doskonale!

   Najprostszym sposobem na zdobycie dyskietki startowej jest samodzielne jej wykonanie. nam za wiele miejsca na dodanie jakiś aplikacji. Poradzimy sobie z tym trochę później. Na dysku startowym znajdują się 33 pliki:

plik	opis	rozmiar
ASPI2DOS.SYS	Plik systemowy.	34,5 KB
ASPI4DOS.SYS	Plik systemowy.	14,0 KB
ASPI8DOS.SYS	Plik systemowy.	36,6 KB
ASPI8U2.SYS	Plik systemowy.	43,7 KB
ASPICD.SYS	Plik systemowy.	28,9 KB
AUTOEXEC.BAT	Plik wsadowy. Podstawowy plik systemu DOS, odpowiada za uruchamianie programów rezydentnych, wyświetlanie komunikatów, zawiera procedury warunkowe. Uruchamiany po CONFIG.SYS.	1,24 KB
BTCDROM.SYS	Plik systemowy.	21,4 KB
BTDOSM.SYS	Plik systemowy.	30,2 KB
CHECKSR.BAT	Plik wsadowy. Odpowiada za wyświetlanie komunikatów na temat przywracania systemu. Informacje zobaczymy tylko wtedy jeżeli wystąpiły jakieś błędy.	978 B
COMMAND.COM	Interpretator poleceń. Składnik jądra i podstawowy plik systemu. Odpowiada za tłumaczenie poleceń. Niezbędny do działania systemu.	92,8 KB
CONFIG.SYS	Plik systemowy. Podstawowy plik systemowy. Zawiera informacje na temat konfiguracji systemu, urządzeń peryferyjnych, strony kodowej i innych. W przypadku dyskietki startowej zawiera menu, które jest uruchamiane przy starcie.	1,01 KB
COUNTRY.SYS	Plik systemowy. Odpowiada za obsługę regionalnej strony kodowej. Umożliwia dostosowanie DOSa do obowiązujących danej części świata standardów.	30,0 KB
DISPLAY.SYS	Plik systemowy.	16,7 KB
EBD.CAB	Archiwum skompresowane. Zawiera programy serwisowe, które mają zostać załadowane na dysk wirtualny.	264 KB
EBD.SYS	Plik systemowy. Odpowiedzialny za współpracę systemu z archiwum EBD.CAB.	0 KB
EBDUNDO.EXE	Aplikacja DOS.	29,1 KB
EGA.CPI	Plik czcionek EGA. Odpowiada za wyświetlanie czcionek w standardzie EGA na monitorze komputera.	57,4 KB
EXTRACT.EXE	Aplikacja DOS. Odpowiada za dekompresję archiwum EBD.CAB na dysk wirtualny. Wywoływana jest przy starcie systemu przez plik AUTOEXEC.BAT	52,5 KB
FDISK.EXE	Aplikacja DOS. Umożliwia konfigurację dysku twardego. Wyświetla informacje o dyskach, umożliwia tworzenie i usuwanie partycji.	65,2 KB
FINDRAMD.EXE	Aplikacja DOS. Powiązana jest z pamięcią wirtualną. Znajduje dla niej sterownik.	6,69 KB
FIXIT.BAT	Plik wsadowy. Odpowiada za wyświetlanie komunikatów zależnych od wybranego typu uruchomienia.	1,52 KB
FLASHPT.SYS	Plik systemowy.	62,9 KB
HIBINV.EXE	Aplikacja DOS.	3,41 KB
HIMEM.SYS	Plik systemowy. Odpowiada za współpracę DOSa z większą pamięcią operacyjną. W poprzednich wersjach DOSa istniał problem z obsługą RAMu większego niż kilka MB. Ten plik likwiduje ten problem.	32,4 KB
IO.SYS	Plik systemowy. Składnik jądra sytemu i podstawowy plik systemu. Odpowiada za współpracę systemu z urządzeniami wejścia/wyjścia, rozszerza i dopełnia procedury BIOS. Niezbędny do działania systemu.	114 KB
KEYB.COM	Aplikacja DOS. Wyświetla i konfiguruje klawiaturę, można ustawić np. stronę kodową klawiatury.	21,3 KB
KEYBRD4.SYS	Plik systemowy. Sterownik klawiatury. Odpowiedzialny jest za poprawną współpracę systemu z klawiaturą.	12,7 KB
MODE.COM	Aplikacja DOS. Wyświetla i umożliwia konfigurację urządzeń systemowych. Aby zobaczyć konfigurację wpisujemy mode bez parametrów, pomoc: mode/?.	29,3 KB
MSDOS.SYS	Plik systemowy. Składnik jądra, podstawowy plik systemu. Odpowiada za współpracę pomiędzy procedurami wyższego poziomu a programami, właściwa część systemu DOS. Niezbędny do działania systemu.	9 B
OAKCDROM.SYS	Plik systemowy. Sterownik CD-ROMu. Dzięki niemu możemy korzystać z płyt CD.	40,3 KB
RAMDRIVE.SYS	Plik systemowy. Sterownik pamięci RAM typu extended. Odpowiada za dysk wirtualny. Wyświetla informacje o dysku wirtualnym przy starcie systemu.	12,4 KB
README.TXT	Plik ASCII. Zawiera pomoc. Uruchamiany jest poleceniem help - poprzez plik help.bat z dysku wirtualnego. Otwierany jest edytorem Edit.	14,6 KB
SETRAMD.BAT	Plik wsadowy. Odpowiada za wyświetlanie komunikatów o błędach związanych z partycjami Windows, wirusami na dysku i z utworzeniem dysku wirtualnego.	1,49 KB

   Plik EBD.CAB pozwala na umieszczenie na dyskietce większej liczby narzędzi diagnostycznych. Ciekawe rozwiązanie. W archiwum tym umieszczono 11 plików:

plik	opis	rozmiar po dekompresji
ATTRIB.EXE	Aplikacja DOS. Program umożliwia wyświetlenie lub zmianę atrybutów plików.	15,0 KB
CHKDSK.EXE	Aplikacja DOS. Sprawdza dysk i wyświetla raport o jego stanie	28,0 KB
DEBUG.EXE	Aplikacja DOS. Zaawansowane narzędzie do testowania i edycji.	20,3 KB
EDIT.COM	Aplikacja DOS. Edytor textowy pozwalający na tworzenie plików tekstowych w kodowaniu Latin2. Aplikacja umożliwia znajdowanie i zamienianie wyrazów.	68,9 KB
EXT.EXE	Aplikacja DOS. Służy do dekompresji plików.	12,9 KB
FORMAT.COM	Aplikacja DOS. Narzędzie służące do formatowania dysków.	48,9 KB
HELP.BAT	Plik wsadowy. Służy do uruchomienia pliku readme.txt w edytorze edit.	36 B
MSCDEX.EXE	Aplikacja DOS. Pozwala na wyciągnięcie dowolnego pliku z płyty z windowsem.	24,8 KB
SCANDISK.EXE	Aplikacja DOS. Program do naprawy dysków, sprawdza czy są uszkodzenia i naprawia je. Skanuje powierzchnię dysku.	248 KB
SCANDISK.INI	Ustawienia konfiguracji programu scandisk.exe.	7,15 KB
SYS.COM	Aplikacja DOS. Umożliwia przeniesienie plików systemowych na dysk.	21,9 KB

   System DOS zawiera kilkadziesiąt komend. Prawie każda komenda zawiera kilka parametrów. Wprowadzając polecenie nie trzeba zwracać uwagi na wielkość liter gdyż system ich nie rozróżnia. Po wprowadzeniu komendy lub nazwy pliku naciskamy klawisz ENTER. W systemie DOS nazwy plików mogą mieć długość do 8 znaków, a rozszerzenie od 1 do 3 znaków. Nazwy plików nie mogą jednak składać się z dowolnych znaków, poprawne nazwy składają z:

• małe litery: a - z

• duże litery: A - Z

• cyfry: 0 - 9

• inne znaki ASCII: ! @ # $ % ^ & ( ) { } ~ `

Nieprawidłowe znaki to:

• SPACE - spacja, pusty znak;

• " / \ : [ ] = ; , | + = * ?

Znaki te mają specjalne znaczenie w systemie i ich użycie w nazwie pliku, katalogu może powodować niemożliwość otwarcia danego zbioru lub inne nieprzewidziane działania. Niektóre znaki to znaki globalne, czyli wieloznaczne, są to: ? i *. Przykładowo znak ? poprzedzony nazwą polecenia i znakiem / wywołuje krótką pomoc na temat danej komendy, lud wraz z komendą DIR zastępuje dowolny znak.
   W systemie DOS działanie prawie każdego programu możemy przerwać za pomocą kombinacji klawisz Ctrl + Breake, działa też Ctrl + c. Równie dobrze możemy przerwać wykonywanie jakiegoś polecenia. Naciśnięcie kombinacji klawiszy Ctrl + Alt + Del spowoduje niemalże natychmiastowy restart komputera.

   Polecenie służy do wyświetlania, lub zmiany atrybutów plików. Atrybuty plików wykorzystywane są w kilku przypadkach: przy kopiowaniu poleceniem XCOPY czy też nie są usuwane pliki do odczytu, a tym bardziej niczego w nich nie można zmieniać. Pliki mogą mieć atrybuty:

• R - tylko do odczytu;

• A - jest plikiem archiwalnym;

• S - plik systemowy;

• H - plik ukryty;

Polecenie attrib wydane bez parametru wyświetla pliki w danym katalogu wraz z ich atrybutami. Gdy chcemy zwiększyć obszar działania komendy dodajemy przełącznik /s. Mam do dyspozycji jeszcze dwa przydatne parametry: + który ustawia atrybut i znak - czyszczący atrybut. Przykładowy użycia polecenia:
- attrib -a plik.exe
- attrib +h text.txt
- attrib +r A:\katalog
Nic nie stoi na przeszkodzie aby zastosować znaki globalne * i ?, możemy wtedy zmieniać atrybuty większej liczby plików.

   Obydwa polecenia wykonują taką samą funkcję. Pochodzą od słów change directory, czyli zmień katalog. Przedstawię opis funkcji dla cd, gdyż identycznie postępujemy z poleceniem chdir. Polecenie cd pozwala na poruszanie się między katalogami. Aby wejść do podkatalogu wystarczy wpisać: cd katalog. W górę poruszamy się wpisując cd.., aby wejść dwa katalogi wyżej wpisujemy cd... itd. Katalog bieżący oznaczamy . (kropką). Do katalogu głównego dostajemy się poprzez wpisanie cd\. Gdy pamiętamy całą ścieżkę dostępu wpisujemy:
C:\cd katalog\katalog1\katalog2\katalog3
W celu uzyskania informacji o bieżącym katalogu na innym dysku wpisujemy: dir a: ,natomiast gdy chcemy się dowiedzieć o bieżącym dysku i katalogu wpisujemy cd bez parametrów. Wpisując cd A:\katalog\katalog1\katalog2\katalog3 katalog, do którego wpisałeś ścieżkę, stanie się katalogiem bieżącym na tym dysku, znajdziesz się w tym katalogu zmieniając napęd.

   Nazwa polecenia pochodzi od słów clear screen, czyść ekran. Czasami zachodzi konieczność usunięci z ekranu zbytecznych napisów, wpisujemy wtedy cls, ekran zostaje wyczyszczony, kursor znajduje się w górnym, lewym rogu.

   Słowo copy oznacza kopię. Polecenia pozwala na kopiowanie plików. Aby skopiować plik należy podać źródło i cel, np. : A:\>copy plik.txt A:\katalog
Możemy także kopiować grupy plików oznaczając je znakami globalnymi ? * lub stosując znak + np. copy plik.txt+plik.tag+plik.sys. Mamy możliwość kopiowania plików jako pliku tekstowego ASCII poprzez dodanie przełącznika /a, kopiowanie pliku zostanie zakończone po napotkaniu na znak końca pliku - Ctrl - Z. Gdy dodamy przełącznik /b plik zostanie skopiowany jako plik binarny. Gdy chcemy mieć pewność że nasz plik został poprawnie skopiowany należy dodać przełącznik /v. System sprawdza poprawność zapisu na dysku. Gdy chcemy skopiować plik do katalogu w którym plik o takiej nazwie się znajduje jesteśmy proszeni o potwierdzenia zastąpienia jednego pliku drugim. Jeśli jesteśmy pewni że chcemy zastąpić jakieś pliki innymi wystarczy napisać: copy/y. System nie prosi wtedy o potwierdzenie. Możemy skopiować plik na drukarkę, copy plik LPT1.

   Polecenie pozwalające na modyfikację daty lub jej sprawdzenie. Gdy chcemy sprawdzić datę nie wprowadzamy zmian i naciskamy ENTER.

   Polecenie służące do usuwania plików. Po wpisaniu del wypisujemy nazwy plików, np. plik.txt+plik.asc lub plik.tag,plik.sys lub za pomocą znaków globalnych, np. ????.* lub *.ex?. Polecenie nie usuwa katalogów. Gdy zastosujemy przełącznik /p system będzie pytał przed usunięciem każdego pliku.

   Oznacz usuń drzewo. Usuwa katalog wraz z jego podkatalogami. Możemy także usuwać grupę katalogów, np:
A:\>deltree katalog,folder,kartoteka
Katalogi możemy także łączyć w grupę za pomocą znak + lub znaków globalnych * ?. Katalog możemy usuwać z poziomu innego napędu, C:\>deltree A:\katalog. Gdy jesteśmy pewni że chcemy usunąć katalogi to możemy zastosować przełącznik /y. System nie pyta wtedy o potwierdzenie.

   Dir jest skrótem od directory czyli katalog. Po wpisaniu takiego polecenia wyświetlona zostaje lista plików i katalogów w katalogu bieżącym. Gdy wpiszemy dir i literę katalogu głównego otrzymamy wykaz plików tego katalogu głównego. Możemy też podać ścieżkę dostępu do katalogu którego zawartość chcemy zobaczyć:
C:\>dir a:\katalog
Stosując znaki globalne możemy zawenżyć wyświetlanie plików, np. pisząc dir *.exe wyświetlimy wszystkie pliki o dowolnej nazwie i rozszerzeniu exe, lub gdy napiszemy dir ????.* zostaną wyświetlone pliki o nazwie maksymalnie 4 literowej i dowolnym rozszerzeniu. Często zdarza się że wynik nie mieści się na ekranie, możemy wtedy zastosować przełącznik /p powodujący zatrzymanie każdego pełnego ekranu do momentu naciśnięcia dowolnego klawisza. Innym wyjściem jest wpisanie dir/w powodujące wyświetlenie wyniku w formie listy rozszerzonej, w pięciu kolumnach. Możemy wyświetlić pliki o określonych atrybutach, stosujemy przełącznik /a. Mamy do wyboru takie atrybuty plików: d - katalogi, h - pliki ukryte, s - pliki systemowe, r - tylko do odczytu, a - pliki gotowe do archiwizacji, znak - oznacza negację.
A:\katalog>dir/ad
Przełącznik /o pozwala na sortowanie listy plików. Zbiory mogą być wyświetlane wg:

• dir/on - nazwy - alfabetycznie;

• dir/oe - rozszerzenia - alfabetycznie;

• dir/od - daty utworzenia, od najstarszych;

• dir/og - najpierw wyświetla katalogi;

• dir/oa - ostatniego dostępu, od najstarszego;

• dir/os - rozmiaru, od najmniejszych;

Gdy chcemy wyświetlić również zawartość podkatalogów zastosujemy przełącznik /s. Pliki mogą być wyświetlone w prostym formacie, nie zobaczymy wtedy nagłówka, podsumowania. Aby użyć małych liter wystarczy napisać dir/l. Pełny opisu ujrzymy stosując polecenie dir/v. Rok możemy wyświetlać w formie cztero cyfrowej.

   Polecenie służące do kopiowania całej zawartości dyskietki na inną. Gdy mamy jeden napęd wpisujemy diskcopy a: a:, system najpierw szczytuje informacje z dysku źródłowego, następnie prosi o wymianę dyskietki, gdy to uczynimy dane zapisywane są na dyskietce docelowej. Gdy mamy dwa napędy wpisujemy diskcopy a: b: , napędy muszą być tego samego typu a dyskietki powinny mieć taką samą pojemność. Istnieje możliwość sprawdzenia poprawność procesu, przełącznik /v. Można także skopiować jedną stronę dyskietki, /1. Przełącznik /m pozwala na kopiowanie wolnoprzebiegowe, przy użyciu tylko pamięci.

   Zobacz DEL.

Polecenie kończy działanie programu command.com. Jest potrzebne gdy mamy uruchomione dwie lub więcej kopii tego programu. Gdy wpiszemy exit gdy mamy uruchomiony tylko jeden interpretator poleceń polecenie nie działa.

   Polecenie służące do przygotowania dysku do pracy w systemie DOS. Po wpisaniu tej komendy system tworzy ścieżki i sektory na dysku. Przeprowadzany jest także próbny zapis w celu stwierdzenia które sektory są uszkodzone. W celu sformatowania dysku wpisujemy np. format a:. Mamy do wyboru kilka parametrów:

• /v: etykieta - określa etykietę przed formatowaniem, system nie pyta o nią;

• /q - przeprowadza szybkie formatowanie, bez sprawdzania uszkodzonych sektorów;

• /f: rozmiar - pozwala na wybór rozmiaru formatowanej dyskietki: 160; 180; 320;360, 720; 1,2; 1,44; 2,88;

• /t: ścieżek - określa liczbę ścieżek na jednej stronie dyskietki;

• /n: sektory - określa liczbę sektorów na ścieżkę;

• /1 - formatuje jedną stronę dyskietki;

• /4 - formatuj dyskietkę 5 1/4 cala 360KB w stacji o wysokiej gęstości zapisu;

• /8 - formatuje 8 sektorów na ścieżkę;

• /c - sprawdza klastry zaznaczone jako uszkodzone;

• /b - zachowuje miejsce na pliki systemowe na nowo formatowanym dysku;

• /s - kopiuje pliki systemowe na formatowany dysk;

   Szybka pomoc na temat poleceń systemu DOS. Po wpisaniu tej komendy wyświetlona zostanie lista poleceń i krótkie objaśnienia. Szczególnie przydatne gdy zapomni się jakiegoś polecenia.

   Pomoc systemu DOS. Na ekranie pojawia się rozbudowany system pomocy. Można w nim znaleźć szczegółowe informacje dotyczące poleceń.

   Polecenie pozwala na zmianę etykiety dysku, gdy wpiszemy bez parametrów, domyślnie zmieniana jest etykieta stacji a:, natomiast gdy wpiszemy label c: zmienimy etykietę dysku c:. Możemy też wpisać label c: etykieta. System nie zapyta o etykietę tylko ją automatycznie zmieni na etykieta.

   Te dwa polecenia realizują tą samą funkcję. Ich nazwy pochodzą od słów make directory - utwórz katalog. Aby stworzyć podkatalog wystarczy wpisać:
A:\katalog>md folder
Możemy także utworzyć katalog w innym miejscu niż katalog bieżący, wpisujemy pełną ścieżkę dostępu i na końcu nazwę katalogu który chcemy utworzyć: C:\>md A:\katalog\folder\kartoteka. Nazwa katalogu może składać się z 11 znaków: 8 nazwy i 3 rozszerzenia.

   Polecenie służy do wyświetlania informacji ekran po ekranie, do momentu naciśnięcia klawisza. Może zostać wyświetlona zawartość pliku, ale także wynik polecenia, możemy więc napisać: more plik.txt lub type | more aby zobaczyć zawartość pliku tekstowego. Gdy natomiast nie mieści się nam na ekranie wynik polecenia dir możemy zamiast przełącznika /p zastosować polecenie more.

   Polecenie służy do przenoszenia pliku lub grupy plików z jednego katalog do drugiego, zmiany nazwy katalogu. Aby przenieść plik podajemy nazwę pliku i ścieżkę dostępu do miejsca w którym plik ma być umieszczony:
A:\>move plik C:\katalog
Możemy też przenosić grupy plików, za pomocą znaków globalnych lub je wypisując: plik1+plik2 albo: plik1,plik2. Aby zmienić nazwę katalog wpisujemy: move katalog folder, nazwa zostanie zmieniona z katalog na folder. Istnieje tez możliwość przenoszenia całych katalogów:
A:\>move katalog C:\folder\kartoteka
Gdy przeniesiemy plik do katalogu w którym znajduje się już plik o takiej samej nazwie to plik ten zostanie zastąpiony, jeśli tego chcemy to możemy zastosować przełącznik /y, system nie pyta o potwierdzenie zastąpienia.

   Komenda nie mająca praktycznego zastosowania, a jedynie upiększające system. Pozwala na zmianę znaku zgłoszenia. Mamy do dyspozycji kilka wariantów:

• prompt text - znakiem zgłoszenia będzie wtedy text wpisany po nazwie polecenia;

• $q - znakiem zgłoszenia będzie znak =;

• $$ - symbol dolara;

• $t - bieżąca godzina;

• $d - bieżąca data;

• $p - dysk i ścieżka;

• $v - numer wersji systemu operacyjnego DOS;

• $n - bieżący dysk;

• $g - znak większości >;

• $l - znak mniejszości <;

• $b - znak |; tzw. potok lub inaczej pipline;

• $h - cofacz, ma za zadaine usunięcie poprzedniego znaku;

• $e - kod escape - kod ASCII 27; na ekranie wyświetlana jest strzałka w lewo;

• $_ - powrót karetki i znaku wysuwu wiersza - wyświetlana jest pusta linia;

Nic nie stoi na przeszkodzie aby zastosować kilka parametrów na raz, wtedy system jest ciekawszy, ale nie jest tak czytelny.

   Nazwy tych poleceń pochodzą od słów remove directory, usuń katalog. Możemy usuwać tylko katalogi puste, nie zawierające podkatalogów ani plików. Katalogi musimy usuwać z poziomu katalogu nadrzędnego. Możemy także podać pełną ścieżkę dostępu do katalogu który chcemy usunąć, np:
C:\dos\command>rd A:\katalog\folder

   Polecenie zmienia nazwę pliku lub kilku plików. Aby zmienić nazwę wystarczy wpisać:
A:\>ren A:\katalog\plik.txt tekst.txt
Zostanie zmieniona nazwa pliku z plik.txt na tekst.txt. Gdy plik którego nazwę chcemy zmienić znajduje się w katalogu bieżącym wystarczy wpisać nazwę pliku i nową nazwę. Możemy też zmieniać nazwy większej grupy plików, za pomocą znaków globalnych, np. ren *.txt *.asc, lub ren ????.txt ???1.*.

   Polecenie przenoszące pliki systemowe z jednego napędu na drugi. Jest to pomocne przy formatowaniu dysku twardego lub tworzeniu dysku startowego. Wpisujemy sys A: C:, należy podać ścieżkę dostępu do plików systemowych na dysku gdyż w przeciwnym wypadku zostaną przeniesione pliki z katalogu bieżącego. Dysk docelowy musi być sformatowany i nie zapisany.

   Polecenie służące do kontroli aktualnego czas i wprowadzaniu w nim zmian. Jeśli chcemy sprawdzić czas po nie wprowadzamy zmian i naciskamy ENTER. Gdy podczas wprowadzania zmian pominiemy parametr minut ,sekundy,setne to komputer uzna że ich wartość jest równa 0.

   Po wpisaniu tego polecenia na ekranie rysuje się nam drzewo katalogów. Gdy wpiszemy polecenie bez parametrów zostanie wyświetlone drzewo katalogu bieżącego. Gdy nie mieści się na ekranie napiszemy tree | more. Komputer zatrzyma wtedy każdy pełny ekran do czasu naciśnięcia jakiegoś klawisza. Gdy chcemy zobaczyć pliki danego katalog dodajemy przełącznik /f. Gdybyśmy chcieli wydrukować drzewo możemy dodatkowo zastosować przełącznik /a wyświetlający drzewo stworzone z plików ASCII o numerach od 0 do 127 które nie sprawią ewentualnych problemów przy drukowaniu.

   Polecenie pokazuje zawartość plików tekstowych. Wpisujemy type tekst.txt, gdy jednak jego zawartość nie mieści się na ekranie wpisujemy type tekst.txt | more, wtedy system będzie pokazywał część tekstu mieszczącą się na ekranie do momentu naciśnięcia jakiegoś klawisza.

   System DOS ma możliwość odzyskiwania skasowanych plików, do tego służ polecenie undelete. Nazwa pliku wpisana po poleceniu określa jaki plik ma być odzyskany. Możemy zastosować przełączniki:

• /all - odzyskiwane są wszystkie plik, nie trzeba potwierdzać;

• /dos - odzyskuje pliki których usunięcie było zatwierdzone przez DOS;

• /ds - odzyskuje pliki chronione przez wartownika kasowania;

• /dt - odzyskuje pliki, których adresy plikowe zostały zapisane w pliku PCTRACKR.DEL

• /list - wyświetla listę plików które można odzyskać;

• /load - ładowany jest program undelete do pamięci;

• /unload - usuwa z pamięci undelete;

• /purge napęd - np. /purge A: - usuwa katalog sentry z dysku;

• /status - wyświetla informacje o sposobie ochrony plików;

• /s napęd - np. /s C: - dla danego dysku włączany jest wartownik kasowania;

• t napęd - np. /t A: - dla danego dysku włączana jest kontrola usuwania plików;

• /liczba - np. /15 - określa liczbę plików o których informacje będą przechowywane na dysku, od 1 do 999;

   Polecenie służy do kopiowania całych katalogów, wraz z podkatalogami, bez plików systemowych i ukrytych. Gdy chcemy skopiować jakiś katalog należ wpisać: xcopy katalog c:\folder. Pliki do kopiowania możemy wybierać za pomocą znaków globalnych, wypisać je oddzielając przecinkami lub znakami +. Polecenie xcopy ma wiele parametrów:

• /a - kopiowane są tylko pliki z atrybutem archiwalnym;

• /m - kopiuje pliki z atrybutem archiwalnym, pliki źródłowe mają kasowany atrybut archiwalny;

• /d: data - kopiuje pliki stworzone lub zmodyfikowane w określonym datą dniu lub później;

• /p - system zapyta przed skopiowaniem każdego pliku;

• /s - nie kopiuje katalogów pustych;

• /e - kopiuje wszystkie podkatalogi wraz z pustymi;

• /v - sprawdza poprawność skopiowanych plików;

• /w - system nie rozpocznie kopiowania do póki nie zostanie naciśnięty jakiś klawisz;

• /h - kopiuje wszystkie pliki wraz z ukrytymi i systemowymi;

temu. Może się jednak zdarzyć że pliki które znajdują się na dyskietce nie odpowiadają nam,

---