Gospodarka wodna - dziedzina działalności gospodarczej, której celem jest racjonalne ekonomicznie i respektujące zasadę zrównoważonego rozwoju, dostarczanie określonej ilości wody o wymaganej jakości do każdego punktu przestrzeni, zgodnie z potrzebami występującymi tam w danym czasie, a także ochrona wód oraz zabezpieczenie przed szkodami, jakie mogą powstać na skutek nadmiaru lub braku wody (powódź, susza). Gospodarka wodna jest gospodarką systemową, obejmującą całą problematykę potrzeb wodnych w skali kraju i prowadzona powinna być w obszarach wydzielonych, wynikających z podziału hydrograficznego. Gospodarka wodno-ściekowa - część gospodarki wodnej i gospodarki komunalnej obejmująca w szczególności sprawy: wodociągów do zbiorowego zaopatrzenia w wodę, kanalizacji do odprowadzania i oczyszczania ścieków, indywidualnych wodociągów i kanalizacji (zwłaszcza w zakresie odbioru i wywozu ścieków od użytkowników wody), wywozu osadów ściekowych (w przypadku istnienia lokalnych rozwiązań odprowadzania ścieków do gruntu), odprowadzania i odpowiedniego oczyszczania ścieków opadowych, odwodnienia terenów. Administrator wód - jednostka wykonująca czynności związane z utrzymaniem i rozwojem zasobów wód śródlądowych i morskich wód wewnętrznych będących własnością Państwa. W praktyce utrzymanie i regulacja wód śródlądowych wykonywane jest przez podległe Ministrowi Środowiska regionalne zarządy gospodarki wodnej oraz podległe samorządom wojewódzkim wojewódzkie zarządy melioracji i urządzeń wodnych. Niektóre wody śródlądowe administrowane są przez Lasy Państwowe oraz przez dyrekcje parków narodowych, a także Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa. Koszty środowiskowe (koszty ekologiczne) - koszty szkód (spowodowanych korzystaniem z wody) w środowisku i ekosystemach wodnych a także pośrednio u tych, którzy z nich korzystają (użytkowników): pogorszenia jakości pokładów wodonośnych i ziemi, zasolenie gleb, dodatkowe koszty uzdatniania wody pitnej nałożone na samorządy lokalne itp. W kontekście RDW dotyczy to szkód (i kosztów z tym związanych) spowodowanych przez użytkowników wody: pobory, zrzuty, zagospodarowanie itp. Koszty usług wodnych (koszty roczne, koszty operatora) - obejmują koszty świadczenia usług i administrowania nimi. Obejmują one wszelkie koszty eksploatacyjne, koszty utrzymania oraz koszty inwestycyjne (płatności wraz z odsetkami), jak również stopę zysku kapitału własnego (jeśli ma to zastosowanie). Główne Zbiorniki Wód Podziemnych (GZWP) - zbiorniki wód podziemnych, odpowiadające umownie ustalonym ilościowym i jakościowym kryteriom podstawowym: wydajność potencjalnego otworu studziennego powyżej 70mVh, wydajność ujęcia powyżej 10 tys. mVdobę, przewodność warstwy wodonośnej większa niż 10 nr/h, najwyższa klasa jakości wody. W Polsce wydzielono 180 GZWP o łącznej powierzchni 163 441 km2 i szacunkowych zasobach dyspozycyjnych 7,35 knrYrok. Cele ilościowe - wartości (przepływy w ciekach wodnych, poziomy wodonośne, rezerwy pojemności) konieczne dla zarządzania ilością zasobów. Są one ustalane z jednej strony dla zaspokojenia potrzeb wynikających z działalności człowieka i wymagań środowiska wodnego, z drugiej strony uwzględniają możliwe do wykorzystania zasoby wód podziemnych i powierzchniowych. Cele jakościowe - poziom jakości wody ustalony dla odcinka rzeki (cieku), którego osiągnięcie w określonym terminie warunkuje spełnienie funkcji uznanych za priorytetowe (woda dla celów pitnych, kąpielisko, warunki dla życia ryb, równowaga biologiczna). Cele środowiskowe - Prawo wodne transponując zapisy Ramowej Dyrektywy Wodnej do polskiego prawa wprowadza następujące cele środowiskowe: - uniknięcie niekorzystnych zmian w stanie wód, osiągnięcie lub zachowanie dobrego stanu wód, odwrócenie znaczących i utrzymujących się tendencji wzrostowych zanieczyszczenia wód podziemnych w wyniku działalności człowieka, zapewnienie równowagi pomiędzy poborem i zasilaniem wód podziemnych. Dobry potencjał ekologiczny - oznacza stan silnie zmienionej lub sztucznej części wód, jeśli jej biologiczne elementy jakości, elementy fizyczno-chemiczne oraz morfologiczne spełniają wymagania określone w załączniku V Ramowej Dyrektywy Wodnej, a stężenia specyficznych syntetycznych i niesyntetycznych zanieczyszczeń nie przekraczają norm ustanowionych Dyrektywą (patrz: potencjał ekologiczny). Dobry stan wód - jest to cel do osiągnięcia zarówno dla wód powierzchniowych jak i podziemnych do roku 2015 (oprócz przypadków dla których możliwa jest derogacja). Dobry stan wód powierzchniowych - oznacza stan osiągnięty przez część wód powierzchniowych, jeżeli zarówno jej stan ekologiczny jak i chemiczny jest określony jako co najmniej "dobry". Dobry stan wód podziemnych - oznacza stan osiągnięty przez część wód podziemnych, jeżeli zarówno jej stan ilościowy jak i stan chemiczny jest określany jako przynajmniej "dobry".
Dobry stan chemiczny wód powierzchniowych - oznacza stan chemiczny wymagany do spełnienia celów środowiskowych dla wód powierzchniowych. Jest to stan chemiczny osiągnięty przez część wód powierzchniowych, w którym stężenia zanieczyszczeń nie przekraczają środowiskowych norm jakości, oraz innych norm ustanowionych w stosownym prawodawstwie wspólnotowym. Dobry stan chemiczny wód podziemnych - jest osiągnięty jeżeli stężenia zanieczyszczeń nie przekraczają odpowiednich norm jakościowych oraz nie uniemożliwiają osiągnięcia celów dla połączonych z nimi wód powierzchniowych. Dobry stan ekologiczny - oznacza stan części wód powierzchniowych sklasyfikowany pod względem elementów biologicznych, hydromorfologicznych, chemicznych i fizyczno-chemicznych. Dobry stan ilościowy - dotyczy wód podziemnych i oznacza poziom, w którym dostępne zasoby nie są przekraczane przez średnioroczne pobory. Jednolita część wód powierzchniowych - oznacza oddzielny i znaczący element wód powierzchniowych, taki jak: jezioro lub inny naturalny zbiornik wodny///sztuczny zbiornik wodny///struga, strumień, potok, rzeka, kanał, lub ich części///morskie wody wewnętrzne, wody przejściowe lub przybrzeżne. Jednolita część wód podziemnych - oznacza określoną objętość wód podziemnych występującą w obrębie warstwy wodonośnej lub zespołu warstw wodonośnych
|
Monitoring wód - system pomiarów, ocen i prognoz ilościowego i jakościowego stanu zasobów wodnych realizowany przez jednostki organizacyjne administracji publicznej oraz szkoły wyższe, instytuty naukowo-badawcze i podmioty gospodarcze. Monitoring stanu czystości rzek koordynowany przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska obejmuje systematyczne, standardowe pomiary i obserwacje, prowadzone w stałych przekrojach przez wojewódzkie inspektoraty ochrony środowiska. Jest on realizowany w układzie sieci reperowej oraz sieci podstawowej. Monitoring ilościowy prowadzony jest poprzez sieć posterunków wodowskazowych. Monitoring jakości wód - system pomiarów i ocen stanu zasobów wodnych, którego celem jest dostarczanie informacji o zagrożeniach wynikających ze stwierdzonych tendencji zmian jakości wód dla zarządzania gospodarką wodną. Monitoring jakości wód może dotyczyć wód podziemnych i wód powierzchniowych. RDW dzieli monitoring jakości wód na diagnostyczny, operacyjny i badawczy. Monitoring badawczy - monitoring przeprowadzany tam, gdzie nie jest znany powód żadnego z przekroczeń. Tam, gdzie monitoring diagnostyczny wykazuje, że cele środowiskowe dla części wód przypuszczalnie nie zostaną osiągnięte, a jeszcze nie został ustanowiony monitoring operacyjny, wprowadza się monitoring badawczy. Jego celem jest określenie przyczyn, z powodu których części wód lub grupa części wód nie spełniają celów środowiskowych lub określenie wielkości i wpływów przypadkowego zanieczyszczenia. Monitoring diagnostyczny - monitoring przeprowadzany w celu dostarczenia informacji dla uzupełnienia i zatwierdzenia procedury oceny oddziaływań, sprawnego i skutecznego zaprojektowania przyszłych programów monitoringu, oceny długoterminowych zmian w warunkach naturalnych oraz oceny długoterminowych zmian wynikających z szeroko rozumianej działalności człowieka. Monitoring operacyjny - monitoring prowadzony w celu ustalenia stanu tych części wód, które na podstawie oceny oddziaływań lub monitoringu diagnostycznego zostały określone jako zagrożone niespełnieniem określonych dla nich celów środowiskowych oraz w celu oceny wszelkich zmian stanu tych części wód wynikających z podjętych programów działań. Analiza stanu dorzecza - opis cech charakterystycznych dorzecza. Zawiera ona: geograficzną, geologiczną, hydrograficzną i demograficzną charakterystykę obszaru dorzecza, charakterystykę wykorzystania powierzchni ziemi oraz działalności gospodarczej, wpływu działalności człowieka na środowisko na obszarze dorzecza, jak również wskazanie obszarów chronionych. Analiza winna być wykonana na podstawie analiz stanu zasobów wód w regionach wodnych. Analiza stanu dorzecza powinna być elementem Planu gospodarowania wodami w dorzeczu. Szczegółowe elementy analizy stanu dorzecza zawiera Rozporządzenie Ministra Środowiska w sprawie zakresu i trybu opracowywania planów gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy oraz warunków korzystania z wód regionu wodnego oraz Załącznik II Ramowej Dyrektywy Wodnej. Kataster wodny - instrument zarządzania wodami będący systemem informacyjnym o gospodarowaniu wodami gromadzący i aktualizujący dane dotyczące:* sieci hydrograficznej oraz hydrologicznych i meteorologicznych posterunków obserwacyjno-pomiarowych, * zasobów wód podziemnych, lokalizacji głównych zbiorników wód podziemnych oraz sieci stacjonarnych obserwacji wód, * ilości i jakości zasobów wód powierzchniowych oraz podziemnych,* wielkości poboru wody powierzchniowej i podziemnej,* źródeł i charakterystyki zanieczyszczeń punktowych oraz obszarowych, * stanu biologicznego środowiska wodnego oraz terenów zalewowych,* obwodów rybackich oraz rybackiej przydatności wód (bonitacji),* użytkowania wód wraz z charakterystyką korzystania z wód, * pozwoleń wodnoprawnych.* urządzeń wodnych, * stref i obszarów ochronnych oraz obszarów narażonych na niebezpieczeństwo powodzi, ustanowionych na podstawie ustawy, * spółek wodnych.. Ponadto zawiera:* wodny program środowiskowy kraju,* plany: gospodarowania wodami, ochrony przeciwpowodziowej oraz przeciwdziałania skutkom suszy na obszarze Państwa z uwzględnieniem podziału na obszary dorzeczy, ochrony przeciwpowodziowej regionu wodnego. Wodny program środowiskowy (program działań) - dokument określający działania zmierzające do poprawy lub utrzymania dobrego stanu wód. Działania są konkretnymi przedsięwzięciami powiązanymi z kalendarzem i oceną finansową. Mogą mieć charakter prawny, finansowy, administracyjny lub umowny (kontraktowy). Działania podstawowe są ukierunkowane na spełnienie minimalnych wymogów i obejmują:* działania umożliwiające wdrożenie przepisów prawa Wspólnoty Europejskiej dotyczących ochrony wód,* działania służące wdrożeniu zasady zwrotu kosztów usług wodnych,* działania służące propagowaniu skutecznego i zrównoważonego korzystania z wody w celu niedopuszczenia do zagrożenia realizacji celów środowiskowych, * działania służące zaspokajaniu obecnych i przyszłych potrzeb wodnych w zakresie zaopatrzenia ludności w wodę przeznaczoną do spożycia, * działania prewencyjne, ochronne i kontrolne, związane z ochroną wód przed zanieczyszczeniami pochodzącymi ze źródeł punktowych i rozproszonych, * działania na rzecz optymalizowania zasad kształtowania zasobów wodnych i warunków korzystania z nich, w tym działania na rzecz kontroli poboru wody. Działania uzupełniające są to działania ukierunkowane w szczególności na osiągnięcie celów środowiskowych i mogą wskazywać: * środki prawne, administracyjne i ekonomiczne, niezbędne do zapewnienia optymalnego wdrożenia przyjętych działań, * wynegocjowane porozumienia dotyczące korzystania ze środowiska, * działania na rzecz ograniczenia emisji, * zasady dobrej praktyki, * rekonstrukcję terenów podmokłych, * działania służące efektywnemu korzystaniu z wody i ponownemu jej wykorzystaniu, między innymi promowanie technologii polegających na efektywnym wykorzystaniu wody w przemyśle i wodooszczędnych technik nawodnień, * przedsięwzięcia techniczne, badawcze, rozwojowe, demonstracyjne i edukacyjne. Instrumenty zarządzania wodami - środki i metody wykorzystywane w zarządzaniu wodami. Są to w szczególności plany gospodarowania wodami, warunki korzystania z wód dorzecza, pozwolenia wodnoprawne, opłaty i należności za korzystanie z wód i urządzeń wodnych, kataster wodny, kontrola gospodarowania wodami.
|
Ramowa Dyrektywa Wodna RDW: określa główny cel do osiągnięcia przez UE do 2015 r; wymaga ona od państw członkowskich, by w tym czasie zaangażowały się w ochronę i gospodarowanie wodą mające na cel jej zrównoważone użytkowanie i zapewnienie kolejnym pokoleniom odpowiedniej jakości i ilości zasobów wodnych. Celem dyrektywy jest osiągnięcie „dobrego stanu” wszystkich wód w UE przy zastosowaniu planów gospodarowania w dorzeczach rzek. Indeks eksploatacyjny Wody WEI: stosunek poboru wód czystych do zasobów odnawialnych. Gospodarka narodowa: przemysł; rolnictwo i leśnictwo; gospodarka komunalna. Woda jako alternatywne źródło energii: dużo jest wody o temp. Ok. 50°C na głębokości 4-5km; istnieją też wody o temp. 80-115°C na większych głębokościach 5,5-6 km. Na Niżu Polskim mamy struktury mezozoiczne: 7 zbiorników geotermalnych i struktury paleozoiczne: 4 zbiorniki geoterm. Prędkość rozchodzenia się zanieczyszczeń: 200-300 m/a. Gospodarka Wodna (wg Mikulskiego) - dyscyplina należąca do ochrony środ., a jej zadanie m jest dostarczenie człowiekowi i gospodarce narodowej wody oraz ochrona przed jej żywiołem. Gospodarka Wodna (wg UNESCO) - planowy rozwój, dystrybucja i wykorzystywanie zasobów wodnych; prawidłowe gospodarowanie zasobami wodnymi na potrzeby człowieka i społeczeństwa oraz ochrona przed szkodliwym działaniem wody, głównie jej nadmiarami. Celem jest dostosowanie zasobów wodnych do potrzeb człowieka. Polega to na racjonalnym wykorzystaniu zasobów wodnych kraju jak i zabezpieczenie przed szkodliwym działaniem żywiołu. Zasoby wodne - wody nadające się do wykorzystania niemal wszystkie wody kuli ziemskiej: rzeczne, jeziorne, morskie, podziemne, glebowe, lód lodowców górskich i lądowych oraz para wodna zgromadzona w atmosferze, z wyjątkiem wody związanej, wchodzącej w skład biomasy i minerałów. Zasoby wodne (2ga def.) to wody dostępne lub te, które mogą być dostępne do wykorzystania w regionie i wody o określonej jakości, ilości, w jakimś przedziale czasu i przy określonych potrzebach. Uwarunkowania prawne - Ramowa Dyrektywa Wodna + Prawo Wodne. Cele środowiskowe - zapobieganie i ograniczanie wprowadzania zanieczyszczeń do wód podziemnych oraz zapobieganie pogarszaniu się stanu wód wszystkich JCPW lub SCWP. Szczegółowe cele środowiskowe: osiągnięcie dobrego stanu ekologicznego i dobrego stanu chemicznego wód powierzchniowych; osiągnięcie dobrego potencjału ekologicznego w odniesieniu do sztucznych części wód; osiągnięcie dobrego stanu jakościowego (chemicznego); zapobieganie pogorszeniu się stanu wód powierzchniowych i podziemnych; odwrócenie wszelkich znaczących rosnących trendów stężeń substancji zanieczyszczonych i wskaźników jakości w wodach podziemnych. 3 zasady zintegrowanego zarządzania zasobami wody IWRM: łączne podejście do wód powierzchniowych i podziemnych; traktowanie zlewni rzeki jako podstawowego obszaru wszelkich działań; uspołecznienie procesu planowania działań i decyzji. Antropopresja - składowiska odpadów; zbiorniki na ropę; nieszczelność sieci kanalizacyjnych ok. 30% (głównie chodzi o dna), podpoziomowe składowiska są najgroźniejsze. Substancje priorytetowe: są to substancje najbardziej toksyczne. SJCW - scalone części wód podziemnych. Podział oparty na granicach zlewni hydrograficznych. JCWPd - jednolite części wód podziemnych (określona objętość wód podziemnych, występująca w obrębie warstwy wodonośnej lub zespołu warstw wodonośnych.) Podział na JCWPd oparty jest na granicach geostrukturalnych. Warunki krążenia wód podziemnych pogarszają się wraz z głębokością. Metodyka oceny stanu chem. Wód podziemnych (zgodnie z zasadami): Ramowej Dyrektywy Wodnej; Dyrektywy w sprawie ochrony wód podziemnych przed zanieczyszczeniem i pogorszeniem ich stanu; rozporządzenia ministra środowiska z dnia 23 VII 2008 w sprawie kryteriów i sposobu oceny stanu wód podziemnych. Bilans wodny. Równanie Pencka (Równanie Lwowicza): P = H + E; R. Pencka-Oppołowa: P = H + E ± ∆R; Thornthwainte'a: P = PE + ∆S + R (gdzie: P - opad, E - parowanie, H - odpływ, ∆R - różnica retencji, PE - ewapotranspiracja potencjalna; ∆S - różnica zasobów wody w glebie; R - wolne nadwyżki wody. Dyrektywy: 2000 - RDW (ramowa dyrektywa wodna); 2006 - DWP (dyrektywa dla wód podziemnych); DWD - dla wód pitnych; dyrektywa azotanowa. KDH - komisja dokumentacji Hydrogeologicznej. Woda naturalna mineralna - z jednej studni, woda naturalna źródlana - z jednego źródła; woda naturalna stołowa - z różnych studni, lub mieszana ze studnia i źródła. Zakłady przemysłowe pracy mogą być: otwarte (wykorzystana woda zostaje nieoczyszczona, zrzucana jest jako ściek, najczęściej do rzek) lub zamknięte ( woda pobierana jest kilkakrotnie i wielokrotnie używana w cyklach technologicznych, istnieje stacja oczyszczania ścieków, w której ścieki są oczyszczane przed zrzutem). Rok suchy - gdy opady mniejsze o 10% niż średnie z wielolecia; rok bardzo suchy - gdy opady o 25% mniejsze niż średnie z wielolecia; analogicznie mokry i b. mokry. Zasoby dyspozycyjne średnie w Polsce 22,5 km3/a Zasoby odnawialne wód podziemnych 18 km3/a Zasoby dyspozycyjne wód podziemnych 12,5 km3/a Zatwierdzona wielkość zasobów eksploatacyjnych 15,6 km3/a Zasoby dyspozycyjne GZWP 7,35 km3/a Zasoby eksploatacyjne wód leczniczych 0,035 km3/a Wody kopalniane 1,22 km3/a Zbiorniki: poziom minimalny, roboczy (normalny), maksymalny. Zasoby wód podziemnych - ilość wód podziemnych, traktowanych jako surowiec, najczęściej wyrażana w jednostkach objętościowych na jednostkę czasu, zawarta w zbiorniku wód podziemnych, zlewni wód podziemnych bądź też innej jednostce hydrogeologicznej. Wody podziemne są w ruchu i są odnawialne (w przeciwieństwie do innych surowców), stąd ocena ich zasobów (ilościowa i jakościowa) dokonywana jest dla określonego czasu w oparciu o dane z wielolecia. Bilans wodnogospodarczy - bilans sporządzany na podstawie wyników naturalnego bilansu wodnego, dostosowany do potrzeb gospodarki wodnej. Po stronie dochodów określa rzeczywiste zasoby wodne danego obszaru, a po stronie rozchodów zapotrzebowanie na wodę konsumenta.
|
Podział zasobów wód podziemnych: wg występowania i powstawania (naturalne i sztuczne); wg dynamiki (odnawialne: stałe bądź zmienne, oraz statyczne); wg rodzaju i zakresu rozpoznania (dyspozycyjne i eksploatacyjne). Czynniki decydujące o wielkości zasobów wód podziemnych: rozmiary zbiornika, parametry hydrogeologiczne, warunki zasilania. Alimentacja - zasilanie wód podziemnych, dopływ wody do strefy saturacji określonego poziomu wodonośnego na drodze: infiltracji wód opadowych; przesiąkania z innych poziomów wodonośnych przez utwory półprzepuszczalne; dopływu z sąsiednich zbiorników; sztucznego doprowadzania wody. Zasoby statyczne Qs - całkowita objętość wody zawartej w porach i innych próżniach zbiornika wód podziemnych, określona dla danej zlewni niezależnie od ruchu wody, wyrażana jest jako iloczyn objętości zbiornika i współczynnika odsączalności. Zasoby odnawialne (dynamiczne) Qo - ilość wody, która przepływa przez przekrój poziomu wodonośnego, zbiornika wód podziemnych, wyrażona w jednostkach objętości na jednostkę czasu. Wielkość ta zależy od stopnia odnawialności dopływów z obszarów zasilania. Zasoby wodne - całość wód (powierzchniowych i podziemnych) możliwych do wykorzystania. Zasoby dyspozycyjne - ilość wód podziemnych zbiornika lub jego części nadających się i możliwych do wykorzystania gospodarczego. Ustala się je w oparciu o wielkość zasobów odnawialnych z uwzględnieniem przyrodniczych ograniczeń związanych z wymogami ochrony środowiska. Zasoby dyspozycyjne ZD = ZWB - ZN. (zasoby wody brutto minus zasób nienaruszalny). Średnie dla Polski = 22 km3/a, przy niskich opadach = 15 km3/a, przy suszach hydrologicznych = 13 km3/a. Zasoby eksploatacyjne (ujęcie) - dopuszczalna ilość (pobór) wód podziemnych w ujęciu przy określonym sposobie eksploatacji, uwzględniająca ograniczenie z wymogami ochrony środ. i warunkami techniczno-ekonomicznymi poboru wody. Są one wyrażane w jednostkach objętości na jednostkę czasu przy odpowiedniej depresji. Ustala się je z jednoczesnym wyznaczeniem obszaru zasobowego oraz z uwzględnieniem zasobów dyspozycyjnych zbiornika wód podziemnych w obrębie którego znajduje się ujęcie. Użytkowy poziom wód podziemnych (wodonośny) - pierwszy od powierzchni terenu użytkowy poziom wodonośny o szerszym (regionalnym) zasięgu. Główny zbiornik wód podziemnych GZWP - zbiornik (poziom) wód podziemnych, o parametrach wydajności pot. studni > 70 m3/a, wydajności ujęcia > 10000 m3/d, wodoprzewodność > 240 m2/d, dobra jakość wody, nie wymagająca skomplikowanego uzdatniania. Użytkowy poziom wodonośny - warstwa lub zespół warstw wodonośnych, wykazujących łączność hydrauliczną o parametrach kwalifikujących do eksploatacji komunalnej (miąższość utworów > 5m, wodoprzepuszczalność >50m2/d, wydajność potencjalna > 10m2/h. Waloryzacja wód podziemnych - wymierna rankingowa ocena wartości wód podziemnych, wynikająca ze stopnia odporności systemów wodonośnych na antropopopresję, priorytetu wód dobrej i trwałej jakości oraz zasobności wodnej i degradacji środowiska. Plan zagospodarowania wodami na obszarze dorzecza, wg Prawa wodnego powinien być opracowany na podstawie przygotowanych przez Regionalne Zarządy Gospodarki Wodnej (RZGW): * analiza stanu zasobów wodnych w regionach wodnych; * analiz ekonomicznych gospodarowania wodami w regionach wodnych; * wykazów wód powierzchniowych i podziemnych wykorzystywanych do zaopatrzenia ludzkości w wodę przeznaczoną do spożycia; *wykazu wód wykorzystywanych do celów rekreacyjnych (w szczególności do kąpieli); *wykazu wód powierzchniowych przeznaczonych do bytowania ryb, skorupiaków, mięczaków oraz umożliwiających migrację ryb; * wykazu wód wrażliwych na zanieczyszczenia związkami azotu ze źródeł rolniczych. Inwentaryzacja stanu środowiska - na inwentaryzację stanu środowiska składają się: * inwentaryzacja na bazie GIS wszystkich obiektów gospodarki wodnej, * geograficzna i geologiczna charakterystyka obszaru zlewni, * hydrograficzna charakterystyka obszaru zlewni, * hydrologiczna charakterystyka obszaru zlewni, * demograficzna i gospodarcza charakterystyka obszaru zlewni, * sposoby użytkowania wody. Analiza presji i oddziaływań - analiza wpływu działalności człowieka na stan wód powierzchniowych i podziemnych. W czasie analizy dokonuje się oceny zagrożenia wynikającego z działalności człowieka i prezentuje obecny stan zasobów wodnych określony dla poszczególnych jednolitych części wód. Analiza ryzyka (ocena ryzyka) - analiza ryzyka nie osiągnięcia obranych celów środowiskowych do roku 2015. Analiza uwzględnia inwestycje i wszelkie działania w dziedzinie gospodarki wodnej, jakie planowane są do wdrożenia przed rokiem 2015, a następnie ocenia ich wpływ na ryzyko nie osiągnięcia tych celów. Efektem analizy jest lista części wód uznanych za zagrożone (niezagrożone lub potencjalnie zagrożone), nie osiągnięciem dobrego stanu do roku 2015. Kodeks Dobrej Praktyki Rolniczej - zawiera zasady gospodarowania, dostosowane do specyfiki kraju i regionu, które powinny umożliwiać produkcję ziemiopłodów o dobrej jakości, przy równoczesnym utrzymaniu czystego środowiska i zróżnicowanego krajobrazu oraz stabilności ekonomicznej gospodarstw. Powinien byc podstawowym dokumentem w dziedzinie ochrony srodow. Kodeks składa się z następujących rozdziałów: 1. Prawo chroniące środowisko w obszarze rolnictwa 2. Urządzanie i zarządzanie gospodarstwem rolnym w rolnictwie zrównoważonym 3. Ochrona wód 4. Ochrona gruntów rolnych 5. Ochrona powietrza 6. Ochrona krajobrazu i zachowania bioróżnorodności 7. Infrastruktura obszarów wiejskich 8. Skrócony zbiór zasad dobrej praktyki rolniczej dla potrzeb wdrażania Dyrektywy Azotanowej Bilans wodny (zasobów) - liczbowy wyraz obiegu wody w przyrodzie, czyli równanie ustalające równowagę między ilością wody przybywającej i ubywającej w określonym miejscu i czasie. Równanie to obrazuje krążenie wody w cyklu hydrologicznym, obejmującym atmosferę, ziemię i oceany i składającym się z obiegu dużego i małego. Krajowy Program Oczyszczania Ścieków - dotyczy aglomeracji o równoważnej liczbie mieszkańców (RLM), powyżej 2000, które powinny być wyposażone w sieci kanalizacyjne dla ścieków komunalnych zakończone oczyszczalniami ścieków oraz wykaz niezbędnych przedsięwzięć w zakresie budowy i modernizacji zbiorczych sieci kanalizacyjnych i oczyszczalni ścieków komunalnych. Program ma być zrealizowany do 2010 r. dla aglomeracji powyżej 15 tys. RLM, a do 2015 dla aglomeracji od 2 do 15 tys. RLM. |