Taktyka bronienia -polega na działaniu destrukcyjnym , którego celem jest odebranie piłki przeciwnikowi, zwolnień akcji ofensywnych lub zmuszenie przeciwnika do gry w miejscu najbardziej niekorzystnym dla niego----obrona zespołowa: obrona strefowa -zawodnicy poruszają się równolegle w swoich strefach. Celem tego sposobu obrony jest rozbijanie akcji ofensywnych przeciwnika w odpowiedniej odległości od bramki
Obrona kombinowana -daje możliwość ekonomicznego rozłożenia sił zawodnikom. Jest połączeniem obrony strefowej i każdy swego. Są dwa warianty: Luźne krycie w strefach z przekazywaniem zawodników do krycia ścisłego na granicy stref. 2-gi krycie strefą z oddelegowaniem jednego lub kilku zawodników. Obrona zespołowa w systemie WM (3 obrońców)-- kombinacje 1 obrona kombinowana z opiekunami (czyli kombinowana(BOMBA!!)wzmocniona obrona—boczni obrońcy i pomocnicy kryją „każdy swego”. środkowy kryje strefą
Dlatego jeden z napastników cofa się i kryje rozgrywającego. Obrona z 2 Śr obroń. Środkowa trójka obr. Kryje „każdy swego”. Jeden z napastników zajmuje miejsce przed środ. Obr.tworząc wraz z pomocni. Dodatkowa linie obron. Obrona kierunkowa (przeciwko druż grającym krótkimi podaniami)—polega na kryciu środkowej części pola gry w odległości 20-25m od bramki przez 5-7 zawodników ustawionych blisko siebie, przy ataku przeciwnika cały blok obrony przesuwa w kierunku środka ciężkości gry. Obrona głęboka (przeciwko druż z szybkimi zawod.) Zasadę stanowi luźne krycie „każdy swego „na całym boisku Cofająca obrona (przeciwko słabej druż)
W systemie zezwala się przeciwnikowi rozwinąć akcję do pewnego momentu a następnie zastosować krycie agresywne, odebranie piłki i kontratak. Obrona na spalony-stosuje się z dala od swojej bramki w trakcie zamierzonego podania przez przeciw.) zawodnicy trójki obrony wychodzą do przodu w jednej lini zostawiając przeciwnika na pozycji spalonej. Obrona przeciw atakom ze zmianą miejsc—Obrońcy kryją „każdy swego” lub z przekazywaniem
Obrona zespołowa w systemie WM (3 obroń)
Ciężar działań obronnych przypada na trójkę obroń. I dwóch pomocn. Ich celem jest uzyskanie równowagi lub przewagi liczebnej nad przeciwnikiem. Przy równowadze obron. Kryją skrzydłowych, środkowy obr. Środ napastnika a pomocnicy- łączników.
Jeżeli piłka jest w strefie środkowej boiska obrońcy kryją luźno w pasach działania, natomiast gdy znajduje się ona z boku cały blok defensywy przesuwa się w jej kierunku przypadku przerzutu piłki na 2 stronę następuje szybkie przegrupowanie obrońców w przeciwnym kierunku.
Istnieje zasada że im bliżej bramki znajduje się piłka, tym krycie staje się bardziej ścisłe, a nawet agresywne. Po przejęciu piłki obrońcy powinni przemieścić się w okolice linii środkowej boiska. Pomocnicy kryjąc łączników w 60% biorą udział w czynnościach obronnych a w 40% w akcjach ofensywnych.
Metodyka uderzenia głową:1.Wykonujemy cały ruch bez piłki, z zaznaczeniem obu faz-pierwszej wolniejszej i drugiej bardzo szybkiej2.uderz.piłki unieruchomionej, trzymanej przez współćw. wyciągniętymi w przód rr na wysokości głowy ćwiczącego lub nieco niżej.3.uderz.piłki podwieszonej4.uderz.piłki z własnego podrzutu.5.jw.lecz dorzuconej przez współćw.6.to samo w biegu i w wyskoku. Metodyka zwodów: Przy uderz.nogą-+podanie lub prowadzenie piłki:1.ćw.imitac.bez piłki 2.pełny ruch po doskoku z 1kroku,zakończony położeniem stopy na piłce, 3.jw.po marszu, truchcie, biegu, 4.po wykonaniu zwodu podanie lub prowadzenie piłki, 5.jw. z przeciwnikiempozorującym atak.+przetoczenie piłki:1.ćw.imitac.bez piłki, 2.przenoszenie stopy nad piłka, 3.jw. z odciągnięciem piłki, 4.jw. po dobiegu, 5.z przeciwnikiem bier- nym,a potem przeszkadzającym.Przy uderz. piłki głową-przyjęcie nogą: 1.ćw.imitac. bez piłki, 2.ćw. 1 fazy zwodu zakończonej odchyleniem tułowia do tyłu, bez przyjęcia piłki(spada na podłoże), 3.jw.z przyjęciem klatką piersiową, 4.jw.z przyjęciem piłki nogą na podłożu, 5.pełna forma zwodu (przeciwnik bierny i przeszkadzają)Przy przyjęciu piłki1.Zwód pojedynczy1.ćw.imitac. bez piłki, 2.jw.obok piłki leżącej z boku, 3.ćw.w miejscu po1 fazie prowadzenia
piłki w przeciwnym kierunku, 4.jw.z przeciwnikiem pozorującym atak, 5.pełna forma ruchu- piłka podana przez partnera z przodu, przeciwnik z tyłu.Zwód z zawróceniem: 1.ćw imitac. bez piłki, 2.wykonywanie zwodów przy piłce leżącej na podłożu, 3.pełna forma- piłka podana przez współćw. bez przeciwnika, 4.jw.z przeciwnikiem.
Zwody przy prowadzeniu piłki1.Zwód pojedynczy i zwód podwójny:1.ćw.przenoszenia ciężaru ciała z nogi na nogę, 2.jw.w marszu, a potem w biegu, 3.jw.z wbitą przed ćwiczącymi chorągiewką, 4.jw.z leżącą z przodu ćwiczącego piłką, 5.jw.z przesunięciem piłki w bok, 6.pełna forma zwodów przed przeciwnikiem stojącym z przodu, 7.jw.przed przeciwnikiem poruszającym się w kierunku ćwiczącego. Zwód z przeniesieniem nogi nad piłką:1.przenoszenie nogi w przód i do tyłu nad piłką leżącą na podłożu2.jw.po dobiegu do piłki, 3.jw.piłka w ruchu, 4.jw.z przeciwnikiem biegnącym z boku.
TECHNIKA PIŁKI NOŻNEJ:Technika ogólna:Bieg: - technika biegu, - starty.Skok: -wyskok z odbicia jednonóż,-wyskok z odbicia obunóż, -wieloskoki.Technika ukierunkowana:Bieg: -starty z różnych pozycji, -zmiana tempa, -zmiana kierunku, -zatrzymania, -zwody bez piłki, -krok dostawny, -przekładanka.Skok: -wyskok dosiężny, -doskok do piłki, -pady.Technika specjalna:Uderzenia: -nogą, -głową, -sytuacyjne; strzały do bramki.Przyjęcia: -nogami, -głową, -tułowiem, -sytuacyjne.Prowadzenie: -nogą, -sytuacyjne.Drybling: -nogą, -sytuacyjne.Zwody: -przy prowadzeniu, -przy uderzaniu, -przy przyjęciu.Gra ciałem: -na podłożu, -w powietrzu.Odbieranie piłki: -przez wyprzedzanie, -w momencie przyjęcia, -po przyjęciu.Wślizg: -z przodu, -z boku, -z tyłu.Technika bramkarza: -chwyty w kontakcie z podłożem, -chwyty z upadkiem, -piąstkowanie, -wypchnięcie.Wyrzut z linii bocznej: -z miejsca, -z rozbiegu.ZWODY:Zwody przy uderzeniu piłki:1.zwód przy uderz. piłki nogą-podanie lub prowadzenie.2.zwód przy uderz. piłki nogą-przetoczenie piłki.3.zwód przy uderzeniu piłki głową-przyjęcie nogąZwody przy przyjęciu piłki:1.Zwód pojedynczy przy przyjęciu piłki.2.Zwód z zawróceniem.3.Zwód przez przepuszczenie piłki.Zwody przy prowadzeniu piłki:1.Zwód pojedynczy.2.Zwód podwójny.3.Zwód z zatrzymaniem piłki podeszwą.4.Zwód z zatrzymaniem piłki podeszwą i prowadzeniem piłki w tym samym kierunku.5.Zwód z przeniesieniem nogi nad piłką. TAKTYKA PIŁKI NOŻNEJ:Atakowanie:Indywidualne→ środki: -prowadzenie, -zwody, -drybling, -gra ciałem, -strzały, -gra bramkarza.Zespołowe→ środki: -wybieganie na pozycję, -zmiany pozycji, -podania, -przyjęcia. →formy:Atak pozycyjny: -w systemie 1:4:2:4, -w systemie 1:4:3:3, -w systemie 1:3:5:2.Atak szybki: -zorganizowany, -niezorganizowany.Kombinacje w atakowaniu: -wysunięty środkowy napastnik, -dwoma środkowymi napastnikami, -z cofniętymi środkowymi napastnikami - przy grze na spalony.─−stałe fragmenty gry.Bronienie:Indywidualne→ środki: -ustawienie się zawodników, -odbieranie piłki przeciwnikowi, -gra bramkarza.Zespołowe→ środki: -obrona strefowa, -obrona każdy swego, -obrona kombinowan→kombinacje obronne: -obrona z opiekunami, -wzmocniona obrona, -obrona z podwójnym stoperem, -obrona kierunkowa, -obrona głęboka, -cofająca obrona, -obrona wewnętrzna, -rygiel szwajcarski, -obrona beton, -obrona przez grę na spalony, -obrona przeciw zmianie miejsc, -obrona przeciw środkowym rozgrywającym, -obrona z wymiataczem, obrona z libero ──stałe fragmenty gry.Systemy,style,szkołySystemy gry: klasyczny, włoski, austriacki, WM, 1-4-2-4, 1-4-3-3, 1-4-4-2, 1-3-5-2.Style gry: szkocki, angielski, środkowoeuropejski.Szkoły piłkarskie: -austriacka, -węgierska, -czeska, -łacińska, -południowo-amerykańska ────────────Formy działania ofensyw. i defensyw.Elementy działania ofensyw: 1.wejście w posiadanie piłki i jej właściwe przekazanie (prowadzenie), 2.stworzenie atakującemu swobody ruchów, przy jednocz. zmniejszeniu operatywności przeciwnika 3.wykonanie skutecz. strzałuElementy działania defensyw: 1.umiejętne atakowanie zawodnika posiadającego piłkę, 2.skuteczne przechwytywanie podań,3.niedopuszczenie do oddania strzału i powtórnego zdobycia piłki, 4.umiejętna współpraca i asekuracja w obronie (ustawienie się).Wybór taktyki zależy od: Warunków wewnętrz1.poziom umiejętności technicz. własnego zespołu i prxeciwnika 2.poziom rozwoju zdolności motorycz. (szybkość,siła,wytrzymałość własnego zespołu i przeciw'ka) 3.stan gotowości psychicznej własnej drużyny i przeciw'ka.Warunków zewnętrz1.Zjawiska atmosfer. 2.wymiary i stan boiska, 3.miejsce roz grywanego meczu, 4.aktualną pozycję w tabeli rozgrywek.Metodyka uderz. wew.częścią stopyPOKAZ I OBJAŚN.1.ćw.imitac.bez piłki2.uderzenie piłki leżącej na podłożu z miejsca3.jw.lecz z doskoku z jednego kroku4.jw.lecz po marszu, potem po biegu5.uderzenie piłki toczonej podeszwą w kierunku uderzenia6.uderz.piłki toczącej się ze strony przeciw nej do kier. uderzenia7.uderzenie piłki z powietrza-piłka upuszczona z rąk lub podwieszona8.uderz. piłki po koźle, z własnego dorzucenia z miejsca i z rozbiegu9.jw. lecz z dorzucenia piłki przez partnera10.uderz. piłki z powietrza dorzuconej przez partnera z małej odległości (ok.2m)11.uderz.z półwoleja piłki z własnego dorzucenia12.jw.lecz z dorzucenia przez partnera
13.strzały na bramkę
Technika UD wew. częścią stopy
Powierzchnia uderzeniowa zawarta jest pomiędzy kością piętową nasadą palucha a kostką przyśrodkową. Palce nogi postawnej skierowane w kierunku uderzenia. Piłka znajduje się około 8-10 cm z boku. N uderzająca odwiedziona do kąta prostego pomiędzy stopami. Palce nogi uderzającej wzniesione, tułów lekko pochylony. Ud .prostym podbiciem palce nogi postawnej skierowane w kierunku uderzenia. Piłka znajduje się ok. 10-15 cm w bok od niej. N uderzająca porusza się w płaszczyźnie strzałkowej. Rzut kolana N uderzającej pada na piłkę albo nawet nieco przed nią. Ramiona są ułożone naprzemianstronnie. Ud wew. podbiciem-rozbieg do tego uderzenia wykonuje się pod kątem ok.45 stopni w stosunku do kierunku uderzenia. Palce N postawnej skierowane w kierunku uderzenia. Piłka znajduje się ok. 25-30 cm w bok. N uderzająca odwiedziona w stawie biodrowym, ugięta w kolanie, stopa odwiedziona na zewnątrz. Uderzenie następuje śródstopiem od nasady palca dużego do przedniego brzegu kostki przyśrodkowej. Po uderzeniu następuje skrzyżowanie nogi uderzającej z postawną UD Zewn. Podbiciem-powierzchnia uderzenia jest zawarta miedzy nasadą małego palca , przednim brzegiem kostki zew, a zew dolną krawędzią stopy. Stopa jest silnie skręcona do wew. Przy uderzeniu piłki na wprost oś podłużna stopy nogi postawnej jest skierowana w stronę uderzenia, natomiast przy uderzeniu z rotacją-pod niewielkim kątem. Piłka znajduje się ok. 15-20 cm w bok
Ud piłki głową-piłkę należy uderzać przednią lub boczną częścią kości czołowej ud. głową można wykonać w miejscu w biegu, a także w wyskoku, po odbiciu jednonóż lub obunóż. Głową w przód z miejsca. Zawodnik ustawia się w pozycji wykrocznej .NN ugięte w kolanach, RR uniesione na wysokości klatki piersiowej , lekko ugięte w stawach łokciowych. W pierwszej fazie zawodnik odchyla tułów do tyłu. Mięśnie szyi napięte, broda przyciągnięta do klatki.
W drugiej fazie następuje gwałtowne przeniesienie tułowia do przodu i uderzenie piłki. Po uderzeniu tułów jest pochylony do przodu, a RR zostają przeniesione do tyłu.
Przyjęcia piłki-toczącej się :wew. częścią stopy. Oś podłużna stopy skierowana jest w stronę skąd piłka się toczy, N przyjmująca wysunięta przed N postawna i odwiedziona do kąta prostego. Obie NN lekko ugięte i ręce w łokciach. W momencie zetknięcia się powierzchni przyjmującej z piłką należy N cofnąć tym samym siła piłki zostaje zamortyzowana. toczącej się podeszwą Oś podłużna stopy skierowana jest w stronę skąd piłka się toczy. .Stopa nogi przyjmującej nieco uniesiona , ustawiona równolegle do stopy N postawnej i pod kątem ok. 30-35 stopni w stosunku do podłoża. NN lekko ugięte w stawach kolanowych.
W momencie przyjęcia należy całkowicie rozluźnić staw skokowy i nieco stopę cofnąć. Przyjęcie piłki spadającej: z powietrza- na podłożu: podeszwą: technika taka sama j/w. Kąt uzależniony od toru lotu piłki, im ten tor bardziej płaski, tym kąt większy. Wew. częścią stopy. Oś podłużna stopy skierowana w stronę nadlatującej piłki. N przyjmująca odwiedziona do kąta prostego. Podudzie N przyjmującej ustawione do podłoża pod kątem 45 stopni. Ciężar ciała całkowicie spoczywa na N postawnej. Punkt odbicia się piłki od podłoża powinien znajdować za N postawną. Zew podbiciem - ciężar ciała spoczywa na nodze postawnej, ugiętej w kolanie, o palcach skierowanych w kierunku nadlatującej piłki. Noga przyjmująca ugięta w kolanie i tuż przed przyjęciem skrzyżowana z nogą postawną. Stopa nogi przyjmującej skierowana do wew. Bark równoramienny z N przyjmującą wysunięty mocno do przodu. W momencie zetknięcia się piłki z podłożem następuje przeniesienie piłki przyjmującej w bok i przyjęcie piłki. Jeżeli przyjmujemy prawą N, to punkt zetknięcia się piłki z podłożem powinien znajdować się z lewej strony ćwiczącego. Przyj. Piłki w powietrzu prostym podbiciem. N postawna we wspięciu na palcach, N przyjmująca uniesiona i ugięta w kolanie. Piłka styka się z prostym podbiciem stopy rozluźnionej w st. Skokowym. Po przyjęciu przesuwa się w kierunku podłoża.
Wew. Częścią stopy. technika prawie taka sama jak przy piłce toczącej się. Różnica polega na położeniu piłki.
UDEM. Technika jest taka sama jak przy przyjęciu piłki prostym podbiciem. Udo jest wysoko uniesione. W momencie przyjęcia następuje cofnięcie N przyjmującej ruchem biodra. Klatką piersiową. Są dwa sposoby - albo przez cofnięcie kl. pier. Albo przez wysunięcie pow. Przyjmującej. 1 sposób - ćwiczący stając w wykroku wysuwa kl. pier. Do przodu , RR wyprostowane. W momencie przyjęcia zawodnik cofa biodra i kl. pier. z równoczesnym wysunięciem RR w przód. Ten ruch powoduje pochylenie T do przodu. 2 sposób - zawodnik stoi w pozycji rozkrocznej, NN ma ugięte w kolanach, T odchylony do tyłu, biodra wysunięte do przodu. W momencie przyjęcia zawodnik gwałtownie prostuje NN w kolanach, cofa RR wypychając kl. pier. do przodu
.Zwody-są to ruchy mające na celu wprowadzenie przeciw nika w błąd.
Odbieranie piłki przeciwnikowi: z przodu sposobem zasadniczym ,z boku i z tyłu - wślizgiem z boku wykonujemy N dalszą od przeciwnika uderzając piłkę podeszwą , a z tyłu N bliższą uderzając piłkę podbiciem lub szpicem. Należy obniżyć środek ciężkości przez silne ugięcie N zakrocznej w kolanie , aż do stopniowego kontaktu z podłożem. Siłę zetknięcia z podłożem amortyzuje ręka.