1. Jezus malusieńki
leży nagusieńki,
|: płacze z zimna, nie dała Mu
Matula sukienki. :|

2. Bo uboga była,
rąbek z głowy zdjęła,
|: w który Dziecię uwinąwszy,
siankiem Je okryła. :|

3. Nie ma kolebeczki,
ani poduszeczki,
|: we żłobie Mu położyła
siana pod główeczki. :|

4. Dziecina się kwili,
Matusieńka lili,
|: w nóżki zimno, żłóbek twardy,
stajenka się chyli. :|

8. Pokłon oddawajmy,
Bogiem je wyznajmy,
|: to Dzieciątko ubożuchne
ludziom ogłaszajmy. :|

Ta prosta a piękna kolęda powstała prawdopodobnie w środowisku karmelitanek, a we wszystkich klasztorach żeńskich była niezwykle popularna. Zob. KANTYKA, pieśń 109 (Krzyżaniak, Kantyczki, s. 73). Por. Mioduszewski, Pastorałki 1843, s. 85-86.