To jest plan, jeśli chcesz całą pracę, zostaw mi wiadomość. Wszystkie prace na moim chomiku są mojego autorstwa, zaliczone w zależności od maturzysty, od 18 do 20 pkt.
Omów twórczą i destrukcyjną rolę miłości w życiu człowieka. Odwołaj się do wybranych utworów okresu romantyzmu i pozytywizmu.
I Literatura podmiotu
G. Byron, Giaur, [w:] Giaur Korsarz Manfred, Warszawa 2000
J.W. Goethe, Cierpienia młodego Wertera, Warszawa 200
A. Mickiewicz, Dziady. Część IV, [w] Dziady, Warszawa 2000
A. Mickiewicz, Pan Tadeusz, Warszawa 2001
B. Prus, Lalka, Warszawa
H. Sienkiewicz, Potop, Warszawa 1998
J. Słowacki, Kordian, Wrocław 1986
II Literatura przedmiotu
M. Inglot, Kordian J. Słowackiego, Wrocław 1986
M. Łoboz, T. Żabski, Pozytywizm, Wrocław 1999
H. Markiewicz, Pozytywizm, Warszawa 1999
J. Matoszko, Szkolny słownik tematów literackich, Białystok 1999
M. Ursel, Romantyzm, Wrocław 2000
A. Witkowska, Literatura romantyzmu, Warszawa 1987
A. Witkowska, R. Przybylski, Romantyzm, Warszawa 1999
III RAMOWY PLAN WYPOWIEDZI
1. Określenie problemu
Co to znaczy, że miłość jest twórcza.
Kiedy miłość jest destrukcyjna.
Czy zawsze miłość można określić twórczą bądź destrukcyjną. Czy istnieje miłość spełniająca warunki obu tych określeń.
Literatura okresu romantyzmu prezentowała więcej przykładów miłości destrukcyjnej.
W okresie pozytywizmu miłość najczęściej ma twórcze zabarwienie.
Miłość twórcza w życiu bohaterów literackich skłaniała ku wyższym ideałom.
Miłość destrukcyjna była źródłem późniejszego dramatu.
2. Kolejność prezentowanych argumentów
Miłość Giaura do Leili (G. Byron „Giaur) rodzi pragnienie zemsty: Hassan zabija Leilę, Giaur zabija Hassana.
Bezgraniczna i nieodwzajemniona miłość Wertera do Lotty (J.W. Goethe „Cierpienia młodego Wertera”) popycha go w samotność i w samobójstwo.
Tragedia miłosna Gustawa (A. Mickiewicz „Dziady cz. IV) powodem popadnięcia bohatera w obłęd i jego myśli samobójczych.
Miłosne wyznanie Kordiana (J. Słowacki „Kordian”) zostało zlekceważone przez Laurę, która zakochana w innym mężczyźnie. Kobieta odpycha uczucia młodzieńca. W konsekwencji popełnia on samobójstwo.
Jacek Soplica z powodu niemożliwej do spełnienia miłości do Ewy Horeszkówny (A. Mickiewicz „Pan Tadeusz”) dokonuje zemsty na stolników, a swój błąd naprawia przez całe swoje życie.
Uczucie miłości Tadeusza do Zosi (A. Mickiewicz „Pan Tadeusz) porywa młodzieńca do czynów patriotycznych, zaś oboje stają się reformatorami, poprzez uwłaszczenie chłopców.
Odrzucony przez Oleńkę Billewiczównę i oszukany przez Bogusława Radziwiłła, Andrzej Kmicic (H. Sienkiewicz „Potop”), z hulaki i zabijaki zmienia się w patriotę, gotowego oddać życie za ojczyznę, nieświadomy narody, jaką była miłość Oleńki.
Miłość Stanisława Wokulskiego do Izabeli Łęckiej (B. Prus „Lalka”) zniewala bohatera, niszczy go psychicznie, na szczęście ostatecznie Wokulski rezygnuje z tego chorego uczucia.
3. Wnioski
Destrukcyjna siła miłości popycha bohaterów do najgorszych czynów, do jakich wcześniej by się nie posunęli. Są to zabójstwo i samobójstwo.
Miłość destrukcyjna czasem sprawia, że bohater targany emocjami popełnia błąd, który decyduje o jego dalszym życiu.
Miłość destrukcyjna jest powodem dramatu.
Twórcza miłość rodzi inne uczucia pozytywne, jak na przykład silny patriotyzm, pomoc słabszym, ubogim.
Polska literatura romantyczna przeważnie prezentuje model miłości trudnej, destrukcyjnej.
Powieści powstające w okresie pozytywizmu skłaniają się ku twórczej roli miłości.
Czasem bohater miotany uczuciem miłości popada w twórcze działanie, które po pewnym czasie zmienia się w destrukcyjne.
Miłość zawsze odgrywa silną rolę w życiu bohaterów literackich, zarówno okresu romantyzmu, jak i pozytywizmu.
Zarówno twórcza, jak i destrukcyjna miłość jest źródłem dalszych poczynań zakochanego bohatera. Każda miłość popycha do działania.
IV MATERIAŁY POMOCNICZE
Fotosy z filmu fabularnego „Lalka” z 1968 roku w reżyserii Wojciecha Jerzego Hasa.
Fotos z serialu telewizyjnego „Lalka” z 1977 roku w reżyserii Jerzego Bera.
Fotosy z filmu „Potop” z 1974 roku w reżyserii Jerzego Hoffmana.
Fotosy i plakat z filmu „Pan Tadeusz” z 1999 roku w reżyserii Andrzeja Wajdy.
Zdjęcie ze spektaklu „Kordian czyli panoptikum strachów polskich” na motywach dramatu J. Słowackiego, premiera 12 marca 2004 r. W Teatrze Powszechnym im. J. Kochanowskiego w Radomiu, w reżyserii Adama Sroki.
Zdjęcia ze spektaklu teatralnego „Kordian” na podstawie dramatu J. Słowackiego, w reżyserii Adama Hanuszkiewicza, premiera 21 września 2001 roku na scenie dramatycznej Jeleniogórskiego Teatru im. C.K. Norwida.