Dynastia Míng 明 1368 - 1644
1368 |
|
1405-1433 |
|
1528 |
Umiera Wang Yangming 1472-1528 |
1583-1610 |
Matteo Ricci przybywa do Chin |
1592-1598 |
Zbrojne wyprawy do Korei |
1598 |
Powstanie Altana Peonii autorstwa Tang Xianzu |
1624-1627 |
Walki miedzy uczonymi szkoly Donglin, a dyktatorem eunuchem Wei Zhongxian. |
1644 |
Okres panowania dynastii Ming
Míngcháo (明朝) 1368 - 1644 Okres zwany także po chińsku Míng-qing-shí-qi 明清时期, czyli 'pełen pokoju i prosperity okres panowania dynasti Ming'.
W roku 1356 wybuchło kolejne powstanie chłopskie. Dowodził nim mnich buddyjski Zhu Yuanzhang. Powstanie przewalało się przez kraj przez dwanaście lat. W roku 1368 jego wojska zdobyły Pekin, a Zhu Yuanzhang ogłosił się pierwszym cesarzem dynastii Ming.
Przez pierwsze sto lat panowania dynastii Ming, jej imperium rozkwitało. Później nastąpił powolna degeneracja. Dynamiczny rozwój miał miejsce przede wszystkim w południowych i nadmorskich rejonach. Dynamicznie wzrastał handel zamorski, oraz wszelkiego rodzaju produkcja żywności, tkanin (w tym jedwabiu), porcelany. Ponieważ dynastia Ming była dynastią chińską (Yuan to Mongołowie), nastąpiło odrodzenie chińskiej kultury i sztuki, w tym wielki powrót do Buddyzmu i Taoizmu.
Czas rządów dynastii Ming oznaczał także większe zainteresowanie światem poza Chinami. Przejawiło się to nie tylko w przejmowaniu sąsiednich terytoriów, ale handlem i eksploracją. Za czasów panowania tej właśnie dynastii miały miejsce słnne wyprawy Zheng He (Każda z wypraw Zheng He była gigantycznym przedsięwzięciem logistycznym. Flota liczyła około 200 okrętów, wioząc żołnierzy, techników, tłumaczy, olbrzymie ilości złota i kosztowności, jedwab i porcelanę przeznaczoną zarówno na handel jak i podarki). Mingowie nawiązali też liczne kontakty z Japonią.
Państwo Mingów podporządkowało sobie Mandżurię i Wietnam. W obliczy licznych zagrożeń z północy, zwłaszcza ze strony Mongołów, odnowiono i zmodernizowano Wielki Mur, dodając do niego wiele pomniejszych umocnień.
Upadek Dynastii Ming
Końcowe lata panowania dynastii Ming to okres powolnej degeneracji imperium. Każdy kolejny cesarz przerastał niekompetencją swojego poprzednika i włada stopniowo sama wchodziła w ręce nadwornych eunuchów. Arystokracja zawłaszczała tereny publiczne i przejmowała siłą tereny należące do niższych warstw społecznych. Zwiększano podatki i nakładano nowe. Katastrofy takie jak susze i powodzie, były przez rząd ignorowane, a lud nie mógł się spodziewać pomocy ze strony władz.