stała plancka1 doc


Rafał Cebula

I rok, Grupa Laboratoryjna 2

Wydział Budownictwa

Politechnika Opolska

Temat Ćwiczenia nr 9

Wyznaczanie stałej Plancka oraz pracy wyjścia elektronu

Ćwiczenie nr 5

16.04.2008 r.

Zjawisko fotoelektryczne to emisja elektronów z powierzchni metali spowodowane pochłanianiem przez elektrony będące w warstwie przypowierzchniowej energii fotonów padających na powierzchnię tego metalu. Zjawisko to może zajść tylko wtedy, gdy: hν W, czyli energia padającego fotonu hν jest równa lub większa od pracy wyjścia elektronu. Istnieje częstotliwość progowa ν0 fotonu, która jest równa pracy wyjścia elektronu z metalu. Energie fotonów nie sumują się , tzn. jeżeli foton ma częstotliwość niższą od progowej, wtedy nie zdoła wywołać fotoemisji. Zjawisko to opisuje również prawo Einsteina:

hν = W + m2 / 2

gdzie: h - stała Plancka, h = 6,6310-34 J⋅s

ν - częstotliwość fotonu

W - praca wyjścia elektronu

m - masa elektronu

v - prędkość elektron

ν = c / λ, wtedy: hc / λ = W + Emax

gdzie: λ - długość fali padającego fotonu

c - prędkość światła w próżni, c = 3108 m/s

Jak widać powyżej cała energia pochłoniętego kwantu zostaje wykorzystana na wykonanie pracy wyjścia elektronu z powierzchni metalu oraz na nadanie mu energii kinetycznej. Elektron opuszcza metal z energią:

Emax = hν - W.

Poprzez przyspieszenie fotoelektronów w polu elektrycznym zwiększa się ich energię w bańce próżniowej (fotokomórce próżniowej) pomiędzy katodą a anodą. Pozwala to uzyskać znaczne wartości fotoprądu wzbudzonego przez padające na fotokomórkę światło. Dzięki fotokomórce próżniowej można w pewnych warunkach wyliczyć stała Plancka oraz pracę wyjścia elektronu. W tym celu montujemy układ, gdzie fotokomórka jest spolaryzowana odwrotnie (anoda na potencjale ujemnym, a katoda na dodatnim), a regulując napięcie hamujące można zmniejszyć natężenie prądu fotoelektrycznego do zera, co umożliwi wyznaczenie maksymalnej energii kinetycznej ze wzoru:

eU = Emax = hν - W

gdzie: e - ładunek elektronu, e = 1,610-19 C

Potencjał hamujący nie zależy od natężenia, lecz rośnie liniowo wraz z częstotliwością padającego światła. Wykres U = f(ν) to linia prosta, której:

tgα = h / e

Stąd możemy wyliczyć stałą Plancka:

h = e tgα

i pracę wyjścia elektronu W:

W = hνi - eUi

WYKONANIE ĆWICZENIA:

TABELA POMIAROWA

Nr filtru

Długość fali λ [nm]

Szerokość połówkowa τ [nm]

Częstotliwość v [1/s]

v*1014

Napięcie hamujące [mV]

U1

U2

U3

Uśr

1

368

10

8,152

829

865

821

838

2

373

10

8,043

850

850

848

849

3

405

20

7,407

711

716

718

715

4

417

6

7,194

606

606

610

607

5

428

10

7,009

540

539

548

542

6

440

10

6,818

484

486

489

486

7

445

10

6,742

436

439

441

448

8

452

10

6,637

420

417

421

419

ΔeU = 0,05 * U

W związku z zależnością: im długość fali większa tym napięcie hamujące U maleje odrzucam pierwszą wartość jako błąd gruby.

Obliczenia częstotliwości:

0x01 graphic

gdzie:

c - prędkość światła w próżni ( 0x01 graphic
)

λ - długość fali

0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic

0x01 graphic
0x01 graphic

Obliczenie 0x01 graphic
[nm]

0x01 graphic

0x01 graphic

Obliczenie współczynnika kierunkowego prostej „a”

Z regresji liniowej wyznaczam współczynnik a i b

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

b = 1,656

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic
0, 230

Obliczam stałą Plancka ze wzoru 0x01 graphic

0x01 graphic

Obliczam u(U)= U×0,05

0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic

Obliczam niepewność 0x01 graphic

0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic

0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic

Obliczam niepewność dla 0x01 graphic

0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic

0x01 graphic
0x01 graphic

Wyznaczam pracę wyjścia ze wzoru

b = 1,656

0x01 graphic

Obliczam niepewność rozszerzoną dla u(U)=u(U)×2

0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic

0x01 graphic
0x01 graphic

Wnioski:

Celem ćwiczenia było wyznaczenie stałej Plancka h.

Otrzymany wynik pomiarowy stałej Plancka h wynosi 0x01 graphic
, gdzie wartość tablicowa h = 6,626⋅10-34J⋅s. Wynikła różnica pomiędzy obliczoną wartością stałej Plancka a wartością odczytaną z tablic może wynikać z:

  1. niedokładnego wyzerowania galwanometru G.

  2. zaokrąglenia niektórych wartości liczbowych.

  3. niekorzystnych warunków przy pomiarach (wstrząsy zewnętrzne)

  4. padające światło od zapalonych lampek na innych stanowiskach roboczych oraz wpadające odbite promienie słoneczne z drugiego pomieszczenia.

Dokonane pomiary i związane z nimi obliczenia dla pracy wyjścia elektronu

W = 2,65·10-19 J, pozwalają stwierdzić, że metalem, z jakiego wykonana jest fotokatoda, jest : wapń, gdyż otrzymana wartość pracy wyjścia jest najbliższa wartości pracy wyjścia właśnie tego pierwiastka.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
TABELA POMIAROWA STAŁA PLANCKA doc
stała plancka doc
stała plancka(w2), Fizyka, Laboratoria, Sprawozdania
Stała Plancka
stała Plancka
stala PLancka
sprawko 66 stała Plancka, ATH - ZiIP, Inne semestry, Fizyka - ćw, sprawka - lab
w2, Stała Plancka, W2 - Pomiar stałej Plancka z wykorzystaniem zewnętrznego zjawiska fotoelektryczne
sprawozdanie z stała Plancka, Studia, laborki fizyka (opole, politechnika opolska), Sprawozdania 3
Stala Plancka, Sprawozdania - Fizyka
stała plancka poprawa
wykres stala plancka

więcej podobnych podstron