Osobą fizyczną jest człowiek. Osoba fizyczna rozpoczyna swój byt prawny w chwili urodzenia, tj. odłączenia od ciała matki a kończy go w chwili śmierci. Każdy człowiek od urodzenia posiada zdolność prawną, czyli może występować jako podmiot prawa cywilnego, co oznacza możliwość posiadania praw i obowiązków wynikających z przepisów prawa cywilnego. Zdolność prawna osoby fizycznej: przez zdolność prawną należy rozumieć zdolność do występowania w charakterze podmiotu w stosunkach cywilnoprawnych. Zdolność prawna oznacza możność posiadania praw i obowiązków wynikających z prawa cywilnego. Zdolność do czynności prawnej jest to zdolność do dokonywania we własnym imieniu czynności prawnych, czyli zdolność do działania z zamiarem wywołania określonych skutków prawnych. Czynność prawna dokonana prze osobę, która nie ma zdolności do czynności prawnych jest nieważna, chyba, że jest to umowa należącą do umów powszechnie zawieranych w drobnych bieżących sprawach życia codziennego; lub taka umowa staje się ważna z chwilą jej wykonania, chyba, że nastąpiło rażące pokrzywdzenie osoby niezdolnej do dokonania czynności prawnej. Osoby mające ograniczona zdolność do dokonania czynności prawnych mogą samodzielnie zawierać umowy należące do umów powszechnie zawieranych w drobnych bieżących sprawach życia codziennego, rozporządzać swym zarobkiem, chyba, że sąd opiekuńczy postanowił inaczej. Pełną zdolność do czynności prawnych nabywa się z chwilą uzyskania pełnoletności. Nie mają zdolności do czynności prawnych osoby, które nie ukończyły lat 13 oraz osoby ubezwłasnowolnione całkowicie. Ograniczoną zdolność do czynności prawnych mają małoletni, którzy ukończyli lat 13 oraz osoby ubezwłasnowolnione częściowo. Zdolność do czynności prawnej oznacza możliwość do samodzielnego zaciągania zobowiązań i nabywania praw wynikających z prawa cywilnego. Zdolność do czynności prawnych oznacza możliwość zawierania umów (dwustronne czynności prawne), np. sprzedaży, najmu, zlecenia i innych, a także dokonywania jednostronnych czynności prawnych, np. sporządzania testamentu, wypowiedzenia umowy w sposób prawnie skuteczny. Osoba pełnoletnia może być ubezwłasnowolniona częściowo z powodu choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego rodzaju zaburzeń psychicznych w szczególności pijaństwa lub narkomani, jeżeli stan tej osoby nie uzasadnia ubezwłasnowolnienia całkowitego, lecz potrzebna jest pomoc do prowadzenia jej spraw. Ubezwłasnowolnienie całkowite pozbawia osobę fizyczną zdolności prawnej do czynności prawnych. Ubezwłasnowolniane całkowicie mogą być osoby, które posiadały pełną zdolność lub ograniczoną zdolność do czynności prawnych. Indywidualizacja osoby fizycznej: imię i nazwisko, obywatelstwo, pochodzenie z danej rodziny, wiek, płeć, stan cywilny, miejsce zamieszkaniaOprócz osób fizycznych podmiotami prawa cywilnego mogą być osoby prawne. Osobami prawnymi są Skarb Państwa i wyodrębnione jednostki organizacyjne, którym za pomocy szczególnych przepisów przyznano osobowość prawną. Uzyskanie osobowości prawnej następuje zwykle z chwila wpisania do właściwego rejestru prowadzonego prze sąd. Osoby prawne posiadają zdolność prawną, czyli mogą występować jako podmioty prawa cywilnego, co oznacza możliwość posiadania praw i obowiązków wynikających z przepisów prawa cywilnego. Jest to tzw. specjalna zdolność prawna, gdyż osoby prawne nie mogą dokonywać czynności char. dla osób fizycznych ponadto zakres działań osób prawnych jest ograniczony prze cel, przepisy prawne i oparty na nich statut bądź umowę. Na istotę osoby prawnej składają się: element ludzki; element majątkowy (osoba prawna ma własny majątek wyodrębniony z majątku członków lub powstały na innej drodze); element organizacyjny (wyrażający się w istnieniu określonej struktury a przede wszystkim organów); cel (określony w statucie jednostki organizacyjnej albo w przepisach regulujących działalność osoby fizycznej). Czynność prawna to świadome działanie, co najmniej dwóch osób dochodzące do skutku przez oświadczenia woli (nastawione na wywołanie skutku). Poprzez czynność prawną nabywamy albo zbywamy prawa (np. majątkowe lub niemajątkowe).
Czynności prawne - działania osób fizycznych i prawnych, obejmuje on oświadczenie woli, które bądź same bądź w powiązaniu z innymi zdarzeniami prawnymi wywołują określone skutki prawne. Oświadczenie woli to zewnętrzny przejaw woli, który w sposób dostateczny wyraża zamiar wywołania określonego skutku prawnego. Rozróżniamy oświadczenia woli: wyraźne, (które zachodzi wtedy, gdy z zachowania się oświadczającego wynika, że niewątpliwie zawiera on dokonania czynności prawnej posługują się pismem, słowami czy powszechnie przyjętymi znakami); dorozumiane, (gdy oświadczający nie posługuję się słowami czy powszechnie przyjętymi znakami, ale zachowanie się jego w określonych sytuacjach ujawnia w sposób dostateczny jego wolę). Czynności prawne dzielimy na: jednostronne, dwustronne; odpłatne i nieodpłatne; przyczynowe i oderwane; rozporządzające i zobowiązujące. Czynność prawna jednostronna dochodzi do skutki na podstawie oświadczenia woli tylko jednej ze stron, zaś czynność prawna dwustronna to umowy. Prze umowę jedna ze stron zobowiązuje się do świadczenia a druga zobowiązanie to przyjmuje. Umowa zostaje zawarta, gdy strony wyrażą zgodne oświadczenia woli, co do jej istotnych postanowień. Forma czynności prawnej - obowiązuje zasada swobody, co do formy, chyba, że z przepisu ustawy lub woli stron wynika, co innego. Rozróżnia się formę pisemną z datą, zwykłą, z podpisami urzędowo - poświadczonymi, aktu notarialnego, róże formy specjalne, np. testament. Warunek jest to postanowienie zawarte w treści czynności prawnej, które uzależnia powstanie skutków prawnych tej czynności do zdarzenia przyszłego i nie pewnego. Dzielimy go na: zawieszające i rozwiązujące. Termin jest to postanowienie zawarte w treści czynności prawnej, które uzależnia powstanie lub ustanie skutków prawnych tej czynności od zdarzenia przyszłego, ale pewnego. Rozróżnia się terminy: początkowe i końcowe. Przesłanki ważności czynności prawnych: posiadanie przez osobę dokonującą czynności prawnej potrzebnej zdolności do czynności prawnej; zgodność treści czynności prawnej z obowiązującym prawem; zachowanie właściwej formy przewidzianej prawem dla danej czynności; złożenie oświadczenia woli. Przedstawicielem nazywamy osobę, która w granicach swojego umocowania odbiera lub skład oświadczenia woli w imieniu innej osoby a oświadczenie to pociąga za sobą skutki bezpośrednie dla reprezentowanego. Prze umocowanie rozumiemy uprawnienie do działania w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej. Kodeks cywilny dzieli przedstawicielstwo na: pełnomocnictwo i przedstawicielstwo ustawowe. Pełnomocnictwem nazywamy takie przedstawicielstwo, które powstaje z woli reprezentowanego. Przedstawicielstwem ustawowym nazywamy takie przedstawicielstwo, które powstaje nie z woli reprezentowanego, lecz z jakiegokolwiek innego zdarzania prawnego. Źródłem przedstawicielstwa ustawowego jest ustawa i orzeczenia sądowe. Za względu na granice umocowani pełnomocnictw dzielimy na ogólne, gatunkowe i szczegółowe. Pełnomocnictwo ogólne zawiera w swojej treści generalne upoważnienie do działania w imieniu mocodawcy, upoważnienie to z mocy samego prawa ograniczone jest do czynności zwykłego zarządu. Prze czynności zwykłego zarządu rozumiemy czynności mające na celu zachowanie majątku i osiąganie z niego normalnych korzyści. Pełnomocnictwo gatunkowe określa w swojej treści rodzaj czynności prawnych do dokonania, których jest pełnomocnik umocowany. Pełnomocnictwo szczególne uprawnia pełnomocnika da dokonania jednej określonej czynności prawnej. Rzeczami w rozumieniu prawa cywilnego są przedmioty materialne na tyle wyodrębnione, że w obrocie mogą być traktowane jako dobra samoistne. Rzeczy dzielimy na ruchome i nieruchome. Ruchomość to każda rzecz, która nie jest nieruchomością. Nieruchomości to części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), budynki trwale z gruntem związane (lub części takich budynków). Jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.. Części składowe rzeczy: wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub jej istotne zmiany przedmiotu odłączonego; z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych budynków i innych urządzeń trwałych gruntem związanych (tu wyjątkami mogą być nieruchomości) oraz drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania; prawa związane z własnością nieruchomości. Kodeks cywilny rozróżnia 3 rodzaje pożytków: pożytki naturalne (są to płody rzeczy i inne odłączone od niej części składowe, jeżeli wg zasady prawidłowej gospodarki stanowią normalny dochód z rzeczy); pożytki cywilne (są to dochody, które przynosi stosunek prawny); pożytki prawne (są to dochody, które przynosi prawo, np. odsetki od wierzytelności).
Własność Prawo własności jest najszerszym z praw rzeczowych. Prawo własności to maksimum uprawnień osoby względem rzeczy. Z prawa własności mamy uprawnienie do władania (sprawowania faktycznej władzy nad rzeczą); uprawnienie do korzystania (używanie rzeczy, zużycie, przetworzenie, zniszczenie, pobieranie z rzeczy pożytków innych przychodów); uprawnienie do rozporządzania (czynności prawne: zbycie rzeczy, obciążenie użytkowaniem wieczystym, obciążeni ograniczonym prawem rzeczowym, wyznajecie, wydzierżawienie). Jeżeli prawo własności przysługuje kilku osobom fizycznym lub prawnym nosi ono nazwę współwłasności. Współwłasność może być w częściach ułamkowych (polega na tym, ze udział każdego współwłaściciela we wspólnym prawie jest określony kwotowo, ułamkiem, a ten ułamek ten określa zakres uprawnień współwłaściciela w stosunkach wewnętrznych i zewnętrznych wobec innych współwłaścicieli)lub łączna (powstaje jedynie na podstawie określonych stosunków prawnych, np. w umowie spółki cywilnej). Własność można nabyć w sposób: pierwotny, czyli bez nawiązania do praw poprzednika oraz pochody, czyli przez przeniesienie własności z jednej osoby na drugą. Sposoby nabycia i utraty własności to: nacjonalizacja, wywłaszczenie, zasiedzenie, zawłaszczenie rzeczy niczyjej. Przeniesienie własności nabycie prawa własności na podstawie umowy nazywamy w prawie cywilnym przeniesieniem własności, przeniesienie własności może nastąpić w formie 2 umów: konsumenta (własność rzeczy oznaczonych, co do tożsamości przenosi do nabycia sama umowa); realna do przeniesienia własności rzeczy (tylko, co do gatunku oprócz umowy potrzebne jest jeszcze przeniesienie posiadania). Zasiedzenie jest sposobem nabycia prawa własności polegającym na tym, że po upływie określonego czasu przewidzianego prawem osoba władająca rzeczą nabywa jej własność. Zasiedzenie nieruchomości - własność nieruchomości uzyskuje posiadacz samoistny, który posiadał tą nieruchomość nieprzerwanie przez 20 lat o ile jest w dobrej cenie a gdy jest w złej mierze to po upływie 30 lat. Posiadaczem samoistnym jest ten, kto rzeczą faktycznie włada jak właściciel. Posiadaczem zależnym jest ten, kto rzeczą włada jak najemca, użytkownik, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą. Posiadanie nieruchomości - własność nieruchomości uzyskuje posiadacz samoistny, który posiadał rzecz nie przerwanie przez 3 lata, chyba, że posiadła w złej mierze. Inne sposoby nabycia i utraty własności porzucenie rzeczy ruchomych ( właściciel może wyzbyć się własności rzeczy ruchomych przez to, że w tym zamiarze rzeczy porzuci); zrzeczenie się własności nieruchomości (właściciel nieruchomości za zgodą właściwego organu może zrzec się własności nieruchomości a wówczas nieruchomość ta staje się własnością prywatną); rzeczy zgubione (nieodebrane rzeczy zgubione w ciągu jednego roku od dnia wezwania do odbioru lub w ciągi 2 lat od ich znalezienia staja się własnością: państwa - gdy są to pieniądze, papiery wartościowe, kosztowności, rzeczy mające wartość nauką lub artystyczną; znalazcy - gdy są to inne rzeczy , znalazca ma prawo do tzw. znaleźnego 1/10 znalezionej wartości.