Być świadkiem Chrystusa
Cele lekcji
Uczeń powinien:
znać nakaz przekazany przez Pana Jezusa przed Wniebowstąpieniem;
umieć zinterpretować pojęcie „być świadkiem";
umieć wskazać sposoby dawania chrześcijańskiego świadectwa.
Metody:
metoda słowna: alternatywne tytuły, opowiadanie, burza pomysłów, czytanie tekstu z podziałem na role
Środki dydaktyczne:
podręcznik ucznia, „Słownik języka polskiego"
Przebieg lekcji:
1. Przypominając treść poprzedniej lekcji, pytamy:
Co ma łączyć ludzi należących do wspólnoty Kościoła?
Co jest dla nas źródłem miłości, braterstwa i jedności?
Jaki powinien być uczeń Pana Jezusa uczestniczący w Eucharystii?
2. Uświadamiamy uczniom, że podczas tej lekcji odkryjemy, jakie jeszcze zadania stawia przed nami Chrystus.
3. Wprowadzeniem w nowe zagadnienie jest odczytanie opowiadania (zob. załącznik l). Następnie prosimy uczniów, by w parach podali kilka propozycji tytułu dla tej historii. Zapisujemy je na tablicy.
4. Dla lepszego zrozumienia treści opowiadania uczniowie w zeszytach odrysowują swoją dłoń. W obrębie konturu zapisują pomysły, kiedy ich dłonie mogą stać się przedłużeniem rąk Pana Jezusa. Podsumowując, wskazujemy, że Pan Jezus potrzebuje naszych dłoni.
5. Dla lepszego zrozumienia zadań, jakie stawia przed nami Pan Jezus, przystępujemy do analizy tekstu z bloku biblijnego. Wprowadzając, informujemy, że jest to dialog, jaki odbył się między Panem Jezusem a Apostołami przed Wniebowstąpieniem. Odczytujemy tekst z podziałem na role.
Następnie pytamy:
Czego oczekiwali Apostołowie?
Co obiecał swoim uczniom Pan Jezus?
Do czego wezwał Chrystus Apostołów?
Podsumowując, podkreślamy, że wezwanie do dawania świadectwa o Chrystusie jest skierowane nie tylko do Apostołów, ale także do na Pan Jezus potrzebuje naszych serc, rozumu i rąk, by inni poznali Go. By sprecyzować znaczenie słowa „świadek" przytaczamy jego definicję ze „Słownika języka polskiego" i tekst z bloku interpretacyjnego.
6. Dla lepszego zrozumienia i pogłębienia znaczenia bycia świadkiem przybliżamy uczniom postać polskiego misjonarza, kandydata do Pokojowej Nagrody Nobla - o. Mariana Żelazka.
7. Następnie prosimy uczniów, by jeszcze raz odrysowali swoją dłoń w zeszycie i wpisali w niej, co mogą uczynić, by stać się świadkiem Chrystusa, który ma ręce gotowe do działania. Chętne osoby prosimy o odczytanie.
8. Zapraszamy uczniów do modlitwy słowami piosenki zamieszczeń w bloku refleksyjnym,
ZAŁĄCZNIK 1
Maj 1945. Druga wojna światowa zakończyła się. Pokonane Niemcy zostały zajęte przez wojska amerykańskie, angielskie, sowieckie. W małym miasteczku niemieckim kompania żołnierzy amerykańskich postanowiła odbudować kościół, który był zniszczony przez bomby. Podczas wywozu gruzu, jeden z żołnierzy znalazł drewnianą głowę Jezusa Ukrzyżowanego, była z pewnością bardzo stara. Uderzyło go piękno tego oblicza, pokazał je kolegom.
- Poszukajmy dalszych kawałków i zrekonstruujemy krucyfiks zaproponował jeden z żołnierzy.
Wszyscy zaczęli bardzo cierpliwie przeszukiwać gruzy. Odnaleźli wiele fragmentów krzyża. Dwaj żołnierze cierpliwie zaczęli składać połamany krzyż. Ale nikt nie znalazł rąk Jezusa. Gdy kościół odbudowano, również krucyfiks wrócił na swoje miejsce, na ołtarzu. Brakowało jedynie rąk. Ale jeden z żołnierzy umieścił u stóp krucyfiks kartkę z napisem: „Teraz mam jedynie twoje ręce".
B. Ferraro, Inne historir, Warszawa 1993, s.102.
1