Metody asymilacji wiedzy(metody podające)

I Pogadanka:

• rozmowa nauczyciela z uczniem;

• zalety: rozbudza w uczniach ciekawość i aktywność;

• zastosowanie pogadanki ze w względu na jej rolę dydaktyczną:

1.Pogadanka wstępna:

• wytwarza w uczniach stan gotowości do poznania nowych rzeczy;

• organizuje klasę do nowej pracy;

2.Pogadanka przedstawiająca nowe wiadomości:

• wiązanie nowych treści z wcześniej posiadanymi;

• przyswajanie treści opiera się na operacjach myślowych: rozumowaniu dedukcyjnym i rozumowaniu redukcyjnym

3.Pogadanka utrwalająca: konfrontowanie przyswojonego materiału ze sobą, wiązanie go w większe całości.

II Dyskusja:

• wymiana zdań, poglądów własnych, między nauczycielem a uczniami (lub tylko uczniami).Usiłuje się znaleźć stanowisko nadające się do przyjęcia przez ogół osób;

• dąży się do wytworzenia w kimś określonych stanów wewnętrznych w sposób jawny za zgoda drugiej strony;

• odmiany dyskusji:

1. dyskusja rozwijająca się w toku wspólnego rozwiązania problemu;

2. dyskusja ukierunkowana na kształtowanie przekonań młodzieży;

3. dyskusja, której celem jest uzupełnienie własnej wiedzy przez uczniów.

• zalety:

• uczy głębszego rozumienia problemów;

• uczy argumentowania, zajmowania samodzielnego stanowiska;

• uczy krytycznego myślenia, liczenia się z innymi.

III Wykład:

• jest to bezpośrednie lub pośrednie przekazywanie wiedzy;

• sztuka wykładania obejmuje:

• kompetencję merytoryczną(wiąże treść z życiem);

• obrazowe wysławianie się,;

• logiczne budowanie wykładu;

• systematyczne przedstawianie jego treści.

• należy ułatwić słuchaczom aktywne uczestniczenie w wykładzie.

• Czynniki wpływające na aktywność to:

• stosowanie środków dydaktycznych;

• wyrobienie recepcyjne;

• notowanie wykładów.

• typy wykładów:

1. wykład konwencjonalny;

2. wykład problemowy;

3. wykład konwersatoryjny.

• w szkołach wyższych są również:

1. wykłady monograficzne;

2. wykłady kursowe.

• zbliżone do wykładów są:

1. opis;

2. opowiadanie.

IV Praca z książką:

• zalety:

• możliwość utrwalenia, rozszerzenia i pogłębienia zdobytej na lekcjach wiedzy;

• pozwala opanować metody samokształcenia.

• posługiwanie się książką:

1. Uczenie się z podręcznika - ważna jest umiejętność wybierania najistotniejszych informacji;

2. Sporządzanie notatek - mogą mieć postać konspektu lub planu;

3. Posługiwanie się lekturą uzupełniającą -

• umiejętność dostrzegania problemów;

• wyodrębniania różnych stanowisk wobec problemu;

• samodzielny stosunek do danego problemu i jego rozwiązania.

Metody praktyczne

• zadania: uczynienie wiedzy o świecie treścią osobistego życia młodzieży

I Metody ćwiczebne:

• cel: usprawnienie uczniów do udziału w realnych zadaniach wytwórczych;

• ich podstawą jest ćwiczenie (wielokrotne wykonywanie czynności dla nabycia wprawy);

• proces intelektualizacji ćwiczenia: uświadomienie przez ucznia celu ćwiczenia, modelu działania, reguł działania, sposobów wykonywania działania i wyników działania;

• podczas wykonywania ćwiczenia można stosować metodykę:

• dzielić złożoną czynność na „kroki”;

• traktować działanie całościowo trzymając się metody prób i błędów;

• ćwiczenia są przeprowadzane na zajęciach technicznych, laboratoryjnych, praca w ogrodzie, praktyki.

II Metody realizacji zadań wytwórczych:

• stosowane głównie w szkołach zawodowych, w mniejszym stopniu w ogólnokształcących;

• mogą polegać na kierowaniu zajęciami, na których uczniowie wykonują różne prace użytkowe, sporządzają jakieś obiekty, wykonują prace przy szkole czy w gospodarstwach;

• prace te przebiegają wg. toku:

1. Uświadomienie sobie celu, warunków, środków i efektu końcowego zadania;

2. Opracowanie modeli prac do wykonania i harmonogramu;

3. Przygotowanie materiałów i narzędzi;

4. Wykonywanie prac;

5. Samokontrola i kontrola wykonanych prac i ich ocena indywidualna lub grupowa.

• tok pracy ulega zmianie jeśli problemy pojawiają się w trakcie jej wykonywania; pojawiają się ogniwa:

1. powstanie sytuacji problemowej;

2. wytwarzanie pomysłów rozwiązania i wybór najlepszych z nich;

3. wykonanie planowanych przedmiotów;

4. indywidualna i zespołowa ocena wykonanych przedmiotów.

• nauczanie staje się wychowaniem przez pracę

---