11. Stosunki polsko- Czeskie za pierwszych Piastów.
Na początku rządów Bolesława Srogiego (obejmuje tron po zamordowaniu Wacława)-929-969, Bolesław walczył z Henrykiem królem Niemieckim. Od 936 roku toczył już z Ottonem I regularną wojnę w której niestety przegrał. Uznał za swego zwierzchnika Ottona(950). Obrócił się wtedy przeciw Węgrom. Wraz z Ottonem pokonał ich nad rzeką Lechem w 955 roku. Pokonał ich później na Morawach co pozwoliło mu objąć w posiadanie Śląsk, Morawy i ziemie Wiślan. Jeżeli wcześniej strona Polska mogła liczyć na poparcie Czech w walce z Ottonem to teraz droga ta została zamknięta, skończyły się czasy kiedy Czechy walczyły razem z plemionami Połabskimi. Kiedy Mieszko przegrał z Geronem w 964 roku i doszło do umowy. Najprawdopodobniej mogła istnieć tam klauzula że Polska musi się ochrzcić, Mieszko który układem tym zamknął drogę Ottonowi, musiał przyjąć chrzest z rak Czeskich, cesarz nie miał nic przeciwko bo w końcu kontrolował Czechy. Mieszko porozumiał się z Bolesławem Srogim(965), oddał mu za żonę swą córkę Dobrawę. Mieszko został ochrzczony w 966 roku. Od tej pory rozpoczyna się dobry okres stosunków Polsko Czeskich, które wspierała Dobrawa. Kiedy umiera Bolesław I w 969 roku i Bolesław II rozpoczyna rządy, stosunki Polsko -Czeskie psują się. Mieszko żąda ziemi Wiślan, Śląska i Moraw. Przed 990 rokiem miało dojść do konfliktu gdzie Mieszko miał prawdopodobnie zdobyć na Czechach jakieś ziemie być może Morawy. Stosunki pogarszają się całkiem po śmierci Dobrawy w 977 roku. W 990 roku wybucha wojna. Stronę Czeską wspierali Lutykowie natomiast za Mieszkiem wstawiła się cesarzowa Teofano. Wysłała Mieszkowi nawet posiłki pod dowództwem margrabiego Miśni Ekkerharda. Jednak Bolesław zdołał wywrzeć nacisk na dowódcach niemieckich którzy rozpuścili wojsko i mieli wziąć udział w rokowaniach z księciem Polskim. Czesi ruszyli ku Odrze, Bolesław próbował zastraszyć Mieszka że jeżeli nie odda ziem zagarniętych wtedy wymorduje niemieckich dostojników, wtedy Mieszko powiedział że na pewno zostało by to pomszczone przez cesarza. Także atak Czechów ograniczył się jedynie do spustoszenia okolicy w jakiej się znajdowali, oraz zniszczenia jakiegoś grodu na ziemi Milczan. Strat terytorialnych Polska nie poniosła. Zatrzymała wcześniej zagarnięte ziemie śląska , Małopolski i Moraw. To umocniło pozycję południowa Polski. Za panowania Bolesława Chrobrego na początku kształtowała sprawa Wojciecha Sławnikowica, który został biskupem Praskim w 982 roku, jednak nie pasował Przemyslidom którzy wygnali go. On ucieka i dochodzi do Polski. Wcześniej bo w 995 roku rodzina Warszowiców z porozumienia z Przemyslidami, morduje jego rodzinę i pali Libic. Święty Wojciech uciekł tam gdzie mógłby szukać prawdopodobnego sprzymierzeńca przeciw swoim rodakom. Dlatego od początku nie było poprawnych stosunków. Chrobry po wypędzeniu z Czech Bolesława Rudego za którego rządów dochodziło do ciągłych buntów w kraju, obsadził na tronie do tąd przebywającego w Polsce w charakterze wygnańca Władywoja(1003), lecz on zawiódł oczekiwania Bolesława i zaraz pojechał do Ratyzbony gdzie złożył hołd Henrykowi II. Po szybkiej jego śmierci, Chrobry przywraca na tron Bolesława Rudego. Wygnano jego braci Jaromira i Uldaryka oraz ich matkę. Jednak Bolesław Rudy urządził rzeź swym przeciwnikom. Dlatego Bolesław Chrobry otrzymał poselstwo z Czech które zapraszało go na tron(1003). Przybywa do Pragi po ówczesnym oślepieniu Bolesława Rudego. Henryk II skłonny był oddać Czechy Chrobremu ale jeżeli ten złoży z nich hołd lenny Henrykowi. Ta przychylność cesarza była spowodowana problemami z opozycją którą wspierał Chrobry. Chrobry nie zgodził się i po ograniczeniu opozycji Henryk zagroził Chrobremu wojna. Natomiast ludność Czech nie chętna była Polakom którzy na ich terenach zachowywali się jak panowie zdobywcy grabiąc i pustosząc Czechy. Henryk w 1004 roku udał się na Miśnię ale wyprawa skończyła się fiaskiem, następnie udał się do Pragi, gdzie wraz z Jaromirem zdołał wyprzeć Polaków z Czech. Bolesław Chrobry uciekł. Jaromir zaś otrzymał Czechy jako lenno z rąk Henryka.
W 1038(lub rok później) miał miejsce najazd odwetowy Brzetysława Czeskiego. Wykorzystał on beznadziejną sytuację Polski. Poprzez Śląsk podszedł pod Giecz gdzie bez walki poddała się mu ludność, która dobrowolnie została przesiedlona do Czech. Gniezno ucierpiało najbardziej, Brzetysław zniszczył kościoły obrabował je wywiózł wszystkie kosztowności, także co najważniejsze wywiózł relikwie św. Wojciecha oraz jego brata(Radzima-Gaudentego) a także pięciu pustelników. Czesi upokorzyli Polskę i kościół polski pod względem moralnym i materialnym. W drodze powrotnej Brzetysław przyłączył Śląsk. Pod koniec sierpnia wyprawa skończyła się uroczystym wkroczeniem do Pragi. To także spowodowało że Konrad II dopomógł Kazimierzowi Odnowicielowi powrócić do Polski, obawiając się wzrostu potęgi Czech. Brzetysław otrzymał pozwolenie zatrzymania jako lenna Śląska od cesarza w 1041 roku. Jednak sam Kazimierz zagarnął Śląsk. Później musiał się tłumaczyć najpierw w Goslarze cesarzowi, a później w Kwedlinburgu w 1054 roku. Tam mógł zatrzymać Śląsk ale musiał płacić daninę Czechom w wysokości 500 grzywien srebra i 50 złota. Jednak nie regularne wpłaty i częste przestoje spowodowały że było to zarzewiem walk na dalsze lata.