Wytyczne sporządzania statystycznej karty wypadku
Zmiany i ich uzasadnienie
Od 1 stycznia 2005 r. obowiązuje nowe rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy w sprawie statystycznej karty wypadku przy pracy (Dz.U. 2004 Nr 269 poz. 2672). Zastąpiło ono rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 5 czerwca 2000 r. w sprawie ustalenia wzoru statystycznej karty wypadku przy pracy oraz związanego z nią trybu postępowania. (Dz. U. Nr 51, poz. 612).
Wydanie nowego rozporządzenia było podyktowane zmianami w definicji wypadku przy pracy, które wprowadziła ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. Nr 199, poz. 1673, z późn. zm.).
Zmiany te polegały na wprowadzeniu elementu urazu lub śmierci poszkodowanego do definicji wypadku przy pracy, a także na rozciągnięciu pojęcia „wypadek przy pracy” na zdarzenia dotyczące osób nie będących pracownikami. Wypadki przy pracy dotyczące osób nie będących pracownikami są dokumentowane nie w protokole powypadkowym lecz w karcie wypadku. Wzór karty wypadku i informacje o trybie jej sporządzania można znaleźć w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie trybu uznawania zdarzenia powstałego w okresie ubezpieczenia wypadkowego za wypadek przy pracy, kwalifikacji prawnej zdarzenia, wzoru karty wypadku i terminu jej sporządzenia (Dz. U. Nr 236, poz.1992).
Drugim istotnym powodem wprowadzenia nowego wzoru statystycznej karty wypadków jest konieczność ujednolicenia zasad rejestracji i analizy danych o wypadkach przy pracy na poziomie Unii Europejskiej. Zmiany wynikające z tej konieczności dotyczą rodzaju i zakresu informacji zbieranych przy pomocy statystycznej karty wypadku przy pracy oraz klasyfikacji wykorzystywanych przy jej sporządzaniu.
Przy opracowywaniu wzoru nowej statystycznej karty wypadku przy pracy wykorzystano model wypadku przy pracy i metodologię opracowane przez urząd statystyczny UE (EUROSTAT) w ramach projektu European Statistics on Accidents at Work (ESAW). W nowej karcie uwzględniono wszystkie dane, których zbieranie zaleca ESAW, nie zrezygnowano jednak z większości dotychczas zbieranych, a nie uwzględnionych przez ESAW, informacji.
Zmodyfikowano i wprowadzono również nowe klasyfikacje, które są zgodne z klasyfikacjami zaproponowanymi w europejskiej metodologii ESAW. Pozwali to w przyszłości na łączną i porównawczą analizę danych z Polski i innych krajów UE, a na poziomie krajowym służyć mają lepszemu wykorzystaniu danych statystycznych do celów prewencji.
Sposób i terminy sporządzania statystycznej karty
Statystyczną kartę wypadku przy pracy sporządza się dla każdego poszkodowanego w wypadku przy pracy, w dwóch egzemplarzach, na podstawie protokołu powypadkowego lub karty wypadku w których stwierdzono, że wypadek był wypadkiem przy pracy lub wypadkiem traktowanym na równi z wypadkiem przy pracy. Karta wypadku (od 2003 roku) jest sporządzana zamiast protokołu powypadkowego jeśli poszkodowany nie był pracownikiem ale był objęty ubezpieczeniem wypadkowym. Wynika to ze zmian w definicji wypadku przy pracy. Wzór karty wypadku i informacje o trybie jej sporządzania zostały określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie trybu uznawania zdarzenia powstałego w okresie ubezpieczenia wypadkowego za wypadek przy pracy, kwalifikacji prawnej zdarzenia, wzoru karty wypadku i terminu jej sporządzenia (Dz. U. Nr 236, poz.1992). Wzór protokołu powypadkowego stanowi załącznik do rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z 16.9.2004 r. w sprawie wzoru protokołu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy (Dz.U. Nr 227, poz. 2298), a tryb jego sporządzania określono w rozporządzeniu Rady Ministrów z 28.7.1998 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy oraz sposobu ich dokumentowania, a także zakresu informacji zamieszczanych w rejestrze wypadków przy pracy (Dz.U. Nr 115, poz. 744, ze zm.).
Część I Statystycznej karty wypadku należy sporządzić w ciągu 14 dni roboczych od dnia zatwierdzenia protokołu powypadkowego lub sporządzenia karty wypadku. Następnie jedną kopię należy przekazać do GUS nie później niż do 15 dnia roboczego miesiąca następującego po miesiącu, w którym zatwierdzono protokół powypadkowy lub sporządzono kartę wypadku.
Część II, uzupełniającą, wypełnia i przekazuje się do GUS w ciągu 6 miesięcy od dnia zatwierdzenia protokołu powypadkowego lub sporządzenia karty wypadku. Drugi egzemplarz, tak jak dotychczas należy przechowywać w dokumentacji dotyczącej wypadków przy pracy przez okres 10 lat.
Jeżeli wypadek był wypadkiem zbiorowym statystyczną kartę wypadku sporządza się dla każdego poszkodowanego w tym wypadku osobno.
Model wypadku wg EUROSTAT
Poniższy rysunek przedstawia statystyczny model wypadku przy pracy opracowany przez EUROSTAT. Zrozumienie tego modelu jak i pojęć z nim związanych jest podstawą sprawnego, a przede wszystkim poprawnego sporządzania statystycznych kart wypadku przy pracy.
Model wypadku przy pracy, opracowany przez Eurostat wyróżnia trzy fazy: fazę przedwypadkową, fazę wypadku oraz fazę powypadkowa.
W fazie przedwypadkowej mamy do czynienia z pracownikiem w jego, szeroko rozumianym środowisku pracy. Jako środowisko pracy należy rozumieć nie tylko miejsce gdzie poszkodowany przebywał chwili wypadku, ale również elementy związane z organizacją pracy poszkodowanego tj. proces pracy, czynność wykonywana przez poszkodowanego i związany z nią czynnik materialny. Faza przedwypadkowa obejmuje wszystko co dotyczy pracownika i wykonywanego przez niego zadania w chwili (tuż przed) wypadku i określa warunki początkowe przed zaistnieniem zdarzenia inicjującego wypadek (odchylenia).
Należy zwrócić uwagę, że wszystkie elementy fazy przedwypadkowej nie mają związku z wypadkiem i jako takie powinny być rozpatrywane. Może zdarzyć się np., że czynnik materialny związany z czynnością jest jednocześnie związany z odchyleniem i/lub jest źródłem urazu, ale elementy fazy przedwypadkowej należy ustalić w pierwszej kolejności abstrahując od przebiegu wypadku.
Fazę wypadku oddziela od fazy przedwypadkowej wydarzenie będące odchyleniem od stanu normalnego (nazywane dalej odchyleniem). Jest to ostatnie wydarzenie sprzeczne z warunkami przyjętymi za normalne, prowadzące do wypadku. Odchylenie mimo, że zalicza się do fazy wypadku, jest wydarzeniem, które inicjuje tę fazę wypadku i jako takie nie musi być związane z urazem. Z odchyleniem zazwyczaj związany jest czynnik materialny. Jest to czynnik który spowodował zakłócenie procesu pracy lub był z tym zakłóceniem związany. Do ścisłej fazy wypadkowej zlicza się wydarzenie powodujące uraz oraz czynnik materialny, który jest źródłem urazu. Wydarzenie powodujące uraz opisuje sposób, w jaki poszkodowany doznał urazu. Jest to ostatnie wydarzenie bezpośrednio prowadzące do urazu. Należy zwrócić uwagę na zależność pomiędzy odchyleniem a wydarzeniem powodującym uraz, mianowicie wydarzenie powodujące uraz następuje zawsze w wyniku odchylenia.
W fazie powypadkowej mamy do czynienia z szeroko rozumianymi skutkami wypadku takimi jak umiejscowienie i rodzaj urazu, czas niezdolności do pracy poszkodowanego, straty materialne.
Kilka słów o klasyfikacjach
W załączniku nr 2 do rozporządzenia w sprawie statystycznej karty wypadku znajdują się objaśnienia do jej wypełniania oraz klasyfikacje razem z kodami, których należy używać przy wypełnianiu karty. Mają one służyć ujednoliceniu sposobu kodowania informacji tak aby możliwa była statystyczna analiza tych danych na poziomie kraju i UE. Osoba sporządzająca statystyczną kartę wypadku powinna, na podstawie protokołu powypadkowego, odpowiedzieć na poszczególne pytania i dopiero mając gotową odpowiedź znaleźć w klasyfikacji element najlepiej jej odpowiadający.
W statystycznej karcie wypadku stosuje się dwa rodzaje klasyfikacji wprowadzanych danych. Klasyfikację jednopoziomową zastosowano dla prostych pytań, dla których nie występuje duża liczba możliwych do wyboru opcji np. obywatelstwo i status zatrudnienia poszkodowanego. W przypadku pytań, dla których liczba możliwych odpowiedzi jest większa (np. umiejscowienie urazu, miejsce powstania wypadku, czynnik materialny) zastosowano klasyfikacje dwupoziomowe. Pierwszy poziom stanowią duże grupy (np. „Głowa”, „Kończyny górne”, „Kończyny dolne” w klasyfikacji umiejscowienia urazu). Drugi poziom klasyfikacji pozwala na sprecyzowanie podawanej informacji. W przypadku klasyfikacji umiejscowienia urazu w grupie „Głowa” znajdują się podgrupy: „Czaszka, mózg, z naczyniami krwionośnymi”, „Twarz” „Oko, oczy” itd. Taki sposób organizacji klasyfikacji pozwala użytkownikowi na łatwiejsze poruszanie się po klasyfikacji oraz wybór odpowiedniego elementu. Dodatkowo w każdej grupie, jako ostatnia znajduje się opcja „Inny lub nieznany element danej grupy”. Opcja ta wykorzystywana jest gdy drugi poziom klasyfikacji nie uwzględnia konkretnego przypadku lub gdy dysponujemy tylko częściową wiedzą na temat klasyfikowanego elementu. W wyjaśnieniach do statystycznej karty wypadku nazwy grup są pogrubione i nie posiadają kodu. Oznacza to ze nie można wpisać w karcie opcji ogólnej jaka jest cała grupa (np. „Miejsce produkcji przemysłowej” w przypadku miejsca powstania wypadku), należy sprecyzować odpowiedz (np. miejsce magazynowania).
Wypełniając statystyczna kartę wypadku należy wpisywać pełny kod wybranej odpowiedzi, również z zerami na początku (np. kod oznaczający uraz wewnętrzny wpisać jak „050” a nie „50”, kod oznaczający brak danych, w przypadku miejsca powstania wypadku należy wpisać „000”)
Wypełnianie
Statystyczna karta wypadku składa się z 2 części. Część I karty zawiera informacje o osobie poszkodowanej w wypadku, skutkach wypadku (znanych w dniu sporządzania karty) oraz jego przebiegu. W nagłówku pierwszej części karty umieszcza się informacje, które umożliwiają identyfikacje pracodawcy (przedsiębiorstwa). Ponadto w części I karty podaję się imię i nazwisko osoby wypełniającej oraz numer telefonu do tej osoby (w przypadku niejasności pracownik urzędu statystycznego może się skontaktować w celu uzyskania poprawnych danych).
Nagłówek statystycznej karty wypadku
W części adresowej należy przystawić pieczątkę pracodawcy z nazwą i adresem przedsiębiorstwa.
Niżej podaje się liczbę pracujących. W pozycji A należy podać dokładną liczbę pracujących bez przeliczenia na pełny etat zgodnie ze stanem zatrudnienia w dniu wypadku. W pozycji B podaje się natomiast oznaczenia kodowe od 0 do 9 według podanej w objaśnieniach do karty tabeli.
1 pracujący (osoba samozatrudniająca się, bez pracowników)
2 - 9 pracujących (bez przeliczenia na pełny etat)
10 - 49 pracujących (bez przeliczenia na pełny etat)
50 - 249 pracujących (bez przeliczenia na pełny etat)
250 - 499 pracujących (bez przeliczenia na pełny etat)
500 lub więcej pracujących (bez przeliczenia na pełny etat)
Nieznana liczba pracujących
W centralnej części nagłówka karty należy zaznaczyć (przez zakreślenie) odpowiedni kod określający rodzaj wypadku (wypadek przy pracy lub traktowany na równi z wypadkiem przy pracy). Informacja ta znajduje się w protokole powypadkowym.
Po prawej stronie należy wpisać (lub przystawić pieczątkę) nr REGON pracodawcy. Na podstawie oznaczenia REGON urząd statystyczny identyfikuje rodzaj działalności pracodawcy. W statystykach GUS stosowana jest Polska Klasyfikacja Działalności (PKD), opracowana na podstawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej Unii Europejskiej NACE i wprowadzona 1 stycznia 1998 r. rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 7.10.1997 w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (Dz. U. Nr 128. poz. 829 z późn. Zm.) w miejsce stosowanej wcześniej Europejskiej Klasyfikacji Działalności.
Poniżej nr REGON znajduje się miejsce na kolejny numer statystycznej karty wypadku w zakładzie pracy od początku roku (np. 4/2005). Należy pamiętać, że jeśli wypadek był wypadkiem zbiorowym, statystyczną kartę wypadku sporządza się dla każdego poszkodowanego, a każda karta musi mieć inny numer.
Dane poszkodowanego
W nowej karcie nie trzeba podawać imienia i nazwiska poszkodowanego, ani szkoleń z zakresu bhp, jakie odbył poszkodowany. Dodano, natomiast, informację o obywatelstwie poszkodowanego oraz zastąpiono informację o rodzaju umowy, na podstawie, której poszkodowany świadczył pracę, informacją o jego statusie zatrudnienia. Podyktowane to było koniecznością ujednolicenia zasad rejestracji i analizy danych o wypadkach przy pracy na poziomie UE z wykorzystaniem metodologii ESAW.
Płeć (pyt. 01)
Płeć poszkodowanego podaje się zaznaczając (obwódką) odpowiedni kod określający płeć oraz odpowiadającą mu odpowiedź słowną.
Rok urodzenia (pyt. 02)
W tym punkcie, w kolumnie „Kod lub liczba” należy wpisać rok urodzenia osoby poszkodowanej.
Obywatelstwo (pyt. 03)
Po przystąpieniu Polski do UE i otwarciu rynków pracy coraz więcej obcokrajowców będzie pracować w polskich firmach, i jednocześnie polskie firmy będą wykonywać usługi w innych krajach. Dlatego zastosowana metodologia ESAW przewiduje zbieranie danych o obywatelstwie poszkodowanego, przy czym możliwości odpowiedzi ograniczono do stwierdzenia czy poszkodowany jest obywatelem kraju w którym doszło do wypadku, innego kraju z UE, czy może kraju nienależącego do UE. Na przykład, jeśli wypadkowi ulegnie Polak na terenie Polski należy wpisać kod 1 i opis: „obywatel kraju, w którym wypadek miał miejsce”: Gdy wypadkowi ulegnie Polak poza granicami naszego kraju należy wybrać kod 2 - „obywatel z krajów UE”. Ten sam kod należy wybrać, gdy wypadkowi ulegnie obywatel innego kraju UE na terenie Polski. Gdy wypadkowi ulegnie obywatel z poza UE należy wybrać kod 3 - „Obywatel spoza krajów UE”.
Obywatel kraju, w którym wypadek miał miejsce
*)innego niż ten, w którym wypadek miał miejsce
W miejscu przeznaczonym na opis nie należy wpisywać obywatelstwa poszkodowanego (np. polskie) tylko opis z klasyfikacji.
Status zatrudnienia (pyt. 04)
Informacja o statusie zatrudnienia (punkt 04) zastąpiła rodzaj umowy, na podstawie której poszkodowany świadczył pracę. Zbierane wcześniej informacje były ściśle związane z polskimi warunkami prawnymi, a ponieważ w różnych krajach istnieją różne formy zatrudnienia nie koniecznie związane z pisemna umowa między pracodawcą i pracownikiem nie możliwa była łączna lub porównawcza analiza tego aspektu na poziomie UE. Natomiast sposób klasyfikacji statusu zatrudnienia przyjęty w ESAW zastosować można w różnych krajach. Statusu zatrudnienia uwzględnia istotne z punktu widzenia profilaktyki grupy osób, takie jak osoby samozatrudniające się i pracownicy rodzinni.
Osoba samozatrudniająca się
Pracownik zatrudniony na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy
Pracownik zatrudniony na czas nieokreślony, w niepełnym wymiarze czasu pracy
Pracownik zatrudniony na czas określony, w pełnym wymiarze czasu pracy
Pracownik zatrudniony na czas określony, w niepełnym wymiarze czasu pracy
Zawód wykonywany (pyt. 05)
Zawód poszkodowanego należy podać, posługując się obowiązującą klasyfikacją zawodów i specjalności wprowadzoną rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 grudnia 2004 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. Nr 265, poz.2644). Informację o zawodzie (specjalności) wykonywanym przez osoby poszkodowane w wypadkach przy pracy, opisujemy pełnym kodem tego zawodu (specjalności), (6 cyfr) oraz przypisanym do tego kodu określeniem słownym.
Staż na zajmowanym stanowisku (pyt. 06)
W tym punkcie powinno się wpisać ile lat poszkodowany pracował (do momentu wypadku) w zakładzie pracy na ostatnio zajmowanym stanowisku. Pytanie to dotyczy stażu na konkretnym (zajmowanym w chwili wypadku) stanowisku pracy, a więc gdy pracownik został przeniesiony (np. z powodu awansu) należy wpisać staż na zajmowanym ostatnio stanowisku, a nie łączny staż pracy w przedsiębiorstwie. W przypadku, gdy jest krótszy niż 1 rok należy wpisać „00”.
Godziny przepracowane od podjęcia pracy do chwili wypadku (pyt. 07)
W tym punkcie należy wpisać liczbę godzin przepracowanych przez poszkodowanego od podjęcia pracy w danym dniu (rozpoczęcia zmiany, dyżuru itp.) do chwili wypadku. Należy wpisać liczbę pełnych przepracowanych godzin, a w przypadku, gdy wypadek nastąpił mniej niż 1 godzinę od rozpoczęcia pracy należy wpisać „00”.
Skutki wypadku
Większość zbieranych dotychczas danych o skutkach wypadku (tj. liczba osób poszkodowanych, skutki wypadku, straty czasu pracy innych osób i szacunkowe straty materialne) nie została uwzględniona w metodologii ESAW. Mimo to nie zrezygnowano ze zbierania tych danych przy pomocy nowej statystycznej karty wypadku. Ponadto do zbieranych informacji dodano rodzaj urazu oraz zmieniono dotychczasową klasyfikację umiejscowienia urazu na zgodną z metodologią ESAW.
Rodzaj urazu (pyt. 08)
Rodzaj urazu określa jakie zdrowotne konsekwencje miał wypadek dla poszkodowanego (np. złamanie, skaleczenie, oparzenie itp.). W sytuacji gdy wypadek spowodował więcej niż jeden rodzaj urazu (np. upadek z wysokości często powoduje złamania kości i urazy wewnętrzne), ale jeden z urazów w oczywisty sposób jest poważniejszy od innych należy zaklasyfikować rodzaj tego najpoważniejszego urazu. Kod 120 - „liczne urazy” należy wybrać tylko, jeśli poszkodowany doznał urazów więcej niż jednego rodzaju i nie można powiedzieć, że któryś z nich jest istotnie najpoważniejszy.
Rodzaj urazu nieznany lub nieokreślony
Rany i powierzchowne urazy
Przemieszczenia, zwichnięcia, skręcenia i naderwania
Amputacje urazowe (utrata części ciała)
Oparzenia ogniem lub środkami chemicznymi, oparzenia wodą lub parą, odmrożenia
Tonięcie, duszenie z powodu braku tlenu
Skutki dźwięków, wibracji i ciśnienia
Skutki ekstremalnych temperatur, oświetlenia oraz promieniowania (różne od odmrożenia)
Wstrząsy (ostra reakcja na stres, wstrząs urazowy)
Umiejscowienie urazu (pyt. 09)
W tym punkcie podaje się jaka część ciała doznała obrażeń w wyniku wypadku przy pracy. Pytanie o umiejscowienie urazu odpowiada pytaniu o umiejscowienie uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem z poprzedniej wersji statystycznej karty wypadku. Zmieniono jedynie klasyfikację na zgodną z metodologią ESAW. Należy pamiętać, że to pytanie odnosi się do umiejscowienia urazu, którego rodzaj został podany w poprzednim pytaniu (punkt 08).
Klasyfikacja jest dwupoziomowa. Pierwszy poziom stanowią grupy obejmujące większe partie ciała tj. głowa kończyny górne i dolne, itp. oraz grupę „Całe ciało i jego różne części”. Na drugim poziomie klasyfikacji wyszczególniono najistotniejsze części poszczególnych partii. W każdej grupie znajdują się dwa dodatkowe elementy:
· „...miejsca niewymienione lub nieznane” - tę opcję należy wybrać gdy wiadomo, że urazowi uległa konkretna partia ciała, ale nie wiadomo która konkretnie część, lub żaden z elementów tej grupy nie obejmuje części ciała, która uległa urazowi
· „...liczne miejsca urazu” - tę opcję wybiera się jeśli doszło do licznych urazów w obrębie części ciała określonej przez „dużą” grupę (np. złamanie żebra i przebicie płuca zakodujemy jako „Tułów i organy wewnętrzne, liczne miejsca urazu” kod 48)
W grupach „Szyja wraz z kręgosłupem szyjnym” oraz „Grzbiet, łącznie z kręgosłupem” nie wyróżniono żadnych elementów dlatego całe grupy stanowią elementy klasyfikacji i posiadają kody.
W sytuacji gdy wypadek spowodował urazu więcej niż jednej części ciała należy wybrać kod 78 - „liczne urazy części ciała”. W przypadku urazów obejmujących całe ciało (np. oparzenia) należy wybrać kod 71 - „całe ciało”.
Umiejscowienie urazu nieznane lub nieokreślone
Czaszka, mózg, z naczyniami krwionośnymi
Głowa, miejsca niewymienione lub nieznane
Szyja wraz z kręgosłupem szyjnym
Grzbiet, łącznie z kręgosłupem
Tułów i organy wewnętrzne
Organy wewnętrzne klatki piersiowej
Obszar miednicy i brzucha, wraz z organami wewnętrznymi
Tułów i organy wewnętrzne, liczne miejsca urazu
Tułów i organy wewnętrzne, miejsca niewymienione lub nieznane
Bark wraz ze stawem barkowym
Kończyny górne, liczne miejsca urazu
Kończyny górne, miejsca niewymienione lub nieznane
Biodro ze stawem biodrowym
Kończyny dolne, liczne miejsca urazu
Kończyny dolne, miejsca niewymienione lub nieznane
Całe ciało i jego różne części
Liczne urazy części ciała
Liczba osób poszkodowanych (pyt. 10)
W punkcie 10 należy podać liczbę osób poszkodowanych w wypadku. Jeżeli nie jest to wypadek zbiorowy należy wpisać „001”. Przy wypadkach zbiorowych należy pamiętać że statystyczną kartę wypadku sporządza się dla każdego poszkodowanego oddzielnie.
Skutki wypadku (pyt. 11)
Rodzaj skutku wypadku (dla poszkodowanego którego dotyczy wypełniana karta) należy zaznaczyć przez zakreślenie w punkcie 11 obwódką odpowiedniego kodu i opisu słownego. Podaje się skutki wypadku znane w chwili wypełniania statystycznej karty wypadku.
Za śmiertelny wypadek przy pracy uważa się wypadek, w wyniku, którego nastąpiła śmierć w okresie nieprzekraczającym 6 miesięcy od dnia wypadku. Dlatego informacje umieszczane w tym miejscu traktowane są przez GUS jako informacje wstępne. Rzeczywiste skutki wypadku podawane są w części II statystycznej karty wypadku, którą wypełnia i przekazuje się do GUS w ciągu 6 miesięcy od dnia zatwierdzenia protokołu powypadkowego lub sporządzenia karty wypadku.
Liczba dni niezdolności do pracy (pyt. 12)
Liczbę dni niezdolności do pracy określa się na podstawie zwolnienia lekarskiego lub rzeczywistej absencji poszkodowanego i podaje się w dniach kalendarzowych (wliczając dni wolne od pracy). Należy podać liczbę dni niezdolności do pracy znaną w chwili wypełniania statystycznej karty wypadku.
Straty czasu pracy innych osób (pyt. 13)
W tym punkcie powinno się podać liczbę roboczogodzin straconych z powodu wypadku przez innych pracowników (nie poszkodowanych w wypadku). Strata czasu pracy może być spowodowana koniecznością udzielenia pierwszej pomocy poszkodowanym, zabezpieczenia miejsca wypadku, przestojów spowodowanych koniecznością wyłączenia maszyn itp. Należy podać sumę roboczogodzin wszystkich pracowników, którzy nie mogli wykonywać swojej pracy z powodu wypadku.
Szacunkowe straty materialne (pyt. 14)
Szacunkowe straty materialne obejmują bezpośrednie straty materialne spowodowane wypadkiem takie jak uszkodzone maszyny, urządzenia, narzędzia, surowce, wyroby gotowe, budynki oraz ich wyposażenia itp. Przy szacowaniu strat materialnych nie należy uwzględniać strat związanych ze stratami czasu pracy pracownika poszkodowanego i innych pracowników wynikających ze wypadku. Nie należy też uwzględniać strat związanych z utratą spodziewanych dochodów a więc nie wyprodukowanych i nie sprzedanych produktów i usług. Należy wpisać sumę wszystkich strat materialnych w tys. zł z jednym znakiem po przecinku.
Wypadek i jego przebieg
Największe zmiany dotyczą zakresu i klasyfikacji danych dotyczących okoliczności i przebiegu wypadku. Wynikają one z przyjętego modelu wypadku przy pracy, który w znacznym stopniu różni się od modelu na podstawie którego opracowano poprzednią wersję statystycznej karty wypadku przy pracy.
Położenie geograficzne miejsca wypadku (pyt. 15)
W punkcie 15 podaje się położenie geograficzne miejsca wypadku. Należy podać jedynie nazwę miejscowości, na terenie której wydarzył się wypadek, a odpowiedni 7 cyfrowy kod zostanie uzupełniony przez urząd statystyczny.
W przypadku miejscowości położonej na terenie kraju kod dla tej miejscowości zostanie uzupełniony zgodnie z identyfikatorami i nazwami jednostek podziału terytorialnego kraju, określonymi w załączniku nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia, stosowania i udostępniania krajowego rejestru urzędowego podziału terytorialnego kraju oraz związanych z tym obowiązków organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 157, poz. 1031, z późn. zm.), obowiązującego od dnia 1 stycznia 1999 r. Dla miejscowości położonej poza granicami kraju urząd statystyczny w miejsce kodu wpisze 7 razy „z” (symbol: zzzzzzz).
Data wypadku (pyt. 16)
Datę wypadku należy wpisać cyframi arabskimi, przy czym rok należy wpisać używając czterech cyfr.
Godzina wypadku (pyt.17)
W tym punkcie wpisuje się tylko pełną godzinę, bez minut, w której wydarzył się wypadek (np. zarówno godzina 14:03 jak i 14:58 zostanie zakodowana jako 14). Przyjęto, że północ jest godziną 00.
Miejsce powstania wypadku (pyt. 18)
Miejsce powstania wypadku jest to miejsce, w którym przebywał poszkodowany w chwili wypadku. Może to być zarówno pomieszczenie, teren otwarty jak i inne miejsce. Należy podać kod trzycyfrowy.
Określając i później klasyfikując miejsce powstania wypadku nie należy brać pod uwagę rodzaju pracy wykonywanej przez poszkodowanego tylko faktyczny rodzaj miejsca. Wyjątek od tej reguły stanowią jedynie miejsca z grupy „teren budowy” (kody 21-29), ponieważ pierwotne przeznaczenie budowanego, burzonego lub remontowanego obiektu nie jest w tym momencie istotne. Należy jednak zachować ostrożność, zwłaszcza w przypadku remontowanych miejsc, np. jeśli w sklepie wymieniana jest żarówka, konserwowany jest sprzęt lub wyposażenie (lodówki, półki, kasy, oświetlenie w tym wymiana żarówki itp.) wówczas zaklasyfikujemy to miejsce jako „Miejsce handlu” (kod 43). Natomiast, jeśli w tym samym sklepie wymieniana będzie instalacja elektryczna (lub jej część), albo odnawiane będą ściany, to zaklasyfikujemy to miejsce jako „Teren budowy - obiekt rozbierany, burzony, remontowany” (kod 22)
Miejscu, w którym wydarzył się wypadek, czasem może odpowiadać więcej niż jeden opis z klasyfikacji. W takim przypadku należy wybrać opcję, która najprecyzyjniej określa i opisuje to miejsce. Typową sytuacją jest, kiedy wypadek wydarzy się w miejscu, które jest częścią innego miejsca np.:
· biblioteka w szkole powinna być zaklasyfikowana jako „Biuro, biblioteka, sala konferencyjna itp.” (kod 041),
· sala konferencyjna w szkole, placówce naukowej, hotelu, dużym zakładzie produkcyjnym itp. powinna być zaklasyfikowana jako „Biuro, biblioteka, sala konferencyjna itp.” (kod 041),
· biuro w zakładzie produkcyjnym lub na terenie budowy należy zaklasyfikować jako „Biuro, biblioteka, sala konferencyjna itp.” (kod 041),
· sala gimnastyczna w szkole powinna być zaklasyfikowana jako „Obiekty sportowe kryte” (kod 081),
· sklep na terenie szpitala należy zaklasyfikować jako „Miejsce handlu” (kod 043).
Podobnie jest, kiedy miejsce powstania wypadku można zaklasyfikować jako dwa różne miejsca, ale żadne nie jest częścią drugiego, np. kiedy wypadek wydarzy się w warsztacie naprawczym (samochodowym, RTV itp.) wówczas moglibyśmy zaklasyfikować to miejsce jako „Miejsce konserwacji i napraw” (kod 012) lub jako „Zakład usługowy” (kod 044). Należy wybrać pierwszą opcję ponieważ precyzuje ona rodzaj świadczonych usług.
Należy zwrócić uwagę na podgrupę oznaczona kodem 023 - „Kopalnia odkrywkowa, kamieniołom itp.” w grupie „Teren budowy, kamieniołom, kopalnia odkrywkowa”. Zaliczają się do niej wszystkie miejsca prowadzenia robót ziemnych poza terenem budowy (np. rowy, wykopy, rozkopy, miejsce kopania studni, itp.)
Miejsce powstania wypadku
Miejsca produkcji przemysłowej
Miejsce konserwacji i napraw
Inne, niewymienione lub nieznane miejsca w tej grupie
Teren budowy, kamieniołom, kopalnia odkrywkowa
Teren budowy - obiekt w budowie
Teren budowy - obiekt rozbierany, burzony, remontowany
Kopalnia odkrywkowa, kamieniołom itp.
Teren budowy - pod ziemią
Teren budowy - na wodzie, ponad wodą
Teren budowy - w środowisku wysokiego ciśnienia
Inne, niewymienione lub nieznane tereny w tej grupie
Miejsca uprawy, hodowli, połowu ryb, lasy i tereny zielone
Miejsce upraw ziemiopłodów
Miejsce upraw drzew i krzewów
Miejsce hodowli i/lub połowu ryb, upraw wodnych itp.
Ogród, park, ogród botaniczny, ogród zoologiczny
Inne, niewymienione lub nieznane miejsca w tej grupie
Biura, placówki naukowe i szkoły, zakłady usługowe
Biuro, biblioteka, sala konferencyjna itp.
Placówka naukowa, szkoła, przedszkole
Inne, niewymienione lub nieznane miejsca w tej grupie
Miejsca i środki komunikacji publicznej
Tereny komunikacji publicznej (np. drogi, parkingi, poczekalnie itp.)
Środki transportu lądowego
Tereny związane z komunikacją publiczną, przeznaczone wyłącznie dla upoważnionego personelu (np. tory kolejowe, płyta lotniska itp.)
Inne, niewymienione lub nieznane miejsca i środki w tej grupie
Mieszkanie, dom jednorodzinny
Inne, niewymienione lub nieznane miejsca w tej grupie
Inne, niewymienione lub nieznane obiekty w tej grupie
W powietrzu, na wysokości, wyłączając place budowy
Na wysokości - na stałym poziomie (dach, taras itp.)
Na wysokości - pylon, maszt, zawieszona platforma itp.
W powietrzu - na pokładzie samolotu
Inne, niewymienione lub nieznane miejsca w tej grupie
Pod ziemią, wyłączając place budowy
Pod ziemią - studzienki, kanały ściekowe
Inne, niewymienione lub nieznane miejsca w tej grupie
Na wodzie, ponad wodą, wyłączając place budowy
Morze lub ocean - na pokładzie wszystkich rodzajów statków, platform itp.
Jezioro, rzeka, port - na pokładzie wszystkich rodzajów statków, platform itp.
Inne, niewymienione lub nieznane miejsca w tej grupie
W środowisku wysokiego ciśnienia, wyłączając place budowy
W środowisku wysokiego ciśnienia - pod wodą (np. nurkowanie)
W środowisku wysokiego ciśnienia - komora
Inne, niewymienione lub nieznane miejsca w tej grupie
Proces pracy (pyt. 19)
Proces pracy jest to podstawowy rodzaj pracy, jaką wykonywał poszkodowany w czasie, kiedy nastąpił wypadek. Nie należy jednak mylić go z konkretną czynnością wykonywaną przez poszkodowanego w chwili wypadku ani z zawodem poszkodowanego. Proces pracy charakteryzuje bardzo ogólnie typ prac lub zadanie jakie wykonywał poszkodowany przez pewien odcinek czasu, a które przerwał wypadek. W procesie pracy pracownik najczęściej wykonuje kilka różnych czynności.
Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na grupę „Inne prace” (kody 51-59). Znalazły się w niej opcje, które nie pasowały do żadnej z pozostałych grup lub mogłyby znaleźć się w kilku z tych grup, ponieważ opisują prace wykonywane przy okazji innych prac. Dlatego zawsze trzeba sprawdzić czy klasyfikowanemu procesowi pracy nie odpowiada któraś z opcji zamieszczonych w tej grupie.
Produkcja, przetwarzanie, magazynowanie
Inne, niewymienione lub nieokreślone prace w tej grupie
Wydobycie i prace ziemne, prace budowlane
Budowanie nowych budynków
Budowanie infrastruktury, np. dróg, mostów, tam, portów itp.
Przebudowywanie, naprawa, rozbudowywanie, konserwacja obiektów budowlanych i infrastruktury
Prace rozbiórkowe i wyburzeniowe
Inne, niewymienione lub nieokreślone prace w tej grupie
Uprawy rolne, warzywnictwo, ogrodnictwo, sadownictwo, leśnictwo, hodowla zwierząt, ryb
Uprawa zbóż i inne uprawy rolne
Warzywnictwo, ogrodnictwo, sadownictwo
Prace związane z leśnictwem
Inne, niewymienione lub nieokreślone prace w tej grupie
Usługi, opieka, pomoc dla społeczeństwa
Praca umysłowa - nauczanie, szkolenie, praca biurowa, organizowanie, zarządzanie
Działalność handlowa - kupowanie, sprzedawanie i usługi towarzyszące
Inne, niewymienione lub nieokreślone prace w tej grupie
Przygotowywanie, instalowanie, montowanie, demontowanie, rozbieranie itp.
Konserwacja, naprawa, regulacja itp.
Czyszczenie, sprzątanie - maszynowo lub ręcznie
Gospodarka odpadami, wywóz śmieci itp.
Monitorowanie, inspekcja - z zastosowaniem lub bez urządzeń monitorujących
Inne, niewymienione lub nieokreślone prace w tej grupie
Przemieszczanie się, sport, działalność artystyczna
Przemieszczanie się, w tym środkami transportu
Sport, działalność artystyczna
Inne, niewymienione lub nieokreślone prace w tej grupie
Rodzaj miejsca wypadku (pyt. 20)
Rodzaj miejsca wypadku określa miejsce zdarzenia ze względu na lokalizację stanowiska pracy w zakładzie pracy lub poza nim. Należy podać czy wypadek miał miejsce w siedzibie przedsiębiorstwa (miejsce w jednostce lokalnej zakładu pracy - kod 1) czy poza nią (Miejsce poza jednostką lokalną zakładu pracy - kod 2).
Ogólna charakterystyka miejsca wypadku
Nieokreślone miejsce wypadku
Miejsce w jednostce lokalnej zakładu pracy
Miejsce poza jednostką lokalną zakładu pracy
Jednostka lokalna zakładu pracy jest to zorganizowana całość (zakład, oddział, filia itp.) położona w miejscu zidentyfikowanym odrębnym adresem, pod którym lub z którego jest prowadzona działalność co najmniej przez jedną osobę pracującą, przy czym:
1) zakłady samodzielnie bilansujące zlokalizowane pod jednym adresem są odrębnymi jednostkami lokalnymi,
2) objęte odrębną rejestracją prawną organizacyjne części podmiotów są jednostkami lokalnymi,
3) jednostki prowadzące działalność w zakresie transportu są jednostkami lokalnymi według miejsc, z których są wydawane polecenia lub jest organizowana praca,
4) jednostki prowadzące działalność w zakresie budownictwa są jednostkami lokalnymi według miejsc, w których są przyjmowane zlecenia na wykonawstwo robót budowlanych i pomocniczych albo są wykonywane prace zarządu, albo jest prowadzona organizacja pracy budowlanej i pomocniczej; place budów (miejsca realizacji poszczególnych budów) nie są jednostkami lokalnymi,
5) sprzedaż obwoźna, obnośna oraz punkt sprzedaży detalicznej bez stałej lokalizacji, jak również prowadzenie usług wyłącznie u klienta jest jedną jednostką lokalną w miejscu zamieszkania osoby fizycznej, miejscu siedziby osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej.
Czynność wykonywana przez poszkodowanego w chwili wypadku (pyt. 21)
W procesie pracy pracownik najczęściej wykonuje kilka różnych czynności. Ostatnia z tych czynności, która była wykonywana tuż przed zaistnieniem wypadku i została przez wypadek przerwana, powinna być odnotowana jako czynność wykonywana przez poszkodowanego w chwili wypadku. W przeciwieństwie do procesu pracy czynność zajmuje krótki odcinek czasu, np. sprzątaczka po sprzątnięciu jednego z pomieszczeń przechodziła do kolejnego pomieszczenia, potknęła się i przewróciła się. Procesem pracy jest „Czyszczenie, sprzątanie - maszynowo lub ręcznie” (kod 53), a wykonywaną czynnością „Chodzenie, bieganie, wchodzenie na, schodzenie z itp.” (kod 61). Podobnie jeśli sekretarka kładzie na półkę segregator z dokumentami. Procesem pracy jest „Praca umysłowa - nauczanie, szkolenie, praca biurowa, organizowanie, zarządzanie” (kod 42), a wykonywaną czynnością „Transport w pionie - podnoszenie, opuszczanie” (kod 51).
Czynność wykonywana przez poszkodowanego w chwili wypadku
Uruchamianie/ zatrzymywanie maszyn
Podawanie/odbieranie materiałów, półwyrobów, wyrobów itp.
Nadzorowanie i inne czynności związane z pracą oraz przemieszczaniem się maszyny
Inne, niewymienione lub nieznane czynności w tej grupie
Prace narzędziami ręcznymi
Prace narzędziami niezmechanizowanymi
Prace narzędziami zmechanizowanymi
Inne, niewymienione lub nieznane prace w tej grupie
Kierowanie/jazda środkami transportu /obsługa ruchomych maszyn i innych urządzeń
Kierowanie środkami transportu lub obsługiwanie maszyn i innych urządzeń ruchomych, z własnym napędem
Kierowanie środkami transportu lub obsługiwanie maszyn i innych urządzeń ruchomych, bez napędu własnego
Jazda środkami transportu w roli pasażera
Inne, niewymienione lub nieznane czynności w tej grupie
Branie do rąk, chwytanie, trzymanie, umieszczanie - w poziomie
Wiązanie, opasywanie / owijanie, odrywanie, rozpinanie / rozwiązywanie, ściskanie, skręcanie/ rozkręcanie połączeń śrubowych, wyginanie itp.
Mocowanie, zawieszanie, unoszenie itp.
Otwieranie lub zamykanie pudełka, paczki itp.
Wlewanie do, wypełnianie płynem, podlewanie, rozpylanie, wylewanie, wybieranie płynu itp.
Otwieranie lub zamykanie szuflady, drzwi itp.
Inne, niewymienione lub nieznane czynności w tej grupie
Transport w pionie - podnoszenie, opuszczanie
Transport w poziomie - ciągnięcie, pchanie, toczenie
Inne, niewymienione lub nieznane czynności w tej grupie
Chodzenie, bieganie, wchodzenie na, schodzenie z itp.
Wchodzenie do / wychodzenie z
Skakanie, podskakiwanie itp.
Czołganie, wspinanie się itp.
Ruchy w miejscu, np. podczas mycia, ubierania/rozbierania się itp.
Inne, niewymienione lub nieznane czynności w tej grupie
Czynnik materialny związanym z czynnością wykonywaną przez poszkodowanego w chwili wypadku (pyt. 22)
Z czynnością wykonywaną przez poszkodowanego zazwyczaj związane jest narzędzie, maszyna lub inny obiekt, który w przyjętym modelu został nazwany czynnikiem materialnym związanym z czynnością wykonywaną przez poszkodowanego w chwili wypadku.
Przy identyfikacji tego czynnika należy kierować się kilkoma zasadami. Najpierw należy ustalić czynność wykonywaną przez poszkodowanego, a dopiero później związany z nią czynnik materialny. Czynnik materialny związany z wykonywaną czynnością podobnie jak sama czynność nie musi mieć związku z wypadkiem, najważniejszy jest związek z wykonywaną czynnością. Oznacza to między innymi, że jeśli czynność była wykonywana przy użyciu narzędzia czy innego przedmiotu, wówczas to narzędzie lub inny przedmiot jest czynnikiem materialnym. Jeśli czynność polegała na obsłudze urządzenia (np. obsługa maszyny, prowadzenie pojazdu itp.) lub operowaniu przedmiotem (bez użycia narzędzi) to czynnikiem materialnym będzie to urządzenie lub przedmiot.
W szczególności można wykorzystać następujące obserwacje:
· Jeśli czynność wykonywaną przez poszkodowanego w chwili wypadku zaklasyfikowano jako element grupy „Prace narzędziami ręcznymi” (kody 21-29), to czynnikiem materialnym jest narzędzie, którego używał pracownik w chwili wypadku.
· Jeśli czynność wykonywaną przez poszkodowanego w chwili wypadku zaklasyfikowano jako element grupy „Kierowanie/jazda środkami transportu /obsługa ruchomych maszyn i innych urządzeń” (kody 31-39), to czynnikiem materialnym jest środek transportu, maszyna lub urządzenie, którym kierował lub które obsługiwał poszkodowany w chwili wypadku.
· Jeśli czynność wykonywaną przez poszkodowanego w chwili wypadku zaklasyfikowano jako element grupy „Operowanie przedmiotami” (kody 41-49), to czynnikiem materialnym jest przedmiot, którym operował poszkodowany w chwili wypadku.
· Jeśli czynność wykonywaną przez poszkodowanego w chwili wypadku zaklasyfikowano jako element grupy „Transport ręczny” (kody 51-59), to czynnikiem materialnym jest obiekt transportowany przez poszkodowanego w chwili wypadku.
Czynnik materialny związany z wykonywaną czynnością zazwyczaj nie ma związku z wypadkiem, lecz jeśli z wykonywaną czynnością ma związek więcej niż jeden czynnik materialny należy wziąć pod uwagę czynnik, który był najbardziej związany z wypadkiem.
Wydarzenie będące odchyleniem od stanu normalnego (pyt. 23)
Odchylenie to wydarzenie, które zakłóciło normalny (przewidywany) przebieg procesu pracy i w efekcie doprowadziło do wypadku. Odchylenie zalicza się do fazy wypadku, choć tak na prawdę jest to wydarzenie, które oddziela fazę przedwypadkową od fazy wypadku i jako takie nie musi być związane z żadną z tych faz i ich elementami, szczególności z czynnością wykonywaną przez poszkodowanego w chwili wypadku ani z urazem. Jeśli do wypadku doprowadził ciąg następujących po sobie odchyleniami, należy podać wydarzenie, które miało miejsce jako ostatnie.
Wydarzenie będące odchyleniem od stanu normalnego
Odchylenia związane z elektrycznością, wybuch, pożar
Odchylenie związane z elektrycznością, np. uszkodzenie wyposażenia - prowadzące do kontaktu pośredniego
Odchylenie związane z elektrycznością, np. uszkodzenie wyposażenia - prowadzące do kontaktu bezpośredniego
Inne, niewymienione lub nieokreślone odchylenie w tej grupie
Wyrzut, wyciek, emisja substancji szkodliwych
Wypadnięcie, wysypanie, wyrzut substancji w stanie stałym
Przelew, wyciek, sączenie się, przepływ, rozbryzgiwanie, rozpylanie płynów
Emisja pyłów, dymów, cząstek
Inne, niewymienione lub nieokreślone odchylenie w tej grupie
Uszkodzenie, rozerwanie, pęknięcie, ześlizgnięcie, upadek, załamanie się czynnika materialnego
Uszkodzenie materiału - na łączeniu, szwie
Uszkodzenie, rozerwanie - tworzące odłamki (drewna, szkła, metalu, kamienia, plastiku, inne)
Ześlizgnięcie się, upadek, załamanie się czynnika materialnego - upadek czynnika z góry (uderzenie poszkodowanego przez spadający z góry czynnik materialny)
Ześlizgnięcie się, upadek, załamanie się czynnika materialnego - do dołu (wciągnięcie poszkodowanego w dół)
Ześlizgnięcie się, upadek, załamanie się czynnika materialnego - na tym samym poziomie
Inne, niewymienione lub nieokreślone odchylenie w tej grupie
Utrata kontroli nad: maszyną, środkami transportu, transportowanym ładunkiem, narzędziem, obiektem, zwierzęciem
Utrata kontroli nad maszyną (łącznie z niezamierzonym uruchomieniem) lub materiałem obrabianym
Utrata kontroli nad środkami transportu lub obsługiwanym sprzętem ruchomym (zmechanizowanym lub nie)
Utrata kontroli nad narzędziem (zmechanizowanym lub nie) lub materiałem obrabianym tym narzędziem
Utrata kontroli nad obiektem
Utrata kontroli nad zwierzęciem
Inne, niewymienione lub nieokreślone odchylenie w tej grupie
Poślizgnięcie, potknięcie się, upadek osoby
Upadek osoby z wysokości - na niższy poziom
Poślizgnięcie, potknięcie się, upadek osoby - na tym samym poziomie
Inne, niewymienione lub nieokreślone odchylenie w tej grupie
Ruchy ciała bez wysiłku fizycznego (prowadzące na ogół do urazów zewnętrznych)
Wejście na ostry przedmiot
Klękanie, siadanie na, opieranie się
Pochwycenie lub odrzucenie osoby
Nieskoordynowane, niewłaściwe ruchy
Inne, niewymienione lub nieokreślone odchylenie w tej grupie
Ruch ciała związany z wysiłkiem fizycznym (prowadzący na ogół do urazu wewnętrznego)
Inne, niewymienione lub nieokreślone odchylenie w tej grupie
Wstrząs, strach, przemoc, atak, zagrożenie, obecność
Przemoc, atak, zagrożenie - ze strony pracowników zakładu pracy
(w tym poszkodowanego)
Przemoc, atak, zagrożenie - ze strony osób spoza zakładu pracy
Agresja, potrącenie - przez zwierzę
Obecność poszkodowanego lub osoby trzeciej w strefie zagrożenia
Inne, niewymienione lub nieokreślone odchylenie w tej grupie
Czynnik materialny związany z odchyleniem (pyt. 24)
Czynnik materialny związany z odchyleniem to czynnik materialny (narzędzie, maszyna lub element środowiska), który spowodował zakłócenie (odchylenie) w procesie pracy lub był ściśle z tym zakłóceniem związany.
Przy identyfikacji tego czynnika najważniejszym kryterium jest związek z odchyleniem. Należy, najpierw określić odchylenie, a dopiero później związany z nim czynnik materialny. Odchylenie łączy fazy przedwypadkową z wypadkową, i nie musi mieć związku z żadną z nich, podobnie jest z czynnikiem materialnym związanym z odchyleniem. Należy go rozpatrywać w połączeniu z wydarzeniem będącym odchyleniem zapominając, w miarę możliwości, o innych informacjach. W szczególności czynnik związany z odchyleniem jest najczęściej różny od czynnik materialnego związanego z czynnością wykonywaną w chwili wypadku i czynnikiem materialnym będącym źródłem urazu.
W praktyce przydatne mogą być następujące obserwacje:
· Jeśli odchylenie zaklasyfikowano jako element grupy „Wyrzut, wyciek, emisja substancji szkodliwych” (kody 21-29), to czynnikiem materialnym jest substancja, do emisji której doszło.
· Jeśli odchylenie zaklasyfikowano jako element grupy „Uszkodzenie, rozerwanie, pęknięcie, ześlizgnięcie, upadek, załamanie się czynnika materialnego” (kody 31-39), to czynnikiem materialnym jest czynnik, który został uszkodzony lub upadł.
· Jeśli odchylenie zaklasyfikowano jako element grupy „Utrata kontroli nad: maszyną, środkami transportu, transportowanym ładunkiem, narzędziem, obiektem, zwierzęciem” (kody 41-49), to czynnikiem materialnym jest obiekt nad którym utracono kontrolę.
W przypadku gdy odchylenie jest związane bezpośrednio z czynnością wykonywana w fazie przedwypadkowej, ten sam czynnik materialny może być związany z czynnością i odchyleniem. W przypadku, gdy odchylenie nie zostało wywołane czynnościami pracownika będzie to najprawdopodobniej inny czynnik.
Wydarzenie powodujące uraz (pyt. 25)
Wydarzenie powodujące uraz jest to ostatnie wydarzenie bezpośrednio prowadzące do urazu. Opisuje ono sposób, w jaki poszkodowany doznał urazu.
Wydarzenie powodujące uraz
Kontakt z prądem elektrycznym, temperaturą, niebezpiecznymi substancjami
i preparatami chemicznymi
Pośredni kontakt z łukiem spawalniczym, iskrą, błyskawicą
Kontakt z elektrycznością przez dotyk bezpośredni
Kontakt z płomieniem lub gorącym/płonącym obiektem/środowiskiem
Kontakt z zimnym/zamrożonym obiektem/środowiskiem
Kontakt z niebezpiecznymi substancjami i preparatami chemicznymi przez wdychanie
Kontakt z niebezpiecznymi substancjami i preparatami chemicznymi przez skórę/oczy
Kontakt z niebezpiecznymi substancjami i preparatami chemicznymi przez układ pokarmowy
Inny, niewymieniony lub nieokreślony kontakt w tej grupie
Tonięcie, zakopanie, zamknięcie
Zakopanie, zasypanie ciałem stałym
Zamknięcie w czymś, otoczenie przez gaz, pył itp.
Inny, niewymieniony lub nieokreślony kontakt w tej grupie
Zderzenie z/uderzenie w nieruchomy obiekt
Inny, niewymieniony lub nieokreślony kontakt w tej grupie
Uderzenie przez obiekt w ruchu
Uderzenie przez wyrzucony obiekt
Uderzenie przez spadający obiekt
Uderzenie przez kołyszący się obiekt
Uderzenie przez obracający się, poruszający się, transportowany obiekt, włączając pojazdy
Kolizja z poruszającym się obiektem, włączając pojazdy (poszkodowany poruszał się), kolizja z osobą
Inny, niewymieniony lub nieokreślony kontakt w tej grupie
Kontakt z przedmiotem ostrym, szorstkim, chropowatym
Kontakt z przedmiotem ostrym (nóż, ostrze itp.)
Kontakt z przedmiotem ze szpicą (gwóźdź, ostre narzędzie itp.)
Kontakt z przedmiotem szorstkim, chropowatym
Inny, niewymieniony lub nieokreślony kontakt w tej grupie
Uwięzienie, zmiażdżenie - w
Uwięzienie, zmiażdżenie - pod
Uwięzienie, zmiażdżenie - między
Kontakt powodujący oderwanie lub odcięcie części ciała
Inny, niewymieniony lub nieokreślony kontakt w tej grupie
Obciążenie fizyczne lub psychiczne
Obciążenie układu mięśniowo-szkieletowego
Oddziaływanie promieniowania, hałasu, światła, ciśnienia
Obciążenie psychiczne (np. nagły stres, szok)
Inny, niewymieniony lub nieokreślony rodzaj obciążenia
Przejaw agresji ze strony człowieka lub zwierzęcia
Inny, niewymieniony lub nieokreślony przejaw agresji
Czynnik materialny będący źródłem urazu (pyt. 26)
Czynnik materialny będący źródłem urazu to maszyna, narzędzie, inny obiekt lub czynnik środowiska, z którym kontakt stał się przyczyną urazu (fizycznego lub psychicznego).
Czynnik materialny będący źródłem urazu należy określić na podstawie wcześniej zidentyfikowanego wydarzenia powodującego uraz. Dobrze zaklasyfikowane wydarzenie powodujące uraz w znacznym stopniu ułatwi zidentyfikowanie źródła urazu. W szczególności przydatne mogą być następujące praktyczne obserwacje:
· Jeśli wydarzenie powodujące uraz zostało zaklasyfikowane jako element grupy „Zderzenie z/uderzenie w nieruchomy obiekt” (kody 31-39), to źródłem urazu jest obiekt, w który uderzył poszkodowany.
· Jeśli wydarzenie powodujące uraz zostało zaklasyfikowane jako element grupy „Uderzenie przez obiekt w ruchu” (kody 41-49), to źródłem urazu jest obiekt który uderzył poszkodowanego.
· Jeśli wydarzenie powodujące uraz zostało zaklasyfikowane jako element grupy „Kontakt z przedmiotem ostrym, szorstkim, chropowatym” (kody 51-59), to źródłem urazu jest ten przedmiot.
· Jeśli wydarzenie powodujące uraz zostało zaklasyfikowane jako element grupy „Uwięzienie, zmiażdżenie” (kody 61-69), to źródłem urazu jest obiekt, który uwięził lub zmiażdżył poszkodowanego.
· Jeśli wydarzenie powodujące uraz zostało zaklasyfikowane jako element grupy „Przejaw agresji ze strony człowieka lub zwierzęcia” (kody 81-89), to źródłem urazu jest człowiek lub zwierze, którego agresja spowodowała uraz.
Czynnik materialny nie występuje lub brak informacji
Czynnik materialny nie występuje
Budynki, konstrukcje i ich elementy, powierzchnie - na poziomie gruntu (wewnątrz lub na zewnątrz, stałe lub ruchome, tymczasowe)
Budynki, konstrukcje i ich elementy - drzwi, ściany, okna, przepierzenia itp.
Powierzchnie poziome na poziomie gruntu - stałe (np. podłogi, podłoże wewnątrz i na zewnątrz, teren gospodarstwa rolnego, obszary sportowe itp.)
Powierzchnie poziome na poziomie gruntu - ruchome lub tymczasowe (np. kładka, ruchomy chodnik itp.)
Inny, niewymieniony lub nieokreślony czynnik w tej grupie
Budynki, konstrukcje i ich elementy, powierzchnie - nad poziomem gruntu (wewnątrz lub na zewnątrz, stacjonarne lub ruchome, tymczasowe)
Budynki i ich elementy na wysokości - stałe (np. dachy, tarasy, drzwi i okna, schody, platformy itp.)
Konstrukcje, powierzchnie nad poziomem gruntu - stacjonarne (np. przejścia, pomosty, stałe drabiny, pylony, rusztowania itp.)
Konstrukcje, powierzchnie nad poziomem gruntu - ruchome (np. rusztowania przestawne, drabiny przenośne, ruchome pomosty, podnoszone platformy itp.)
Konstrukcje, powierzchnie nad poziomem gruntu - tymczasowe (rusztowania, kosze robocze itp.)
Obiekty, konstrukcje nad wodą (np. platformy wiertnicze, rusztowania na barkach itp.)
Inny, niewymieniony lub nieokreślony czynnik w tej grupie
Budynki, konstrukcje i ich elementy, powierzchnie - poniżej poziomu gruntu (wewnątrz lub na zewnątrz, stacjonarne lub ruchome, tymczasowe)
Wykopy, wyrobiska, studnie itp.
Obiekty podziemne, tunele itp.
Obiekty, konstrukcje pod wodą
Inny, niewymieniony lub nieokreślony czynnik w tej grupie
Systemy dostaw, dystrybucji i odprowadzania gazów, cieczy i ciał stałych, sieci rur, instalacje
Systemy dostaw i dystrybucji, sieci rur, instalacje - stacjonarne
Systemy dostaw i dystrybucji, sieci rur, instalacje - ruchome
Instalacje odprowadzające, kanalizacja, odpływy itp.
Inny, niewymieniony lub nieokreślony czynnik w tej grupie
Urządzenia do wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania
i rozdzielania energii
Urządzenia do wytwarzania i przetwarzania energii - silniki, generatory (cieplne, elektryczne itp.)
Układy przenoszenia i przechowywania energii (mechaniczne, pneumatyczne, hydrauliczne, elektryczne, włączając baterie i akumulatory itp.)
Inny, niewymieniony lub nieokreślony czynnik w tej grupie
Narzędzia ręczne bez napędu
Narzędzia ręczne bez napędu - do piłowania
Narzędzia ręczne bez napędu - do cięcia, przecinania (włączając nożyczki, sekatory)
Narzędzia ręczne bez napędu - do rzeźbienia, dłutowania, grawerowania, nacinania, strzyżenia, koszenia itp.
Narzędzia ręczne bez napędu - do skrobania, szlifowania, polerowania itp.
Narzędzia ręczne bez napędu - do wiercenia, skręcania, przykręcania itp.
Narzędzia ręczne bez napędu - do łączenia części (przybijania, nitowania, łączenia przy pomocy zszywek itp.)
Narzędzia ręczne bez napędu - do szycia, haftowania itp.
Narzędzia ręczne bez napędu - do spajania (spawania, lutowania, zgrzewania, klejenia itp.)
Narzędzia ręczne bez napędu - do wydobywania materiałów i prac ziemnych (włączając narzędzia rolnicze)
Narzędzia ręczne bez napędu - do mycia i sprzątania, woskowania, smarowania
Narzędzia ręczne bez napędu - do malowania
Narzędzia ręczne bez napędu - do chwytania, przytrzymywania w miejscu
Narzędzia ręczne bez napędu - do prac kuchennych (wyłączając noże)
Narzędzia ręczne bez napędu - chirurgiczne i inne medyczne - ostre, tnące
Narzędzia ręczne bez napędu - chirurgiczne i inne medyczne - nietnące, inne do prac medycznych
Inny, niewymieniony lub nieokreślony czynnik w tej grupie
Narzędzia zmechanizowane trzymane w ręku lub prowadzone ręcznie
Zmechanizowane narzędzia ręczne - do piłowania
Zmechanizowane narzędzia ręczne - do cięcia, odcinania (włączając nożyce, sekatory itp.)
Zmechanizowane narzędzia ręczne - do rzeźbienia, dłutowania, grawerowania, nacinania, strzyżenia, koszenia itp.
Zmechanizowane narzędzia ręczne - do skrobania, szlifowania, polerowania itp. (włączając przecinarki tarczowe)
Zmechanizowane narzędzia ręczne - do wiercenia, wkręcania, przykręcania itp.
Zmechanizowane narzędzia ręczne - do łączenia części (przybijania, nitowania, łączenia przy pomocy zszywek itp.)
Zmechanizowane narzędzia ręczne - do szycia, haftowania itp.
Zmechanizowane narzędzia ręczne - do spajania (spawania, lutowania, zgrzewania, klejenia itp.)
Zmechanizowane narzędzia ręczne - do wydobywania materiałów i prac ziemnych (włączając narzędzia rolnicze, młoty pneumatyczne)
Zmechanizowane narzędzia ręczne - do mycia i sprzątania, woskowania, smarowania itp. (włączając wysokociśnieniowe narzędzia do czyszczenia, odkurzacze)
Zmechanizowane narzędzia ręczne - do malowania
Zmechanizowane narzędzia ręczne - do chwytania, przytrzymywania w miejscu
Zmechanizowane narzędzia ręczne - do prac kuchennych (wyłączając noże)
Zmechanizowane narzędzia ręczne - wytwarzające ciepło (suszarki, palniki, żelazka itp.)
Zmechanizowane narzędzia ręczne - chirurgiczne i inne medyczne - ostre, tnące
Zmechanizowane narzędzia ręczne - chirurgiczne i inne medyczne - bez tnących
Narzędzia pneumatyczne (bez określonego przeznaczenia)
Inny, niewymieniony lub nieokreślony czynnik w tej grupie
Maszyny i wyposażenie - przenośne lub ruchome
Przenośne lub ruchome maszyny górnicze, do robót ziemnych, urządzenia wiertnicze itp.
Przenośne lub ruchome maszyny rolnicze
Przenośne lub ruchome maszyny do robót budowlanych (wyłączając maszyny do robót ziemnych)
Ruchome maszyny do sprzątania
Inny, niewymieniony lub nieokreślony czynnik w tej grupie
Maszyny, urządzenia i wyposażenie stacjonarne
Stacjonarne maszyny i urządzenia górnicze lub do robót ziemnych
Maszyny i urządzenia do wstępnej obróbki materiałów - do mielenia, proszkowania, filtrowania, oddzielania, mieszania, miksowania itp.
Maszyny i urządzenia do przetwarzania materiałów w procesach chemicznych (np. procesy fermentowania, reakcje itp.)
Maszyny i urządzenia do przetwarzania materiałów w podwyższonych temperaturach (np. piece, suszarki, piekarniki itp.)
Maszyny i urządzenia do przetwarzania materiałów w niskich temperaturach
(np. chłodziarki, zamrażarki itp.)
Maszyny i urządzenia do przetwarzania materiałów - inne procesy
Maszyny i urządzenia do formowania - przez ściskanie, zagęszczanie
Maszyny i urządzenia do formowania - przez walcowanie, kalandrowanie itp. (włączając maszyny papiernicze)
Maszyny i urządzenia do formowania - przez wtryskiwanie, dmuchanie, przędzenie, urabianie, topienie, odlewanie, tłoczenie itp.
Maszyny i urządzenia do cięcia i przecinania (włączając nożyce, krajalnice, gilotyny)
Maszyny i urządzenia do czyszczenia, mycia, suszenia, malowania, drukowania
Maszyny i urządzenia do nanoszenia powłok - do galwanizowania, elektrolitycznej obróbki powierzchni, natryskiwania cieplnego itp.
Maszyny i urządzenia do łączenia (spajania, klejenia, przybijania, przykręcania, nitowania, przędzenia, owijania drutem, łączenia za pomocą zszywek itp.)
Maszyny i urządzenia pakujące, owijające (plombujące, etykietujące, zamykające itp.)
Inne maszyny i urządzenia do specyficznych zastosowań (np. kontroli, pomiarów, ważenia, badań, monitorowania)
Specjalistyczne maszyny i urządzenia do upraw
Inny, niewymieniony lub nieokreślony czynnik w tej grupie
Maszyny, urządzenia i wyposażenie do podnoszenia, przenoszenia
i magazynowania
Przenośniki taśmowe, ślimakowe, kubełkowe itp.
Dźwigi, windy, podnośniki, urządzenia podnoszące
Stacjonarne dźwignice, ruchome dźwignice, żurawie na pojazdach, suwnice pomostowe, urządzenia z zawieszonym ładunkiem
Ruchome urządzenia przewożące, wózki transportowe (z napędem lub bez)
Środki pomocnicze do transportu, elementy chwytające (haki, liny itp.), sprzęt zabezpieczający, kontrolujący i różnorodne urządzenia do przenoszenia (włączając nosidełka dla dzieci)
Systemy magazynowania, pakowania, pojemniki (silosy, zbiorniki) - stacjonarne
Systemy magazynowania, pakowania, pojemniki - ruchome
Akcesoria magazynowe, regały, palety, stojaki do palet
Różnorodne opakowania, małej i średniej wielkości, niestacjonarne (kontenery, różnorodne pojemniki, butelki, skrzynki itp.)
Inny, niewymieniony lub nieokreślony czynnik w tej grupie
Ciężkie pojazdy transportowe
Lekkie pojazdy transportowe
Pojazdy dwu lub trójkołowe, napędzane lub nie
Inny, niewymieniony lub nieokreślony pojazd w tej grupie
Inne pojazdy transportowe
Pojazdy szynowe (włączając jednoszynowe) do przewozu ładunków
Pojazdy szynowe (włączając jednoszynowe) do przewozu osób
Pojazdy pływające do przewozu ładunków
Pojazdy pływające do przewozu osób
Pojazdy pływające służące do połowu
Pojazdy powietrzne do przewozu towarów
Pojazdy powietrzne do przewozu osób
Inny, niewymieniony lub nieokreślony pojazd w tej grupie
Materiały, przedmioty, wyroby, części maszyn
Elementy lub zespoły maszyn lub pojazdów, niezmechanizowane
Elementy lub zespoły, zmechanizowane (włączając części i składniki tych czynników materialnych)
Elementy montażowe (nity, kołki, śruby, gwoździe itp.)
Cząstki, pył, odłamki, wióry itp.
Produkty gospodarstwa rolnego
Produkty stosowane w uprawie i hodowli (włączając nawóz, paszę dla zwierząt)
Przechowywane wyroby - włączając przedmioty i opakowania na obszarach magazynowania
Przechowywane wyroby - w rolkach, zwojach
Ładunki - przemieszczane przez zmechanizowane urządzenia transportujące, przenośniki
Ładunki - zawieszone na urządzeniach podnoszących, dźwignicach
Ładunki - przemieszczane ręcznie
Inny, niewymieniony lub nieokreślony czynnik w tej grupie
Substancje chemiczne, promieniotwórcze, wybuchowe, biologiczne
Substancje żrące, powodujące korozję (stałe, ciekłe lub gazowe)
Substancje szkodliwe, toksyczne (stałe, ciekłe lub gazowe)
Substancje łatwopalne (stałe, ciekłe lub gazowe)
Substancje eksplodujące, łatwo wchodzące w reakcje (stałe, ciekłe lub gazowe)
Gazy, pary biologicznie obojętne, duszące
Substancje promieniotwórcze
Substancje obojętne, stałe lub ciekłe
Inny, niewymieniony lub nieokreślony czynnik w tej grupie
Urządzenia i wyposażenie związane z bezpieczeństwem
Urządzenia ochronne i zabezpieczające do maszyn
Środki ochrony indywidualnej
Urządzenia i sprzęt stosowany w przypadku awarii
Inny, niewymieniony lub nieokreślony czynnik w tej grupie
Wyposażenie biura, osobiste, sportowe, broń
Sprzęt komputerowy, biurowy - do komunikowania się
Sprzęt - do nauki, pisania, rysowania itp.
Sprzęt sportowy (w tym także do gier)
Urządzenia i przedmioty gospodarstwa domowego, ale używane zawodowo
Inny, niewymieniony lub nieokreślony czynnik w tej grupie
Ludzie i inne organizmy żywe
Zwierzęta - domowe, hodowlane
Inny, niewymieniony lub nieokreślony czynnik w tej grupie
Odpady - z surowców, produktów, materiałów, obiektów
Odpady- z substancji biologicznych, roślin, zwierząt
Inny, niewymieniony lub nieokreślony czynnik w tej grupie
Zjawiska fizyczne i elementy środowiska naturalnego
Zjawiska fizyczne - hałas, promieniowanie, ciśnienie
Elementy środowiska naturalnego i zjawiska atmosferyczne (włączając zbiornik wodny, ziemię, deszcz, grad, śnieg, lód itp.)
Czynniki powstałe na skutek działania sił natury (np. lawa, fala powodziowa, ogień)
Inny, niewymieniony lub nieokreślony czynnik w tej grupie
Należy pamiętać, że chociaż wszystkie trzy czynniki materialne (związany z czynnością wykonywaną przez poszkodowanego w chwili wypadku, związany z odchyleniem i będący źródłem urazu) mają wspólna klasyfikację, to nie musi to być ten sam czynnik, lecz trzy różne. Może się zdarzyć, że wszystkie czynniki materialne są w istocie jednym i tym samym czynnikiem, dwa się pokrywają a trzeci jest różny, lub nawet któryś czynnik materialny może nie istnieć.
Przykłady
Pracownik rzeźni pracujący przy dzieleniu mięsa uderzył nożem w kant stołu i zranił się w palec.
Pracownik przeprowadzając konserwację bojlera w pomieszczeniu z bojlerami w bloku mieszkalnym, nastąpił na rurę dostarczającą gaz, poślizgnął się i skręcił kostkę bez upadku.
Przyczyny wypadku (pyt. 27)
Przyczyny wypadku są to wszelkie braki i nieprawidłowości, które bezpośrednio lub pośrednio przyczyniły się do powstania wypadku. Mogą one być związane z czynnikami materialnymi (technicznymi), z ogólną organizacją pracy w zakładzie lub organizacją stanowiska pracy oraz związane z pracownikiem i jego zachowaniem. Należy podać wszystkie wykryte przyczyny.
Przyczyny powinny być wymienione w protokole ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy, na podstawie, którego sporządza się statystyczną kartę wypadku.
Niewłaściwy stan czynnika materialnego
Wady konstrukcyjne lub niewłaściwe rozwiązania techniczne i ergonomiczne czynnika materialnego
Wady konstrukcyjne czynnika materialnego będące źródłem zagrożenia
Niewłaściwa struktura przestrzenna czynnika materialnego
Nieodpowiednia wytrzymałość czynnika materialnego
Niewłaściwa stateczność czynnika materialnego
Brak lub niewłaściwe urządzenia zabezpieczające
Brak lub niewłaściwe środki ochrony zbiorowej
Niewłaściwe elementy sterownicze
Brak lub niewłaściwa sygnalizacja zagrożeń
Niedostosowanie czynnika materialnego do transportu, konserwacji lub napraw
Inne, niewymienione lub nieokreślone nieprawidłowości projektowo-konstrukcyjne
Niewłaściwe wykonanie czynnika materialnego
Zastosowanie materiałów zastępczych
Niedotrzymanie wymaganych parametrów technicznych
Inne, niewymienione lub nieokreślone nieprawidłowości wykonania
Wady materiałowe czynnika materialnego
Ukryte wady materiałowe czynnika materialnego
Inne, niewymienione lub nieokreślone wady materiałowe
Niewłaściwa eksploatacja czynnika materialnego
Nadmierna eksploatacja czynnika materialnego
Niedostateczna konserwacja czynnika materialnego
Niewłaściwe naprawy i remonty czynnika materialnego
Inne, niewymienione lub nieokreślone nieprawidłowości związane z eksploatacją
Niewłaściwa ogólna organizacja pracy
Nieprawidłowy podział pracy lub rozplanowanie zadań
Niewłaściwe polecenia przełożonych
Niewłaściwa koordynacja prac zbiorowych
Wykonywanie, z polecenia osób sprawujących nadzór, prac nie wchodzących w zakres obowiązków pracownika
Brak instrukcji posługiwania się czynnikiem materialnym
Dopuszczenie do pracy czynnika materialnego bez wymaganych kontroli, przeglądów
Tolerowanie, przez osoby sprawujące nadzór, odstępstw od przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy
Niedostateczne przygotowanie zawodowe pracownika
Brak lub niewłaściwe przeszkolenie w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy
Tolerowanie, przez osoby sprawujące nadzór, stosowania niewłaściwej technologii
Dopuszczenie do pracy pracownika z przeciwwskazaniami lekarskimi lub bez badań lekarskich
Wykonywanie pracy w zbyt małej obsadzie osobowej
Wykonywanie prac pomimo niewłaściwego zaopatrzenia w narzędzia, surowce
Inne, niewymienione lub nieokreślone nieprawidłowości związane z ogólną organizacją pracy
Niewłaściwa organizacja stanowiska pracy
Niewłaściwe usytuowanie urządzeń na stanowisku pracy
Nieodpowiednie przejścia i dojścia
Nieodpowiednie rozmieszczenie i składowanie przedmiotów pracy (surowców, półproduktów, produktów itp.)
Nieusunięcie zbędnych przedmiotów, substancji lub energii (np. odpadów, opakowań, resztek substancji, niewyłączenie zasilania itp.)
Brak środków ochrony indywidualnej
Niewłaściwy dobór środków ochrony indywidualnej
Inne, niewymienione lub nieokreślone nieprawidłowości organizacji stanowiska pracy
Brak lub niewłaściwe posługiwanie się czynnikiem materialnym przez pracownika
Używanie nieodpowiedniego do danej pracy czynnika materialnego
Wykonywanie pracy ręcznie zamiast przy użyciu czynnika materialnego
Użycie czynnika materialnego podczas przebywania osób w strefie zagrożenia
Niewłaściwe zabezpieczenie czynnika materialnego (np. niezaciągnięcie hamulca na postoju)
Udostępnienie przez pracownika czynnika materialnego osobie nie upoważnionej
Użycie czynnika materialnego niezgodnie z jego przeznaczeniem
Niewłaściwe uchwycenie, trzymanie czynnika materialnego
Wadliwe zainstalowanie, zamocowanie, zawieszenie czynnika materialnego przez pracownika
Inne, niewymienione lub nieokreślone nieprawidłowości w posługiwaniu się czynnikiem materialnym
Nieużywanie sprzętu ochronnego przez pracownika
Nieużywanie przez pracownika środków ochrony indywidualnej
Nieużywanie przez pracownika urządzeń zabezpieczających
Nieużywanie przez pracownika środków ochrony zbiorowej
Niewłaściwe samowolne zachowanie się pracownika
Wykonywanie pracy nie wchodzącej w zakres obowiązków pracownika
Przechodzenie, przejeżdżanie lub przebywanie w miejscach niedozwolonych
Wejście, wjechanie na obszar zagrożony bez upewnienia się, czy nie ma niebezpieczeństwa
Wykonywanie czynności bez usunięcia zagrożenia (np. niewyłączenie maszyny, niewyłączenie napięcia)
Niewłaściwe operowanie kończynami w strefie zagrożenia
Inne niewłaściwe zachowanie się pracownika
Stan psychofizyczny pracownika, nie zapewniający bezpiecznego wykonywania pracy spowodowany:
Nagłym zachorowaniem, niedyspozycją fizyczną
Przewlekłą lub ostrą chorobą psychiczną
Spożyciem alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych
Nieprawidłowe zachowanie się pracownika spowodowane:
Nieznajomością zagrożenia
Nieznajomością przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy
Lekceważeniem zagrożenia (brawura, ryzykanctwo)
Lekceważeniem poleceń przełożonych
Niedostateczną koncentracją uwagi na wykonywanej czynności
Zaskoczeniem niespodziewanym zdarzeniem
Niewłaściwym tempem pracy
|