Der Deutsche Werkbund


Der Deutsche Werkbund

Niemiecki Związek Twórczy

Organizacja skupiająca architektów, inżynierów i artystów związanych z budownictwem.

Założona w 1906r. przez Hermana Muthesiusa

Działalność Werkbundu miała znaczy wpływ na rozwój i popularyzację architektury modernistyucznej w Niemczech i krajach ościennych.

Jak do tego wszystkiego doszło?

Na początku XX wieku coraz bardziej widoczna była przepaść dzieląca Wlk, Brytanię, a Niemcy, - osłabione po I WS nie mogły konkurować z Anglią, ale chciały zmniejszyć dystans. W Anglii popularność zdobywa rewolucyjny Art. & Crafts

Niemcy zazdrościli Anglii takich architektów jak John Webb i Richard Norman Shaw, którzy rozwinęli swobodny styl architektury mieszkalnej.

-Herman Muthesius został osadzony w niemieckiej ambasadzie w Londynie 1896 - 1903 studiował tam nowe zjawiska w architekturze i budownictwie mieszkaniowym. Miał składać sprawozdania dotyczące angielskiej architektury i przemysłu artystycznego. Stał się rzecznikiem rozsądku i prostoty. Po powrocie opublikował wiele książek na temat architektury angielskiej. Założył Deutscher Werkbund

Cel:

Cele, postulaty i projekty założeń architektonicznych zdobywają popularność, powstają oddziały poza Niemcami - 1910 Anglia, 1913 Szwajcaria, 1915 Szwecja i Anglia.

WYSTAWY

1914 - wystawa w Kolonii - poświęcona estetyce form przemysłowych

1927 - wystawa w Stuttgarcie - poświęcona współczesnej architekturze mieszkaniowej

1930 - wystawa w Paryżu - kolejny sukces

Awangardowy charakter programu i jego związek z postępową ideologią spowodowały, że w 1943 hitlerowcy rozwiązali stowarzyszenie. 1946 reaktywacja.

Herman Muthesius (1861-1927)

Architekt niemiecki, studiował w Berlinie, praktykował w Japonii

Spłodził wiele publikacji, które wpłynęły na rozwinięcie ruchu modernistycznego w Niemczech i przełamanie eklektycznej tradycji

Spotkał się z Charlesem Voysey'em - najwybitniejszy architekt na przełomie XIX/XX wieku, projektował materiały, meble, tapety wywarło to podobny, rewolucyjny wpływ, co wytwory warsztatów Morrisa. Jego budowle rzadko zdradzają bezpośrednie elementów z poszczególnych stylów historycznych, ale przy całej swojej swobodzie wykazują żywy związek z tradycją - niewymuszona prostota, gładkie, proste powierzchnie i poziome szeregi okien.

Był za powiązaniem sztuki, zwłaszcza architektury z wielkim przemysłem, prostota, funkcjonalizm.

Projektował zamożne rezydencje w okolicach Berlina, zespoły domów jednorodzinnych i obiekty przemysłowe.

Peter Behrens

Architekt, malarz, zajmował się też grafiką użytkową i wzornictwem. Dojrzewał w środowisku artystycznym Kolonii Artystycznej w Darmstadt, gdzie głęboko wierzono w odnowicielską rolę rzemiosła artystycznego. Przekrój jego prac charakteryzuje różnorodność stylowa ( secesja, protorenesansowy, odrodzony styl toskański, monumentalny styl industrialny, surowy klasycyzm, ekspresjonizm, styl międzynarodowy, surowy klasycyzm III Rzeszy.)

Bruno Taut

Architekt i urbanista, pracował w Berlinie, Moskwie, Japonii i Stambule.

Taut i jego szkło

Inżynierowie XIX wieku stosowali szkło racjonalnie, jako materiał do okładzin. Bruno marzył o rajskim świecie wypełnionym budowlami ze szkła kolorowego lub z lustrzanym odbiciem, z kaskadami po których spływa wodaUważał, że szkło to czynnik rozbudzający u nowoczesnego człowieka samoświadomość i świeżość spojrzenia

i

przyczynie się do zmniejszenia zła na świecie. Inspiracją a do jego projektów byłyt utopijne wiersze jego przyjaciela Paula Scheerbarta

Napis na gzymsie Pawilonu Szkła na wystawie Deutcher Werkbund w Turynie, zaczerpnięty z wiersza

„kolorowe szkło niszczy nienawiść” albo „szkło przynosi nowe czasy, kultura wypalanej cegły sprawia nam przykrość”

Pawilon Szkła: wielościenna kopuła o kształcie ananasa z romboidalnych pryzmatów na czternastobocznej podstawie ze szklanych cegieł. Romboidalne ściany kopuły wyłożono od wewnątrz kolorowym szkłem, a kaskadę wody ożywia gra kolorowych świateł z kalejdoskopu. Delikatna kolorystka sprawia, że mogłoby być to dzieło wczesnego ekspresjonizmu niemieckiego. Zamiast ornamentyki zaczerpniętej ze stylów historycznych lub dekoracji floralnej, wyeksponowane zostały te cechy materiałów dzięki którym czytelne są zasady konstrukcji. --> te same przesłanki kierowały Walterem Gropiusem i Adolfem Mayerem przy tworzeniu fabryki narzędzi szewskich Fagus & Alfield jednej z pierwszej budowli nowoczesnej architektury XX - nikt nie stosował do tej pory w architekturze tak przejrzyście elementów konstrukcyjnych pozbawionych wszelkiej ornamentyki ( wzorem były amerykańskie siedziby i budynki przemysłowe) w 1913r. w roczniku Werkbundu publikacja przykładów amerykańskiego budownictwa przemysłowego zaowocowało to coraz szerszym stosowaniem betonu i systemu szkieletowego

Deutlischer Werkbund Peter Behrens Walter Gropius BAUHAUS!



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
DaF Beschreibende Grammatik der deutschen Sprache Überblick
Eine kleine Kulturgeschichte der Deutschen
Geschichte der deutschen Sprache
Melnik 2009 JDDG Journal der Deutschen Dermatologischen Gesellschaft

więcej podobnych podstron