Modlitwy

1 - Jak się modlić Różańcem?
2 - Tajemnice Radosne ( w poniedziałki i soboty)
3 - Tajemnice Światła ( w czwartki)
4 - Tajemnice Bolesne ( w wtorki i piątki)

5 - Tajemnice Chwalebne ( w środa i niedziela)

1. Jak się modlić Różańcem?

Uczyń znak Krzyża i odmów:

----- "Wierzę w Boga Ojca...",
----- "Ojcze nasz...",
----- 3 x "Zdrowaś Maryjo...",
----- "Chwała Ojcu...". ( wszystko znajdziesz w książeczce )

     Następnie odmawiaj tajemnice różańcowe w podanej kolejności - każda tajemnica zaczyna się "Ojcze nasz..." później 10 razy "Zdrowaś Maryjo...", na zakończenie poszczególnych tajemnic "Chwała Ojcu". Na zakończenie różańca odmów "Pod Twoją obronę..." ( wszystko znajdziesz w książeczce )

2. Różaniec

Uczyń znak Krzyża i odmów:

----- "Wierzę w Boga Ojca...",
----- "Ojcze nasz...",
----- 3 x "Zdrowaś Maryjo...",
----- "Chwała Ojcu...". ( wszystko znajdziesz w książeczce )

TAJEMNICA PIERWSZA (RADOSNA)
ZWIASTOWANIE

     Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami... Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus»... Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam pożycia z mężem?» Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym»... Na to rzekła Maryja: «Oto Ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa!»
(Łk 1, 28-38)      

W Nazarecie miał miejsce najpiękniejszy dialog, jaki zna historia. Bóg zaproponował Maryi współudział w wielkim dziele zbawienia. Przedstawił swój plan, uszanował wolną wolę, czekał na odpowiedź. Pokorna służebnica Pańska odpowiedziała fiat - 'niech mi się stanie'. W tym momencie Bóg stał się Człowiekiem i zamieszkał między nami.    
Grom, błyskawica!
Stań się, stało;
      Matką dziewica,
       Bóg ciało.         Adam Mickiewicz
Każdy człowiek ma swoje 'zwiastowanie'. Do każdego człowieka Bóg przychodzi z konkretną propozycją i czeka na odpowiedź. Propozycję Boga można przyjąć łub odrzucić. «Człowiek jest wolny. Człowiek może powiedzieć
Bogu: nie. Ale pytanie zasadnicze: Czy wolno? I w imię czego 'wolno'?»
Jan Paweł II



1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

TAJEMNICA DRUGA (RADOSNA)
NAWIEDZENIE

  Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę... Wydała ona okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że matka mojego Pana przychodzi do mnie...? Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana». Wtedy Maryja rzekła: «Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy... gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny» (Łk 1, 39-40)

  W chwili zwiastowania Maryja dowiaduje się od anioła Gabriela, że jej krewna Elżbieta oczekuje upragnionego dziecka. Podejmuje natychmiastową decyzję - pójdę i pomogę jej. To spotkanie dwóch świętych Niewiast staje się okazją do wyrażenia Bogu bezgranicznej wdzięczności. Elżbieta czuje się zaszczycona obecnością Maryi. Maryja zaś, uświadamiając sobie wielkość swego wybrania, wyśpiewuje Bogu pieśń dziękczynienia.

     Każdy człowiek, a zwłaszcza chrześcijanin, może powtórzyć słowa Maryi - Pan uczynił mi wielkie rzeczy:
     Obdarzył mnie życiem.
     Uczynił swoim dzieckiem.
     Pragnie mojego dobra na ziemi.
     Chce mnie obdarzyć szczęściem wiecznym.

     Wspólnie z psalmistą pytamy:

     Cóż oddam Panu
     za wszelkie dobrodziejstwa, które mi okazał? Ps 115,12

1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

TAJEMNICA TRZECIA (RADOSNA)
NARODZENIE PANA JEZUSA
 Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.
(Łk 2, 6-7)

      Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: «Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił». Udali się też z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. (Łk 2, 15-16)

      Pierwszymi ludźmi, którzy dostąpili zaszczytu oglądania nowo narodzonego Chrystusa, byli prości pasterze betlejemscy. Dopiero po nich przybyli tam Trzej Mędrcy. Dwie różne kategorie ludzi, których łączyło jedno pragnienie spotkania z Chrystusem: 'Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i co nam Pan oznajmił', mówili do siebie pasterze. 'Ujrzeliśmy bowiem jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy złożyć mu pokłon' - wyjaśniali Mędrcy.
      'Każde dziecko przynosi ze sobą wieść, że Bóg nie zniechęcił się jeszcze do człowieka' - zauważył trafnie Rabindranath Tagore. Jeżeli tak mówi się o ludzkim dziecku, to cóż dopiero powiedzieć o tym Dzieciątku, które narodziło się w stajence betlejemskiej?
     Narodzenie dziecka - to wielka nadzieja dla rodziców. Narodzenie Chrystusa - to wielka nadzieja dla całej ludzkości.
      Matko Boża z Betlejem
      nad Dzieciątkiem pochylona,
      każde dziecko polskiej ziemi
      w swe matczyne weź ramiona. Ks. Józef Majkowski SJ

1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

TAJEMNICA CZWARTA (RADOSNA)
OFIAROWANIE PANA JEZUSA
     Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. (Łk 2, 22-23)

     Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu». (Łk 2, 34-35)

     Przepis Prawa zawarty w Księdze Wyjścia (13, 2.12.15) nawiązywał do wyzwolenia Izraelitów z niewoli egipskiej. Odtąd jako wyraz wdzięczności za doznane dobrodziejstwo, Izraelici mieli obowiązek ofiarowywać pierworodne dzieci płci męskiej Panu.
     W czasie ceremonii ofiarowania, starzec Symeon wypowiada o Jezusie znamienne słowa: 'Znak, któremu sprzeciwiać się będą'. Wobec osoby Jezusa nie można przejść obojętnie. Trzeba zająć wobec Niego zdecydowaną postawę. Jedna kategoria ludzi akceptuje Jezusa i Jego Ewangelię, druga kategoria ją odrzuca. W zależności od zajętego stanowiska, dla jednych Jezus jest 'na powstanie', dla drugich 'na upadek'. Do której kategorii ludzi należę?
      Jeszcze się kiedyś rozsmucę,
      Jeszcze do Ciebie powrócę,
      Chrystusie... Julian Tuwim
     Dlaczego 'kiedyś', a nie teraz, od zaraz?

1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

TAJEMNICA PIĄTA (RADOSNA)
ZNALEZIENIE PANA JEZUSA

     Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święta Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania... Matka rzekła do Niego: «Synu, czemuś nam to uczynił?»... Lecz On im odpowiedział: «Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?»... Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. (Łk 2, 41-51)

     Są w życiu ludzkim sprawy ważne i mniej ważne. Istnieje hierarchia wartości i obowiązków. Pierwsze miejsce winien koniecznie zajmować Bóg. Każdy człowiek na swój sposób ma być obecny w tym, co należy do Ojca Niebieskiego. Jak więc wygląda mój osobisty kontakt z Bogiem? Moja codzienna modlitwa? Moja niedzielna Msza święta? Moje życie w świetle Bożych Przykazań? Czy to się u mnie liczy, czy też zostało zepchnięte na drugi plan?

1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

"Pod Twoją obronę..."
AMEN
To koniec odmawiania Tajemnicy Radosnej różańca,
którą odmawiamy w poniedziałki i soboty

3. Różaniec

Uczyń znak Krzyża i odmów:

----- "Wierzę w Boga Ojca...",
----- "Ojcze nasz...",
----- 3 x "Zdrowaś Maryjo...",
----- "Chwała Ojcu...". ( wszystko znajdziesz w książeczce )

TAJEMNICA PIERWSZA (ŚWIATŁA)
CHRZEST PANA JEZUSA W JORDANIE

   Wtedy przyszedł Jezus z Galilei nad Jordan do Jana, żeby przyjąć chrzest od niego. Lecz Jan powstrzymywał Go, mówiąc: «To ja potrzebuję chrztu od Ciebie, a Ty przychodzisz do mnie?» Jezus mu odpowiedział: «Pozwól teraz, bo tak godzi się nam wypełnić wszystko, co sprawiedliwe». Wtedy Mu ustąpił. A gdy Jezus został ochrzczony, natychmiast wyszedł z wody. A oto otworzyły Mu się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębicę i przychodzącego na Niego. A glos z nieba mówił: «Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie». (Mt 3, 13-17)
     Niewinny Jezus przyjmuje oczyszczający chrzest, jak jeden z grzeszników. W ten sposób objawia już na początku swej publicznej działalności, że przychodzi do grzeszników, że ich los nie jest Mu obojętny. Bóg Ojciec wskazuje na Niego jako na Tego, w którym 'ma upodobanie', zapraszając również nas do współmiłowania z Nim Jego Syna.
     Panie Jezu, Ty umiłowałeś mnie ponad wszystko, przychodzisz do mnie słabego i upadającego, dla mnie czynisz siebie 'grzechem', bym w Tobie stał się sprawiedliwością Bożą.
Maryjo, Matko Syna umiłowanego, wypraszaj mi laskę miłości do Twego Syna; niech i dla mnie stanie się On 'Umiłowanym, w którym mam upodobanie'.
      Tajemnicą światła jest przede wszystkim chrzest w Jordanie. Tutaj, gdy Jezus schodzi do wody - jako niewinny, który czyni siebie 'grzechem' za nas - otwierają się niebiosa i głos Ojca ogłasza Go Synem umiłowanym, a Duch Święty zstępuje na Niego, by powołać Go do przyszłej misji. Jan Paweł II

1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

TAJEMNICA DRUGA (ŚWIATŁA)
PIERWSZY CUD W KANIE GALILEJSKIEJ

     Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: «Nie mają już wina». Jezus Jej odpowiedział: «Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?» Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: «Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie». Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzeki do nich Jezus: «Napełnijcie stągwie wodą!» I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: «Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu!» Oni zaś zanieśli. (J 2, 2-8)

     Cud w Kanie Galilejskiej jest pierwszym objawieniem Chrystusowej wszechmocy. Od tego momentu liczne znaki będą potwierdzały Jego naukę, żeby 'uwierzyli w Niego Jego uczniowie'. Ta tajemnica ukazuje nam również Maryję, która jest dla nas Pośredniczką Bożych łask. Jak w Kanie, nie są Jej obce nasze troski i kłopoty
     Panie Jezu, Ty każdego dnia objawiasz swoją chwałę w moim życiu poprzez różne znaki, Ty jesteś wzorem pełnienia woli Ojca i całkowitego powierzenia siebie Ojcu.
     Maryjo, Twoim fiat ucz mnie, jak szukać woli mego Zbawiciela i być jej posłusznym.
     Tajemnicą światła jest początek znaków w Kanie, gdy Chrystus, przemieniając wodę w wino, dzięki interwencji Maryi, pierwszej z wierzących, otwiera serca uczniów na wiarę.

Jan Paweł II

1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

TAJEMNICA TRZECIA (ŚWIATŁA)
GŁOSZENIE NAUKI O KRÓLESTWIE BOŻYM

 Tak Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. (Mt 9, 35)

     Podobne jest Królestwo Boże do kupca, poszukującego pięknych pereł. Gdy znalazł jedną drogocenną perłę, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją.
(Mt 13,45-46)
     Działalność Jezusa była ziarnem i zaczynem Królestwa Bożego, tej perły, za którą oddal wszystko, również swoje życie. Jezus nieustannie zaprasza ludzi do Bożego Królestwa prawdy i życia, świętości i laski, sprawiedliwości, miłości i pokoju. Królestwo to posiądą ludzie ośmiu błogosławieństw: ubodzy w duchu, ci, którzy się smucą, cisi, łaknący i pragnący sprawiedliwości, miłosierni, czystego serca, wprowadzający pokój, cierpiący prześladowania dla sprawiedliwości.
     Panie Jezu, Ty pragniesz, żebym był razem z Tobą. Ty torujesz mi drogę i otwierasz bramy Królestwa Bożego.
     Maryjo, uproś mi łaskę zaufania Bożemu przewodnictwu w radościach i smutkach, w zwycięstwach i porażkach, ucz mnie sprzedawać wszystko, bym mógł iść każdego dnia za Chrystusem.      'Każde dziecko przynosi ze sobą wieść, że Bóg nie zniechęcił się jeszcze do człowieka' - zauważył trafnie Rabindranath Tagore. Jeżeli tak mówi się o ludzkim dziecku, to cóż dopiero powiedzieć o tym Dzieciątku, które narodziło się w stajence betlejemskiej?
     Narodzenie dziecka - to wielka nadzieja dla rodziców. Narodzenie Chrystusa - to wielka nadzieja dla całej ludzkości.
     Tajemnicą światła jest nauczanie Jezusa, w czasie którego głosi On nadejście Królestwa Bożego i wzywa do nawrócenia, odpuszczając grzechy tym, którzy zbliżali się do Niego z ufnością, dając początek tajemnicy miłosierdzia, którą On sam będzie realizował aż do skończenia świata, szczególnie poprzez powierzony Kościołowi Sakrament Pojednania.
Jan Paweł II

1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

TAJEMNICA CZWARTA (ŚWIATŁA)
PRZEMIENIENIE NA GÓRZE TABOR

     Po sześciu dniach Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego Jana i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto im się ukazali Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawiali z Nim. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!»
(Mt 17, 1-5)
     Na górze Tabor Jezus ukazuje swe Boskie Oblicze pełne blasku. On jest światłością świata, światłem dla mnie i mego życia. Rozświetlone Oblicze Chrystusa umacnia wiarę Apostołów, przygotowuje ich do przeżycia Jego męki i śmierci.
     Panie Jezu, Twoje Boskie Oblicze jaśnieje niezmierzonym blaskiem miłości miłosiernej, którą obejmujesz każdego grzesznika.
     Maryjo, wyjednaj mi laskę wiary w przebaczającą miłość Boga, by moje serce otworzyło się na promienie Jego miłosierdzia.      

Tajemnicą światła w pełnym tego słowa znaczeniu jest dałej przemienienie, które według tradycji miało miejsce na górze Tabor. Chwała Bóstwa rozświetla oblicze Chrystusa, kiedy Ojciec uznaje Go wobec porwanych zachwytem Apostołów, wzywa ich, aby Go słuchali i przygotowuje do przeżycia z Nim bolesnego momentu męki, aby doszli z Nim do radości zmartwychwstania i do życia przemienionego przez Ducha Świętego.
Jan Paweł II

1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

TAJEMNICA PIĄTA (ŚWIATŁA)
USTANOWIENIE EUCHARYSTII

     A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: «Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje». Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: «Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów. Lecz powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z tego owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę z wami nowy, w królestwie Ojca mojego». (Łk 2, 41-51)

     Podczas Ostatniej Wieczerzy Chrystus ustanawia Eucharystię. Z miłości do człowieka nie tylko oddaje swoje życie za nas na krzyżu, lecz pragnie też przychodzić do nas każdego dnia w Eucharystii. Chrystus pragnie, byśmy, spożywając Jego Ciało i pijąc Jego Krew, trwali w Nim, a On w nas (J 6,56).
     Panie Jezu, Ty jesteś ponad wiekami, a jednak przychodzisz do mnie tu i teraz, dziś; w Eucharystii dajesz mi siebie jako pokarm, bym tak umocniony mógł podążać za Tobą.
     Maryjo, wypraszaj mi dar głębokiego przeżywania misterium Krwi i Ciała Twego Syna, który z miłości do mnie ofiarował samego siebie na krzyżu.

     Tajemnicą światła jest ustanowienie Eucharystii, w której Chrystus ze swym Ciałem i Krwią pod postaciami chleba i wina staje się pokarmem, dając 'aż do końca' świadectwo swej miłości do ludzi, dla których zbawienia złoży siebie samego w ofierze.
Jan Paweł II

1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

"Pod Twoją obronę..."
AMEN
To koniec odmawiania Tajemnicy Światła różańca,
którą odmawiamy w czwartki

4. Różaniec

Uczyń znak Krzyża i odmów:

----- "Wierzę w Boga Ojca...",
----- "Ojcze nasz...",
----- 3 x "Zdrowaś Maryjo...",
----- "Chwała Ojcu...". ( wszystko znajdziesz w książeczce )

TAJEMNICA PIERWSZA (BOLESNE)
MODLITWA W OGRÓJCU

     Potem wyszedł i udał się, według zwyczaju, na Górę Oliwną. Towarzyszyli Mu także uczniowie. Gdy przyszedł na miejsce, rzekł do nich: «Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie». A sam oddalił się od nich na odległość jakby rzutu kamieniem, upadł na kolana i modlił się tymi słowami: «Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!». Wtedy ukazał Mu się anioł z nieba i umacniał Go. Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię. (Łk 22, 39-44)

     W obliczu cierpienia czasem rodzi się w człowieku bunt. Wtedy odrzuca się cierpienie, jako największe zio. Chrystus tego nie uczynił, choć prosii pokornie Ojca o oddalenie kielicha goryczy, dodając 'jeśli chcesz'. A Ojciec chciał, aby Syn wypił go do dna. Ta akceptacja cierpienia przez Syna Bożego przyniosła światu odkupienie.
     Zbawienie świata, poszczególnych ludzi, trwa nadal. Człowiek uczestnicząc w cierpieniu dokłada swoją cegiełkę do wielkiego dzieła zapoczątkowanego przez Chrystusa. Potwierdza to św. Paweł, gdy mówi: 'Teraz raduję się w cierpieniach za was i ze swej strony dopełniam udręk Chrystusa w moim ciele dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół'. (Kol 1,24)

1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

TAJEMNICA DRUGA (BOLESNE)
BICZOWANIE PANA JEZUSA

 Wówczas Piłat wziął Jezusa i kazał Go ubiczować. (J 19, 1)

     W pretorium Piłata odbył się najdziwniejszy proces, jaki zna historia. Człowiek sądził Boga. Człowiek postawił obok Boga złoczyńcę - Barabasza i kazał ludziom wybierać. Ludzie wybrali złoczyńcę. Piłat nie wiedział, co zrobić z Jezusem.

     Wprawdzie oświadczał, że 'żadnej winy w Nim nie znajduje' (J 19,4), a jednak pod wpływem szantażu i własnej chwiejności zdecydował się poddać Jezusa okrutnej kaźni. Relacja Ewangelisty jest niezwykle krótka: 'Kazał Go ubiczować', ale ileż kryje ona przerażającej treści. Kaźń biczowania nazywano 'w pół drogi do śmierci'. O ile prawo żydowskie określało górną granice uderzeń: 'Otrzyma nie więcej niż czterdzieści uderzeń' (Pwt 25,3), o tyle prawo rzymskie nie znało żadnych ograniczeń. A Jezus był przecież biczowany przez Rzymian.

     Na podstawie śladów utrwalonych na całunie turyńskim obliczono, że Chrystus otrzymał około dziewięćdziesięciu podwójnych lub potrójnych uderzeń. Spełniły się słowa proroka Izajasza: 'Poddałem grzbiet mój bijącym'. (Iz 50,6)

     Pytamy, dlaczego tak się stało? I nie znajdujemy pełnej odpowiedzi. Z jednej strony stykamy się z tajemnicą ludzkiej nieprawości, z drugiej - z wielkim misterium Bożych zamiarów. Jedno jest pewne, odkupienie dokonywało się za cenę krwi.

1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

TAJEMNICA TRZECIA (BOLESNE)
CIERNIEM UKORONOWANIE

     Wtedy żołnierze namiestnika zabrali Jezusa z sobą do pretorium i zgromadzili koło Niego całą kohortę. Rozebrali Go z Jego szat i narzucili na Niego płaszcz szkarłatny. Uplótłszy wieniec z ciernia włożyli Mu na głowę, a do prawej ręki dali Mu trzcinę. Potem przyklękali przed Nim i szydzili z Niego, mówiąc: «Witaj, królu żydowski!» Przy tym pluli na Niego, brali trzcinę i bili Go po głowie. (Mt 27, 27-30)

     W czasie przesłuchania Piłat zadał Chrystusowi pytanie: 'Czy Ty jesteś Królem Żydowskim?' (J 18,33). Oskarżony potwierdził: 'Tak, jestem królem'
(J 18,37). Żołnierze rzymscy postanowili wyśmiać królewską godność Chrystusa. Zainscenizowali więc 'koronację'. Szybko znaleźli potrzebne rekwizyty: płaszcz koronacyjny - purpurowy łachman, berło - trzcinę i koronę uplecioną z cierni.

     Wyrazem największej pogardy jest napluć komuś w twarz. W pretorium Piłata człowiek napluł w twarz Bogu. Chrystus przyjął tę obelgę w głębokim milczeniu.

     Mogło się wydawać, że widok tak sponiewieranego Człowieka poruszy najzagorzalszych wrogów. 'Oto człowiek' - odezwał się Piłat do tłumu (J 19,5). W odpowiedzi usłyszał złowieszczy okrzyk: 'Ukrzyżuj Go!'

     Piłat skapitulował. Po chwili ogłosił wyrok śmierci. Człowiek skazał na śmierć Boga! Historia się powtarza. Dziś także człowiek skazuje Boga na śmierć, ilekroć dopuszcza się grzechu.

1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

TAJEMNICA CZWARTA (BOLESNE)
DROGA KRZYŻOWA PANA JEZUSA

    
 Następnie wyprowadzili Go, aby Go ukrzyżować. (Mk 15,20)

     Po wydaniu formalnego wyroku śmierci na Chrystusa, Piłat nie troszczył się więcej o Niego. Skazaniec przechodził pod władzę setnika.      W pretonum uformował się pochód na miejsce stracenia. Według zwyczaju rzymskiego, pochód otwierał woźny, który ogłaszał ludowi winę. pochodzenie i zbrodnie skazańców. Za nim szli przedstawiciele Sanhedrynu, potem Jezus z krzyżem między dwoma skazańcami, obok nich czterech żołnierzy -katów. Pochód zamykało stu żołnierzy pod wodzą setnika, który w takiej sytuacji określany był jako exactormortis - wykonawca śmierci.

     Kaźń krzyżowa była karą odstraszającą. Dlatego Rzymianie prowadzili skazańców przez najludniejsze ulice miasta, we własnym odzieniu, by ludzie dowiedzieli się o egzekucji i rozpoznali skazanego. Wśród morza nienawiści Chrystus dostrzega jednak kilka życzliwych osób. To niewiasty jerozolimskie. Pociesza je, ale równocześnie przestrzega: 'Nie płaczcie nade Mną; płaczcie raczej nas sobą i nad waszymi dziećmi!' (Łk 23,28) - 'Bo jeśli z zielonym drzewem to czynią, to cóż się stanie z suchym?' (Łk 23,31).

     Bez względu na to, za jakie drzewo siebie uważam, jest powód, abym nad sobą zapłakał.

1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

TAJEMNICA PIĄTA (BOLESNE)
UKRZYŻOWANIE PANA JEZUSA

    Gdy przyszli na miejsce zwane Golgotą, to znaczy miejsce Czaszki, dali Mu pić wino zaprawione goryczą. Skosztował, ale nie chciał pić. Gdy Go ukrzyżowali, rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy. I siedząc, tam Go pilnowali. A nad głową Jego umieścili napis z podaniem Jego winy: «To jest Jezus, Król Żydowski». (Mt 27, 33-37)

     Nazywano Go Nauczycielem i Panem (J 13,13). Pozostał nim do ostatniego tchnienia. Nawet z takiej katedry, jaką był krzyż przemawiał:

     'Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią'
      (Łk 23,34),
      'Zaprawdę powiadam ci: Dziś ze mną będziesz w raju'
      (Łk 23,43),
     'Niewiasto, oto syn Twój... Oto Matka twoja'
      (J 19, 26-27),
      'Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?'
      (Mt 27,46),
      'Pragnę' (J 19,28),
      'Wykonało się!' (J 19,30),
      'Ojcze, w ręce Twoje powierzam ducha mojego'
      (Łk 23,46),
    I Zawisł między niebem a ziemią. ----- (chwila ciszy )

     'A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie' (J 12,32). Aby być przyciągniętym przez Chrystusa, trzeba się do Niego zwrócić, tak jak to uczynił dobry Łotr: 'Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa' (Łk 23,42). Odpowiedź Jezusa była natychmiastowa: 'Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju'
(Łk 23,43).

1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

"Pod Twoją obronę..."
AMEN
To koniec odmawiania Tajemnicy bolesnej różańca,
którą odmawiamy we wtorki i piątki

5. Różaniec

Uczyń znak Krzyża i odmów:

----- "Wierzę w Boga Ojca...",
----- "Ojcze nasz...",
----- 3 x "Zdrowaś Maryjo...",
----- "Chwała Ojcu...". ( wszystko znajdziesz w książeczce )

TAJEMNICA PIERWSZA (CHWALEBA)
ZMARTWYCHWSTANIE

     Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia, przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób. A oto powstało wielkie trzęsienie ziemi. Albowiem anioł Pański zstąpił z nieba, podszedł, odwalił kamień i usiadł na nim. Postać jego była jak błyskawica, a szaty jego białe jak śnieg. Ze strachu przed nim zadrżeli strażnicy i podrętwieli jak umarli. Anioł zaś przemówił do niewiast: «Wy się nie bójcie! Bo wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak powiedział. Chodźcie, zobaczycie miejsce, gdzie leżał». (Mt 28, 1-7)

     Stalą się rzecz, po ludzku sądząc, nieprawdopodobna. Umarły powstał z grobu! O ile na zwykłych ludzkich mogiłach widnieją napisy: 'Tu spoczywa ten czy ów', o tyle na mogile Chrystusa trzeba by umieścić napis: 'Zmartwychwstai'. Pusty grób Chrystusa jest ostatecznym argumentem prawdziwości Jego posłannictwa: 'Jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara... Tymczasem jednak Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli'. (1 Kor 15, 17-20)
     Grób nie jest kresem ludzkiej egzystencji. W prefacji o zmarłych Kościół wciąż przypomina: 'W Nim to zabłysła dla nas nadzieja chwalebnego zmartwychwstania i choć nas zasmuca nieunikniona konieczność śmierci, znajdujemy pociechę przyszłej nieśmiertelności, albowiem życie Twoich wiernych, o Panie, zmienia się, ale się nie kończy i gdy rozpadnie się dom doczesnej pielgrzymki, znajdą przygotowane w niebie wieczne mieszkanie'.


1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

TAJEMNICA DRUGA (CHWALEBNA)
WNIEBOWSTĄPIENIE

     Podczas wspólnego posiłku kazał im [Apostołom] nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca... Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. (Dz 1, 4-9)

     Przyniósł światu Dobrą Nowinę o zbawieniu, przez mękę, śmierć i zmartwychwstanie dokonał odkupienia ludzkości. Założył Kościół, aby móc kontynuować rozpoczęte dzieło. Teraz może już odejść do Ojca. Daje więc swoim wybranym ostatnie polecenia: 'Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata'. (Mt 28, 19-20)

     Teraz, gdy stanął przed Ojcem, mógł Mu złożyć uroczysty raport: 'Ja Ciebie uwielbiłem na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie, zanim świat powstał'. (J 17, 4-5)

     'Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba'. (Dz 1,11)

     'Przyjdź, Panie Jezu!' (Ap 22,20)

1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

TAJEMNICA TRZECIA (CHWALEBNA)
ZESŁANIE DUCHA ŚWIĘTEGO

     Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch Święty pozwalał mówić. (Dz 2, 1-4)

     'Zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym' (Dz 1,5), obiecał Apostołom Jezus. I stało się. Nastąpił doniosły akt Wielkiego Bierzmowania, które spowodowało zasadniczą zmianę w postawie Apostołów. Nie zamykają się już więcej w Wieczerniku, ale śmiało wychodzą na ulice Jerozolimy i głoszą odważnie Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego. Od tej chwili nie powstrzyma ich już nic: ani groźby, ani zakazy, ani prześladowania, ani więzienie, ani śmierć. Mają zawsze jedną odpowiedź: 'Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi... Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa, którego straciliście przybiwszy do krzyża... Dajemy temu świadectwo my właśnie oraz Duch Święty, którego udzielił tym, którzy są Mu posłuszni'. (Dz 5, 29-32)

     Dzień zesłania Ducha Świętego to dzień narodzin Kościoła. O ile w ciągu trzech lat publicznej działalności Chrystus kształtował powoli ciało Kościoła, o tyle dzień Pięćdziesiąty tchnął w niego ożywczego Ducha. Od tego dnia rozpoczęta się nowa era w dziejach ludu Bożego.

1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

TAJEMNICA CZWARTA (CHWALEBNA)
WNIEBOWZIĘCIE NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY

     Maryja została wzięta do nieba: radują się zastępy Aniołów. Ona pierwsza osiągnęła zbawienie i stała się wizerunkiem Kościoła w chwale, a dla pielgrzymującego ludu znakiem nadziei i pociechy.

     1 listopada 1950 r. Ojciec Św. Pius XII ogłosił dogmat o Wniebowzięciu NMP. Dokument papieski nosi tytuł: Munificentissimus Deus (Najhojniejszy Bóg). W swej najistotniejszej części zawiera słowa: 'Ogłaszamy, orzekamy i określamy jako prawdę objawioną przez Boga. że Niepokalana Bogarodzica. zawsze Dziewica Maryja po zakończeniu ziemskiego życia została wzięta z duszą i ciałem do chwały niebieskiej'.
     W uzasadnieniu swej decyzji Pius XII powiedział: 'Maryja, dzięki osobliwemu przywilejowi Niepokalanego swego poczęcia zwyciężyła grzech i dlatego nie była podległą owemu prawu pozostawania w stanie rozkładu grobowego i nie miała powinności wyczekiwania na odkupienie swego ciała aż do końca czasów'. Wiara w prawdę o Wniebowzięciu NMP trwała w Kościele przez całe stulecia. Stała się jednak niepodważalną, gdy Namiestnik Chrystusa podał ją w uroczystej formie do wierzenia.

     Do Maryi stosuje Kościół słowa wypowiedziane przez Ozjasza do mężnej Judyty, która zwyciężyła Holofernesa: 'Błogosławiona jesteś, córko, przez Boga Najwyższego, spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi... Niech to sprawi tobie Bóg, abyś była wywyższona na wieki i ubogacona w dobra, bo nie szczędziłaś swego życia...' A cały naród odpowiedział: «Niech tak będzie, niech tak będzie!» (Jdt 13, 18-20). My także powtarzamy każdego dnia: 'Błogosławionaś Ty między niewiastami'.

1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

TAJEMNICA PIĄTA (CHWALEBNA)
UKORONOWANIE

     Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. (Ap 12, 1)

     Apokaliptyczny obraz naszkicowany przez św. Jana doskonale pasuje do postaci Maryi - Matki Chrystusa, która podobnie jak Jej Syn została uwielbiona przez Ojca Niebieskiego.
     Św. Piotr Apostoł napisał w swoim Liście: 'Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym daje łaskę. Upokorzcie się więc pod mocną ręką Boga, aby was wywyższył w stosownej chwili' (1 P 5, 5-6).
     Maryja określiła siebie w Nazarecie jako pokorną służebnicę Pańską. Przyjęła propozycję Boga towarzyszenia Jezusowi od żłobka aż po grób. Przyjęła na siebie rolę nie tylko matki-karmicielki, ale też matki, której serce przeszywał miecz boleści. Trudno sobie wyobrazić doskonalszą współpracę człowieka z Bogiem.
     Bóg nie da się prześcignąć w swej szczodrobliwości, dlatego możemy słusznie przyjąć, że ukazał Maryję całemu niebu i uwieńczył należną Jej chwałą.
     'Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują' (1 Kor 2,9).
     Te wielkie rzeczy stały się udziałem Maryi, która jak nikt inny umiłowała Boga. Dlatego 'Błogosławioną nazywają Ją wszystkie narody' (Łk 1,48).

1 x Ojcze nasz,
10 x Zdrowaś Maryjo,
1 x Chwała Ojcu.

"Pod Twoją obronę..."
AMEN

To koniec odmawiania Tajemnicy chwalebnej różańca,
którą odmawiamy w środy i w niedziele

---