Der Deutsche Werkbund
Niemiecki Związek Twórczy
Organizacja skupiająca architektów, inżynierów i artystów związanych z budownictwem.
Założona w 1906r. przez Hermana Muthesiusa
Działalność Werkbundu miała znaczy wpływ na rozwój i popularyzację architektury modernistyucznej w Niemczech i krajach ościennych.
Jak do tego wszystkiego doszło?
Na początku XX wieku coraz bardziej widoczna była przepaść dzieląca Wlk, Brytanię, a Niemcy, - osłabione po I WS nie mogły konkurować z Anglią, ale chciały zmniejszyć dystans. W Anglii popularność zdobywa rewolucyjny Art. & Crafts
Niemcy zazdrościli Anglii takich architektów jak John Webb i Richard Norman Shaw, którzy rozwinęli swobodny styl architektury mieszkalnej.
-Herman Muthesius został osadzony w niemieckiej ambasadzie w Londynie 1896 - 1903 studiował tam nowe zjawiska w architekturze i budownictwie mieszkaniowym. Miał składać sprawozdania dotyczące angielskiej architektury i przemysłu artystycznego. Stał się rzecznikiem rozsądku i prostoty. Po powrocie opublikował wiele książek na temat architektury angielskiej. Założył Deutscher Werkbund
Cel:
Określenie narodowych standardów projektowania niemieckich produktów przemysłowych.
Wysoki poziom artystyczny i techniczny wyrobów codziennego użytku.
Prostota i funkcjonalność architektury ( zwłaszcza mieszkalnej).
Solidność używanych tworzyw.
Promocja sprzedaży produktów niemieckich na arenie międzynarodowej.
Doceniali znaczenie produkcji maszynowej. Masowej produkcji wielu elementów, możliwość standaryzacji.
Cele, postulaty i projekty założeń architektonicznych zdobywają popularność, powstają oddziały poza Niemcami - 1910 Anglia, 1913 Szwajcaria, 1915 Szwecja i Anglia.
WYSTAWY
1914 - wystawa w Kolonii - poświęcona estetyce form przemysłowych
1927 - wystawa w Stuttgarcie - poświęcona współczesnej architekturze mieszkaniowej
1930 - wystawa w Paryżu - kolejny sukces
Awangardowy charakter programu i jego związek z postępową ideologią spowodowały, że w 1943 hitlerowcy rozwiązali stowarzyszenie. 1946 reaktywacja.
Herman Muthesius (1861-1927)
Architekt niemiecki, studiował w Berlinie, praktykował w Japonii
Spłodził wiele publikacji, które wpłynęły na rozwinięcie ruchu modernistycznego w Niemczech i przełamanie eklektycznej tradycji
Spotkał się z Charlesem Voysey'em - najwybitniejszy architekt na przełomie XIX/XX wieku, projektował materiały, meble, tapety wywarło to podobny, rewolucyjny wpływ, co wytwory warsztatów Morrisa. Jego budowle rzadko zdradzają bezpośrednie elementów z poszczególnych stylów historycznych, ale przy całej swojej swobodzie wykazują żywy związek z tradycją - niewymuszona prostota, gładkie, proste powierzchnie i poziome szeregi okien.
Był za powiązaniem sztuki, zwłaszcza architektury z wielkim przemysłem, prostota, funkcjonalizm.
Projektował zamożne rezydencje w okolicach Berlina, zespoły domów jednorodzinnych i obiekty przemysłowe.
Peter Behrens
Architekt, malarz, zajmował się też grafiką użytkową i wzornictwem. Dojrzewał w środowisku artystycznym Kolonii Artystycznej w Darmstadt, gdzie głęboko wierzono w odnowicielską rolę rzemiosła artystycznego. Przekrój jego prac charakteryzuje różnorodność stylowa ( secesja, protorenesansowy, odrodzony styl toskański, monumentalny styl industrialny, surowy klasycyzm, ekspresjonizm, styl międzynarodowy, surowy klasycyzm III Rzeszy.)
Tworzył Podgłębokim wpływem Aloizego Riegla i jego „woli twórczej” akcentował wyższość woli artystycznej nad możliwościami technicznymi.
Postulował integrację różnych dziedzin sztuk plastycznych.
W budownictwie przemysłowym - funkcjonalizm, masywne, kubiczne bryły i klasyczny system podziałów.
Opracowywał wzory licznych przedmiotów codziennego użytku, nadając im prostą, funkcjonalną formę
W jego pracowni praktykowali w. Gropius, Miehs van der Rohe i Le Corbusier.
Krematorium w Delstern k. Hagi - pierwsze i dlatego kontrowersyjne krematorium w Prusach .duch antyku, nawiązywał do toskańskiego protorenesansu XI i XII, inspirował się San Miniato al. Monte we Florencji,- przenikała je atmosfera mistycznej geometrii, którą uważał za odpowiednią dla krematorium.
Fabryka turbin elektrycznych w Berlinie - oszklony, żeliwny hangar chciał przekształcić w poetycki, ekspresyjny manifest nowej siły Cesarskich Niemiec, opatrzył więc krótsze boki zbędnymi, betonowymi narożami, niczym pylonami świątyni
Fabryka małych sikników, Berlin - szereg filarów ma to uosabiać elementarną siłę tworczą, niczym Stonehage
Dom doktora Theodora Wieganda, Berlin, (neoantyk, bo Behrens chciał znaleźć właściwe środki wyrazu, indywidualne dla każdego zlecenia) archeolog, prowadził wykopaliska w Milecie i na Samos
Bruno Taut
Architekt i urbanista, pracował w Berlinie, Moskwie, Japonii i Stambule.
Technika pełni rolę służebną wobec człowieka, ma zaspokajać jego potrzeby
Tworzył utopijne wizje nowych miast - postulat rozluźnienia zabudowy
Ukazywał możliwości estetyczne nowych materiałów
Opowiadał się za szerokim stosowaniem stali, żelbetu i szkła, wprowadzenie światła w architekturze.
Poświęcił się masowemu budownictwu mieszkaniowemu - modelowe osiedla mieszkaniowe w Berlinie. zabudowa osiedla Weissenhoff - część wystawy Werkbudu 1927 - jednorodzinne domu szeregowe wolnostojące, atakże bloki mieszkalne zbudowane w cechującym się płaskimi dachami modernistycznym stylu (architekci, którzy to budowali - Gropius, Behrens, Bruno Taut, Le Corbusier i Miehs van der Rohe. robotniczego osiedla mieszkaniowego, stylu modernistycznego
Taut i jego szkło
Inżynierowie XIX wieku stosowali szkło racjonalnie, jako materiał do okładzin. Bruno marzył o rajskim świecie wypełnionym budowlami ze szkła kolorowego lub z lustrzanym odbiciem, z kaskadami po których spływa wodaUważał, że szkło to czynnik rozbudzający u nowoczesnego człowieka samoświadomość i świeżość spojrzenia
i
przyczynie się do zmniejszenia zła na świecie. Inspiracją a do jego projektów byłyt utopijne wiersze jego przyjaciela Paula Scheerbarta
Napis na gzymsie Pawilonu Szkła na wystawie Deutcher Werkbund w Turynie, zaczerpnięty z wiersza
„kolorowe szkło niszczy nienawiść” albo „szkło przynosi nowe czasy, kultura wypalanej cegły sprawia nam przykrość”
Pawilon Szkła: wielościenna kopuła o kształcie ananasa z romboidalnych pryzmatów na czternastobocznej podstawie ze szklanych cegieł. Romboidalne ściany kopuły wyłożono od wewnątrz kolorowym szkłem, a kaskadę wody ożywia gra kolorowych świateł z kalejdoskopu. Delikatna kolorystka sprawia, że mogłoby być to dzieło wczesnego ekspresjonizmu niemieckiego. Zamiast ornamentyki zaczerpniętej ze stylów historycznych lub dekoracji floralnej, wyeksponowane zostały te cechy materiałów dzięki którym czytelne są zasady konstrukcji. --> te same przesłanki kierowały Walterem Gropiusem i Adolfem Mayerem przy tworzeniu fabryki narzędzi szewskich Fagus & Alfield jednej z pierwszej budowli nowoczesnej architektury XX - nikt nie stosował do tej pory w architekturze tak przejrzyście elementów konstrukcyjnych pozbawionych wszelkiej ornamentyki ( wzorem były amerykańskie siedziby i budynki przemysłowe) w 1913r. w roczniku Werkbundu publikacja przykładów amerykańskiego budownictwa przemysłowego zaowocowało to coraz szerszym stosowaniem betonu i systemu szkieletowego
Deutlischer Werkbund Peter Behrens Walter Gropius BAUHAUS!