Hist. Wych - ćw

Wychowanie Rzymskie

1. Wychowanie i ksztalcenie w zakresie elementarnym (treści, metody, pomoce)

2. osobowości i cechy dobrego nauczyciela

3. wnioski

Ad. 1

• Nauka jęz, greckiego i ojczystego (łac.)

• Nauka liter możliwa przed 7 r. zycia

• Dzieci mają równolegle poznawać kształt i nazwę liter

• Formy liter z kości słoniowej do zabawy

Nauka pisania

• Wyrycie form liter w twardej tabliczce aby dzieci prowadząc rysik po bruzdach uczyły się kształtu liter

• Nauczyciel musi dbać o szybkie czytelne i staranne pismo u uczniów

Nauka głosek

• Przerabianie wszystkich głosek bez pomijania

• Pożyteczne powtarzanie i wbijanie w głowe wiedzy

Nauka czytania

• Bez pośpiechu

• Dziecko najpierw łączy głoski w słowa a potem w zdania

• Czytanie musi stać się pewne, poprawne.

Pisanie

• Dziecko musi pisać wyrazy trudniejsze i mniej używane

• Uczyć przez przepisywanie dzieł poetów, które zawierają „dobrą radę i sentencje

• Zdania sławnych ludzi

• Z uwagi na prawidłową wymowę dawanie dzieciom do powtarzania ciężkich słów i zlepków słów

• Nie zniechecać dzoeci do nauki poprzez stawianie zbyt wysokiej poprzeczki

„tak zatem ta nauka we wczesnych latach powinna być zabawą”

Pozytywna motywacja przez prośbę i pochwalę.

Zdrowa rywalizacja między dziećmi. Motywacja nagrodami.

Nauczyciel wg. M.F Kwintyliana:

• Nie pomijać milczeniem tego co wymaga nagany

• Powinien być opanowany i nie ulegać gniewliwości

• Musi utrzymywać dystans

• W surowości swej nie powinien być dla uczniów przykry

• Powinien wymagać od uczniów

• Wymagać w stosunku do siebie

• Traktować uczniów jak ojciec

• Mówić otym co szlachetne i dobre

• W sposobie prowadzenia nauki powinien być prosty i cierpliwy

• Dokładny, ale nie drobiazgowy

• Udzielać odpowiedzi na pytania

• „wykazując błędy w pracach uczniów i poprawiając je powinien to robić w sposób dla nich nie przykry a przede wszystkim nie obrażający ich godności osobistej.

Wnioski:

Wych. W starożytnym Rzymie odbywało się w rodzinie. Dzieci od urodzenia uczyły się języka ojczystego oraz Greckiego. Nauka elementarna składała się z nauki liter, pisania, głoskowania i czytania. W okresie dzieciecym praktykowano naukę przez zabawę za pomocą zabawek dydaktycznych w postaci form liter z kości słoniowej. Pisania uczono poprzez przepisywanie dzieł poetyckich a wymowę ćwiczono poprzez powtarzanie dziecka trudnych zlepków słów. Nad nauką dzieci czuwał nauczyciel zwany Kwintylianem, który powinien posiadać odpowiednie cechy. Ponad to zwracano uwagę aby nie zniechęcać dzieci przez stawianie poprzeczki zbyt wysoko. Aby motywować dzieci do nauki stosowano nagrody oraz pozwalano na zdrową rywalizację między dziecmi

---