RYCERSKIE OPOWIEŚCI
Rycerz Niepokalanej przyjacielem świętych
- Nie mogłam wcześniej powiedzieć wam o dzisiejszym konkursie - niespodziewanie oznajmiła siostra Małgorzata, która aż do tej chwili utrzymała wszystko w wielkiej tajemnicy. - Chcę bowiem sprawić wam wielką niespodziankę i odkryć prawdę o was…
Wszyscy z napięciem czekali na kolejny pomysł katechetki, która z uśmiechem przechadzała się między uczniami.
- Chcę wam dzisiaj zaproponować konkurs wiedzy o świętych, a przynajmniej przekonać się, czy znacie swoich niebieskich patronów - wreszcie odkryła swój zamysł.
Wśród dzieci powstał szum i wszyscy spoglądali na siebie z nadzieją wzajemnej pomocy, by dobrze „wypaść” na takim niespodziewanym „egzaminie”. Chyba trochę wstyd nie znać swojego patrona, a dobrze byłoby znać jeszcze innych świętych, bo to byli niezwykli ludzie, którzy teraz z nieba nam pomagają i tam na nas czekają. O tym wiedzieli wszyscy.
- Najpierw opowiem wam o mojej wspaniałej patronce, św. Małgorzacie - zaproponowała.
Z ulgą i ciekawością dzieci wysłuchały pięknego życia św. Małgorzaty, której objawił się Pan Jezus.
Dziwny test rozpoczął się od chętnych, których wcale nie było, więc siostra wybierała „ochotników”. Nie bardzo to wychodziło, gdyż tak na co dzień niewiele myślimy o swoich wspaniałych patronach.
Dużo o swojej patronce mówiła Marta, a po niej Kasia. Dość łatwo poradziła sobie Tereska, ale już Dorotka miała niemałe kłopoty. Ciężko było Eli i Paulinie, które zapomniały trochę życiorysy swoich patronek. Wreszcie przyszedł czas na chłopców, którzy dziś byli nadzwyczaj spokojni i nie chcieli zwracać na siebie uwagi siostry katechetki. Pewnie przeczuwali coś strasznego. Okazało się, że całkiem słusznie. Chociaż Andrzej i Marek poradzili sobie świetnie, to Kamil musiał korzystać z pomocy siostry, a Rafał był w nie lada kłopocie, z którego wybawiała go cała klasa.
- A może ktoś z was opowie nam o innych świętych, zwłaszcza nam bliskich - siostra Małgorzata zwróciła się z prośbą do wszystkich.
Szanse na kogoś chętnego były coraz mniejsze, gdy niespodziewanie zgłosiła się Ania. Teraz wszyscy zwrócili się do niej, w nadziei, że uratuje „honor” całej klasy. Siostra pamiętała jej wypowiedź o św. Annie, bo była nią zachwycona.
Dziewczynka zwróciła się do klasy i zaczęła mówić o św. Maksymilianie, który jest przecież Patronem naszych trudnych czasów! - o czym wszyscy sobie przypomnieli. Gdy już skończyła wypowiedź, zaproponowała, że teraz przedstawi klasie św. Franciszka z Asyżu i jego współbrata w zakonie - św. Antoniego z Padwy. Chciałaby też powiedzieć o św. ojcu Pio, o św. bracie Albercie, o św. siostrze Faustynie, o św. Teresie Ledóchowskiej.
- Wszyscy oni to wspaniali ludzie, od których możemy się dużo dobrego nauczyć - na koniec stwierdziła Ania.
Zaskoczenie było niesamowite, a zdziwienie siostry nie do opisania, bo już wszyscy wiedzieli, że Ania ma w niebie wielu, bardzo wielu przyjaciół, których zna i o których z wzajemnością pamięta. Szczęśliwa dziewczynka wywołała świętą zazdrość u koleżanek i kolegów, którzy doszli do wniosku, że ta mała rycerka Niepokalanej chyba przygotowuje się do nieba, bo ma tam tak dużo znajomych.
- Rzeczywiście, dzięki modlitwie i pomocy świętych, mam taki zamiar, bo czeka tam na mnie Matka Boża, która jest Królową wszystkich świętych. Chcę i was wszystkich tam zaprosić, zapewniając o wielkiej pomocy waszych patronów i o tęsknocie za wami Matki Bożej Niepokalanej - zakończyła Ania.
RyM
Mały Rycerzyk Niepokalanej 1/2003 s. 26-27