeń o charakterze kanapowym (kilku członków); odegrało kluczową rolę w życiu PL: w 1956(uczestniczyło w próbie demokratyzacji ustroju PRL), 1980-1981 (aktywnie współdziałało z Solidarnością). 1995- z inicjatywy SDP powstała Karta Etyczna Mediów. W jego strukturze istnieje Centrum Monitoringu Wolności Prasy, którego f. jest publiczne zajmowanie stanowiska i udzielanie pomocy dziennikarzom w przypadkach zagrożenia wolności słowa i wypowiedzi. Stowarzyszenie Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej (SDRP) było nastawione na pozyskiwanie jak największej liczby członków, corocznie przyznaje nagrody (np. nagroda młodych, nagroda dziennikarza dinozaura), organizuje wyjazdy zagraniczne. Członkom nadawane były uprawnienia np. za czasów PRL-u bez kolejki można było się dostać do sanatorium, łatwiej było załatwić telefon czy mieszkanie. Obecnie tych przywilejów już nie ma i znacznie zmniejszyła się liczba członków tego stow. Podstawą działalności jest dziś organizowanie konkursów, przyznawanie nagród itd. Syndykat Dziennikarzy Polskich miał dbać o interesy dziennikarzy, ale nigdy nie rozpoczął swojej działalności.

Wynagrodzenie dziennikarzy: zwykli dziennikarze zarabiają najmniej ok. 2 tys. zł, lepsze gazety 3-5 tys. zł, radio- w zależności od stacji od 1100zł- do 22tys.zł. DJ radiowi-ok. 2 tys., Telewizja od 2200zł- 13000zł, ale nie ma górnej granicy.

Prasa bezpłatna w Lublinie 1)"Gazeta Powszechna poczta", 1992; z inicjatywy Marka Łosia; pierwsza gazeta w PL, którą roznosili listonosze, były w niej informacje i porady dla czytelników, 50% stanowiły reklamy, 50% informacje; pracowało 3 dziennikarzy i korektor, niestety za duże koszty i pismo padło 2) kontynuacją była "Miejska Gazeta Powszechna",1996r. działała przez 5 lat. 3)"Gazeta Miejska" 2001; 9 numerów wydano i gazeta padła 4)"Miejska.net"; słaba jakość, dodatkowa strona, ale nieuaktualniana 5)"Tygodnik Lubelski. Echo Lublina" 2001 6)"Przegląd Lubelski. Bezpłatny tygodnik informacyjny" 2001 8tys egzemplarzy, do 2002 7)"Regionalna Gazeta Lubelska", 2002, długie artykuły publicystyczne o tematyce UE, kolportaż w bibliotekach – niewypał. 9)"Nasze Miasto Lublin", 2002, wydawane co czwartek, program tv jako dodatek, 40% reklamy.

analiza swot dla gazety lokalnej mocne strony: coraz większy profesjonalizm, duża dostępność e-wydań, możliwość pisania artykułów przez czytelników, informacje i relacje, o których nie pisze nikt inny, unikanie tabloidyzacji słabe strony: nierównomierne rozmieszczenie (są gminy/powiaty z mniejszą ilością gazet), niezdrowa rywalizacja między gazetami (+brak solidarności), część gazet jest tworzona przez polityków, komunikacja z innymi podmiotami szanse: dynamiczny rozwój społeczeństwa obywatelskiego w Polsce, zwiększenie zainteresowania sprawami lokalnymi przez mieszkańców, wzrost liczby reklamodawców, otwartość lokalnego rynku mediów zagrożenia: wydawanie gazet przez władze samorządowe, pozwy sądowe ze strony polityków, urzędników i różnych instytucji, niepełny dostęp do informacji publicznej, małe zainteresowanie problemem przez opinię publiczną