1. Start Menu -> Wpisujemy cmd
2. Klikamy na CMD.exe prawym przyciskiem myszy i wybieramy Run as administrator
3. Wpisujemy:
DISM /Online /Add-Package /PackagePath:(ścieżka do lp)
Czyli np.:
DISM /Online /Add-Package /PackagePath:C:\W7-RTM-x86-pl-pl\pl-pl\lp.cab
4. Kiedy poprzednia operacja się zakończy wpisujemy:
bcdedit /set {current} locale pl-PL
i następnie:
bcdboot %WinDir% /l pl-PL
5. Ostatnią czynnością jest wejście w rejestr i przejście do klucza:
HKEY_LOCAL_MACHINE\SYSTEM\CurrentControlSet\Control\MUI\UILanguages
i usunąć klucz
en-US
6. Restartujemy system i cieszymy się polską wersją Windows 7 RTM Professional.
Paczka dla systemów 32 bitowych: windows6.1-kb972813-x86-pl.exe
Lub już gotowy plik lp.cab spakowany do pl-pl 32-bity.rar
Paczka dla systemów 64 bitowych: windows6.1-kb972813-x64-pl.exe
Lub już gotowy plik lp.cab spakowany do pl-pl 64-bity.rar
Po ściągnięciu pliku exe na dysk uruchamiamy go, aby wypakować plik .cab z paczką językową.
Dalej postępujemy wg instrukcji zamieszczonej u góry wpisu.
Trochę stare, ale rozwiązanie jest następujące:
1. Dysk przenosisz pod inny system Windows XP/Vista/7 (do innego komputera lub wrzucasz inny dysk startowy do obecnego).
2. Pełna kopia zapasowa wszystkich plików na dysku C: (a najlepiej dwie identyczne kopie czyli duplikat kopii również). Może być po prostu skopiowany w całości jako pliki (nie jako partycja). Nie można robić kopii pod uruchomionym systemem, który będzie się kopiować. Nawet jeżeli jakiś program do backupu podsuwa taką możliwość.
3. Usuwasz dysk logiczny, usuwasz partycję rozszerzoną. W jej miejsce tworzysz partycję podstawową, ustawiasz aby była aktywna, formatujesz logicznie tę partycję, a następnie w tej samej sesji jako pierwsze działanie kopiujesz plik ntdetect.com na świeżo sformatowaną partycję. Ważne jest aby absolutnie żaden sektor danych nie został zapisany na dysku przez jakikolwiek program łącznie z systemem zanim nie skopiujesz tego pliku. Skopiowanie go na absolutnie czystą partycję daje taki sam efekt jak dla dosa polecenie "sys c:", czyli przenosi loader systemu do pierwszego dostępnego na dysku sektora. Alternatywą jest użycie edytora dyskowego w trybie wyłącznym lub polecenie fixboot konsoli trybu awaryjnego. Na koniec kopiujesz wszystkie pozostałe pliki katalogu głównego od ntloader zaczynając.
4. Edytujesz plik boot.ini na obrabianej partycji tak aby domyślna partycja zaczynała się od multi(0)disk(0)rdisk(0)partition(1) (typowo).
5. Odtwarzasz z kopii zapasowej wszystkie pozostałe pliki upewniając się, że żadne pliki katalogu głównego nie zostały nadpisane.
6. Dysk przekładasz na swoje miejsce lub wyciągasz obecny startowy. Obecny bootloader powinien być prawidłowy (działał przecież) i akceptować aktywność innej partycji do uruchomienia. Ale gdyby system jakimś cudem się nie uruchamiał, to należy wejść w trybie awaryjnym konsoli do niego i wykonać polecenie fixmbr, który przywróci jego program pierwszego bootloadera.
Ogólnie należy znać w takich przypadkach sekwencję startową. Jest ona taka: bootloader w Master Boot Record ładuje i odpala pierwsze 3 sektory aktywnej partycji, na których zaalokowany jest zawsze io.sys (dos) lub ntdetect.com (NT), te zawierają loader pozostałej części pliku, który jest loaderem dla msdos.sys/command.com (dos) lub ntldr (NT). Ten ostatni zawiera już obsługę systemu plików, dzięki czemu każdy inny plik może znajdować się poza granicą pierwszych 8076 MB partycji (granica ta, to górna ilość głowic, ścieżek i sektorów w starym BIOS zgodnym z PC/XT/AT. Na systemach NT ntldr odczytuje plik boot.ini oraz następnie przełącza się do trybu chronionego i realizuje wodotryski. :)
ps. A co do instalatora, to jego kod pochodzi z ery Windows 95 i antycznego założenia, że na dysku jest tylko jedna partycja podstawowa i jeden system. W razie jej istnienia instalator tworzy już tylko partycję rozszerzoną i na niej dyski. Takie działanie wynika też z walki z konkurencją ponieważ rugowało to i nadal ruguje możliwość instalowania konkurencyjnych systemów operacyjnych po instalacji systemu Microsoftu.